Στο τελευταίο Eurogroup (4-5/10) δεν έλειψαν οι φιλοφρονήσεις, τόσο για τα μέτρα κατά του κορονοϊού, σε σχέση με κράτη-μέλη με αντίστοιχο πληθυσμό, όσο και για τα δημοσιονομικά επιτεύγματα της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Όλοι επαίνεσαν την προσπάθεια της χώρας για την πρόοδο που έχει πετύχει μετά από τρία αλλεπάλληλα Μνημόνια! Ιδιαίτερα θερμά λόγια επιφύλαξε ο Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων Π. Τζεντιλόνι, αναφερόμενος στα μέτρα επίσπευσης για θέματα αδειοδότησης επενδύσεων, τα ενεργειακά, της δημόσιας διοίκησης και παράλληλα στις «μεταρρυθμίσεις» στη νομοθεσία για την αφερεγγυότητα (Πτωχευτικό Δίκαιο), το σύστημα υποστήριξης της προσωρινής εργασίας (κοινοτικό πρόγραμμα SURE). Τέλος, επισήμανε τη «μοναδική ευκαιρία» της εκταμίευσης των δισεκατομμυρίων από το «Ταμείο Ανάκαμψης», (αλλά και δάνεια έως και 6,8% του ΑΕΠ) που θα χρηματοδοτήσουν τις επενδύσεις και την ανάπτυξη της χώρας.

Από κοντά και ο νέος Πρόεδρος του Eurogroup, Π. Ντόνοχου, αλλά και ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM)  Κλ. Ρέγκλινγκ, που εξήραν την «εθνική προσπάθεια», τονίζοντας ότι: «Θα συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε στενά με την ελληνική κυβέρνηση τις επόμενες εβδομάδες, ώστε να επιτευχθεί πρόοδος και στους τομείς όπου απαιτείται περαιτέρω δουλειά. Η όγδοη έκθεση ενισχυμένης εποπτείας θα εκδοθεί τον Νοέμβριο και βάσει αυτής της έκθεσης το Eurogroup θα αποφασίσει για το επόμενο σύνολο μέτρων για το χρέος για την Ελλάδα…».

Όλο το σκηνικό του Eurogroup, που αφορούσε τη χώρα μας, ήταν κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της ντόπιας ολιγαρχίας και των ξένων μονοπωλίων. «Επενδύσεις», ενεργειακά, πτωχευτικό Δίκαιο, σύστημα SURE, «μεταρρυθμίσεις», δημόσια διοίκηση, τα πάντα είχαν κοινό παρονομαστή την κερδοσκοπία της μεγαλοαστικής τάξης που θα «αναπτύξει» τη χώρα.

Πράγματι, αναφέρθηκε η Ελλάδα, η κυβέρνηση, η εθνική προσπάθεια κ.α. Όμως, η λέξη «εθνική» εμπλέκοντας τη μεγαλοαστική τάξη, βρωμάει. Βρωμάει γιατί η ολιγαρχία -(στη συντριπτική της πλειοψηφία) δεκάδες φορές στην ιστορία του τόπου- ξεπούλησε, πρόδωσε, ξευτέλισε, μακέλεψε, παρέδωσε σιδεροδέσμιο το λαό και τους λαϊκούς αγωνιστές στους ξένους κατακτητές και επικυρίαρχους. Κι αυτό συνεχίζει να κάνει…

***

Εκείνο που δεν υπάρχει στις ψεύτικες, υποκριτικές και ύπουλες δηλώσεις των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, είναι η λέξη λαός. Ένας λαός, που μέσα σε αυτό τον ταραγμένο ωκεανό των εγκληματικών οικονομικοπολιτικών και στρατιωτικών παρεμβάσεων του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος, δέχθηκε τα μεγαλύτερα μεταπολεμικά πλήγματα και τη χώρα του να κλυδωνίζεται σαν καρυδότσουφλο, έχοντας ήδη προ πολλού ξεπουλήσει έναντι πινακίου φακής όλη τη δημόσια υποδομή και το λαϊκό πλούτο της. Χωρίς παραγωγική βάση, με την οικονομική και υγειονομική κρίση να γιγαντώνονται, με μοναδικό στοιχείο της οικονομίας τον παρασιτικό τριτογενή λεγόμενο τομέα των υπηρεσιών, η ανερμάτιστη Ελλάδα των αστικών κυβερνήσεων, βρίσκεται μπροστά σε απρόβλεπτες συνέπειες για τα εργατολαϊκά στρώματα, τη φτωχομεσαία αγροτιά, τους επαγγελματοβιοτέχνες, την άνεργη νεολαία.

Αν δεν βούλιαξε ακόμα, είναι γιατί αυτό δεν συμφέρει στους Ευρωπαίους πάτρωνες της Ευρωζώνης. Οι ίδιοι χαλκεύουν ακόμα πιο σφιχτά τα δεσμά της εξάρτησης και μαζί με τη ντόπια ολιγαρχία δεν διστάζουν καθόλου να μεταφέρουν από κοινού τα ασήκωτα βάρη των δυσθεώρητων ελλειμμάτων και χρεών στις πλάτες του ελληνικού λαού, τάζοντας και πάλι «καλύτερες μέρες».

Δυστυχώς, καλύτερες μέρες δεν υπάρχουν για το λαό μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα όπου ο κάθε πόρος του αναδύει τη βρωμιά της σαπίλας. Ωστόσο, αυτός ο καταιγισμός των αντιλαϊκών μέτρων οξύνει παραπέρα τις ταξικές αντιθέσεις, ανάμεσα στα εργατολαϊκά στρώματα και τη φτωχομεσαία αγροτιά από τη μία και τη ντόπια ολιγαρχία και τον ξένο ιμπεριαλισμό από την άλλη, συμβάλλει αποφασιστικά στην όξυνση της ταξικής πάλης ώστε να καταδείξει στο λαό πως ο μοναδικός δρόμος σωτηρίας από την αθλιότητα και την πείνα είναι η ανατροπή της εξουσίας της αστικής τάξης και των ξένων αφεντικών της.

Ιωσήφ Σταυρίδης