Το αποτέλεσμα της αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων
της ολιγαρχίας και των κομμάτων της ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ

Ο πληθωρισμός, στη χώρα μας, σημείωσε ρεκόρ 25ετίας! Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, τον Ιανουάριο εκτινάχθηκε σε ποσοστό 6,2%. Με πυρήνα τις εξωφρενικές αυξήσεις στην ενέργεια (η Ελλάδα έχει το πιο ακριβό ρεύμα στην Ευρώπη), ένα σαρωτικό κύμα ανατιμήσεων εξαπλώνεται στα βασικά είδη διατροφής και πρώτης ανάγκης, που πλήττει ευθέως πλατιά εργατολαϊκά στρώματα δίνοντας τη χαριστική βολή στις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Μια νέα δραματική υποβάθμιση των όρων και των συνθηκών ζωής και εργασίας συντελείται.

Το λαϊκό εισόδημα συρρικνώνεται απελπιστικά, η ανεργία γιγαντώνεται, η φτωχομεσαία αγροτιά δίνει στα μπλόκα και τα συλλαλητήρια τον αγώνα τής επιβίωσης (με την εξαγορασμένη δημοσιογραφία να έχει ρίξει πέπλο σιωπής), οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις λειτουργούν σε συνθήκες μεγάλης αβεβαιότητας, τα λουκέτα πολλαπλασιάζονται, τα «κόκκινα» δάνεια εκτοξεύονται, οι μαζικοί πλειστηριασμοί απειλούν χιλιάδες λαϊκές κατοικίες και μικρές επιχειρήσεις, η ανθρωπιστική κρίση εξαπλώνεται. Και ο Νόμος Χατζηδάκη, με τις σαρωτικές αντιδραστικές ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις και τη συνδικαλιστική δράση, παραδίδει τους εργαζόμενους χειροπόδαρα δεμένους στην ασύδοτη καπιταλιστική εκμετάλλευση.

Όσο για το δημόσιο χρέος, μετά από δώδεκα χρόνια σκληρής μνημονιακής δημοσιονομικής «πειθαρχίας», συνεχίζει να αυξάνεται. Είναι μακράν το υψηλότερο στην Ευρώπη και το δεύτερο υψηλότερο παγκοσμίως, κινούμενο σε δυσθεώρητα ύψη, πάνω από 200% του ΑΕΠ! Το κόστος δανεισμού εκτοξεύεται και η περιβόητη ανάκτηση της διεκδικούμενης επενδυτικής βαθμίδας απομακρύνεται και πάλι. Παρεμπιπτόντως, τα δημοσιονομικά μεγέθη που οδήγησαν την Ελλάδα στη μνημονιακή υποδούλωση ήταν χαμηλότερα ή περίπου ίδια.

Δώδεκα χρόνια πρωτοφανούς αντιλαϊκής επέλασης, δύο χρόνια τραγικών συνεπειών για τη ζωή και την υγεία του λαού από την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας, ένα καλοκαίρι ανυπολόγιστης περιβαλλοντικής, κοινωνικής και οικονομικής καταστροφής από τις πυρκαγιές στην Εύβοια και την Αττική -μετά το Μάτι και τη Μάνδρα επί Αλ. Τσίπρα-, μια κοινωνία στο έλεος ενός χιονιά που κατέδειξε για άλλη μια φορά την πλήρη παράλυση και κατάρρευση του περίφημου «επιτελικού κράτους».

Αυτή τη δραματική κατάσταση βιώνουν τα πλατιά εργατολαϊκά στρώματα. Πάνω από το ένα τρίτο της ελληνικής κοινωνίας ζει σε συνθήκες φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, τη στιγμή που τα προνόμια και τα κέρδη της πλουτοκρατίας απογειώνονται. Ένας τραγικός απολογισμός – αποτέλεσμα της πολιτικής που άσκησαν όλες οι κυβερνήσεις της ελληνικής ολιγαρχίας και τα κόμματά της, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ με διάφορα, κατά καιρούς, συμπληρώματα-σωσίβια. Μιας επιθετικής αντιλαϊκής πολιτικής την οποία, τα τελευταία δυο χρόνια, η κυβέρνηση ΝΔ κλιμάκωσε με άλλοθι και εργαλείο την πανδημία, ψηφίζοντας εκατοντάδες αντιδραστικές διατάξεις και νόμους, σε συνθήκες λοκ-ντάουν, απαγορεύσεων χουντικής κοπής, ακραίου εκφοβισμού και σκληρών περιοριστικών μέτρων.

Φθηνές νεοφιλελεύθερες απάτες

Σε αυτές τις συνθήκες, οι κομπασμοί της κυβέρνησης ΝΔ -των «αρίστων» και ειδημόνων τεχνοκρατών- για τις μεγάλες «επιτυχίες» της στο μέτωπο της οικονομίας ξεφουσκώνουν, ξεθωριάζουν. Το κυβερνητικό αφήγημα για την «επανεκκίνηση της οικονομίας», για την «ευφορία της ανάκαμψης» και το περίφημο «αναπτυξιακό ελατήριο», για τους «ιλιγγιώδεις» πόρους του «Ταμείου Ανάκαμψης» και τη «μεγάλη ευκαιρία» της «νέας Ελλάδας» και όλα τα συναφή, μετριάζει τους διθυραμβικούς τόνους και προσγειώνεται σε χαμηλότερα, πλέον, επίπεδα.
Η σκηνοθεσία μιας παραπλανητικής πραγματικότητας, που υπερπροβλήθηκε από τον κυβερνητικό προπαγανδιστικό μηχανισμό, έρχεται σε κατάφωρη αντίθεση με όσα ήδη βιώνουν τα εργατολαϊκά στρώματα και αναγκάζεται να τροποποιηθεί. Γιατί η «ανάπτυξή» τους και η περίφημη «στήριξη της οικονομίας και των εργαζομένων» σημαίνει ισχυροποίηση της οικονομικής ολιγαρχίας και μόνο. Σημαίνει παράδοση του πλούτου και των υποδομών της χώρας στα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Σημαίνει λεηλασία -και όχι στήριξη- του λαού. Αυτό λέει η πραγματικότητα. Όλα τα άλλα αποτελούν φθηνές νεοφιλελεύθερες απάτες και ακραίο εμπαιγμό ενός εξουθενωμένου λαού.

Τα όποια κυβερνητικά μέτρα, οι αποζημιώσεις, τα επιδόματα, οι παροχές είναι σταγόνα στον ωκεανό της ακρίβειας, των κατεστραμμένων περιουσιών και ζωών από την οικονομική κρίση, την πανδημία, τις πυρκαγιές, τους σεισμούς, τις πλημμύρες, τους χιονιάδες. Τα ψίχουλα που πέφτουν από το χρυσό τραπέζι της ολιγαρχίας δεν μπορούν να αντισταθμίσουν τις απώλειες, τη μεγάλη ληστεία σε βάρος των εργατολαϊκών στρωμάτων.

Εξ άλλου, και αυτά τα ελάχιστα μέτρα δήθεν «ανακούφισης» των λαϊκών νοικοκυριών συνοδεύονται, όλο και πιο συχνά, από κατηγορηματικές δηλώσεις ότι δεν υπάρχει «δημοσιονομικός χώρος» για επιπλέον παροχές ή άλλες εισοδηματικές ενισχύσεις. «Λεφτόδεντρα δεν υπάρχουν». «Η υλοποίηση του προϋπολογισμού είναι αδιαπραγμάτευτη προτεραιότητα», επαναλαμβάνει μονότονα ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης, οι υπουργοί του, τα προπαγανδιστικά επιτελεία της ελληνικής ολιγαρχίας, στέλνοντας μηνύματα επιπλέον σκλήρυνσης της αντιλαϊκής πολιτικής.

Και βεβαίως, οι περιβόητες «αγορές» και οι εκπρόσωποι των δανειστών, μετά από την αναγκαστική χαλάρωση των «δημοσιονομικών κανόνων» κατά τα δύο τελευταία χρόνια της πανδημίας, επανέρχονται δριμείς για να ξανασφίξουν το μνημονιακό χαλινάρι. Όλες οι «ιδέες» και οι προτάσεις τους, ειδικά για τις υπερχρεωμένες χώρες όπως η Ελλάδα, κατατείνουν σε ένα αναθεωρημένο Σύμφωνο Σταθερότητας που θα προβλέπει ένα αυστηρό πλαίσιο δημοσιονομικής πειθαρχίας και ασφυκτικής εποπτείας, που θα εγγυάται τα συμφέροντά τους.

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Το πλαίσιο, οι εντολές είναι δεδομένα. Αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος με άνευ προηγουμένου φορομπηξία, αιματηρή λιτότητα, δραστική περικοπή των κοινωνικών δαπανών για να ικανοποιούνται οι απαιτήσεις των δανειστών, να επιτυγχάνονται τα απαιτούμενα πλεονάσματα και να εξασφαλίζεται η επιστροφή των δανείων υποδούλωσης της χώρας.

Η μνημονιακή βαρβαρότητα διαιωνίζεται και ενισχύεται. Και τα μεγάλα λόγια για «οικονομική ανάπτυξη», για «νέο παραγωγικό μοντέλο» κ.ο.κ., είναι η αναγκαία παραπλανητική προπαγάνδα για να συγκαλύψουν τους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς τους.

***

Η δυσφορία και η οργή διαπερνούν, πλέον, το σώμα της ελληνικής κοινωνίας. Ένα υπόκωφο, ογκούμενο ρεύμα αμφισβήτησης και εναντίωσης στην αντιλαϊκή πολιτική της ΝΔ δένεται με τις μειοψηφικές ακόμη, αλλά αποφασιστικές, εστίες αντίστασης και αγώνα. Πρόκειται για αναπότρεπτες κοινωνικές διεργασίες και εξελίξεις που θα ενταθούν την επόμενη περίοδο.
Το κυβερνητικό αφήγημα αποσαθρώνεται. Η μέχρι τώρα αδιαμφισβήτητη κυριαρχία της ΝΔ στην πολιτική ζωή της χώρας παρουσιάζει ρωγμές και το πολιτικό κεφάλαιο του Κυρ. Μητσοτάκη συρρικνώνεται, παρά την προκλητική στήριξη που έχουν λάβει οι κυβερνώντες από όλους τους μοχλούς εξουσίας και τα πλήρως ελεγχόμενα ΜΜΕ, κατά την περίοδο αυτή.

Οι κατά παραγγελία δημοσκοπήσεις, που προσπαθούν να εξωραΐσουν την πραγματικότητα και να ενισχύσουν την κυβερνητική εικόνα, δυσκολεύονται πια να αποσιωπούν εντελώς και να μην καταγράφουν τη λαϊκή δυσφορία και αντίθεση, να μην αποτυπώνουν την ενισχυόμενη κυβερνητική φθορά.

Αυτοί που βυθίζουν το λαό σε μεγαλύτερη δυστυχία, φτώχεια και εξαθλίωση, αυτοί που επιστρατεύουν εναντίον του τη βία και την καταστολή, αυτοί που υποθηκεύουν το μέλλον του θα εισπράξουν τη λαϊκή αποδοκιμασία, θα βρεθούν αντιμέτωποι με το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Θα έρθει η στιγμή που δε θα μπορούν πια να κυβερνήσουν. Πρόκειται για μια αναπόφευκτη εξέλιξη.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος