Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε η μεταχείριση του κτηνοτρόφου από το Ζερβοχώρι του Δήμου Σουλίου από τα ΜΜΕ και των «δικαστών» του διαδικτύου. Το θέμα της δήθεν κακοποίησης από τη μεριά του κτηνοτρόφου των ζώων από τα οποία κρέμεται η επιβίωση η δική του και της οικογένειάς του, ξεπερνά κάθε φαντασία ή στην προκειμένη περίπτωση βγαίνει κατευθείαν από τον περιπετειώδη κόσμο των παραμυθιών, όπου ο «κακός δράκος» βασανίζει τα ζωάκια που σώζονται από την αυτοθυσία κάποιων καλών και ενσυνείδητων πολιτών.

Όχι, δεν είναι ένα αθώο παραμυθάκι. Με αφορμή δύο φωτογραφίες στο inbox μιας κυρίας της αθηναϊκής ελίτ και μια μήνυση από ανθρώπους που βρίσκονται εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά και ανίδεοι για το τι πραγματικά ισχυρίζονται, οργίασαν οι δημοσιεύσεις στο διαδίκτυο.

«Σκελετωμένες αγελάδες πεθαίνουν σε μονάδα στη Θεσπρωτία», «Σε τραγικές συνθήκες ζει ένα κοπάδι από αγελάδες σε χωριό της Παραμυθιάς», «Ένα ολόκληρο χωριό βρομάει ψοφίμι», κάποιες από τις αναρτήσεις οι οποίες αναπαράχθηκαν άκριτα από σοβαρές δημοσιογραφικές ιστοσελίδες, επιβεβαιώνοντας για ακόμη μια φορά τα τάρταρα που βρίσκεται η ελληνική δημοσιογραφία που έχει πάρει διαζύγιο από αυτό που λέγεται δημοσιογραφική έρευνα και αποκάλυψη της αλήθειας.

Απειλές από μεγάλα δικηγορικά γραφεία και πάλι από την Αθήνα και παρεμβάσεις για ποινές στον «ασυνείδητο» κτηνοτρόφο. Είχανε βρει λέει οι καλοί άνθρωποι και χώρο για να πάρουν και να περιποιηθούν αυτοί, τα ζώα από τον κακό κτηνοτρόφο. Ο παραλογισμός χτυπάει κυριολεκτικά κόκκινο.

Η αλήθεια; Ο κτηνοτρόφος έχει στην κατοχή του 42 βοοειδή κρεοπαραγωγής εκτατικής εκμετάλλευσης (πράγμα που τον κατατάσσει στην κατηγορία των μικρών κτηνοτρόφων), όλα εν ζωή, με τα 38 από αυτά σε άριστη κατάσταση και τέσσερα ζώα άρρωστα και αδύναμα ! Έτσι βεβαιώνει ο έλεγχος της Κτηνιατρικής Υπηρεσίας που διενεργήθηκε. Τελικά άνθρακας ο θησαυρός, αλλά αυτός ο μικρός κτηνοτρόφος αφού στοχοποιήθηκε από αυτόκλητους υπερασπιστές των δικαιωμάτων των ζώων αλλά καταπατητές των δικαιωμάτων των ανθρώπων, τελικά καταλήγει στον εισαγγελέα για να απολογηθεί για το κακούργημα κακοποίησης ζώων (αυτών των τεσσάρων στο σύνολο του κοπαδιού λες και είχε προσωπικά μαζί τους) και αφήνεται μεν ελεύθερος αλλά με περιοριστικούς όρους μέχρι να γίνει η δίκη.

Έτσι για πρώτη φορά και εν μέσω μια βαριάς κρίσης της κτηνοτροφικής παραγωγής της χώρας, που βάζει σε αμφιβολία την οικονομική επιβίωση χιλιάδων κτηνοτροφικών μονάδων λόγω της εκτίναξης του κόστους παραγωγής, έχουμε υπόδικο έναν κτηνοτρόφο για … «κακοποίηση των ζώων του»! Έναν κτηνοτρόφο που όλοι οι χωριανοί του τον ξέρουν σαν έναν αξιοπρεπέστατο βιοπαλαιστή που προσπαθεί νυχθημερόν να ζήσει την οικογένειά του. Αλίμονο αν το παράδειγμα επεκταθεί και σε άλλα σημεία της ελληνικής υπαίθρου όπου σύμφωνα με ανακοινώσεις των κτηνοτρόφων υπάρχει μεγάλο και εντεινόμενο πρόβλημα υποσιτισμού των ζώων τους. Θα χαρακτηριστούν όλοι τους κακούργοι.

Στη βάση αυτού του παράδοξου γεγονότος βρίσκεται το τεράστιο χάσμα που χωρίζει πλέον την αστική κοινωνία από την ύπαιθρο χώρα. Είναι αδύνατο για τον σημερινό αλλοτριωμένο άνθρωπο των πόλεων να συνειδητοποιήσει τη φύση και τις ιδιαιτερότητες της κτηνοτροφικής παραγωγής, την έννοια του οικογενειακού αγροτικού μόχθου, τον τρόπο ζωής και επιβίωσης στον αγροτικό χώρο και ακόμη πιο δύσκολο να διαφοροποιήσει την εντατική και εκσυγχρονισμένη κτηνοτροφία από την παραδοσιακή κτηνοτροφία που βρίσκεται εκτός εμπορικών κυκλωμάτων. Αυτή που μπορεί ο καθένας να συναντήσει στις περιηγήσεις του στην ύπαιθρο. Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ ενός ιδιοκτήτη ζώου συντροφιάς που έχει μια συναισθηματική σχέση με το ζώο του και ενός μικρού κτηνοτρόφου που έχει μια βιωματική σχέση με τα ζώα που εκτρέφει.

Είναι λοιπόν ασυγκρίτως πιο πιθανό να συναντήσουμε κακοποιήσεις ζώων όχι στην μικρής κλίμακας εκτατική κτηνοτροφική παραγωγή αλλά αντίθετα στις μεγάλες βιομηχανοποιημένες κτηνοτροφικές μονάδες, όπου τα ζώα αποτελούν τα απόλυτα εξαρτήματα παραγωγής κεφαλαιοκρατικών κερδών. Δεν είναι εξάλλου τυχαίο ότι όλα τα διατροφικά σκάνδαλα, που έχουν ιστορικά προκύψει, γεννήθηκαν και θέριεψαν στις μεγάλες βιομηχανικές βοριοευρωπαϊκές κτηνοτροφικές μονάδες και εντός του δαιδαλώδους αγροτοβιομηχανικού διατροφικού συμπλέγματος που επικαθορίζεται από κολοσσιαίες διεθνοποιημένες και χρηματοποιημένες εταιρίες.

Αυτός είναι και ο «δράκος» που κάποιοι κάνουν ότι δεν τον βλέπουν την ίδια στιγμή που βάζουν στο μικροσκόπιο μικρούς βιοπαλαιστές. Αυτόν τον «δράκο», όμως, μπορεί να τον αντιπαλέψει μόνο η οργανωμένη μικρής κλίμακας, τοπική παραγωγή επωνύμων διατροφικών προϊόντων. Αυτών που σε αφθονία μπορεί να προσφέρει η ελληνική ύπαιθρος. Προϊόντα που δεν θα διαγράφουν εκατοντάδες χιλιόμετρα για να φτάσουν στο τραπέζι μας. Και όμως. Ο ελληνικός πρωτογενής αγροτικός τομέας, σταθερά υποβαθμίζεται και ρημάζει κάτω από τις συγκεκριμένες πολιτικές που συστηματικά και διαχρονικά αυξάνουν τις εισαγωγές των βασικών διατροφικών προϊόντων, υποβαθμίζουν την κτηνοτροφική και αγροτική παραγωγή του τόπου και αλυσοδένουν την χώρα όλο και περισσότερο στην «αυλή του κάστρου που μένει ο δράκος».

Αλλά αυτό είναι ένα άλλο «παραμύθι».

Χόβολος Θεόδωρος
Κτηνίατρος