Ας αφήσουμε κατά μέρος όλη αυτή τη ντροπή που ατιμάζει κάθε έννοια, κάθε λογική, κάθε ηθική, ευτελίζοντας έως θανάτου τη δημοκρατία. Ας αφήσουμε κατά μέρος τους φονιάδες που την «προστατεύουν» δολοφονώντας.

Ας αφήσουμε κατά μέρος το πλήθος των γονδολιέρηδων του θανάτου που ξεχύθηκαν στα υπερχειλισμένα από αίμα κανάλια ουρλιάζοντας από χαρά για το έγκλημα, με πρώτο και καλύτερο τον μέγα Δόγη των ψεμάτων και μαικήνα των γελωτοποιών. Ας αφήσουμε κατά μέρος τον ανακριτή και τον εισαγγελέα που άφησαν ελεύθερους τους δολοφόνους να κυκλοφορούν μεταξύ μας με το μαχαίρι ανάμεσα στα δόντια.

Ας αφήσουμε τη μεγάλη στρατιά των θλιβερών να χορεύει ακόμα τον χορό του θανάτου γύρω από τα αποκαΐδια των βιβλίων και των κρεματορίων νομίζοντας πως έτσι η φωτιά θα ξανανάψει. Ας αφήσουμε τον Μεγάλο Απόψυχο να κατεβάζει μακάριος τερψιλαρύγγια δίπλα στο φονικό.

Κι ας μην αφήσουμε μονάχα, τον προσωπιδοφόρο μινίστρο της περικεφαλαίας, και της σιδηράς ρομφαίας, τον άνθρωπο που έχει για πρόσωπο ένα παλίμψηστο προσώπων. Τον Κυρ Παναγιώτη Θεοδωρικάκο. Που πολύ στεναχωρήθηκε όταν έκλεισαν τα «παιδιά» για λίγο στο γκισντάνι και πολύ χάρηκε όταν τα αμόλησε η ανεξάρτητη εξουσία του δικαστή (και του χωροφύλακα).

 Σ’ αυτόν τον μινίστρο που μαγείρευε αριθμούς (MRB), και τώρα μαγειρεύει την θανατηφόρο βία, ας αφιερώσουμε ένα ποίημα. Είναι του Μανόλη Ξεξάκη από τη συλλογή «Ασκήσεις Μαθηματικών». Έχει τίτλο, «άσκηση έκτη». Ως μαθηματικός και ο ίδιος, αλλά και σπουδαίος ποιητής ο Μανόλης Ξεξάκης, κάτι θα ξέρει και από αριθμούς και από θανάτους. Φυσικά δεν περιμένουμε από τον μινίστρο να το λύσει διότι ως καταφερτζής δημο(σ)κόπος, είναι ανεπίδεκτος στις λύσεις τέτοιων προβλημάτων. Το ποίημα:

 «Ιππεύς, διανύων 12,5 χιλιόμετρα καθ’ ώραν, καταδιώκει πεζόν, όστις ανεχώρησεν πολλούς αιώνας προ αυτού και πορπατεί ακόμη. Μετά πόσας ώρας ο ιππεύς θα φτάση τον πεζόν και εις ποίαν απόστασιν από του σημείου της αναχωρήσεως θα τον φονεύση;

 Λύση

 Ο πεζός, όλον αυτό τον μακρύ καιρό, έχει λιπάνει ένα σωρό βουνά και φύτεψε ρουμάνια δέντρα, αλλά ο ιππέας ούτε καθυστερεί ούτε θαυμάζει. Έτσι ο ιππέας θα φτάσει τον πεζό σε Χι ώρες και θα διανύσει 12,5 . Χ χιλιόμετρα.

Ο θεματοθέτης σκόπιμα δε μας έδωσε την ταχύτητα του πεζού γιατί αυτός ξεκουράζεται, γιατί αυτός θαυμάζει τα φυτά, τα φουσκωμένα μες την άνοιξη οπωροφόρα δέντρα.

Λοιπόν, ας πάρουμε τον πεζό που βαδίζει κανονικά και σπάνια σαλτέρνει, να διανύει 5 χιλιόμετρα την ώρα.

Έχομε, 12,5 . Χ =5 . (Χ+πολλούς αιώνες). Λύνουμε την εξίσωση.

 Σημείωση

 Πολλοί υποστηρίζουν, πως στο χρόνο που θα διαρρεύσει, θα έχει σκληρύνει ο σβέρκος του πεζού και το μαχαίρι του ιππέα θα σκουριάσει. Δεν είναι όμως έτσι.

Αυτοί που νομίζουν πως ίσως δεν δολοφονήσει τον πεζό, δεν ξεύρουν τι λέγουν. Γιατί ό ιππέας, εστεμμένος και τραγιασκοφόρος, συνήθως δεν γνωρίζει το χρόνο που βαδίζει ο πεζός.

Κανείς ιππέας δε λυπάται το λουλουδάκι του αγρού».

 Βέβαια, πρέπει απαραιτήτως να συμπληρώσω ότι αυτή η μικρή εξαίσια συλλογή γράφτηκε σε έναν άλλο μακρινό αιώνα. Σε κείνο τον αιώνα ο Θεοδωρικάκος δεν ήταν καν ακόμα γραμματέας της ΚΝΕ. Για την ιστορία, το βιβλίο βγήκε από τις εκδόσεις Μπαρμπουνάκη το 1980.

 Εδώ το μάθημα τελείωσε. Ψηλά τα χέρια.

 Όσοι πήρατε μέρος στην ανάγνωση διώκεστε για απείθεια, διατάραξη της κοινής γαλήνης, απειλή κατά αστυνομικού και ό,τι άλλο αποφασίσουν οι αρμόδιοι. Όσο για τη ποινή…

Κώστας Καναβούρης

 πηγή: artinews.gr