Για το σύστημα και την κυβέρνηση η καταστολή είναι μια πανάκεια για κάθε νόσο. Πανδημία; Δεν ασχολείται η κυβέρνηση με το δημόσιο σύστημα περίθαλψης, ούτε με το συνωστισμό στα μαθητικά θρανία, ούτε, βέβαια, με τον συνωστισμό στα μέσα μεταφοράς. Απευθείας ή κυρίως προσφεύγει στο λοκντάουν και στην απαγόρευση κυκλοφορίας. Η κυρίαρχη πολιτική παρακάμπτει τα πιο ήπια και πιο αποτελεσματικά μέσα-εργαλεία δημόσιου συμφέροντος για να επιβάλει το έσχατο.

Αλλο παράδειγμα το Πανεπιστήμιο. Εχουμε υποχρηματοδότηση και δυσλειτουργίες; Κατάργηση του ασύλου, επιχειρηματικότητα και αστυνομικές επιχειρήσεις, να το φάρμακο.

Βέβαια, η χρήση της κατασταλτικής βίας ως εργαλείου χειραγώγησης και αποπροσανατολισμού από καίρια κοινωνικοοικονομικά προβλήματα είναι απαραίτητη για το σύστημα. Όταν μάλιστα συνοδεύεται από τις ομοβροντίες των “ειδήσεων” των πετσοταϊσμένων ΜΜΕ μπορεί να γίνει και αποτελεσματική. Και έτσι ανεργία, καθίζηση δημόσιου νοσηλευτικού συστήματος, διάλυση των σχολείων, όλα μπορούν να ξεχαστούν με το θέαμα μιας αναταραχής που καταστέλλεται.

Αφού ρημάξανε τα δημόσια συστήματα υγείας παντού, αφήνουν τώρα τους λαούς να πληρώσουν με τη ζωή τους τη νέα υγειονομική κρίση

Τι δεν καταλαβαίνεις;

Για το σύστημα, την κυβέρνηση και την κυρίαρχη πολιτική το φρόνημα είναι ελεύθερο, όταν γράφεται με γιώτα: “Κάτσε φρόνιμα” παιανίζει ο “πορτοσαλτισμός”.

Βιάζονται να γελάσουν τελευταίοι για να γελάσουν καλύτερα. Η άλλη όχθη οφείλει να τους χαλάσει αυτή την αισιοδοξία.