Κρατάτε βήμα σταθερό! Κι έχουμε ακοίμητον εχθρό!

Κανονικά, αν κάποιος διέθετε στοιχειώδες χιούμορ στη ΔΕΘ, θα έφτιαχνε ένα περίπτερο που θα φιλοξενούσε τις πολιτικές μπούρδες που εκστομίζουν, ομολογουμένως χωρίς αιδώ, οι πολιτικοί ταγοί, στην ετήσια πανήγυρη. Ένα περίπτερο πλήρως ψηφιοποιημένο, με καινοτόμες ιδέες και νεαρούς χρήστες, που είναι και της μοδός, που να παρουσιάζει τις κενολόγες και όχι καινολόγες, μνημειώδους αοριστολογίας, ομιλίες. Για παράδειγμα, γιγαντοοθόνη, θα μπορούσε να φιλοξενεί τμήματα, κάμποσα είναι η αλήθεια, της ομιλίας Τσίπρα στη ΔΕΘ, όπου ο ομιλητής κοίταζε επάνω, ψηλά, πότε δεξιά, πότε αριστερά. Ακολουθούσες το κενό βλέμμα και έλεγες: δε μπορεί, απευθύνεται στα θεωρεία. Κοίταζες με ένταση να ξεχωρίσεις, τι ακριβώς έβλεπε, και έβλεπες έναν τοίχο. Έπρεπε να φτάσει να μιλήσει για «όραμα», για να αντιληφθείς ότι ο άνθρωπος κατελήφθη από ένα όραμα, εκείνη τη στιγμή. Βλέπετε το γαρ πολύ του ίματζ μέικερ, γεννά ανοησίες.

Σε άλλη οθόνη, διαιρεμένη στα δυο, κάθετα ή οριζόντια καμιά σημασία δεν έχει, θα μπορούσε να προβάλλονται ταυτόχρονα ο Κούλης και η Δέσποινα Ανυφαντούλη, χήρα Πατρόκλου. Μη βιάζεστε. Συστάσεις …σε λίγο. Ο «κοινωνικός ανελκυστήρας», είπε στη ΔΕΘ ο Μητσοτάκης, «που ανέβασε στο παρελθόν πολλούς από τη φτώχεια στην ευημερία σήμερα έχει βραχυκυκλώσει. Κρατάει χαμηλά τους φτωχούς και κατεβάζει πιο κάτω τη μεσαία τάξη». Ιδού μια πρωτότυπη, αν μη τι άλλο, ιδέα. Για τη φτώχεια, που δέρνει τον ελληνικό λαό, διακόσια χρόνια τώρα, φταίει κάποιο… ασανσέρ. Για να κατανοήσουμε το σχήμα ανέλιξης, πρέπει να ορίσουμε το «παρελθόν» και τους «πολλούς». Μπορούμε, που λέει και το σύνθημα της ΝΔ, όμως, το ίδιο καλά να το γράψουμε στα παλιά μας υποδήματα, καθώς αυτό που πραγματικά συμβαίνει διαχρονικά είναι πως οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι- πλουσιότεροι.

Και εδώ μπαίνει η κυρά Δέσποινα Ανυφαντούλη, χήρα του φορτηγατζή Πάτροκλου, που ο θάνατος του ανδρός της την «έριξε στα ξένα χέρια», (οικιακή βοηθός, από αρχόντισσα κατά δήλωσή της), δηλαδή στα χέρια του Λάμπρου Κωνσταντάρα, της ασπρόμαυρης ταινίας «Ο στρίγκλος που έγινε αρνάκι». Έχει ακριβώς την ίδια αντίληψη με τον Κούλη, για την οικονομική ανέλιξη ή την καταβαράθρωση του ατόμου. «Άτιμη κοινωνία, άλλους τους κατεβάζεις και άλλους τους ανεβάζεις στα Τάρταρα», αποφαίνεται κλαίουσα γοερώς. Αν εξαιρέσει κανείς την παντελή τοπογραφική άγνοια για την πραγματική θέση των Ταρτάρων, η ιδέα είναι η ίδια. Ασανσέρ «κοινωνικό», ή η άτιμη μπαμπέσα κοινωνία, εκτελούν χρέη μηχανής, που μοιράζει τον πλούτο. Το ότι τον πλούτο τον αρπάζουν οι λίγοι από τους πολλούς, η κυρά Δέσποινα το αγνοούσε και ο Κούλης το κρύβει επιμελώς. Είναι να μην πέσεις στην ανάγκη, των ίματζ μέικερς, με δυο κουβέντες στην ανάγκη των διαφημιστών. Εκλογές έρχονται γαρ, και θα κάνουν το οποιοδήποτε καραγκιοζιλίκι, προκειμένου να εξασφαλίσουνε ψηφαλάκια.

Ο Μητσοτάκης για παράδειγμα, πέρασε από τις 600.000 ταγμένες, νέες θέσεις εργασίας στις 700.000. Πάρε μπάρμπα! Σημειολογικά, οφείλουμε να υποδείξουμε πως, από το κατάμεστο από κλακαδόρους Βελλίδειο, που χειροκροτούσαν απαρεγκλίτως μετά το πέρας κάθε, μα κάθε πρότασής του, ο Μητσοτάκης, δυο ξεχώρισε. Τον Άνθιμο και τον ύπατο αρμοστή των ΗΠΑ, Πάιατ. Τι κι αν παρευρίσκονταν προέδροι της ΝΔ, αλλά και ο ισότιμος διπλωματικά, με τον Πάιατ, πρέσβης- επίτροπος της ΕΕ, Αβραμόπουλος. Ο Μητσοτάκης άρχισε την ομιλία του λέγοντας: Παναγιότατε, Μίστερ Αμπάσαντορ. Για να μη ξεχνάμε πως η ΝΔ είναι η παράταξη του γιες μίστερ πρέσβη και ότι ο «πιο άγιος δεν γίνεται», εξ ου και παναγιότατος, Άνθιμος, είναι ο κτήτορας των χριστιανικών ψήφων. Η φωτογραφία του Πάιατ, που δημοσιεύτηκε από τη βραδιά της ομιλίας του Μακεδοναμύντορα Κούλη και τα γλοιώδη χαμόγελα προς τον Ύπατο Πάιατ, του αιμοσταγούς μακεδονομάχου Αντώνη Σαμαρά, προς τον εκπρόσωπο της υπερδύναμης, που πιέζει για αντεθνικές λύσεις στο Μακεδονικό, αφήνουν άφθονο χώρο για συμπεράσματα. Η Φώφη, πάλι, ανέβηκε στο βήμα για να μας πει πως το «ελληνικό δαιμόνιο μπορεί να αλλάξει την Ελλάδα». Βρε που σας είχαμε, όλους εσάς τόσα χρόνια και δεν μας εξηγούσατε, πως με τα δαιμόνια και τα τελώνια μπορούμε να πάμε μπροστά…

Τάνια Ζωγράφου