Το θέμα της δικαστικής διεκδίκησης των δώρων ή του 13ου και 14ου μισθού συζητιέται έντονα στους χώρους εργασίας του Δημοσίου αλλά και των συνταξιούχων, έχει γίνει θέμα σε συνελεύσεις σωματείων, απασχολεί τα τηλεοπτικά πάνελ και αποτελεί συχνά και πρωτοσέλιδο εφημερίδων.Τα δώρα ως γνωστόν περικόπηκαν δραστικά το 2010 με μνημονιακό νόμο της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου, ενώ από το 2012 με το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016 επιβλήθηκε η ολοκληρωτική κατάργηση δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και το επίδομα αδείας για τους δημόσιους υπάλληλους, αλλά και για όλους τους συνταξιούχους.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει κάθε λόγο προεκλογικά να συντηρεί το κλίμα της ελπίδας για επαναφορά των δώρων με δικαστικά μέσα. Να καλλιεργεί πλήθος αυταπατών στους δημόσιους υπαλλήλους, ότι μπορεί δηλαδή μέσα από δικαστικές αγωγές, εφόσον δικαιωθούν, να κερδηθεί η αποκατάσταση των εν λόγω επιδομάτων.

Το ερώτημα που γεννάται εύλογα στον κάθε εργαζόμενο στο Δημόσιο, είναι αν θα πρέπει ή όχι να μπει σε μια διαδικασία δικαστικής διεκδίκησης, η οποία βέβαια συνεπάγεται και ένα όχι αμελητέο κόστος. Το ερώτημα αυτό γίνεται πιο έντονο και από το γεγονός ότι τα συνδικάτα και οι διοικήσεις τους παραμένουν εδώ και καιρό καθηλωμένα και δεν οργανώνουν διεκδίκηση των αιτημάτων των εργαζόμενων μέσω μιας αγωνιστικής κατεύθυνσης.

Στην κατεύθυνση της δικαστικής οδού έχει πιέσει, επίσης, και το γεγονός ότι το ΣτΕ έκρινε πως τα αναδρομικά δώρων-επιδομάτων μπορούν να λάβουν (εφόσον δικαιωθούν) μόνο όσοι ασκήσουν αγωγές, εντός καθορισμένης προθεσμίας, ενώ όσοι δεν προσέφυγαν δικαιούνται από την ημέρα της έκδοσης της απόφασης και εντεύθεν (σε κάθε περίπτωση από το 2019 και μετά).

Μπροστά σε όλο αυτό το «σκηνικό», για την απόφασή του ο κάθε εργαζόμενος να συμμετάσχει ή όχι σε μια διαδικασία δικαστικής διεκδίκησης, θα πρέπει να έχει πρώτα και κύρια βαθιά επίγνωση για όλες τις παραμέτρους του ζητήματος το οποίο έχει ανακύψει.

Η αποκατάσταση των δώρων των δημοσίων υπαλλήλων για τα έτη 2013-2018 ανέρχεται σε δις ευρώ.Τόσο θα είναι το δημοσιονομικό “κόστος”, η συγκράτηση του οποίου και, κυρίως, η μείωσή του αποτελεί κεντρικό σημείο αναφοράς της κυβερνητικής πολιτικής

Η περικοπή των δώρων των δημοσίων υπαλλήλων αποτελεί μέρος μιας σειράς μέτρων που συγκροτούν τον κορμό της μνημονιακής, αντεργατικής πολιτικής που εφαρμόζεται όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης από όλες τις κυβερνήσεις, που υλοποιούν μέχρι κεραίας τις επιταγές της τρόικας. Θα ήταν μεγάλη αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι θα μπορούσε να ξηλωθεί ο κορμός αυτής της αντεργατικής πολιτικής της ΕΕ και της κυβέρνησης που πιστά την υπηρετεί μέσα από δικαστικές αποφάσεις.

Πρέπει να είναι πέρα για πέρα ξεκάθαρο, και έχει επιβεβαιωθεί άπειρες φορές, πως η αστική δικαιοσύνη στοιχίζεται στις αποφάσεις της με την εκάστοτε αστική κυβέρνηση και τις πολιτικές της. «Μνημειώδεις», άλλωστε, υπήρξαν αποφάσεις όπως εκείνη του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, το 2012, όπου κλήθηκε να αποφασίσει για τη συνταγματικότητα του 1ου μνημονίου και μεταξύ άλλων αποφάσισε ότι συνάδουν με το Σύνταγμα τα περιοριστικά μέτρα που επιβάλλει το μνημόνιο, όπως οι περικοπές αποδοχών συντάξεων, επιδομάτων, επιδομάτων θερινών διακοπών, δώρων εορτών κ.λπ. Το ίδιο φυσικά συνέβη και με το 2ο μνημόνιο, το 2014, όταν κρίθηκαν “συνταγματικά” μέτρα όπως η μείωση των αποδοχών των εργαζομένων κατά 22% και κατά 32% για νέους κάτω των 25 ετών, η κατάργηση του επιδόματος γάμου, η κατάργηση της υπογραφής της ΕΓΣΣΕ, η «μετενέργεια» κ.λπ. “Συνταγματικό” επίσης κρίθηκε το κούρεμα (PSI) των ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου που έγινε για «λόγους δημοσίου συμφέροντος», τον Μάρτιο του 2013. Επίσης η αποκρατικοποίηση οκτώ δημόσιων φορέων (Ελληνικό, ΟΛΠ, ΟΛΘ, ΟΔΙΕ, ΟΠΑΠ, ΔΕΠΑ, Ελληνικά Πετρέλαια, Εγνατία οδός) προχώρησε μετά την απόφαση του ΣτΕ, καθώς και η παραχώρηση 14 αεροδρομίων στην κοινοπραξία Fraport/Slentel. Ενώ η ολομέλεια του ΣτΕ είχε κρίνει συνταγματικό και νόμιμο το «μαύρο» που έπεσε στην ΕΡΤ το 2013. Αυτές είναι κάποιες από τις δικαστικές αποφάσεις που αποδεικνύουν τον ρόλο της «τυφλής Δικαιοσύνης».

Είναι βέβαια επιλογή του κάθε εργαζόμενου να διεκδικήσει και δικαστικά τα δώρα που έχασε στα χρόνια αυτά των μνημονίων. Εκείνο, ωστόσο, που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι να συνειδητοποιήσουν οι εργαζόμενοι πως η ανατροπή των μνημονίων και των αντεργατικών μέτρων είναι ψευδαίσθηση να περιμένουν να γίνει μέσα από αποφάσεις της αστικής δικαιοσύνης. Μπορεί να γίνει μόνο μέσα από μαζικό παρατεταμένο αγώνα, μεγάλες κινητοποιήσεις, αταλάντευτη πάλη ενάντια στην ΕΕ και στις κυβερνήσεις που την υπηρετούν.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος