γράφει ο Αλέκος Μόσχος

Διαβάζω σε τελευταία ανακοίνωση του ΔΣ της ΟΛΜΕ: 

“…Υπενθυμίζουμε ότι σύμφωνα με το καταστατικό της ΟΛΜΕ η Γενική Συνέλευση των Προέδρων είναι το ανώτερο όργανο της Ομοσπονδίας (μετά το Συνέδριο) και οι αποφάσεις της είναι δεσμευτικές για όλες τις ΕΛΜΕ-μέλη της ΟΛΜΕ, ακόμα κι αν αυτές είχαν άλλες αποφάσεις που στην Συνέλευση μειοψήφησαν, όπως ακριβώς ισχύει για τις αποφάσεις του ΔΣ της ΟΛΜΕ και του Συνεδρίου…”

Πέντε αράδες έγραψαν, πέντε (και βάλε) “συνδικαλιστικά λάθη” έκαναν. Ας συγκεκριμενοποιήσουμε: 

    1. Οι αποφάσεις στις οποίες αναφέρονται αφορούν το πρόγραμμα δράσης και όχι το πολιτικό σκεπτικό. Η κάθε ΕΛΜΕ έχει το δικαίωμα να χαράσσει δικό της επιπλέον πρόγραμμα δράσης ανεξάρτητα από τις αποφάσεις των ανώτερων οργάνων. Σε μια κατάπτυστη παράγραφο το ΔΣ της ΟΛΜΕ αρνείται στις ΕΛΜΕ αυτό το δικαίωμα. Δηλαδή για να κάνουμε μια παράσταση διαμαρτυρίας, ένα συλλαλητήριο, μια συνέντευξη τύπου, επαφές με τους γονείς, τρίωρες στάσεις θα πρέπει να πάρουμε την έγκριση από τα ανώτερα όργανα; Με αυτή τη λογική ούτε το ΔΣ της ΟΛΜΕ, ούτε η ΓΣ Προέδρων θα μπορεί να πάρει κάποια απόφαση αφού εκ των πραγμάτων δεν θα έχει την έγκριση του ανώτατου οργάνου, του Συνεδρίου. Αυτό όμως είναι παράλογο αφού το Συνέδριο συγκαλείται κάθε δυο χρόνια, καλοκαιρινούς μήνες και αποφασίζει για την πολιτική στάση του σωματείου και όχι απαραίτητα και δεσμευτικά για αγωνιστικές κινητοποιήσεις του επομένου διαστήματος που έτσι κι αλλιώς δε γνωρίζει πως θα προκύψουν. Ουσιαστικά με την παράγραφο αυτή το ΔΣ της ΕΛΜΕ καταστρατηγεί την αυτονομία των ΕΛΜΕ σε τοπικές δράσεις -κινητοποιήσεις και υποβαθμίζει το ρόλος τους και την ύπαρξή τους. Αυτό σε ποιο καταστατικό αναφέρεται;

    2. Ας υποθέσουμε πως η παράγραφος αυτή δεν ήθελε να επικεντρωθεί στο παραπάνω. Ας υποθέσουμε πως ήθελαν να γράψουν πως κατατέθηκαν σε κάποιο θέμα δύο προτάσεις, μπήκαν σε ψήφιση η μια απέναντι στην άλλη και αυτή που υπερίσχυσε  πρέπει να εφαρμοστεί και όχι αυτή που μειοψήφησε. Αν δούμε στα θέματα που συζητήθηκαν και πάρθηκαν αποφάσεις στο μόνο σημείο που μπορεί να έγινε κάτι τέτοιο ήταν στις δράσεις απέναντι στην αξιολόγηση σχολικής μονάδας. Εκεί κατέβηκαν δύο προτάσεις: α) απεργία αποχή και β) ενιαία κείμενα. Πέρασαν τα ενιαία κείμενα. Προφανώς η απόφαση αυτή είναι δεσμευτική για τις ΕΛΜΕ που δεν έχουν λάβει καμιά απόφαση για την αντιμετώπιση της αυτοαξιολόγησης. Όλες όμως οι ΕΛΜΕ για το θέμα αυτό έχουν δικαίωμα να κάνουν και άλλες κινητοποιήσεις (παραστάσεις, συλλαλητήρια κτλ) αφού το αίτημα από το τελευταίο Συνέδριο είναι η ανατροπή του του νόμου Κεραμέως για την αυτοαξιολόγηση. Κανείς δε μπορεί να τους απαγορεύσει αυτό.  Για τον ίδιο λόγο, συνεπείς με τις αποφάσεις του 20ο συνέδριο, κάποιες ΕΛΜΕ επέλεξαν να αγωνιστούν για την ανατροπή της αυτοαξιολόγησης με απεργία – αποχή. Δικαίωμα τους. Δε μπορεί να τους το αφαιρέσει κανείς. Προφανώς σε αυτές τις ΕΛΜΕ δε μπορούν να εφαρμοστούν τα ενιαία κείμενα μιας και δε μετέχουν οι συνάδελφοι/ισσες στην αυτοαξιολόγηση για να τα καταθέσουν. Καταστατικά, θα είχαν δικαίωμα τα ανώτερα όργανα του συνδικάτου να επέμβουν αν κάποια ΕΛΜΕ έπαιρνε απόφαση συμμετοχής στην αυτοαξιολόγηση Κεραμέως και έκανε δράσεις για την επιβολή της γιατί τότε όντως θα παραβίαζε αποφάσεις του συνεδρίου και όχι σε μια ΕΛΜΕ που αγωνίζεται για την εφαρμογή των αποφάσεων του Συνεδρίου. 

    3. “Οι αποφάσεις που μειοψήφησαν”. Είναι να γελάει κανείς. Η πρόταση για Απεργία – Αποχή στη ΓΣ Προέδρων ψηφίστηκε από το 55% των ΕΛΜΕ. Είναι μειοψηφία το 55% των ΕΛΜΕ, συνάδελφοι του ΔΣ της ΟΛΜΕ; Το γεγονός πως χαρακτηρίζεται “απεργία” και χρειάζεται αυξημένο ποσοστό (66%) για να εφαρμοστεί δεν αναιρεί πως είναι πλειοψηφικό ρεύμα. Μάλιστα (και με βάση όσο γράφει στην κατάπτυστη παράγραφο το ΔΣ της ΟΛΜΕ) αυτό το ποσοστό δεσμεύει το ΔΣ της ΟΛΜΕ να εργαστεί ώστε να ξεπεραστούν οι όποιες ανησυχίες και η απόφαση για Α-Α  εκτός από πλειοψηφική να καταστεί και εφαρμόσιμη σε επόμενη ΓΣ Προέδρων.

    4. Οι προτάσεις για αγωνιστικές κινητοποιήσεις δεν τίθενται απαραίτητα σε αντιπαράθεση. Μπορεί να κατατεθούν δύο προτάσεις, για δύο κινητοποιήσεις και να ψηφιστούν και οι δύο. Ή ακόμη κι αν δεν ψηφιστούν στη ΓΣ προέδρων να ψηφιστούν και να υλοποιηθούν από κάποιες ΕΛΜΕ. Μιλάμε πάντα για πρόγραμμα δράσης και όχι για αρχές, θέσεις, πολιτικό σκεπτικό. Ας θυμηθούμε εδώ πως η πλειοψηφία του ΔΣ της ΟΛΕ (ΔΑΚΕ, παράταξη Κασσελάκη, ΠΕΚ) τα προηγούμενα χρόνια σταθερά παραβίαζαν τις πολιτικές αποφάσεις των συνεδρίων της προηγούμενης δεκαετίας, που σαφώς ανέφεραν πως ο κλάδος είναι αντίθετος σε κάθε αξιολόγηση. Τώρα τους πειράζουν οι κινητοποιήσεις.

    5.  Αν οι προτάσεις μπήκαν σε αντιπαράθεση πως η Απεργία – Αποχή πήρε 55% και τα ενιαία κείμενα 57% ; Στα 112% λαμβάνετε τις αποφάσεις εκεί στο ΔΣ της ΟΛΜΕ; Προφανώς δεν μπήκαν σε αντιπαράθεση. Πρώτα μπήκε σε ψηφοφορία η Απεργία – Αποχή ως ευρύτερο μέτρο που η υπερψήφισή του καλύπτει όλα τα άλλα. Πλειοψήφησε μεν δεν πήρε το επιθυμητό 66% επομένως δεν είναι εφαρμόσιμη και πήγαμε σε ψήφιση άλλων μέτρων. Εκεί τα ενιαία κείμενα πήραν 57% γιατί κάποιοι πρόεδροι ΕΛΜΕ είχαν απόφαση για Απεργία Αποχή και αν αυτή δεν περνούσε σε ψήφιση των ενιαίων κειμένων. Αν είχαν μπει σε αντιπαράθεση  δε θα ψηφίζονταν τα ενιαία κείμενα. Τότε δε θα περνούσε τίποτε. Τότε τι θα έλεγε το ΔΣ της ΟΛΜΕ; Πως δεν επιτρέπω σε ΕΛΜΕ να πάρουν απόφαση τόσο για Απεργία – Αποχή όσο και για Ενιαία Κείμενα; 

Η συγκεκριμένη απόφαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ ξέρω πως ψηφίστηκε από τη ΔΑΚΕ και την παράταξη Κασσελάκη. Δεν ξέρω ποια ήταν η στάση της ΠΕΚ. Όσο κι αν δεν έχω  σε καμία εκτίμηση , μετά και τις μεθοδεύσεις  και τις πραξικοπηματικές τους ενέργειες των τελευταίων χρόνων, τα στελέχη των  αυτών παρατάξεων σε καμία περίπτωση δε μπορώ να δεχθώ πως το επίπεδό τους είναι τόσο χαμηλό που δεν αντιλαμβάνονται τα παραπάνω. Απλά επιδιώκουν:

α) Την αποδοχή από τον κλάδο του νόμου Κεραμέως για την αξιολόγηση σχολικών μονάδων και την επιβολή του στα σχολεία, παραβιάζοντας τις αποφάσεις του 20ου συνεδρίου. Αποφάσεις που οι ίδιοι ψήφισαν.  Έκαναν το πρώτο βήμα με την απόρριψη της Απεργίας – Αποχής, κάνουν το δεύτερο βήμα με την προώθηση των ενιαίων κειμένων και ετοιμάζονται για το τρίτο βήμα: την αποτυχία και απόρριψη και των ενιαίων κειμένων. Το είχε η Μακρή: “ Με τους συνδικαλιστές θα τα βρούμε” . Με ποιους συνδικαλιστές δεν είχε πει, αλλά δε χρειάζονταν. Τα δεκανίκια αυτής της πολιτικής είναι εδώ και καιρό γνωστά.

β) Κλείνουν το μάτι στον Πιερρακάκη για την επιβολή μέτρων, λέγοντας ουσιαστικά πως οι ΕΛΜΕ δεν έχουν δικαίωμα να αποφασίζουν Απεργία – Αποχή (κι όμως έχουν) κι επομένως δεν καλύπτονται συνδικαλιστικά. Το ΔΣ της ΟΛΜΕ σε ρόλο Εφιάλτη. Αυτό συναδέλφισσες και συνάδελφοι της πλειοψηφίας της ΟΛΜΕ δε λέγεται εφαρμογή του καταστατικού. ΡΟΥΦΙΑΝΙΑ λέγεται!!!