Η κοινή στρατιωτική άσκηση με αληθινά πυρά που πραγματοποίησαν από κοινού Ελλάδα και ΗΠΑ στους πρόποδες του Ολύμπου τον Ιανουάριο, είναι το «τελευταίο σημάδι» της επέκτασης της παρουσίας του αμερικανικού στρατού στην Ελλάδα, αναφέρει δημοσίευμα της Wall Street Journal.
Η αμερικανική εφημερίδα φιλοξενεί δήλωση του ταξίαρχου Γεώργιου Φασούλα, οποίος παρακολούθησε την άσκηση. Σύμφωνα με τον ίδιο, η συμμαχία Αθήνας και Ουάσινγκτον ικανοποιούν εξίσου τα συμφέροντα των δύο πλευρών.
«Για την Ελλάδα, είναι σημαντικό να διαθέτει έναν τόσο ισχυρό σύμμαχο, ενώ οι ΗΠΑ θεωρούν σημαντικό να συμμετέχουν σε μια συμμαχία με μια σταθερή χώρα σε ένα τόσο ασταθές περιβάλλον», δήλωσε ο Έλληνας ταξίαρχος.
Από τη μεριά του, ο Αμερικανός αντισυνταγματάρχης, Τζέιμι ΛαΒάλεϊ, στάθηκε στη γεωγραφική θέση της Ελλάδας που χαρακτήρισε «ιδανική» για τη διεξαγωγή στρατιωτικών ασκήσεων πάνω από το Αιγαίο Πέλαγος και σε μεγάλο υψόμετρο πάνω από τον Όλυμπο, σε μικρή απόσταση μεταξύ τους.
Η παραπάνω δήλωση θυμίζει ανάλογη του στρατηγού Τζόζεφ Ντάνφορντ, αρχηγού του γενικού επιτελείου των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, ο οποίος — κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στην Αθήνα τον Σεπτέμβριο του 2018 — είχε δηλώσει ότι η Ουάσινγκτον σχεδιάζει να επεκτείνει την παρουσία της στην Ελλάδα ενισχύοντας τη χρήση στρατιωτικών βάσεων και λιμανιών στη χώρα.
«Εάν κοιτάξετε τη γεωγραφία […] και δείτε τις τρέχουσες επιχειρήσεις στη Συρία, δείτε άλλες πιθανές επιχειρήσεις στην ανατολική Μεσόγειο, η γεωγραφία της Ελλάδας και οι ευκαιρίες εδώ είναι πολύ σημαντικές», είχε τονίσει.
Τα σχόλια του στρατηγού είχαν γίνει τη στιγμή που η Wall Street Journal μετέδιδε ότι ΗΠΑ και Ελλάδα συζητούσαν την ανάπτυξη αμερικανικών πυραυλικών συστημάτων αεράμυνας Patriot και μαχητικών F-22 Raptor στην Κάρπαθο.
Από τον Οκτώβριο, Έλληνες και Αμερικανοί στρατιώτες φέρονται να έχουν συμμετάσχει σε κοινή εκπαίδευση σε βάση κοντά στην πόλη του Βόλου, καθώς και στην Αλεξανδρούπολη και τον Άραξο, ενώ ένα Αμερικάνικο drone MQ-9 Reaper πραγματοποίησε πτήσεις από τη βάση Πολεμικής Αεροπορίας στη Λάρισα.
Τι σημαίνει η μετατροπή της χώρας σε πολεμικό ορμητήριο των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ
Τι σημαίνει η στρατηγική συμμαχία της Ελλάδας με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό; Τι σημαίνει, όχι απλά η προσχώρηση μια – δυο στρατιωτικών βάσεων, αλλά η μετατροπή της χώρας σε ένα επιθετικό πολεμικό ορμητήριο; Τι σημαίνει για το λαό και τη χώρα η αναβάθμιση της Ελλάδας στα σχέδια του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού;
Τα ηγετικά επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας το πρώτο διάστημα που πήραν την κυβερνητική εξουσία φρόντιζαν να κρύβουν τις υπόγειες συνεννοήσεις με την αμερικανική ηγεσία και την πρόθεσή τους να ενταχθούν στη φιλοπόλεμη τυχοδιωκτική συμμαχία δίνοντας γη και ύδωρ και όλη τη χώρα στις διαθέσεις των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών. Εξαπατούσαν το λαό μας και δημαγωγούσαν για την εφαρμογή, τάχα, μιας πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής. Ήταν αρκετά δύσκολο σε κείνη τη φάση να εξαγγείλουν πως ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός θα πρέπει να γίνει στρατηγικός σύμμαχος της Ελλάδας.
Ο απόηχος των συνθημάτων των αντιαμερικανικών-αντινατοϊκών διαδηλώσεων, ακόμα και από τα μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ ήταν εκκωφαντικός-αποφασιστικός. «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι, Έξω οι βάσεις από την Ελλάδα, Έξω η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ» ήταν τα κυρίαρχα συνθήματα σε επετείους όπως του Πολυτεχνείου, και στις μεγάλες αντιπολεμικές κινητοποιήσεις της δεκαετίας του 2000.
Όμως αδίστακτα και κυνικά ο Τσίπρας και τα επιτελικά στελέχη του συνέχισαν να προετοιμάζουν το έδαφος για την πιο στενή πρόσδεση στο άρμα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Εκμεταλλευόμενοι την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί από την ωμή επέμβαση των δυτικοευρωπαϊκών ισχυρών δυνάμεων, όπως η Γερμανία, τις ανάγκες του λαού για την καθημερινή του επιβίωση με τα μνημόνια, που το τρίτο οι ίδιοι υπόγραψαν και εφάρμοσαν μέχρι την τελευταία τελεία, έμπασαν με φόρα τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό στη χώρα.
Αρχικά «ψιθυριστά», σε χαμηλούς τόνους καλλιεργούσαν την ιδέα πως η αμερικανική κυβέρνηση βοηθά την Ελλάδα απέναντι στους Ευρωπαίους συμμάχους και πως αρκετές «κατακτήσεις» ήταν αποτέλεσμα των παρεμβάσεών της. Όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που ο Τσίπρας αισθάνθηκε «ώριμος», και διαπίστωσε πως μέσα σε πολύ μικρό διάστημα ο Τραμπ μεταλλάχτηκε από «συμφορά» που θα μας εύρισκε αν κέρδιζε τις εκλογές, και έγινε ένας σύμμαχος με «κοινές αρχές».
Από κει και πέρα η Ελλάδα άρχισε να γίνεται ένας «στρατηγικός εταίρος» του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, μετατράπηκε σε ένα «φυτώριο» στρατιωτικών βάσεων, ολόκληρη σε μια αμερικανική στρατιωτική βάση και ορμητήριο για τους επιθετικούς τυχοδιωκτισμούς των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών.
Η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ μαζί με την πολιτική του πήρε κι αυτή στροφή 180ο. Με τη «βοήθεια» των Αμερικάνων, τις «επενδύσεις» που είναι στα σκαριά, με την αξιοποίηση των υποδομών της, την εκμετάλλευση της γεωγραφικής της θέσης η Ελλάδα θα εξελιχθεί σε μια ανθούσα ισχυρή οικονομία με πρωταγωνιστικό ρόλο στα Βαλκάνια. Σύμφωνα πάντα με αυτή την προπαγάνδα θα γίνει ενεργειακός κόμβος Ανατολής – Δύσης, Α. Μεσογείου και Ευρώπης και άλλα παρόμοια. Όσον αφορά την παρουσία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού θα ενισχύει την Ελλάδα σαν χώρα ασφάλειας και σταθερότητας. Φυσικά όλα αυτά βρίσκονται στην προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ και μακριά από την πραγματικότητα.
Σχετικά με την Τουρκία, η ενίσχυση της παρουσίας των αμερικανονατοϊκών δυνάμεων κάθε άλλο παρά βάζει φρένο στις διεκδικήσεις του Ερντογάν. Οι διεκδικήσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων, ακόμα και εδαφών, όλο και πιο έντονες γίνονται. Πολύ περισσότερο τώρα που η Τουρκία «παίζει» διπλό παιχνίδι με τους Αμερικάνους και τη Ρωσία. Όσο για τις αναμενόμενες επενδύσεις, ακόμα και αν πραγματοποιηθούν, αυτοί που θα βγουν κερδισμένοι είναι τα αμερικανικά μονοπώλια. Το σοβαρότερο και το πιο κρίσιμο ζήτημα είναι το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε μία βάση ορμητήριο και θα αποτελέσει το βασικότερο στόχο σε περίπτωση κρίσης είτε στην περιοχή των Δ. Βαλκανίων, είτε της Α. Μεσογείου είτε του Βόσπορου.
Βγαίνει εύκολα το συμπέρασμα πως η παρουσία των αμερικανονατοϊκών στρατιωτικών βάσεων στην Ελλάδα, στα επίπεδα μάλιστα που προχωρούν, όχι μόνο δεν αποτελούν ασπίδα για το λαό και τη χώρα μας, αλλά αντίθετα γίνονται «μαγνήτης» που θα δεχτεί ισχυρά στρατιωτικά κτυπήματα, ιδιαίτερα σε περίπτωση που η κλιμάκωση της αντιπαράθεσης των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων λάβει ανυπολόγιστη ένταση. Σε μια φάση μάλιστα όπου η διαμόρφωση των αντίπαλων στρατοπέδων μέρα με τη μέρα σχηματίζεται πιο καθαρά.
e-prologos.gr
