Είναι προεκλογική χρονιά για τις ΗΠΑ, όμως για το κόμμα των Δημοκρατικών δεν αποτελεί προτεραιότητα η δημιουργία συνθηκών νίκης έναντι του Ντόναλντ Τραμπ, αλλά η ήττα του “εσωτερικού εχθρού”, Μπέρνι Σάντερς, στις προκριματικές για το λεγόμενο “χρίσμα”, δηλαδή την υποψηφιότητα για την προεδρία των ΗΠΑ. Ο γερουσιαστής του Βερμόντ που αυτοπεριγράφεται ως δημοκρατικός σοσιαλιστής, έχει καταρτίσει ένα προεκλογικό πρόγραμμα, όπως και το 2016, που ουσιαστικά φέρει πολλά στοιχεία της πολιτικής της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, στις “καλές εποχές”, του κοινωνικού κράτους, υγείας, πρόνοιας και παιδείας. Από προοδευτικούς διανοούμενους στις ΗΠΑ περιγράφεται ως New Dealer, δηλαδή ως φορέας της πολιτικής του Φράνκλιν Ρούσβελτ κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης του προηγούμενου αιώνα.
Με λίγα λόγια ο Μπέρνι Σάντερς δε συνιστά προφανώς απειλή για το σύστημα και απλώς παλεύει για μια πιο ανθρώπινη εκδοχή του στις ΗΠΑ, που θα εξωραΐζει το φιλοπόλεμο και αποκρουστικό πρόσωπο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Ακόμη όμως και αυτή η πολιτική πλατφόρμα θεωρείται υπερβολικά αριστερή για το μηχανισμό του Δημοκρατικού κόμματος, που έχει βάλει λυτούς και δεμένους για να ηττηθεί στις προκριματικές ο αποσυνάγωγος Σάντερς και να κερδίσει ο εκλεκτός τους Τζο Μπάιντεν. Οι έρευνες μέχρι στιγμής δείχνουν ότι ο Μπάιντεν δε μπορεί να σταθεί απέναντι στον Τραμπ. Παρόλα αυτά οι Δημοκρατικοί τον στηρίζουν διότι θέλουν να εξαλείψουν και αυτά τα ίχνη προοδευτικής πολιτικής που εκφράζει ο Σάντερς. Τόσο φανατικά αντιδραστικό είναι το δήθεν προοδευτικό κόμμα των Δημοκρατικών, αλλά και η αμερικάνικη πολιτική σκηνή γενικότερα.
Με βάση τα αποτελέσματα των προκριματικών μέχρι στιγμής, φαίνεται ότι οι προσπάθειες του μηχανισμού του κόμματος έπιασαν τόπο. Αν και ο Μπάιντεν δεν ξεκίνησε καλά, έχει αποκτήσει πλέον μεγάλο προβάδισμα, έχοντας εξασφαλίσει 1147 εκπροσώπους έναντι 861 του Σάντερς. Με 1991 εκπροσώπους να είναι το όριο που κρίνει τη νίκη, θεωρείται μάλλον απίθανο να καλυφθεί η διαφορά.
Κατά τη διάρκεια των προκριματικών, ο μηχανισμός των Δημοκρατικών εξαπέλυσε συστηματικά συκοφαντικές επιθέσεις εναντίον του Μπέρνι Σάντερς. Πολλές από αυτές μάλιστα είναι από δήθεν προοδευτική μεριά. Κατηγορήθηκε ως αντισημίτης, επειδή δε στηρίζει ολόψυχα τη φασιστική και ρατσιστική πολιτική του Ισραήλ. Επίσης, η μέχρι πρότινος υποψήφια για το χρίσμα Ελίζαμπεθ Γουόρεν τον κατηγόρησε δημόσια ως μεροληπτικό απέναντι στις γυναίκες, αποδίδοντάς του ψευδώς δήλωση ότι τάχα μια γυναίκα δε μπορεί να γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ. Άλλωστε η υποψηφιότητά της είχε ως αποκλειστικό ειδικό σκοπό να κόψει ψήφους από αυτόν, μιας και υποτίθεται ότι θα εκλαμβανόταν ως παρόμοια, αλλά με γυναίκα στο τιμόνι. Η αλήθεια είναι ότι σε κάποιες κρίσιμες πολιτείες αυτό το σχέδιο λειτούργησε. Αλλά βρέθηκε και στο στόχαστρο των συνωμοσιολόγων για τη Ρωσία, με γελοιότητες του τύπου ότι είχε πάει όταν ήταν νέος στη Ρωσία, όπου και ασπάστηκε την κομμουνιστική ιδεολογία και άλλα τέτοια φαιδρά. Κι όμως όλα αυτά φαίνεται ότι έπιασαν τόπο τουλάχιστο ως ένα βαθμό.
Ο Σάντερς προσπαθεί να εκπροσωπήσει ένα προοδευτικό ρεύμα αμφισβήτησης που διαμορφώνεται τα τελευταία χρόνια ειδικά στους ψηφοφόρους του Δημοκρατικού κόμματος, το οποίο αποξενώνεται όλο και περισσότερο από αυτό. Αποδεικνύεται όμως, για δεύτερη φορά, ότι αυτό το ρεύμα δε μπορεί να βρει έκφραση μέσα από τους παγιωμένους μηχανισμούς του αντιδραστικού αυτού κόμματος.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος