Προδημοσίευση από το Λαϊκό Δρόμο

Το βράδυ της Δευτέρας ο Έλον Μασκ στη σκηνή του γηπέδου Capital One Arena, στο οποίο πραγματοποιήθηκε η παρέλαση προς τιμήν του Ντόναλντ Τραμπ, απευθύνθηκε στο κοινό του, με τον ναζιστικό χαιρετισμό, τον οποίο επανέλαβε δυο φορές.

Φυσικά η κίνηση ξεσήκωσε διεθνή θύελλα σχολίων για την επιλογή. Υποστηρικτές του ισχυρίστηκαν πως οφείλεται στο ότι ο Μάσκ είναι «στα όρια του αυτισμού» (!) και ως εκ τούτου δεν ελέγχει απόλυτα τις κινήσεις του, ότι είναι «αρχαιορωμαϊκός χαιρετισμός» -εδώ οι κασιδιαραίοι τον ονομάζουν «αρχαιοελληνικό» και διάφορα άλλα φαιδρά. Ο ίδιος μέχρι στιγμής δεν έχει απαντήσει άμεσα στην κατηγορία που του προσάπτουν. Στο βίντεο ωστόσο που ανέβασε η ομάδα του Μασκ στον λογαριασμό του στο Χ, η συγκεκριμένη σκηνή έχει «κοπεί» και, αντί για τον αμφιλεγόμενο χαιρετισμό του Μασκ, εμφανίζονται θεατές να τον χειροκροτούν…

Αν δεχτούμε πως το χέρι του τού ..έφυγε αθέλητα, συνειρμικά φτάνουμε στο 1964.

Στις αρχές του 1964, πραγματοποιήθηκε, μεσούντος του Ψυχρού Πολέμου, η παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας: «S.O.S. Πεντάγωνο καλεί Μόσχα» (Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb). Ο σκηνοθέτης της, Στάνλεϊ Κιούμπρικ, υπόγραψε μία εξαιρετική και διαχρονική ταινία, με καυστικό χιούμορ η οποία εξελίσσεται με φόντο την παράνοια του ψυχρού πολέμου και των πυρηνικών εξοπλισμών.

Η υπόθεση του έργου έχει ως εξής: Ένας μανιώδης αντικομμουνιστής, ο στρατηγός Τζακ Ρίπερ, είναι διοικητής μιας αμερικανικής αεροπορικής βάσης. Ο Ρίπερ αποφασίζει ότι ο πόλεμος είναι μια πολύ σημαντική υπόθεση και δεν μπορεί να μένει στα χέρια των πολιτικών. Και έτσι αναλαμβάνει να επιτεθεί μόνος του στη Σοβιετική Ένωση. Στέλνει ένα βομβαρδιστικό Β52 της δικαιοδοσίας του, να βομβαρδίσει με πυρηνικούς πυραύλους συγκεκριμένους στρατηγικούς στόχους της Σοβιετικής Ένωσης. Στη λεγόμενη αίθουσα πολέμου των ΗΠΑ επικρατεί ένα τραγελαφικό χάος προκειμένου να αποφευχθεί η επικείμενη επίθεση με πρωταγωνιστές τους κρατούντες την εξουσία. Στη σύσκεψη συμμετέχει και ένας ειδήμων επί θεμάτων πυρηνικού εξοπλισμού των ΗΠΑ, με κινητικά προβλήματα και ναζιστικό παρελθόν, του οποίου όπως υποδηλώνει το όνομα έχει μια παράξενη αγάπη, αυτή για την πυρηνική ενέργεια και τις χρήσεις της εναντίον του ανθρώπου. Ο ντόκτορ Στρέιντζλοβ, του οποίου το μηχανικό δεξί χέρι κάνει ανεξέλεγκτες κινήσεις ναζιστικού χαιρετισμού, προσπαθεί με το κανονικό αριστερό χέρι να τις συγκρατήσει. Τον ρόλο υποδύθηκε ο κορυφαίος ηθοποιός Πίτερ Σέλερς, σε μία από τις πιο χαρακτηριστικές ερμηνείες της καριέρας του. Το έργο τελειώνει με τον επίσης αντικομμουνιστή πιλότο του Β52, να καβαλάει την πυρηνική βόμβα -το σύστημα εκτόξευσής της είχε μπλοκάρει- και σε ελεύθερη πτώση να πέφτει πάνω στα εδάφη της Σοβ. Ένωσης, κρατώντας στο χέρι το καουμπόικο καπέλο του.

Η ταινία εφιαλτικά επίκαιρη και διαχρονική, 61 ολόκληρα χρόνια μετά την πρώτη προβολή της.