Παρουσιάζουμε ένα άρθρο του Economist, στο οποίο γίνεται σαφές ότι όλο και εντονότερες φωνές στις ΗΠΑ προσπαθούν να βρουν μια διέξοδο στο αδιέξοδο που έχει προκληθεί αφενός από την απαράδεκτη τακτική του Νετανιάχου με τη σφαγή δεκάδων χιλιάδων αμάχων, που έχει οδηγήσει σε ένα τεράστιο κύμα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη ανά τον κόσμο (και στις ΗΠΑ), και αφετέρου από το απροσδόκητο σθένος που επιδεικνύει η παλαιστινιακή αντίσταση.

The Economist

Επικρατεί χάος στη Μέση Ανατολή. Στη Γάζα 2 εκατομμύρια άμαχοι που έχουν χτυπηθεί από τον πόλεμο κινδυνεύουν να πεθάνουν από την πείνα.. Επιθέσεις σε φορτηγά πλοία από τους Houthis απειλούν το παγκόσμιο εμπόριο. Τα βόρεια σύνορα του Ισραήλ βρίσκονται σε ένταση μετά τη δολοφονία ενός ηγέτη της Χαμάς στη Βηρυτό στις 2 Ιανουαρίου. Μια ημέρα αργότερα δύο εκρήξεις σκότωσαν σχεδόν 100 ανθρώπους στο Ιράν- οι Ιρανοί κατηγόρησαν αρχικά τους “τρομοκράτες” και στη συνέχεια την Αμερική και το Ισραήλ. Ο πόλεμος θα μπορούσε να ξεσπάσει μεταξύ του Ισραήλ και της Χεζμπολάχ (η υποστηριζόμενη από το Ιράν πολιτοφυλακή στο Λίβανο) . Δύο πράγματα είναι ξεκάθαρα. Οι επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου αναδιαμορφώνουν τη Μέση Ανατολή. Και υπό την ηγεσία του Binyamin Netanyahu, το Ισραήλ κάνει λάθη που υπονομεύουν την ίδια του την ασφάλεια.

Μετά τη σφαγή ισραηλινών πολιτών από τη Χαμάς τον Οκτώβριο, το Ισραήλ αναγκάστηκε να επανεξετάσει το μακροχρόνιο δόγμα ασφαλείας του. Αυτό το δόγμα περιελάμβανε την εγκατάλειψη της ειρήνης με τους Παλαιστίνιους, την κατασκευή τειχών και τη χρήση τεχνολογίας για την απόκρουση πυραυλικών επιθέσεων και διεισδύσεων. Αυτό δεν λειτούργησε. Οι Παλαιστίνιοι ριζοσπαστικοποιήθηκαν και τα τείχη δεν σταμάτησαν τις φρικαλεότητες της 7ης Οκτωβρίου. Η αεράμυνα του Ισραήλ μπορεί ακόμη να εξουδετερωθεί από το όλο και πιο εξελιγμένο οπλοστάσιο πυραύλων που στοχεύουν εναντίον του οι υποστηριζόμενοι από το Ιράν μαχητές στο Λίβανο, την Υεμένη και αλλού.

Πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει ένα νέο ισραηλινό δόγμα ασφαλείας; Ο Economist υποστηρίζει την απομάκρυνση της Χαμάς από την εξουσία στη Γάζα: έχει καταπιέσει και εξαθλιώσει τους ανθρώπους εκεί. Αποτελεί επίσης εμπόδιο για την ειρήνη. Αλλά το Ισραήλ θα πρέπει να ξεκαθαρίσει ότι ο αγώνας του είναι με τους τρομοκράτες. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να χρησιμοποιεί τη βία με σύνεση και να επιτρέπει πολύ περισσότερη βοήθεια. Σημαίνει επίσης ότι πρέπει να έχει ένα σχέδιο για μετά τον πόλεμο που να δημιουργεί μια πορεία προς ένα μετριοπαθές παλαιστινιακό κράτος. Μια τέτοια προσέγγιση θα βοηθούσε να διατηρηθεί η υποστήριξη προς το Ισραήλ στην Αμερική και αλλού. Αυτό είναι ζωτικής σημασίας: Η Αμερική αποτρέπει το Ιράν και υποστηρίζει την εκτόνωση μεταξύ του Ισραήλ και των κρατών του Κόλπου που επίσης αντιτίθενται στην επιρροή του Ιράν. Το πιο σημαντικό, υποστηρίζει την ασφάλεια του ίδιου του Ισραήλ.

Δυστυχώς, στη Γάζα, ο κ. Νετανιάχου έχει αποφύγει αυτή τη λογική. Η τακτική του Ισραήλ δείχνει άσκοπη περιφρόνηση για τις ζωές των πολιτών. Οι αρχές που διοικούνται από τη Χαμάς εκεί λένε ότι 22.000 πολίτες και μαχητές έχουν πεθάνει. Η ΟΗΕ λέει ότι άλλοι 7.000 μπορεί να βρίσκονται κάτω από τα ερείπια. Το Ισραήλ λέει ότι έχει σκοτώσει 8.000 τρομοκράτες. Πολύ λίγο νερό, τρόφιμα και φάρμακα φτάνουν στη Γάζα και δεν υπάρχουν πραγματικά ασφαλείς ζώνες για τους αμάχους. Ο κ. Νετανιάχου δεν φαίνεται να έχει κανένα μεταπολεμικό σχέδιο, εκτός από την αναρχία ή την κατοχή. Έχει αποκλείσει την κυριαρχία της Παλαιστινιακής Αρχής στη Γάζα. Οι εξτρεμιστές του συνασπισμού του μιλούν, εξοργιστικά, για μόνιμη εκδίωξη των Παλαιστινίων από τον θύλακα.

Τι εξηγεί αυτή τη μυωπία; Είναι αλήθεια ότι η ισραηλινή κοινή γνώμη δείχνει λίγη συμπάθεια για τους Παλαιστίνιους και ότι η εξάλειψη της Γάζας μπορεί να βοηθήσει στην αποκατάσταση της αποτρεπτικής ισχύος του Ισραήλ. Ωστόσο, η κύρια εξήγηση είναι η αδυναμία του κ. Νετανιάχου. Θέλοντας απεγνωσμένα να παραμείνει στην εξουσία, ικανοποίησε τους εξτρεμιστές του συνασπισμού του και το ισραηλινό εκλογικό σώμα, ενώ δοκίμασε την υπομονή της Αμερικής και τρόμαξε τα αραβικά κράτη. Αυτό θα γυρίσει μπούμερανγκ στη Γάζα και θα εμποδίσει το Ισραήλ να αντιμετωπίσει τις δικές του ευρύτερες ανησυχίες για την ασφάλειά του.

Πάρτε το βόρειο μέτωπο: η απειλή μιας εισβολής της Χεζμπολάχ ή πυραυλικών χτυπημάτων σημαίνει ότι μια λωρίδα του βόρειου Ισραήλ είναι πλέον ακατοίκητη. Ωστόσο, οι επιλογές του Ισραήλ είναι ζοφερές. Μια προληπτική εισβολή στον Λίβανο θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα στρατιωτικό τέλμα, να προκαλέσει την πλήρη κατάρρευση του λιβανέζικου κράτους και να καταστρέψει τις σχέσεις με την Αμερική. Η διπλωματία θα μπορούσε να δημιουργήσει μια νεκρή ζώνη μεταξύ της Χεζμπολάχ και των συνόρων του Ισραήλ, αλλά χρειάζεται ένα περιφερειακό σχέδιο για να περιοριστεί και να αποτραπεί το Ιράν. Αυτό απαιτεί την υποστήριξη της Αμερικής, άλλων δυτικών συμμάχων και, ιδανικά, των αραβικών κρατών του Κόλπου, τα οποία ο κ. Νετανιάχου αποξενώνει.

Η δημοτικότητα του κ. Νετανιάχου στην πατρίδα του έχει πέσει κατακόρυφα. Το Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ μόλις ακύρωσε την αμφιλεγόμενη δικαστική του μεταρρύθμιση. Για το καλό του Ισραήλ, πρέπει να φύγει. Με δεδομένο το τραύμα της 7ης Οκτωβρίου, ο διάδοχός του δεν θα είναι ήπιος στο θέμα της ασφάλειας. Αλλά ένας σοφότερος ισραηλινός ηγέτης θα μπορούσε να καταλάβει ότι η πείνα στη Γάζα, η αναρχία ή η κατοχή χωρίς τέλος εκεί και η διάβρωση της αμερικανικής υποστήριξης δεν θα κάνουν το Ισραήλ ασφαλέστερο.