Από τη Γάζα και το Λίβανο το επίκεντρο του διεθνούς «ενδιαφέροντος» μεταφέρθηκε στη Συρία… Μια ακόμη πιο σκοτεινή περίοδος ανοίγει για την πολύπαθη αυτή χώρα, το λαό της, και τους λαούς στη Μέση Ανατολή. Αιώνες, τώρα, τα σύνορα εδώ χαράζονται και ξαναχαράζονται με ποταμούς αίματος. Και η δοκιμασμένη συνταγή της αποικιοκρατίας, του ιμπεριαλισμού και κάθε αντιλαϊκής εξουσίας παραμένει πάντοτε ενεργή. Η διαίρεση, η διχόνοια, ο διχασμός, η αλληλοεξόντωση, ο διαμελισμός, σε αδιάλειπτη εφαρμογή. Για να είναι οι λαοί αδύναμοι, ευάλωτοι, διασπασμένοι, έρμαια στις επιβουλές των κάθε φορά ισχυρών. Και οι ιμπεριαλιστές και οι πάσης φύσεως αντιδραστικοί και εξουσιαστές να κανοναρχούν τις εξελίξεις σύμφωνα με τα αντιλαϊκά τους συμφέροντα.

Οι καταιγιστικές εξελίξεις, μετά τη νέα πυροδότηση του μετώπου στη Συρία και την κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ, είναι βέβαιο πως μόνο σε μια κατάσταση χάους, συγκρούσεων και διάλυσης της χώρας μπορούν να οδηγήσουν. Με πιθανότερη την εκδοχή της δημιουργίας μιας νέας μεγάλης «μαύρης τρύπας» στο χάρτη, ενός μη κράτους τύπου Λιβύης, που θα το κατασπαράσσουν ιμπεριαλιστικές και περιφερειακές δυνάμεις.

Ήδη, η μεγάλη καταστροφή και λεηλασία ξεκίνησε. Την περιβόητη «ιστορική» μέρα της «απελευθέρωσης» του συριακού λαού διαδέχθηκε ένας νέος κύκλος αίματος. Με το Ισραήλ να βομβαρδίζει ανελέητα (480 τουλάχιστον αεροπορικές επιθέσεις σε 48 ώρες που κατέστρεψαν στρατηγικής σημασίας στρατιωτικές εγκαταστάσεις και οπλικά συστήματα, αλλά και ερευνητικά και πανεπιστημιακά ινστιτούτα), έχοντας την αμέριστη αμερικανική και δυτική υποστήριξη. Και παράλληλα να συνεχίζει να σφυροκοπά και να δολοφονεί στη Γάζα. Με τις ΗΠΑ να προχωρούν σε δεκάδες αεροπορικές επιδρομές για την καταπολέμηση, δήθεν, της «τρομοκρατίας». Με την Τουρκία σε κρίσιμο ρόλο να βομβαρδίζει θέσεις των Κούρδων. Με βιαιοπραγίες, αποκεφαλισμούς και πλιάτσικο από τις δυνάμεις των «απελευθερωτών». Με συγκρούσεις ανάμεσα στις διάφορες αυτόνομες τζιχαντιστικές ομάδες, ανάμεσα σε φατρίες και πολέμαρχους του συνονθυλεύματος που έχει επικρατήσει αυτή τη στιγμή. Και με τις μυστικές υπηρεσίες των εμπλεκόμενων πρωταγωνιστών να οργιάζουν.

Αυτή είναι η οδυνηρή και θλιβερή πραγματικότητα της αμέσως επόμενης μέρας. Και είμαστε ακόμη στην αρχή. Αυτή είναι η «ιστορική ευκαιρία» και η «θεμελιώδης πράξη δικαιοσύνης» που χαιρέτισε με ικανοποίηση ο Μπάιντεν και σύσσωμη η δυτική προπαγάνδα επιχειρώντας, για άλλη μια φορά, να κάνουν το μαύρο άσπρο.

Η βασική δύναμη που πήρε την εξουσία στην «απελευθερωμένη» Συρία είναι τα πρωτοπαλίκαρα και οι αποκεφαλιστές του ISIS και της Αλ Κάιντα, αυτοί που ανατίναζαν μνημεία και χωριά, αυτοί που έβαζαν τις βόμβες στο Μπατακλάν. Οι πιο ακραίες μορφές του Ισλάμ, που φόρεσαν το μανδύα του διαλλακτικού και μετριοπαθούς και αναβαπτίστηκαν, μέσα σε μια νύχτα, σε «απελευθερωτές» και «επαναστάτες».
Επιβεβαιώνεται, πάλι και πάλι, πόσο υποκριτικές είναι οι φωνές της Δύσης πως, τάχα, μάχονται εναντίον του αυταρχισμού και της απολυταρχίας, πως υπερασπίζονται τη δημοκρατία και τον ελεύθερο κόσμο, επιχειρώντας να προσδώσουν ιδεολογικό υπόβαθρο στους επιθετικούς σχεδιασμούς τους. Αυτό που τους ενδιαφέρει, αυτό για το οποίο μάχονται είναι να διατηρήσουν την ηγεμονική τους θέση στον πλανήτη, να καταστρέψουν κάθε δύναμη που τους αμφισβητεί, να ακυρώσουν κάθε δυναμική υπόσκαψης της πρωτοκαθεδρίας τους. Γι’ αυτό πολέμησαν το καθεστώς Άσαντ, που είχε διαλέξει τη Ρωσία για προστάτη, σαν «τυραννικό και αιμοσταγές». Γι’ αυτό αγκαλιάζουν τώρα τον, επικηρυγμένο από αυτούς σαν τρομοκράτη, ηγέτη των «απελευθερωτικών» δυνάμεων, Αμπού Μοχάμεντ αλ-Τζολάνι. Οι δηλώσεις του Τζολάνι πως «εχθροί μου δεν είναι η Δύση, είναι η Ρωσία και το Ιράν» τον τοποθετούν αυτομάτως στο στρατόπεδο της «δημοκρατίας» και τον καθιστούν πρωταγωνιστή της «δημοκρατικής μετάβασης»…!

Η επόμενη μέρα

Τώρα αρχίζει η πραγματική μάχη μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, με τις ΗΠΑ προεξάρχουσες σε επιθετική διάταξη απέναντι στη Ρωσία, ενώ και η παρέμβαση των περιφερειακών δυνάμεων (Ισραήλ, Τουρκίας) είναι δυναμική και καθοριστικής σημασίας. Η υποκίνηση, η τροφοδότηση των εξελίξεων και η ευθεία εμπλοκή όλων τους είναι απροκάλυπτη. Όλα όσα διαδραματίζονται επιδρούν καταλυτικά στη διαμόρφωση νέων δεδομένων και συσχετισμών στη Συρία και την ευρύτερη περιοχή. Επηρεάζουν, επίσης, με καίριο τρόπο και τις διεθνείς εξελίξεις.

Η επόμενη μέρα στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο, ένα κρίσιμο μέτωπο της οξυνόμενης ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης αναπτύσσει μια νέα δυναμική και οδηγεί σε ανακατανομές ισχύος και ξαναμοίρασμα ζωνών επιρροής. Αν και διανύουμε μια περίοδο που τη χαρακτηρίζουν η αστάθεια, η αβεβαιότητα, η ρευστότητα και οι συνεχείς ανατροπές, μπορούν -με κάθε επιφύλαξη- να γίνουν κάποιες πρώτες διαπιστώσεις.

Οι Αμερικανοί αποδυναμώνουν τους αντιπάλους τους στη Μ. Ανατολή, ενισχύουν την επιρροή τους και βάζουν πόδι στη Συρία, μια κρίσιμη χώρα της περιοχής. Το κύρος, η επιρροή και η θέση της Ρωσίας πλήττονται στην περιοχή, με επίδραση στον πόλεμο της Ουκρανίας και τις αναμενόμενες σχετικές διαπραγματεύσεις. Το κράτος-τρομοκράτης του Ισραήλ είναι ένας μεγάλος κερδισμένος των εξελίξεων, με όλες τις αρνητικές επιπτώσεις που συνεπάγονται για την παλαιστινιακή Αντίσταση και τη Χεζμπολάχ, αλλά και το Ιράν που βλέπει την επιρροή του να μειώνεται δραστικά και την εδαφική συνέχεια του «Άξονα της Αντίστασης» να διακόπτεται. Η Τουρκία, παρά τα αναμφισβήτητα κέρδη της, αντιμετωπίζει τον κίνδυνο και την απειλή της δημιουργίας κουρδικού κράτους και της αναζωπύρωσης του κουρδικού ζητήματος στο εσωτερικό της.

Το βέβαιο είναι πως τα διαδραματιζόμενα δεν αποτελούν το τελευταίο κεφάλαιο του κύκλου αίματος και ολέθρου που ξεκίνησε το 2011 με τις διαδηλώσεις κατά του Άσαντ για να βυθιστεί, αμέσως μετά, η Συρία στον καταστροφικό εμφύλιο και όλα τα παρεπόμενα. Στην περιοχή το «εύφλεκτο υλικό» περισσεύει και οι οιωνοί είναι κακοί για το συριακό λαό και τους γειτονικούς λαούς. Για τη Συρία και το λαό της η προοπτική βρίσκεται σε μια χώρα εθνικά ανεξάρτητη, ενιαία, που θα χωράει και θα αγκαλιάζει ισότιμα όλες τις εθνότητες, τις φυλές, τις θρησκείες. Και αυτή η προοπτική σημαίνει σύγκρουση με τους ιμπεριαλιστές, τους ισχυρούς γείτονες, και όλους τους πραιτωριανούς και «αντιπροσώπους» τους που σκορπίζουν το μίσος, τον αλληλοσπαραγμό, το θάνατο και την καταστροφή.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος