Ήθελε πάντα υψηλό τόκο από τα λόγια του
και στον αναδασμό των διαλογισμών του σίγουρο κέρδος.
Λογαριαζόταν για σπουδαίος και μίλαγε συνήθως χαμηλόφωνα
γεμάτος παρενθέσεις κι αποσιωπητικά.
Περιφρονούσε τις λάσπες του χειμώνα και τις ανηφοριές.
Προσπερνούσε τις συναλλαγές με το πλήθος
και πηδούσε με χάρη από κλαδί σε κλαδί
τσιμπολογώντας ξένες ιδέες και συμπεριφορές.
Άρπαζε με μαεστρία απ’ το λαιμό το φουσκωμένο κύμα
και την ουρά ενός σακάτικου καιρού με δεξιοτεχνία,
σαν τέλειος καιροσκόπος.
Όταν εμφανίστηκαν οι εθνικιστές, ντύθηκε ελληνοφύλακας
κι ας φώναζε διαρκώς «κόντρα στο ρεύμα».
Έκανε τη δολοπλοκία εργόχειρο και δεν υπήρξε
καμία συνωμοσία που να μην του προκάλεσε ταχυπαλμία.
Βέβαια στις ιδιωτικές συναντήσεις του
είχε πενιχρά αποτελέσματα·
σε κάθε περίπτωση ήταν ολισθηρός χαρακτήρας.
Έφερνε στις συνεδριάσεις μας
βρεγμένα τα πυρομαχικά του
και όταν αποδεδειγμένα θύματα χρεών ζήτησαν αποκατάσταση
αυτός ανέμιζε τα κουρέλια του ρεαλισμού
φωνάζοντας,πως μία είναι η οδός της σωτηρίας.
Σαν κηρύξαμε τον πόλεμο που άλλοι τον είπαν
πάλη των τάξεων και άλλοι παιδί της ανάγκης
αυτός εμφάνισε μια κοσμηματοθήκη
με παράσημα και μαρτυρίες παρακμής.
Ώσπου τον πήραν χαμπάρι φοιτητές κι εργάτες
και έγραψαν πως διόλου δεν ήταν τιμή τους που τον γνώρισαν,
και πως δεν έμεινε τίποτα που να μην το πρόδωσε.
Ήταν κυριολεκτικά η κατάπτωση στα χρόνια της χολέρας.
Κρίμα που τόσοι άνθρωποι πίστεψαν στα δακρυσμένα σύμφωνά του
και άλλοι τόσοι στις ατέλειωτες βιβλιογραφίες που παρέθετε.
Να το θυμάσαι φίλε μου!
Άμα το χτες τραβάει της νύχτας το ποδάρι, αργεί να φέξει
και όταν το γένος των ανθρώπων δεν φτάσει
στην ηλικία του φεγγαριού
η εν γένει ανθρωπότητα θα μπουσουλάει ακόμα.
Αυτή η φτιαξιά των ανθρώπων
θάπρεπε να χτιστεί στα σταυροδρόμια της ιστορίας·
έτσι που να ξέρουμε ποιον δρόμο να μην πάρουμε.

(Κάθε συσχετισμός με πραγματικά πολιτικά πρόσωπα είναι επιτρεπτός)

Νικηφόρος Ζερβός