Ύστερα από τις συνεχείς επισκέψεις-περιηγήσεις του Αμερικανού πρέσβη-τοποτηρητή , Τζ. Πάιατ, ανά τη χώρα, ακολουθεί, μετά βαΐων και κλάδων, επίσκεψη, για δεύτερη μάλιστα φορά σε διάστημα ενός χρόνου, του υπουργού εξωτερικών της κυβέρνησης Τραμπ, Μάικ Πομπέο, από 27 ως 29 Σεπτέμβρη.  Όπως έγινε γνωστό πρόκειται να επισκεφτεί την αμερικανική βάση της Σούδας στην Κρήτη αλλά και την πόλη της Θεσσαλονίκης.

    Η επίσκεψη Πομπέο πραγματοποιείται σε μία περίοδο κρίσιμων εξελίξεων στην περιοχή. Οι εμπρηστικές δηλώσεις Ερντογάν και κυβερνητικών παραγόντων στη γειτονική χώρα συνεχίζονται αμείωτες, όπως αμείωτα συνεχίζεται η παραβίαση των ελληνικών και κυπριακών κυριαρχικών δικαιωμάτων με την κινητοποίηση της τουρκικής πολεμικής μηχανής σε Αιγαίο και Αν. Μεσόγειο. Τα ελληνοτουρκικά ζητήματα βρίσκονται σε εξέλιξη και καθημερινά δημιουργούνται τετελεσμένα, έστω κι αν προς στιγμή το «ερευνητικό» Ορούτς Ρέις βρίσκεται ελλιμενισμένο.

    Η κυβέρνηση της ΝΔ, το σύνολο του ελληνικού αστικού πολιτικού συστήματος, με τους παρατρεχάμενους, συμβουλάτορες, αναλυτές και πάσης φύσεως διαμορφωτές της κοινής γνώμης, είναι πλήρως υποτελείς στα  σχέδια και τις ορέξεις των ιμπεριαλιστών, που προετοιμάζουν νυχθημερόν το κλίμα για την έναρξη του διαλόγου. Είναι οι κάθε είδους «προστάτες» του λαού και της χώρας, ΗΠΑ-Γερμανία και εσχάτως η «σύμμαχος» Γαλλία με την πολεμική της αρμάδα στην περιοχή που με τις υποδείξεις τους και τις διαταγές τους πιέζουν για «αποκλιμάκωση», ωθούν σε «διαπραγματεύσεις». Στην πραγματικότητα πιέζουν για συμβιβασμό, ταπεινωτικό συμβιβασμό για την Ελλάδα. Οι ιμπεριαλιστές παίζουν το διαμεσολαβητικό τους ρόλο γιατί κόπτονται δήθεν για την ειρήνη στην περιοχή. Η πραγματικότητα όμως φανερώνει πως πιέζουν τον πιο αδύναμο κρίκο, τον πιο υποτελή και πειθήνιο σύμμαχο τους, την Ελλάδα, που είναι μάλιστα και αποδέκτης της τουρκικής επιθετικότητας. Οι περίφημοι μεσολαβητές και «εγγυητές», λοιπόν, των ελληνικών συμφερόντων, οι στρατηγικοί σύμμαχοι και εταίροι της ελληνικής ολιγαρχίας, με τις αμφίσημες δηλώσεις και υπεκφυγές τους, άντε και κάποιες ανέξοδες υποσχέσεις και δηλώσεις «συμπαράστασης», στην πραγματικότητα τηρούν στάση «ίσων αποστάσεων», αν δεν ενθαρρύνουν κατά καιρούς τον τουρκικό επεκτατισμό. Δεν διακινδυνεύουν τις σχέσεις τους με την «κρίσιμης» γεωπολιτικής σημασίας Τουρκία και τα επενδυμένα σε αυτήν συμφέροντά τους. Οι όποιες διαφοροποιήσεις στη σταθερή αυτή πολιτική έχουν να κάνουν με το «συνετισμό» της Τουρκίας, μετά τις κινήσεις αντιπαράθεσης και σχετικής αυτονόμησής της από τη «δυτική συμμαχία». Τα συμφέροντα της Δύσης και του ΝΑΤΟ, ο σφοδρός ανταγωνισμός τους με τη Ρωσία και την Κίνα στην περιοχή, απαιτούν τη διαφύλαξη της συνοχής του ΝΑΤΟ… τουλάχιστον. Πιέζουν στην κατεύθυνση  η χώρα να αποδεχθεί τετελεσμένα, όρους και αξιώσεις της τουρκικής ηγεσίας, να εκχωρήσει εθνική κυριαρχία, να αποδεχτεί τη συρρίκνωση, και μάλιστα δραστική, των κυριαρχικών της δικαιωμάτων. Δεν είναι τυχαία όσα δήλωσε σε αυτό το κλίμα ο  επισκέπτης Πομπέο πως «πρέπει να μειωθεί το στρατιωτικό αποτύπωμα παντού», μια ακόμη έμμεση αποδοχή των τουρκικών απαιτήσεων και βλέψεων. Με αυτόν τον αέρα στα πανιά της όχι μόνο δε μειώνεται η επιθετικότητα από την απέναντι πλευρά του Αιγαίου αλλά αντίθετα φουντώνει ακόμη περισσότερο η προκλητικότητα, δυναμώνουν οι απειλές πολέμου.

    Μέσα σε τέτοιο εκρηκτικό κλίμα ο Πομπέο πραγματοποιεί, δεύτερη, κατά σειρά επίσκεψη. Ποτέ οι επισκέψεις Αμερικανών αξιωματούχων, πόσο μάλλον υπουργών εξωτερικών, δεν ήταν τυχαίες. Πολύ περισσότερο δε σηματοδότησαν ποτέ θετικές εξελίξεις. Όσοι ύμνοι, πανηγυρισμοί κι αν ακουστούν, όσα ψέματα κι αν κατακλύσουν την κοινή γνώμη του λαού μας από τους κάθε λογής αστούς πολιτικούς και τα φερέφωνά τους, η πραγματικότητα κραυγάζει για το αντίθετο. Ο υπουργός εξωτερικών της ιμπεριαλιστικής υπερδύναμης και του Τραμπ έρχεται με συγκεκριμένη ατζέντα, την ατζέντα των ιμπεριαλιστών της απέναντι πλευράς του Ατλαντικού για την περιοχή. Εμπεριέχει, με μαύρα γράμματα στις σελίδες της, την ακόμη ενεργότερη αμερικανική παρέμβαση στα ελληνοτουρκικά. Τις «αμυντικές» και επιχειρηματικές υποχρεώσεις της χώρας απέναντι στους προστάτες των ΗΠΑ, που δίνουν αυτή την κρίσιμη στιγμή το παρόν στην περιοχή, σκοτεινιάζοντας ακόμα πιο πολύ το μέλλον. Εμπεριέχει την  επιθεώρηση της ιμπεριαλιστικής βάσης στη Σούδα, ορμητήριο πολεμικών επεμβάσεων στην ευρύτερη περιοχή και φόβητρο των λαών της. Εμπεριέχει και την επίσκεψη στη Βόρεια Ελλάδα και την πόλη της Θεσσαλονίκης.

    Η επίσκεψη Πομπέο στη Θεσσαλονίκη σηματοδοτεί την ισχυρή παρουσία του αμερικανικού ιμπεριαλισμού όχι μόνο στη χώρα αλλά και στα Βαλκάνια. Η συμμετοχή Αλβανίας και Β. Μακεδονίας στη νατοϊκή συμμαχία δημιουργεί νέες προϋποθέσεις για να εδραιωθεί και να βαθύνει ακόμη πιο πολύ η παρουσία των ΗΠΑ στην περιοχή των Βαλκανίων, οξύνοντας περισσότερο τον, ήδη οξυμένο, ανταγωνισμό με Γερμανία και Ρωσία. Η επίσκεψη Πομπέο επιχειρεί να αξιοποιήσει στο έπακρο για τα συμφέροντα των ΗΠΑ όλα τα γεωπολιτικά πλεονεκτήματα της περιοχής. Δεν πρέπει να ξεχνά κανείς την οικονομική αλλά και στρατιωτική παρουσία των Αμερικανών στην περιοχή. Τις «επενδυτικές» ορέξεις  για τα λιμάνια της Θεσσαλονίκης και της Αλεξανδρούπολης, το πέρασμα των αγωγών φυσικού αερίου από την περιοχή και τα τεράστια συμφέροντα που διακυβεύονται. Η χώρα, από το νοτιότερο στο βορειότερο και από το δυτικότερο στο ανατολικότερο σημείο της, αποτελεί κέντρο του στρατηγικού ενδιαφέροντος του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Ιδιαίτερα η Βόρεια Ελλάδα αποτελεί κόμβο υπεράσπισης των συμφερόντων των ΗΠΑ  έναντι Γερμανίας και Ρωσίας, σημείο στον πλανήτη όπου υποτάσσονται εκατομμύρια ανθρώπων στις ιμπεριαλιστικές βλέψεις.

    Όλα τα παραπάνω σηματοδοτεί η επίσκεψη Μάικ Πομπέο στην περιοχή. Και είναι σίγουρο πως οι υποτελείς αστοί, κυβέρνηση και αστικό πολιτικό σύστημα θα επιχειρήσουν να την εξωραΐσουν και να τη χρωματίσουν με τα χρώματα της αισιοδοξίας και της εθνικής περηφάνιας. Η πραγματικότητα είναι ωστόσο διαφορετική. Οποιαδήποτε «γεωστρατηγική» αναβάθμιση τέτοιου είδους, οι λεγόμενες ισχυρές συμμαχίες της ξενόδουλης ελληνικής ολιγαρχίας είναι ψέματα. Όσο κι αν κομπάσει το πολιτικό προσωπικό για διεθνείς επιτυχίες, όσο κι αν εναποθέτει τις ελπίδες του για μία «διευθέτηση» των ελληνοτουρκικών, ή και άλλων ζητημάτων, στην «υψηλή» προστασία των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ ή της Ε.Ε., η πραγματικότητα βοά για τα αποτελέσματα της πολιτικής του.

    Δεν υπάρχει προστασία της Ελλάδας που να την παρέχουν οι ιμπεριαλιστές. Δεν απομονώνεται ο Ερντογάν και η τουρκική επιθετικότητα με την υποταγή στις ορέξεις των ιμπεριαλιστικών αρπακτικών. Η ελληνική ολιγαρχία, το πολιτικό της σύστημα ποτέ δεν τίμησε την εθνική ανεξαρτησία, δεν υπερασπίστηκε τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Υπήρξε πάντα συνεργάτης, υποχείριο και όργανο των δυναστών λαού και τόπου.

    Μοναδικός υπερασπιστής της εθνικής ανεξαρτησίας και της πατρίδας υπήρξε πάντα ο οργανωμένος λαός. Μοναδικός υπερασπιστής της και σήμερα για άλλη μια φορά. Για την εθνική ανεξαρτησία και την ειρήνη. Για να αποτινάξει τα δεσμά της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας, που εγκυμονούν όλο και μεγαλύτερους κινδύνους.