Με συντονισμένο τρόπο, οι αγρότες της Κρήτης απάντησαν στα αντιδραστικά κυβερνητικά μέτρα του ξεκληρίσματός τους (Τετάρτη 18 Μάρτη), διοργανώνοντας συλλαλητήρια – μηχανοκίνητες πορείες στις τρεις πόλεις: Ηράκλειο, Ρέθυμνο και Χανιά, ενώ διαμαρτυρία είχε προεξαγγείλει η Συντονιστική Επιτροπή Αγροτών και στο Λασίθι.

Ειδικότερα, η αγροτοκτόνα πολιτική της ΝΔ -που αξιοποιεί και επιτείνει την προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ και σαφώς εκείνη του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ- έδειξε πιο στυγνά και πιο καθαρά την αξίωση της ολιγαρχίας των ιμπεριαλιστών κηδεμόνων της για ξεκλήρισμα της μικρής και φτωχής αγροτιάς, όπως επιτάσσει η ΕΕ, τόσο με την Κοινή Αγροτική Πολιτική (Κ.Α.Π.), όσο και με τις άλλες συμφωνίες της περίφημης «αειφορίας και πράσινης οικονομίας». Κατέδειξε ότι η στρατηγική της συρρίκνωσης (3,5%) του αγροτικού δυναμικού στην καπιταλιστική οικονομία της ολόπλευρα εξαρτημένης χώρας μας δεν είναι ούτε «υπερβολή» των συνεπών αριστερών δυνάμεων, ούτε ιδεολογική κατασκευή των κομμουνιστών για να …αμαυρώσουν την τάχα δημοκρατική Ε.Ε.

Η θεσμική επίθεση της κυβέρνησης της δεξιάς, μέσω κυρίως των «δασικών χαρτών», ήταν και παραμένει τέτοιας έκτασης, ώστε άναυδοι οι μικροϊδιοκτήτες, βοσκοί και γεωργοί, να διαπιστώνουν, με μια απλή περιήγηση στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, ότι δεν κατέχουν πλέον ούτε τα βοσκοτόπια, ούτε τα χωράφια που για δεκαετίες, αλλά και αιώνες αποτελούσαν τη βάση για το βιος τους.

Αυτή η γυμνή και σκληρή αλήθεια ευαισθητοποίησε τους… υποψήφιους ακτήμονες, τους ενεργοποίησε και τους οδήγησε σε ένα πρώτο βηματισμό συλλογικής οργάνωσης, με δεδομένη πια τη διάλυση των αγροτικών και κτηνοτροφικών συλλόγων, των συνεταιρισμών και γενικώς όλων των μαζικών οργανώσεων συλλογικής αντίστασης που κατέκτησε παλιότερα το αγροτικό κίνημα και κατακρεούργησε η κυριαρχία της γραμμής των κομμάτων της ολιγαρχίας (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ). Τα κόμματα αυτά, είτε έλεγχαν για χρόνια τους συλλόγους στην Κρήτη, είτε ακύρωσαν τη λειτουργία των οργάνων, καλλιεργώντας τον παραγοντισμό, την πελατειακή λογική και, κυρίως, υποστηρίζοντας την καταστροφική, αγροτοκτόνα πολιτική της Ε.Ε. και καλλιεργώντας την ηττοπάθεια και την παραίτηση της βάσης από τις διεκδικήσεις της.

Ετσι, σήμερα ο φτωχός αγροτικός κόσμος, που απογυμνώνεται από ιδιοκτησιακά δικαιώματα, σήμερα που το κράτος ληστεύει προκλητικά την περιουσία του και τον αντιμετωπίζει ως …εμπόδιο στη δράση των πολυεθνικών (Ενέργειας και Τουρισμού), αλλά και στην ανάπτυξη των μεγαλο-επιχειρηματιών αγροτών, ανακαλύπτει και αξιοποιεί τα πρωτογενή μέσα συλλογικής πάλης, συγκροτώντας επιτροπές αγώνα, συμμετέχοντας σε ΓΣ, σε συσκέψεις, πρωτοβουλίες κλπ.

Κάτω από την πίεση των συνθηκών του εκτοπισμού τους, οι πληττόμενοι αγρότες, στην πλειονότητά τους, διαμόρφωσαν το αίτημα της «Κατάργησης των Δασικών Χαρτών», της αναγνώρισης των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων τους και των Κοινοτικών ενισχύσεων και παράλληλα κατάγγειλαν την εγκληματική πολιτική της ανάθεσης σε δυο ιδιωτικές εταιρείες της συγκρότησης των δασικών χαρτών, καλώντας τους αγρότες να μην κάνουν ενστάσεις (που έτσι κι αλλιώς είναι δυσβάστακτες οικονομικά), γιατί έτσι θα νομιμοποιήσουν το έγκλημα της κλοπής της περιουσία τους.

Σίγουρα, μια τέτοια κινητοποίηση, μετά από χρόνια σιωπής, απραξίας και παράλυσης των οργάνων της αγροτικής πάλης, αποτελεί μια αισιόδοξη νότα στο καταθλιπτικό τοπίο του τρόμου και της σιγής που τηρούν για πάνω από τριάντα χρόνια οι κάθε φορά αγροτοσυνδικαλιστές που έβαζαν και βάζουν πλάτη στην αντιλαϊκή πολιτική της Ε.Ε., της ΚΑΠ, αποπροσανατολίζοντας τη βάση και απονευρώνοντας τη δυναμική κινήματος,

Πρέπει όμως να τονίσουμε ότι, παρά τη μαζική συμμετοχή των θιγόμενων αγροτών στην κινητοποίηση, ο πολιτικός πήχυς των αιτημάτων τους παραμένει χαμηλός, μιας και αρνούνται, στην πλειονότητά τους, την αναφορά στην πολιτική των κομμάτων, καθοδηγούμενοι, κυρίως, από πρόσωπα-παράγοντες που, στο όνομα της «μη κομματικότητας», καλλιεργούν από άλλη οδό το ίδιο κλίμα της τυφλής διεκδίκησης. Της διεκδίκησης που δε βλέπει «εχθρό» με όνομα, πρόγραμμα και δράση, αλλά μόνο λάθη, ή «στραβά μέτρα».

Ετσι, στο Ηράκλειο σήμερα η μηχανοκίνητη πορεία -που ξεκίνησε από το Ολυμπιακό Στάδιο, διένυσε τους κεντρικούς δρόμους και την παραλιακή λεωφόρο και είχε δυο σταθμούς στα κτίρια της εκλεγμένης και διορισμένης Περιφέρειας Κρήτης- δεν είχε τον αναγκαίο πολιτικό τόνο της μαζικής διεκδίκησης. Δεν κυριαρχούσαν τα πανό των συνθημάτων και οι σημαίες των συλλόγων, αλλά οι μαύρες σημαίες της καταδίκης, ενώ οι επικεφαλής της επιτροπής που επισκέφθηκαν τους υπεύθυνους της Περιφέρειας, τόνιζαν στους συγκεντρωμένους ότι μένουν …μακριά από τα κόμματα, αλλά ζητούν την ικανοποίηση των αιτημάτων τους προφανώς από το κόμμα της πλουτοκρατίας και του ξένου ιμπεριαλισμού που διοικεί…Όμως αυτή η αλήθεια δεν πρέπει να ειπωθεί.

Αντιπροσωπεία του Μ-Λ ΚΚΕ παρευρέθηκε στην κινητοποίηση, αλλά οι συνθήκες δεν επέτρεπαν ούτε χαιρετισμούς, ούτε, πολύ περισσότερο, τη διανομή της προκήρυξής μας.

Η κινητοποίηση ήταν ταυτόχρονη στο Ρέθυμνο και τα Χανιά, όμως η μαζικότερη και μαχητικότερη ήταν του Ρεθύμνου, μιας και το Ρέθυμνο είναι ο πιο ορεινός νομός της Κρήτης (και στη λίστα των πλέον ορεινών της χώρας) και επομένως απειλείται, στην κυριολεξία, με αφανισμό της κτηνοτροφικής, κυρίως, παραγωγής του. Ετσι, οι κτηνοτρόφοι του Μυλοποτάμου αποτέλεσαν ένα μαζικό μπλοκ, συσπειρώθηκαν με όλους τους υπόλοιπους που συγκεντρώθηκαν από τα χωριά και έδωσαν ένα πολύ δυναμικό «παρών», ενώ και οι δηλώσεις τους στα ΜΜΕ είχαν μια αισθητή ποιοτική διαφορά σε ό,τι αφορά την αναγνώριση των αιτίων του εκτοπισμού και της επικείμενης ακτημοσύνης τους. Στη διαφορά αυτή καθοριστικό ρόλο διαδραμάτισαν συναγωνιστές και φίλοι, που εξ αρχής, με πάθος και επιμονή απευθύνθηκαν στους πληττόμενους, πήγαν στα χωριά, έγραψαν καταγγελίες στον τοπικό τύπο και πήραν την πρωτοβουλία της πρόσκλησης σε ΓΣ. Τη δυναμικότητα του συλλαλητηρίου του Ρεθύμνου ανέδειξαν και τα τοπικά ΜΜΕ, με ρεπορτάζ και δηλώσεις των διαδηλωτών.

Αντίστοιχο συλλαλητήριο πραγματοποιήθηκε και στα Χανιά, από όπου ξεκίνησε και η πρώτη οργανωμένη διαμαρτυρία ενάντια στα μέτρα.

Επισημαίνουμε ότι, ενώ η επίθεση είναι τέτοιας έκτασης και διαλύει δικαιώματα πολύχρονα των ξωμάχων, το ΚΚΕ, που διατηρεί ακόμη κάποιες ισχυρές αναφορές στα χωριά, όχι μόνο δεν πήρε την πρωτοβουλία της οργάνωσης της αντίστασης των βιοπαλαιστών, αλλά αντιθέτως τήρησε πάλι το ρόλο του εξ αποστάσεως «παρατηρητή», αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο στους διάφορους παράγοντες της Περιφέρειας, τους τοπάρχες και ..κομματάρχες να εμφανίζονται ως …αγροτοσωτήρες, με τις δηλώσεις τους για τάχα παρεμβάσεις, με μόνο στόχο τη νομιμοποίηση του εγκλήματος της αρπαγής της γης και την ανάπτυξη δεσμών πελατείας με τους εξαθλιωμένους αγρότες. Επίσης, ενώ φαινόταν εξ αρχής ότι μόνο αίτημα θωράκισης του κόσμου έναντι της επέλασης ήταν και παραμένει η Απόσυρση των «Δασικών Χαρτών» το ΚΚΕ, που κατά τα άλλα θέλει να ομιλεί στο όνομα της εργατικής τάξης, ούτε διαμόρφωσε, ούτε ακόμη και τώρα δεν υιοθετεί ξεκάθαρα αυτό το αίτημα, αλλά κρατεί επιφυλάξεις(!). Επιπλέον, η ανακοίνωση του Π.Γ. Κρήτης καταλήγει με τη θέση για την αναγκαιότητα «αλλαγής χεριών στην εξουσία»(!). Μάλιστα! Οι αγρότες, χωρίς να ορθώσουν το μαζικό τείχος της αντίστασής τους στη ληστεία της κυβέρνησης, της Ε.Ε. και της ΚΑΠ, χωρίς να παλέψουν για το πρώτο και κυρίαρχο αίτημα της κατοχύρωσης των βασικών τους δικαιωμάτων, θα επιδιώξουν την αλλαγή της εξουσίας(!). Αυτά τα άλματα της λογικής και της πράξης μόνο η ρεβιζιονιστική γραμμή του ΚΚΕ μπορεί να τα σηκώσει. Όχι όμως η κοινή λογική που επιτάσσει ενότητα-συσπείρωση, ενάντια τόσο στη ληστεία της λαϊκής περιουσίας από την εγχώρια ολιγαρχία, όσο και στο τέρας του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος που ακούει στο όνομα ΕΕ των μονοπωλίων, της ΚΑΠ, της «επιχειρηματικότητας» κλπ.

Το Μ-Λ ΚΚΕ, όσο του επιτρέπουν οι δυνάμεις του, έδωσε τη μάχη της καταδίκης αυτής της βάναυσης πολιτικής, με δελτία τύπου, αρθρογραφίες σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα, ανακοινώσεις αλληλεγγύης και με κάθε δυνατό μέσο υποστήριξης. Έστειλε με συνέπεια το μήνυμα της αντίθεσης και της αντίστασης. Χαιρέτισε τον αγώνα και παρευρέθηκε, στο μέτρο του δυνατού, στις κινητοποιήσεις. Δηλώνει υπεύθυνα και συνειδητά ότι θα συνεχίσει και θα επιτείνει την πάλη του μέχρι την πλήρη δικαίωση των αιτημάτων των ξωμάχων. Θεωρεί όμως ότι αναγκαίος όρος για τη νίκη αυτή αποτελεί η ανασύσταση του αγροτικού κινήματος, με την αναζωογόνηση των μέσων πάλης του και την ταξική πολιτικοποίησή του. Σε αυτή την κατεύθυνση θα καταθέσει όλες τις δυνάμεις του αφειδώλευτα το επόμενο διάστημα.

Κ.Ο. Κρήτης του Μ-Λ ΚΚΕ

πηγή: Λαϊκός Δρόμος