Τα δύο σενάρια για τις συντάξεις του κυβερνητικού προσχέδιου Προϋπολογισμού για το 2019 που κατατέθηκαν στην ΕΕ αποτελούν ένα ακόμα εφεύρημα δημαγωγίας της κυβέρνησης Τσίπρα, με στόχο την παραπλάνηση του ελληνικού λαού.

Έτσι εκτός από τις διάφορες εξαγγελίες της που δίνουν και παίρνουν με σημείο αναφοράς το “τέλος των μνημονίων” και την “επιστροφή στην κανονικότητα”, η κυβέρνηση επιχειρεί με όχημα τον Προϋπολογισμό να “πείσει” ότι δήθεν ακυρώνει το κόψιμο των συντάξεων.

Χωρίς αμφιβολία πρόκειται για ένα φτηνό κόλπο της κυβέρνησης, αφού η περιβόητη “μη περικοπή των συντάξεων”, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι αυτό το σενάριο θα γίνει αποδεκτό από την ΕΕ, δεν θα είναι τίποτα περισσότερο από μια προσωρινή αναστολή εφαρμογής του νόμου 4472/2017 που προβλέπει την κατάργηση της «προσωπικής διαφοράς» για τους παλιούς συνταξιούχους, η οποία συνεπάγεται πρόσθετες μειώσεις συντάξεων.

Για να μην γίνει περικοπή των συντάξεων πρέπει να καταργηθεί o νόμος 4472/2017.

Η κυβέρνηση, όμως, δεν τον καταργεί αλλά ζητά μια μετάθεση της εφαρμογής του, προφανώς γιατί έχει μπροστά της το 2019 τρεις εκλογικές αναμετρήσεις και προσπαθεί με τεχνάσματα να παρουσιάσει δήθεν φιλολαϊκό προφίλ, τη στιγμή που έχει τσακίσει οικονομικά και τους συνταξιούχους και τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα συνολικά με τους μνημονιακούς νόμους που έχει ψηφίσει στη Βουλή.

Η κυβέρνηση δεν καταργεί το νόμο περικοπής των συντάξεων ούτε και κανένα άλλον από τους αντι-ασφαλιστικούς νόμους που επέβαλλε στην τριετία διακυβέρνησής της ούτε, επίσης, όλους τους προηγούμενους αντι-ασφαλιστικούς μνημονιακούς νόμους ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πάνω στους οποίους πάτησε και συνέχισε το «έργο» της.

Το νομοθετικό έργο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αναφορικά με τις συντάξεις, θυμίζουμε ότι περιλαμβάνει τα εξής:

• Με την ψήφιση του 3ου μνημονίου, το καλοκαίρι του 2015 και τον Ν.4336, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ επέβαλε μια σειρά από περικοπές στις καταβαλλόμενες συντάξεις. Μεταξύ αυτών την αύξηση της παρακράτησης για τον κλάδο Υγείας στις κύριες (από το 4% στο 6%) και στις επικουρικές (από 0% σε 6%).

• Νομιμοποιώντας όλες τις προηγούμενες περικοπές και τις αυξήσεις των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης που επιβλήθηκαν από τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, προχώρησε σε νέα αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης σταδιακά και διαμόρφωσε το 67ο έτος ηλικίας ως το απαιτούμενο όριο, εγκλωβίζοντας σε επιπλέον χρόνια δουλειάς χιλιάδες εργαζόμενους που βρίσκονταν ένα βήμα πριν τη συνταξιοδότηση.

• Εφαρμόζοντας διάταξη του 2ου μνημονίου, μείωσε κατά 20% τις κατώτερες συντάξεις σε όσους νέους συνταξιούχους δεν είχαν συμπληρώσει το 67ο έτος.

Όλα αυτά η κυβέρνηση τα εφάρμοσε μέχρι κεραίας, ενώ προχώρησε ακόμα παραπέρα. Ειδικά με τον Ν.4387 του Κατρούγκαλου, που ψηφίστηκε τον Μάη του 2016 επέβαλε:

• Μεγάλη μείωση των κονδυλίων για την ασφάλιση, η οποία για το 2016 – 2019 έφτασε στα 8,2 δις ευρώ.

• Πλήρη κατάργηση του ΕΚΑΣ, σταδιακά μέχρι το 2019. Μέσα στην πρώτη τετραετία της σταδιακής μείωσής του, οι χαμηλοσυνταξιούχοι έχασαν 2,9 δις ευρώ.

• Περικοπή των υφιστάμενων επικουρικών συντάξεων οι οποίες υπολογίζονται στα 1,026 δις ευρώ. Αντίστοιχα, οι περικοπές στα μερίσματα των δημοσίων υπαλλήλων ανέρχονται στα 832 εκατ. ευρώ, ενώ στους εργαζόμενους επιβλήθηκε πρόσθετη εισφορά για την επικουρική σύνταξη, η οποία μόνο μέσα στα πρώτα 4 χρόνια εφαρμογής της θα αφαιρέσει από τους μισθούς τους 1,251 δις ευρώ.

Όλα τα παραπάνω παραμένουν ανέγγιχτα ακόμα και με την εναλλακτική εκδοχή του Προϋπολογισμού σύμφωνα με την οποία δε θα κοπούν το 2019 οι συντάξεις, ωστόσο παραμένουν σε ισχύ ώστε να εφαρμοστούν σε επόμενο διάστημα.

Με το διπλό σενάριο του Προϋπολογισμού η κυβέρνηση, στην ουσία, ζητά από τους δανειστές μια πίστωση χρόνου για να εφαρμόσει τις νέες περικοπές των συντάξεων, για λόγους ψηφοθηρίας και ομηρείας των συνταξιούχων. Εκλιπαρεί για μια τέτοια χάρη, αλλά ταυτόχρονα, αν δεν της την κάνουν, υποτακτικά δηλώνει με το δεύτερο σενάριο ότι είναι σε απόλυτη ετοιμότητα να εφαρμόσει άμεσα το 2019 την περικοπή των συντάξεων.

Εξάλλου, από την πλευρά των δανειστών δεν υπάρχει ακόμα απάντηση αν αποδέχονται τη μη περικοπή των συντάξεων. Μάλιστα, προ ημερών, ο επικεφαλής του “Ευρωπαικού Μηχανισμού Σταθεροτητας” (ESM), Κλάους Ρέγκλινγκ, δήλωσε πως «υπάρχει μια υπάρχουσα συμφωνία να μην γίνεται αναστροφή μεταρρυθμίσεων που έχουν συμφωνηθεί ..», προσθέτοντας πως «είναι θετικό πως υπάρχει υπεραπόδοση, όχι όμως τόσο μεγάλη που να δικαιολογεί αυτόματα την κατάργηση του μέτρου της μείωσης των συντάξεων»…. Λίγο μετά και το ΔΝΤ επανήλθε, με τον εκπρόσωπό του Τζ. Ράις να δηλώνει ότι η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να εφαρμόσει “τη μεταρρύθμιση για τις συντάξεις που έχει συμφωνηθεί από καιρό”…

Την ίδια στιγμή, μέσα στην οικονομική ασφυξία που υποβάλλονται οι συνταξιούχοι, άνοιξε ένας «χορός» αιτήσεών τους για τη μη παραγραφή και τη διεκδίκηση αναδρομικών από περικοπές συντάξεων που επέβαλαν οι μνημονιακοί νόμοι, με αφορμή τη δικαίωση κάποιων προσφυγών που έγιναν σε κατώτερα δικαστήρια (όπως του συνταξιούχου που δικαιώθηκε στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης). Μάλιστα ο Ενιαίος Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ) έδωσε και τη δυνατότητα υποβολής ηλεκτρονικής αίτησης στους συνταξιούχους, μια κίνηση που εμφανίζει την κυβέρνηση σα να διευκολύνει τους συνταξιούχους στη διεκδίκησή τους, ενώ στην πραγματικότητα, ακριβώς το αντίθετο είναι η πρόθεσή της, όπως αποδείχνει και η έφεση που ήδη άσκησε στην απόφαση του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης. Ιδιαιτέρως αποκαλυπτικό είναι το σκεπτικό αυτής της έφεσης. Σ’ αυτό λοιπόν μεταξύ άλλων υπογραμμίζεται πως «σύμφωνα με τις ισχύουσες κατά τον κρίσιμο χρόνο διατάξεις και συγκεκριμένα από τις διατάξεις των νόμων 3845/2010, 3863/2010, 3986/2011, 4051/2012 και 4093/2012, οι παραπάνω διατάξεις ψηφίστηκαν και εφαρμόστηκαν για το Δημόσιο Συμφέρον, το οποίο στην προκειμένη περίπτωση ταυτίζεται με το συμφέρον των πολιτών του, αφού η ενδεχόμενη πλήρης κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας εξαιτίας της Οικονομικής κρίσης θα συμπαρέσυρε και σε πλήρη κατάρρευση και τα νοικοκυριά των Ελλήνων πολιτών». Επίσης όπως αναφέρει οι περικοπές και οι μειώσεις που εφαρμόστηκαν με τους παραπάνω νόμους είναι «συμβατές με το Σύνταγμα», και δεν προσβάλλουν «τον πυρήνα του δικαιώματος στην Κοινωνική Ασφάλιση».

Και ενώ γράφει στην έφεσή του αυτά τα περί “συμβατότητας των μνημονιακών νόμων με το Σύνταγμα”, το Υπουργείο Εργασίας, ταυτόχρονα, με μια ακόμα ανακοίνωση εμπαιγμού και εξαπάτησης ισχυρίζεται ότι ήταν «υποχρεωμένο» να την ασκήσει, αναφέροντας ότι «οι νόμοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ –όλοι αυτοί δηλαδή που επικαλείται η έφεση – που επέβαλαν οριζόντιες περικοπές στις συντάξεις κρίθηκαν αντισυνταγματικοί»(!)…

Το ζήτημα είναι πως μέσα από όλο αυτό θέμα, που άνοιξε και τρέφει μαζικές προσδοκίες ότι τα καθολικά αντισυνταξιουχικά μέτρα θα ακυρωθούν με δικαστικές αποφάσεις, καλλιεργείται ένας αποπροσανατολισμός για το πώς μπορούν να καταργηθούν μνημονιακοί νόμοι και να ικανοποιηθούν λαϊκά αιτήματα. Εκτρέπεται η διεκδικητικότητα του κόσμου σε κατευθύνσεις αδιέξοδες, αντί να επενδυθεί σε μαζικούς αγώνες που αποτελούν και το μόνο δρόμο ανατροπής αντιλαϊκών μέτρων. Αυτό είναι ένα ζήτημα που πρέπει να επισημανθεί και να υπογραμμισθεί.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος