Η εργοδοσία, μετά την ψήφιση από την κυβέρνηση τόσων αντεργατικών νόμων κομμένων στα μέτρα της, έχει βρει την ευκαιρία να αλωνίζει. Ωστόσο, καθώς τα προβλήματα φουντώνουν οι εργαζόμενοι σε διάφορους χώρους εκδηλώνουν τις αντιδράσεις τους, παρά την παραλυτική στάση που τηρούν απέναντι σε αυτά οι ανώτερες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Τις τελευταίες μέρες είχαμε απεργίες και κινητοποιήσεις από σωματεία, με την εργοδοσία και τις διοικήσεις να καταφεύγουν στα δικαστήρια για να τις σταματήσουν, βρίσκοντας πάτημα στον αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη.

Το συνδικάτο εργαζόμενων του ΟΑΣΘ πραγματοποίησε απεργία στις 12 Μαΐου. Η διοίκηση του οργανισμού είχε προσφύγει στα δικαστήρια και το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης έκρινε παράνομη την απεργία σε πρώτο βαθμό. Μετά από έφεση κατά της απόφαση που κατέθεσε το σωματείο, η απεργία κρίθηκε νόμιμη από το Εφετείο Θεσσαλονίκης. 24ωρη απεργία κήρυξε το συνδικάτο των εργαζομένων και για την 1η Ιουνίου με την διοίκηση και πάλι να καταφεύγει στα δικαστήρια. Οι εργαζόμενοι διεκδικούν την υπογραφή συλλογικής σύμβασης και την επαναφορά των επιδομάτων, θέσης ευθύνης και ανθυγιεινού, και καταγγέλλουν την έλλειψη σε 120 οχήματα και 250 οδηγούς.

Στην επιχείρηση “Μαλαματίνα” στην Θεσσαλονίκη η διοίκηση ανακοίνωσε την απόλυση 5 εργαζομένων αορίστου χρόνου. Αμέσως κηρύχθηκε από το σωματείο εργαζομένων 24ωρη απεργία η οποία είχε καθολική συμμετοχή. Και εδώ η διοίκηση κατέφυγε στα δικαστήρια με σκοπό να κηρυχθεί παράνομη και καταχρηστική, με το δικαστήριο να υιοθετεί τις αξιώσεις της εργοδοσίας.
Σε 24ωρη απεργία προχώρησαν και οι εργαζόμενοι στους δήμους στις 24 Μαΐου με αίτημα την μονιμοποίηση των συμβασιούχων, απέναντι στις χιλιάδες απολύσεις που έρχονται αυτό το διάστημα. Δυναμικό παρόν δόθηκε από τους εργαζόμενους σε Αθήνα και πολλές πόλεις της Ελλάδας.

Είναι φανερό πως μόνο εύκολος και στρωμένος με ροδοπέταλα δεν είναι πια ο αγώνας των εργαζομένων. Δεν έχουν πια να αντιμετωπίσουν μόνο την υποχώρηση του συνδικαλιστικού κινήματος και τον εκφυλισμό των ηγεσιών του, αλλά και τα δικαστήρια σε κάθε προσπάθεια απεργίας. Εκμεταλλευόμενες τα αντεργατικά εργαλεία του ν.Χατζηδάκη, εργοδοσία και κυβέρνηση απαγορεύουν με δικαστικές αποφάσεις σχεδόν κάθε απεργία που κηρύσσουν εργαζόμενοι !
Η βιομηχανία δικαστικών απαγορεύσεων των εργατικών απεργιών που έχει στηθεί με αυτό τον νόμο υπογραμμίζει καθημερινά πόσο ζωτικής σημασίας για τον αγώνα εργαζομένων είναι η πάλη για την κατάργησή του.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος