Αναφορικά με την τραγωδία των Τεμπών, και από την άποψη της τυπικής λογικής τουλάχιστον, δεν μπορεί κανείς να αναζητήσει έστω δύο συλλογισμούς της γαλάζιας παράταξης που να βρίσκονται σε αρμονία μεταξύ τους, και κάθε νέα δήλωση είτε του πρωθυπουργού, είτε του Γεραπετρίτη, είτε κάποιου κυβερνητικού εκπροσώπου ή δημοσιογράφου σε μεγάλο κανάλι (πρόκειται για το ίδιο ακριβώς αντικείμενο εργασίας), αποκλίνει από τις προηγούμενες. Οι άριστοι, είτε βρίσκονται σε μεγάλη ανεμοζάλη, είτε, πιθανότερα, βρίσκονται σε μια (μάλλον) ανεπιτυχή απόπειρα να οδηγήσουν κάπου το συνολικό τους αφήγημα, συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλο, και χτίζοντας ο ένας άριστος πάνω στην εργασία και στη δήλωση του προηγούμενου.

Αρχηγού παρόντος
Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός μας, εξήγησε ότι «ο θυμός των νέων είναι δικαιολογημένος». Των νέων, και όλης της κοινωνίας, θα συμπλήρωνε κανείς.
Πάντως στις 07/03, η γαλάζια φοιτητική παράταξη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, σε ανακοίνωσή της με τίτλο «σεβασμός στη μνήμη των θυμά­των» εξηγούσε ό­τι πρακτικώς δεν πρέπει να γίνονται συνελεύσεις και, κυρίως, καταλήψεις, που να σχετίζονται με την τραγωδία των Τεμπών: «Αφουγκραζόμαστε απόλυτα τον πόνο ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας και συμπλέουμε με όλους όσοι προχώρησαν τις προηγούμενες ημέρες σε ειρηνικές διαμαρτυρίες κρατώντας ένα κερί στο χέρι. Αυτές οι δύσκολες ώρες δεν προσφέρονται για μικροπολιτική και είναι ντροπή κάποιοι να βεβηλώνουν τη μνήμη των θυμάτων αυτής της ανείπωτης τραγωδίας με ανάρμοστες και βίαιες συμπεριφορές. Δεν θα επιτρέψουμε να κινδυνέψει η ακαδημαϊκή ομαλότητα κανενός ιδρύματος, ούτε να μετατραπούν οι σχολές μας σε αρένες, προς όφελος καμίας μειοψηφίας».

Προστασία μιας επένδυσης
Στις μεγάλες κινητοποιήσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, κάποιοι ελάχιστοι νέοι μέσα στους δεκάδες χιλιάδες ειρηνικά πορευόμενους διαδηλωτές δεν περιορίστηκαν στο άναμμα των κεριών, και έδωσαν τροφή και άλλοθι στην κυβέρνηση και τα ΜΜΕ πετώντας πέτρες ή και μολότοφ στα ΜΑΤ, τα οποία φυσικά στη συνέχεια ψέκασαν όλους τους διαδηλωτές, και όχι εκείνους που πετούσαν αντικείμενα εναντίον τους.
Παρά το γεγονός ότι η γαλάζια παράταξη, υποτίθεται, επιθυμούσε και επιθυμεί ειρηνικές διαμαρτυρίες, ωστόσο οι φωτογραφίες που είδαν το φως της δημοσιότητας, δείχνουν τους -εντολοδόχους της κυβέρνησης- άνδρες των ΜΑΤ στη Θεσσαλονίκη να προστατεύουν κουκουλοφόρους αγνώστων λοιπών στοιχείων, κατά τη διάρκεια της μεγάλης απεργιακής διαδήλωσης της 16/03.

Ανάστατη, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, είναι και η διοίκηση των δυνάμεων καταστολής, η οποία θα στείλει επιστολή στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη θέτοντας το ερώτημα αν πρέπει να προστατεύει και να καλύπτει ή να καταδιώκει εκείνους που ρίχνουν μολότοφ.

Αν η Εύα δεν είχε δώσει το μήλο στον Αδάμ
Σε κάθε περίπτωση, στα ΜΜΕ επαναλαμβάνεται συνεχώς πως η κυβέρνηση δεν θα αφήσει έτσι την τραγωδία και θα οδηγήσει το «μαχαίρι στο κόκαλο» προκειμένου να βρεθεί ο ένοχος, και να αποδοθούν οι ευθύνες.
Αν εξαιρέσει κανείς το γεγονός ότι ήδη με την πρώτη του δήλωση, ο Πρωθυπουργός είχε βρει τον ένοχο (που ήταν ο σταθμάρχης), σε μια συλλογιστική που είναι απολύτως συμβατή με τη θεωρία της ατομικής ευθύνης, στη συνέχεια η κυβέρνηση της ΝΔ χρειάστηκε να αναπροσαρμοστεί, στη βάση των μεγάλων κοινωνικών πιέσεων.

Έτσι, μόνο εννέα ημέρες μετά το δυστύχημα στα Τέμπη, η κυβέρνηση «ανέλαβε τις ευθύνες της», και μάλιστα αποφάσισε να τις αναλάβει στο όνομα …όλων όσοι κυβέρνησαν τη χώρα ως το σωτήριο 2023. Ο πρωθυπουργός κατά λέξιν δήλωσε στις 09/03: «Όλοι φταίμε και ας το ομολογήσουμε με θάρρος! Και εμείς και οι διοικήσεις που επί χρόνια κατάντησαν ένα κρίσιμο έργο γεφύρι της Άρτας μέχρι κάποιες συντεχνίες που ταυτόχρονα εμπόδιζαν κάθε αξιολόγηση προσωπικού. Τον επιμερισμό των ευθυνών θα τον κάνει η δικαιοσύνη γρήγορα και στον ανώτατο δυνατό βαθμό. Όμως, η τραγωδία έγινε μ’ εμάς στο τιμόνι της χώρας. (…) θα επαναλάβω τη δημόσια συγνώμη μου στο όνομα όλων όσων κυβέρνησαν τη χώρα αλλά και προσωπικά. Αναλαμβάνω κατά συνέπεια την ευθύνη. Δεν θέλουμε να κρυφτούμε πίσω από μια σειρά ανθρώπινων σφαλμάτων».

Μάλλον συμπλήρωμα της θεωρίας της «ατομικής ευθύνης», η διάχυση των ευθυνών μέχρι το προπατορικό αμάρτημα. Ή ίσως πάλι μιλάμε για διαδοχή από …χιλιάδες ατομικές ευθύνες, από την εποχή που η Εύα έκοψε τον απαγορευμένο καρπό. Πάντως, αν δεν είχε δώσει το μήλο στον Αδάμ, όλα θα είχαν εξελιχθεί καλά, και ήδη θα βρισκόμασταν απαξάπαντες στον Παράδεισο, χωρίς δοκιμασίες.

Το γοργόν και χάριν (;) έχει
Μετά από τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου στις 09/03, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωνε ότι στο «Τέλος Μαρτίου θα γίνει η επανεκκίνηση των σιδηροδρόμων με ενισχυμένες εγγυήσεις ασφάλειας».
Η αλήθεια είναι ότι, στις ημέρες μας, το «ενισχυμένες», και μάλιστα από εκπρόσωπο της γαλάζιας παράταξης, δεν πείθει κανέναν. Θυμίζουμε ότι μία μόλις ημέρα πριν, ο υπουργός Ανάπτυξης είχε πει το αμίμητο «Αν έλεγε ο Καραμανλής ότι υπάρχει πρόβλημα ασφαλείας στα τρένα, δεν θα έμπαινε κανείς»(!). Εξαιρετικά υπεύθυνο.

Όμως στις 16/03, ο νέος υπουργός μεταφορών Γ. Γεραπετρίτης δήλωνε ότι «η διερεύνηση για την τραγωδία θα φτάσει μέχρι τέλους και δε θα υπάρχει καμία σκιά». Πιο συγκεκριμένα δήλωσε ότι «η δικαιοσύνη έχει επιληφθεί και έχει προχωρήσει στις απαραίτητες κινήσεις στο ανώτατο επίπεδο, ενώ έχει συσταθεί η ειδική επιτροπή εμπειρογνωμόνων, η οποία αναμένεται εντός ενός μήνα να εκδώσει το πόρισμα για τα αίτια του δυστυχήματος». Όπερ μεθερμηνευόμενον, μέχρι τις 16 Απριλίου θα γνωρίζουμε τι έφταιξε για το δυστύχημα στα Τέμπη, αλλά ήδη από το τέλος Μαρτίου θα έχουν ξεκινήσει τα δρομολόγια του σιδηροδρόμου (!).

Κερασάκι σε μια εγκληματική τούρτα
Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι δεν υφίσταται καμία αντίφαση σε όλα τα προηγούμενα, δύσκολα θα ρίσκαρε κανείς την εκτίμηση ότι τα δρομολόγια των τρένων θα γεμίσουν με επιβάτες τους επόμενους μήνες. Ο Πρωθυπουργός δήλωσε στις 14/03 πως «έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία για εμένα τα τρένα και οι γραμμές που έχουμε να εξασφαλίσουμε ότι θα λειτουργούν με απόλυτη ασφάλεια», βάζοντας ταυτόχρονη πλώρη για επανεκκίνηση των δρομολογίων των τρένων έναν μήνα μετά το δυστύχημα των Τεμπών. Μπέρδεμα.

Αν η ΝΔ μπορεί σε έναν μήνα να αναιρέσει παθογένειες δεκαετιών και να εγγυηθεί ασφάλεια δρομολογίων, αυτό σημαίνει ότι από τη στιγμή που ανέλαβε «το τιμόνι της χώρας» ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον Ιούλιο του 2019, είχε 45 μήνες, 45 διαφορετικές ευκαιρίες, να προλάβει το κακό, και δεν το έκανε. Περαιτέρω, αν τυχόν έχεις επιλέξει για 45 συναπτές φορές να μην αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα το οποίο μπορείς να λύσεις, τι νόημα έχει να αναζητάς ευθύνες σε οποιονδήποτε προηγούμενο;

Φυσικά, υπάρχει και ένα ακόμη σενάριο, το οποίο είναι ανόθευτα εγκληματικό, κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση, χωρίς ελαφρυντικά και χωρίς άλλοθι: παρά τα όσα ισχυρίζονται Μητσοτάκης και Γεραπετρίτης, τον Απρίλιο τα τρένα να εκτελούν δρομολόγια χωρίς (ξανά) να είναι εγγυημένη η ασφάλεια των επιβατών.

οι Πύλες του Πολιτικού Παραδόξου

πηγή: Λαϊκός Δρόμος