Συμπληρώνονται 83 χρόνια από τη σύναψη του συμφώνου μη επίθεσης ανάμεσα στη ναζιστική Γερμανία και τη Σοβιετική Ένωση. Αν και είναι δύσκολο για κάποιους διαμιάς να κατανοήσουν την αναγκαιότητα και τη χρησιμότητα της σύναψης τέτοιου συμφώνου – μια δυσκολία που ενισχύεται ακόμα και στις μέρες μας από συγκεκριμένους ιμπεριαλιστικούς κύκλους (Αγγλία, Γαλλία, ΗΠΑ) με τη συκοφαντική τους αντισταλινική εκστρατεία – αυτή αποτελεί (μαζί με τη συνθήκη του Μπρεστ-Λιτόφσκ το 1918 και την αποκατάσταση των σχέσεων της ΛΔ Κίνας με τις ΗΠΑ στις αρχές της δεκαετίας του ’70) μια από τις τρεις πιο επιτυχημένες κινήσεις του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής στον 20ό αιώνα. Το σύμφωνο “Ρίμπεντροπ-Μολότοφ” διέσπασε το ενιαίο ιμπεριαλιστικό μπλοκ Δύσης-Ναζί που παρέδωσε στο Χίτλερ την Τσεχοσλοβακία, έπνιξε την Ισπανική Δημοκρατία, έκλεισε τα μάτια στην προσάρτηση της Αυστρίας. Το σύμφωνο μη επίθεσης Γερμανίας-ΕΣΣΔ, λοιπόν, δικαίως μπορεί να ονομάζεται σύμφωνο διάσπασης των ιμπεριαλιστών, αφού ανέτρεψε την ενιαία αντισοβιετική και πολεμοκάπηλη πολιτική και των δυτικών αντιδραστικών ιμπεριαλιστικών κύκλων και των ναζί. Ήταν αυτό το σύμφωνο που επέτρεψε τη δημιουργία των όρων (τη χρονική απομάκρυνση του πολέμου εναντίον της ΕΣΣΔ για την περαιτέρω ισχυροποίηση της ΕΣΣΔ) για τη γέννηση της αντιφασιστικής συμμαχίας.

Όσο για τους υποκριτές δυτικούς και τα παπαγαλάκια τους που κατηγορούν το Στάλιν ως “συνεταιράκι του Χίτλερ” λόγω της σύναψης του συμφώνου μη επίθεσης ΕΣΣΔ-Γερμανίας, το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να τους απευθύνεται το ερώτημα αν έφτασαν τελικά τα πληρεξούσια στους “εκπροσώπους”- “μπαρμπάδες” (όχι κανέναν υψηλό αξιωματούχο) που είχαν στείλει (με πλοίο, κι όχι με αεροπλάνο, παρά το ότι ο πόλεμος ξεσπούσε από στιγμή σε στιγμή) στην ΕΣΣΔ για “διαπραγματεύσεις”. Γιατί ούτε αυτά δεν τους είχαν δώσει οι ιμπεριαλιστικοί κύκλοι της Δύσης που κορόιδευαν όλο τον πλανήτη ότι τάχα ήθελαν διαπραγματεύσεις με την ΕΣΣΔ..

Ενδιαφέρον από αυτή την άποψη έχει και η γνώμη του ΚΚ Γερμανίας για το σύμφωνο αυτό. Ένα κόμμα που βρισκόταν στην πλέον δύσκολη κατάσταση, όχι απλώς σε παρανομία, αλλά σε κίνδυνο φυσικής εξάλειψης των μελών του, αναλύει το σύμφωνο από όλες τις πτυχές, χωρίς να σπέρνει αυταπάτες για τη φύση του χιτλερικού καθεστώτος ή για τη διατήρηση της παγκόσμιας ειρήνης γενικά (την οποία θεωρούσε εφικτή μόνο στο βαθμό που, μετά από αυτή την υποχώρηση του Χίτλερ, ξεσηκωνόταν ο λαός).

***

Ανακοίνωση της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας για τη σύναψη του συμφώνου μη επίθεσης ανάμεσα στη Σοβιετική Ένωση και τη Γερμανία

Με αφορμή τη σύναψη συμφώνου μη επίθεσης ανάμεσα στη Σοβιετική Ένωση και τη Γερμανία, το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας, που είναι ο πιο συνεπής εκπρόσωπος και υπερασπιστής των συμφερόντων της γερμανικής εργατικής τάξης και ολόκληρου του γερμανικού λαού και, συνεπώς, ένας ασυμφιλίωτος εχθρός του χιτλερικού καθεστώτος και της τυχοδιωκτικής και εγκληματικής πολιτικής πολέμου που ασκεί, αποστέλλει στους ελεύθερους λαούς της ΕΣΣΔ και τον σοφό ηγέτη τους Σύντροφο Στάλιν τους θερμότερους χαιρετισμούς. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας θεωρεί αυτή την πολιτική της σύναψης ενός συμφώνου μη επίθεσης από πλευράς της Σοβιετικής Ένωσης με τη Γερμανία μια συνεπή συνέχεια της σοβιετικής πολιτικής ειρήνης και ένα ισχυρό όπλο στον αγώνα του γερμανικού λαού ενάντια στον πόλεμο, για την υπεράσπιση της ειρήνης, για την ανατροπή του χιτλερικού καθεστώτος και για τη δημιουργία μιας νέας και ελεύθερης Γερμανίας.

1.Σε μια εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση, που αναπόφευκτα οδηγεί στο ξέσπασμα ενός τρομερού παγκοσμίου πολέμου εξαιτίας της επιθετικής πολιτικής του φασιστικού πολεμικού άξονα, η Σοβιετική Ένωση δημιούργησε μια εντελώς νέα διεθνή κατάσταση μέσα από τις πολιτικές της, κάτι που δημιουργεί την πιθανότητα για τη διατήρηση της ειρήνης την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή. Ως ένα σοσιαλιστικό κράτος που εφαρμόζει μια ανεξάρτητη σοσιαλιστική πολιτική που δεν εκπροσωπεί ιμπεριαλιστικά συμφέροντα ή δεν υποστηρίζει ιμπεριαλιστικά συμφέροντα καμίας ομάδας δυνάμεων, και για την οποία η ασφάλεια της χώρας του σοσιαλισμού, τα συμφέροντα της παγκόσμιας εργατικής τάξης και η ευημερία της εργαζόμενης ανθρωπότητας είναι ο αποκλειστικός στόχος, η Σοβιετική Ένωση διέσπασε το μπλοκ των φασιστών επιθετιστών και πέτυχε μέσα σε λίγες μέρες ένα ρήγμα στη συμμαχία των δυνάμεων του Συμφώνου Αντι-Κομιντέρν. Ο παγκόσμιος φασισμός και η παγκόσμια αντίδραση δέχτηκαν ένα ισχυρό πλήγμα που προκάλεσε στους συνεταίρους του Χίτλερ στην Αντικομιντέρν σύγχυση και οργή, όπου ο ένας ιμπεριαλιστής ληστής νιώθει εξαπατημένος και προδομένος από τον άλλο, όπου οι ιάπωνες, οι ισπανοί, οι ούγγροι σύμμαχοι στην Αντικομιντέρν με υψηλούς τόνους διαμαρτύρονται για τη σύναψη του συμφώνου στην κόκκινη Μόσχα και όπου ο Μουσολίνι αρχίζει να μανουβράρει ταλαντευόμενος και με αναποφασιστικότητα.

Δεδομένης της ανώτερης δύναμης της Σοβιετικής Ένωσης, το χιτλερικό καθεστώς αναγκάστηκε να πάει στη Μόσχα, στο δηλωμένο του εχθρό, και να διακηρύξει, υπογράφοντας αυτό το σύμφωνο μη επίθεσης, ότι πρέπει να σταματήσει την πορεία επίθεσης και την παγκόσμια εκστρατεία ενάντια στο μόνο σοσιαλιστικό κράτος.

Το γεγονός της σύναψης ενός τέτοιου συμφώνου αποτελεί μια μεγάλη νίκη της σταθερής και συνεπούς πολιτικής ειρήνης της σοβιετικής εξουσίας επί όλων των σχεδιασμών για μια φασιστική σταυροφορία ενάντια στη Σοβιετική Ένωση. Όλοι οι λαοί μπορούν να διδαχτούν από αυτό, το ότι μια κυβέρνηση που επιδιώκει να διατηρήσει την ειρήνη για το λαό της, μπορεί να το πετύχει όχι με την υποταγή στον επιτιθέμενο, αλλά μόνο με την αλύγιστη θέληση να αντιταχθεί σε οποιαδήποτε απειλή και με όλα τα διαθέσιμα μέσα και δυνάμεις.

Αυτή η πολιτική της σύναψης συμφώνου μη επίθεσης της Σοβιετικής Ένωσης με τη Γερμανία είναι το λογικό επόμενο βήμα της πολιτικής ειρήνης της, που είχε υιοθετήσει ήδη από την αρχή της ύπαρξής της. Ο σύντροφος Στάλιν, στο 18ο συνέδριο του ΚΚΣΕ(Μπ.), ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές επανέλαβε τη βασική γραμμή της εξωτερικής πολιτικής της Σοβιετικής Ένωσης, αναφέροντας ως πρώτο της σημείο:

“Είμαστε υπέρ της ειρήνης και της ενίσχυσης των εμπορικών-οικονομικών σχέσεων με όλες τις χώρες, είμαστε και θα είμαστε υπέρ αυτής της θέσης, εφόσον οι χώρες αυτές θα κρατούν την ίδια στάση απέναντι στη Σοβιετική Ένωση, εφόσον αυτές δε θα προσπαθούν να καταπατήσουν τα συμφέροντα της χώρας μας”.

Και έπειτα, ο Σύντροφος Στάλιν ξεκάθαρα και συγκεκριμένα υπέδειξε τα καθήκοντα του κόμματος στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής:

1.Συνέχιση της άσκησης μιας πολιτικής ειρήνης και την εδραίωση εμπορικών-οικονομικών σχέσεων με όλες τις χώρες,

2.Προσεκτική παρακολούθηση και την αποτροπή των προβοκατόρων του πολέμου που έχουν συνηθίσει να βάζουν τους άλλους να βγάζουν τα κάστανα από τη φωτιά, από το να παρασύρουν τη χώρα μας σε συγκρούσεις,

3.Ολόπλευρη ενδυνάμωση της μαχητικής ισχύος του Κόκκινου Στρατού μας και του Κόκκινου Πολεμικού Ναυτικού,

4.Εδραίωση της διεθνούς φιλίας με τους εργαζόμενους όλων των χωρών, που ενδιαφέρονται για την ειρήνη και τη φιλία ανάμεσα στους λαούς.

Η πολιτική της Σοβιετικής Ένωσης στο παρελθόν είναι μία και ενιαία με τη σημερινή. Η Σοβιετική Ένωση ανέκαθεν ήταν έτοιμη και επανειλημμένα είχε προτείνει τη σύναψη ενός συμφώνου μη επίθεσης ακόμα και με τη χιτλερική κυβέρνηση. Αυτές οι προτάσεις σκόνταφταν στο Χίτλερ, που ακόμα και δημοσίως διακήρυττε ενώπιον του Ράιχσταγκ ότι ποτέ δεν θα σύναπτε ένα σύμφωνο μη επίθεσης με τη Σοβιετική Ένωση και ποτέ δεν θα καθόταν στο ίδιο τραπέζι με εκπροσώπους της σοβιετικής κυβέρνησης. Ήταν ο Χίτλερ που αρνήθηκε την προσχώρηση της Γερμανίας στο Ανατολικό Σύμφωνο. Ακόμα και στο γαλλοσοβιετικό σύμφωνο βοήθειας ρητά αναφέρεται, κατόπιν αιτήματος τόσο της Σοβιετικής Ένωσης, όσο και της Γαλλίας, ότι η διεύρυνση αυτού του συμφώνου με την προσχώρηση της Γερμανίας είναι ο επιθυμητός στόχος. Επομένως, είναι ο Χίτλερ που τώρα αναθεώρησε τη θέση του και συνθηκολόγησε με τη Σοβιετική Ένωση.

Ο χιτλερικός Τύπος ψεύδεται, όπως πάντα έκανε, όταν προσπαθεί ενώπιον του γερμανικού λαού να παρουσιάσει το σύμφωνο μη επίθεσης της Σοβιετικής Ένωσης ως υποστηρικτικό των ιμπεριαλιστικών σχεδίων του Χίτλερ. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι η Σοβιετική Ένωση είναι ο πιο συνεπής εχθρός κάθε ιμπεριαλιστικού πολέμου για την υποταγή και εξάλειψη άλλων λαών.

Οι μπολσεβίκοι είναι συνηθισμένοι να κρατάνε το λόγο τους. Ο Στάλιν, στη μεγάλη του ομιλία στο 18ο συνέδριο του ΚΚΣΕ(μπ.) δήλωνε: “Είμαστε υπέρ των λαών που έχουν καταστεί θύματα επίθεσης και παλεύουν για την ανεξαρτησία της πατρίδας τους”.

Η Σοβιετική Ένωση ήταν η μόνη χώρα που ενεργά και με αυταπάρνηση βοήθησε τον ισπανικό λαό στον αγώνα του ενάντια στη γερμανοϊταλική εισβολή. Υποστηρίζει το μεγάλο κινεζικό λαό στον εθνικοαπελευθερωτικό του πόλεμο ενάντια στον ιαπωνικό ιμπεριαλισμό. Η Σοβιετική Ένωση ήταν έτοιμη να εκπληρώσει της υποχρεώσεις της προς την Τσεχοσλοβακία μέχρι τέλους, όπως ρητά επιβεβαίωσε ο Μπένες, ο τότε πρόεδρος της Τσεχοσλοβακικής Δημοκρατίας. Είχε τώρα προσφέρει τη βοήθειά της στην Πολωνία, τη Ρουμανία και τις Βαλτικές χώρες, όμως αυτή απορριπτόταν από τις αντιδραστικές κυβερνήσεις αυτών των χωρών. Η Σοβιετική Ένωση, με όλη τη δύναμη του Κόκκινου Στρατού της, υποστηρίζει τη σύμμαχο Λαϊκή Δημοκρατία της Μογγολίας ενάντια στις επιθέσεις των ιαπώνων μιλιταριστών.

2.Από τα στόματα του Στάλιν και του Μολότοφ, η Σοβιετική Ένωση επανειλημμένα και χωρίς περιστροφές δήλωνε ότι δεν έχει την πρόθεση να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά για καμία ιμπεριαλιστική δύναμη. Με τη σύναψη του συμφώνου μη επίθεσης, ανέτρεψε ταυτόχρονα την πολιτική που ακολουθούσαν οι Τσάμπερλαιν, που συνίστατο στην αποτροπή της δημιουργίας ενός μετώπου ειρήνης των λαών που να συμπεριλάμβανε και τη Σοβιετική Ένωση, και τη συνέχιση του παλιού παιχνιδιού της “μη επέμβασης”, με σκοπό αυτή τη φορά να στρέψει τη χιτλερική επιθετικότητα άμεσα ενάντια στη Σοβιετική Ένωση. Ένα νέο Μόναχο, το οποίο προετοιμαζόταν, αυτή τη φορά δεν μπορεί να συναφθεί τόσο εύκολα σε βάρος μικρών χωρών και σίγουρα όχι σε βάρος της Σοβιετικής Ένωσης. Στις κυβερνήσεις των δυτικών δυνάμεων παρουσιάστηκε τώρα μια ξεκάθαρη εναλλακτική: ή να δεσμεύσουν τις δικές τους δυνάμεις και να τηρήσουν τις υποχρεώσεις τους υποστήριξης των μικρών χωρών ή να αναλάβουν την πλήρη ευθύνη για οποιαδήποτε άλλη πολιτική υποχώρησης προς τους φασίστες επιθετιστές, ενώπιον όλου του κόσμου.

Το σύμφωνο μη επίθεσης της Σοβιετικής Ένωσης με τη Γερμανία είναι ένα μεγάλο βήμα στον αγώνα για τη διατήρηση της ειρήνης. Όλα τα άλλα σύμφωνα μη επίθεσης που η Σοβιετική Ένωση έχει υπογράψει με άλλες χώρες είναι και παραμένουν σε ισχύ. Αυτό το σύμφωνο μη επίθεσης, αντίθετα με ό,τι ψευδώς ισχυρίζονται οι εχθροί της Σοβιετικής Ένωσης, δεν δίνει στη χιτλερική δικτατορία το παραμικρό πρόσχημα για την επιθετική της πολιτική. Η Σοβιετική Ένωση έχει ελεύθερα τα χέρια: μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να συνάψει σύμφωνα βοήθειας με άλλες χώρες για να αποτρέψει τους επιθετιστές.

Η σύναψη αυτού του συμφώνου, επομένως, συνιστά επίσης μια αποτυχία της πολιτικής εκείνων των φιλοφασιστικών αντιδραστικών κύκλων στις αστικοδημοκρατικές χώρες που ευνοούσαν και προωθούσαν το χιτλερικό φασισμό γιατί σε αυτόν έβρισκαν τον προμαχώνα της αντίδρασης ενάντια στο εργατικό κίνημα, ενάντια στην ελευθερία των λαών και ενάντια στο σοσιαλισμό στη Σοβιετική Ένωση. Συνιστά μια αποτυχία της πολιτικής όσων, αντί για συλλογική ασφάλεια ενάντια στον επιθετιστή, έκαναν σύμφωνα με το φασισμό και επεδίωκαν με όλα τα μέσα την εξαπόλυση πολέμου από το φασισμό ενάντια στη Σοβιετική Ένωση, με αυτούς να στέκονται απ’ έξω ως τρίτοι και να γελούν όταν η Σοβιετική Ένωση θα ήταν βαθιά μπλεγμένη σε πόλεμο με τη Γερμανία, κατά το πρότυπο της “μη ανάμειξης”, όπως και στην περίπτωση της Ισπανικής Δημοκρατίας. Η τακτική συστηματικής κωλυσιεργίας στις τριμερείς διαπραγματεύσεις με τη Σοβιετική Ένωση στη Μόσχα, τη στιγμή του μεγαλύτερου κινδύνου πολέμου, ξεκάθαρα δείχνει το σπεκουλάρισμα αυτών των κύκλων που ήθελαν να αφήσουν τη Σοβιετική Ένωση να πολεμά για αυτούς, αλλά δεν ήθελαν ούτε το μικρό τους δάχτυλο να κουνήσουν ενάντια στη φασιστική επίθεση. Ποια στάση οι αντιδραστικές μεγαλοκαπιταλιστικές δυνάμεις της Δύσης θα κρατούσαν απέναντι σε μια επανάσταση του γερμανικού λαού για την πτώση του Χίτλερ, το έχουν δείξει η κίνηση βοήθειας προς τον Χίτλερ εκ μέρους τους στο Μόναχο, το πραξικόπημα Κασάδο-Μπεστέιρο στη Μαδρίτη και η αντικομμουνιστική προπαγάνδα στη Γαλλία. Οι κραυγές οργής αυτών των κύκλων είναι κατανοητές γιατί τώρα, χάρη στην οξυδερκή και ξεκάθαρη πολιτική του Συντρόφου Στάλιν, το παιχνίδι με τη μοίρα της μόνης σοσιαλιστικής χώρας σταματά.

Όπως πάντα, βλέπουμε τώρα ότι οι αντιδραστικοί ηγέτες της Δεύτερης Διεθνούς στέκονται για άλλη μια φορά στο πλευρό των αντιδραστικών μεγαλοκαπιταλιστικών δυνάμεων και κραυγάζουν στην πρώτη γραμμή ενάντια στη Σοβιετική Ένωση και την Κομμουνιστική Διεθνή. Σε καλές σχέσεις με αυτούς βρίσκονται οι τροτσκιστές εγκληματίες που προσχωρούν σε κάθε στρατόπεδο που πολεμά ενάντια στη Σοβιετική Ένωση. Δεν είναι τυχαίο ότι η ηγεσία του Βελς στο ΣΚΓ και άλλες εμιγκρέδικες ομάδες βρίσκονται υπό τροτσκιστική επιρροή. Η θέση τους όλο και πιο πολύ δείχνει ότι δεν έχουν σχέση με τη χώρα, με τις διαθέσεις και τις τύχες του γερμανικού λαού.

Οι εργάτες και οι αγρότες της Σοβιετικής Ένωσης έχουν, με μεγάλες θυσίες και στερήσεις, οικοδομήσει τη νέα, αταξική σοσιαλιστική κοινωνία. Η δουλειά της σοσιαλιστικής οικοδόμησης πρέπει να είναι ιερή για όλους τους εργάτες, για όλους τους εργαζόμενους του κόσμου. Οι ρώσοι εργάτες και αγρότες είναι έτοιμοι, όπως έχουν ήδη επαρκώς αποδείξει, να συνεχίσουν να καταβάλλουν μεγάλες θυσίες για την υπόθεση της απελευθέρωσης της ανθρωπότητας από κάθε εκμετάλλευση και καταπίεση και για την υποστήριξη του αγώνα για την ελευθερία όλων των λαών. Όμως δίκαια δεν θέλουν να βγάζουν τα κάστανα από τη φωτιά για λογαριασμό των συνενόχων του φασισμού που έφεραν τον κόσμο στη σημερινή κατάσταση.

3.Ακόμα και στη σημερινή κατάσταση που κυοφορεί τον πόλεμο, η Σοβιετική Ένωση απέδειξε ότι είναι ένας πραγματικός φίλος του γερμανικού λαού. Συνάπτοντας αυτό το σύμφωνο, η κυβέρνηση της Σοβιετικής Ένωσης άλλη μια φορά απέδειξε στο γερμανικό λαό ότι η χώρα του σοσιαλισμού δεν έχει καμία εχθρική διάθεση απέναντι στη Γερμανία αλλά θέλει να ζήσει ειρηνικά και φιλικά με το γερμανικό λαό. Επομένως, αυτό το βήμα, πέραν της εργατικής τάξης, που πάντοτε έστρεφε το βλέμμα της προς την πολιτική ειρήνης της Σοβιετικής Ένωσης με εμπιστοσύνη, δυνάμωσε τη φιλία των πλατύτερων μαζών, των αγροτών στην επαρχία, των μεσαίων τάξεων στις πόλεις και των διανοουμένων με τη Σοβιετική Ένωση. Δεν ήταν με μια πολεμοχαρή συνωμοσία, αλλά με μία κίνηση ειρήνης που, παρά το Χίτλερ, διευρύνεται και ενισχύεται η φιλία ανάμεσα στους δύο λαούς.

Οι γερμανοί εργάτες και οι εχθροί του χιτλερικού καθεστώτος στα άλλα στρώματα του γερμανικού λαού γνωρίζουν από τη δική τους εμπειρία ότι, πέραν της μεγαλύτερης ισχύος της Σοβιετικής Ένωσης, η δική τους αντίσταση στη χιτλερική πολιτική πολέμου, η μεγάλη έλλειψη δημοφιλίας και η απόρριψη του πολέμου της Γερμανίας ενάντια στη Σοβιετική Ένωση από όλα τα στρώματα του πληθυσμού που συναντιόνταν με τις διαθέσεις που υπήρχαν σε μεγάλο βαθμό στις γερμανικές ένοπλες δυνάμεις υπέρ της αδελφοποίησης με τον Κόκκινο Στρατό, ήταν που ανάγκασαν το Χίτλερ να εγκαταλείψει την πολιτική του επίθεσης ενάντια στη Σοβιετική εξουσία. Αναγνώρισαν πάλι τη μεγάλη αδυναμία του χιτλερικού καθεστώτος που, παρά τα χρόνια φρενίτιδας ενάντια στην ΕΣΣΔ, ερχόταν αντιμέτωπο με τη μεγάλη συμπάθεια του γερμανικού λαού προς αυτή τη χώρα και φοβόταν τη δύναμη του αντιφασιστικού λαϊκού κινήματος. Οι αντιφασίστες πρέπει όλο και πιο πολύ να συνειδητοποιούν ότι βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια τους, με την αυξανόμενη κινητοποίηση ολόκληρου του λαού, η ανάσχεση και η ανατροπή της πολιτικής πολέμου του χιτλερικού καθεστώτος και, εν τέλει, η επίτευξη της ειρήνης και, με την ανατροπή του Χίτλερ, η κατάκτηση της ελευθερίας.

4.Η σύναψη αυτού του συμφώνου αποδεικνύει με πολλούς τρόπους τη χρεοκοπία της πολιτικής και της ιδεολογίας του Εθνικοσοσιαλισμού. Αποδεικνύει την ορθότητα της πολιτικής του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας την οποία αυτό με αλύγιστη συνέπεια ακολούθησε πριν το Χίτλερ και κατά τα χρόνια της χιτλερικής δικτατορίας. Αποδεικνύει την απάτη του χιτλερικού καθεστώτος, που ήθελε να πείσει το γερμανικό λαό από την πρώτη μέρα της ύπαρξής του ότι, εξαιτίας της δήθεν απειλής, για τη “διάσωση” της Γερμανίας και της Ευρώπης από το μπολσεβικισμό και της κουλτούρας και του πολιτισμού από τη μπολσεβικική Ρωσία, η Γερμανία πρέπει να εξοπλιστεί και να συνασπιστεί με τις πιο αντιδραστικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις του κόσμου.

Δεν αποδεικνύεται από τη σύναψη του συμφώνου μη επίθεσης με τη χώρα που ο μπολσεβικισμός κυβερνά ότι εμείς οι κομμουνιστές είχαμε δίκιο όταν λέγαμε ότι ο Χίτλερ εξαπατούσε το γερμανικό λαό με το χειρότερο τρόπο, όταν εξαπέλυε τον ιμπεριαλιστικό επεμβατικό πόλεμο στην Ισπανία, τον οποίο προσπαθούσε να παρουσιάσει ως “αγώνα ενάντια στο μπολσεβικισμό”, και όταν επιτιθόταν στην Τσεχοσλοβακία, με το πρόσχημα ότι αποτελούσε αυτή “αεροπλανοφόρο του μπολσεβικικού κράτους”;

Εμείς οι κομμουνιστές είχαμε χίλιες φορές δίκιο όταν λέγαμε ότι το “Σύμφωνο Αντικομιντέρν” δεν είναι τίποτα άλλο από μια δόλια μανούβρα για την απόκρυψη των ιμπεριαλιστικών κατακτητικών σχεδίων των γερμανών, ιταλών και ιαπώνων πολεμοκάπηλων. Ο Χίτλερ ξεσκεπάζεται μπροστά στο γερμανικό λαό ως ο θεματοφύλακας των συμφερόντων των παλιών καταστροφέων της Γερμανίας, των Κρουπ και Τάισεν, των Μάνεσμαν και Βέγκλερ, των Ζίμενς και Μπόρσιγκ, των Μπλομ και Ρέχλινγκ, που οδήγησαν το γερμανικό λαό στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και ακόμα και σήμερα είναι πάντοτε οι πραγματικοί αφέντες της Γερμανίας.

Έχει ξεκάθαρα αποδειχτεί ότι όλες οι κραυγές των ηγετών των ναζί περί “ιδεολογικής” σταυροφορίας για τη “διάσωση” της δυτικής κουλτούρας από το μπολσεβικισμό ήταν μόνο ένα ψέμα και μια απάτη σε βάρος του γερμανικού λαού, με σκοπό τον αγώνα για την ιμπεριαλιστική κυριαρχία του γερμανικού χρηματιστικού κεφαλαίου παγκόσμια, και για την απόκρυψη αυτού του σκοπού από τους άλλους λαούς. Ο Χίτλερ ξεσκεπάζεται μπροστά στο γερμανικό λαό, στον οποίο έριξε τα τεράστια βάρη της πολεμικής του πολιτικής, με το πρόσχημα ότι η Γερμανία πρέπει να προστατευτεί από τον κίνδυνο τον οποίο δήθεν συνιστούσε για αυτή η Σοβιετική Ένωση. Η σύναψη του συμφώνου μη επίθεσης της Σοβιετικής Ένωσης με τη Γερμανία, που άλλη μια φορά εκδηλώνει την αλύγιστη θέληση της ΕΣΣΔ για ειρήνη, βοηθά το γερμανικό λαό να δει ξεκάθαρα την ωμή, βάρβαρη, ιμπεριαλιστική κατακτητική πολιτική του χιτλερικού καθεστώτος και τώρα του δίνει τη δύναμη και την ευκαιρία να πολεμήσει καλύτερα, περισσότερο και με μεγαλύτερη επιτυχία.

5.Το χιτλερικό αίτημα προς τη σοβιετική κυβέρνηση για ένα σύμφωνο μη επίθεσης ακυρώνει τους ναζιστικούς ισχυρισμούς περί δήθεν αδυναμίας και “επικείμενης κατάρρευσης” της μεγάλης σοσιαλιστικής χώρας. Με τη σύναψη αυτού του συμφώνου, ο Χίτλερ άθελά του παραδέχεται ότι ο μπολσεβικισμός έχει μετατρέψει την παλιά, καθυστερημένη και αδύναμη τσαρική Ρωσία σε μια μεγάλη, ισχυρή, ανίκητη χώρα. Ο Χίτλερ έτσι τιμώρησε τον εαυτό του για τη μεγαλύτερη τυφλότητα και τα ψέματά του προς το γερμανικό λαό. Ο γερμανικός λαός βλέπει τη σύναψη αυτού του συμφώνου μη επίθεσης και θυμάται ότι ο Χίτλερ έγραψε στο “Ο αγών μου” έγραφε:

“Η γιγαντιαία αυτοκρατορία στα ανατολικά είναι έτοιμη να καταρρεύσει και το τέλος της εβραϊκής εξουσίας στη Ρωσία θα είναι επίσης το τέλος της Ρωσίας ως κράτους. Είμαστε προορισμένοι να γίνουμε μάρτυρες μιας καταστροφής που θα αποτελεί την πιο τρανή επιβεβαίωση της ορθότητας της εθνοφυλετικής θεωρίας” (Λαϊκές εκδόσεις, σ.743).

Όμως, δεν ήταν η γιγαντιαία αυτοκρατορία στα ανατολικά που κατέρρευσε, αλλά η εθνοφυλετική θεωρία, όλα τα αντιμπολσεβικικά, αντισοσιαλιστικά ψέματα του χιτλερικού καθεστώτος. Κατέρρευσε η απάτη περί “αδυναμίας” του Κόκκινου Στρατού, ενώπιον του οποίου το ναζιστικό καθεστώς τρέφει στην πραγματικότητα το μεγαλύτερο σεβασμό και ο οποίος έστειλε σπίτι με ματωμένα κεφάλια τους ιάπωνες επιδρομείς στη λίμνη Χασάν και στα σύνορα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Μογγολίας. Κατέρρευσε η απάτη περί “διάλυσης” και “επικείμενης κατάρρευσης” της οικονομίας της Σοβιετικής Ένωσης. Οι ηγέτες των ναζί, τώρα, άθελά τους επιβεβαιώνουν ότι ήταν οι κομμουνιστές που είπαν την αλήθεια, όταν έκαναν λόγο για δυναμική άνθιση της σοσιαλιστικής οικονομίας και κουλτούρας, για μεγάλη ισχύ της σοσιαλιστικής χώρας.

Από τότε που υπάρχει το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα στη Γερμανία, εξαπολύει μύδρους ψεμάτων εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης. Από τότε που υπάρχει το Κομμουνιστικό Κόμμα στη Γερμανία, δεν έχει σταματήσει να παλεύει για την ειρήνη και τη φιλία με τη Σοβιετική Ένωση, να δηλώνει στο γερμανικό λαό ότι η φιλία με τη Σοβιετική Ένωση είναι υπέρ των ανώτερων εθνικών συμφερόντων και ότι η Σοβιετική Ένωση ήταν, είναι και θα παραμένει ένας πραγματικός φίλος του γερμανικού λαού. Η απόφαση της Συνδιάσκεψης της Βέρνης του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας (30/1-1/2/1939) λέει:

“Η Σοβιετική Ένωση ήταν ο μόνος φίλος της Γερμανίας μετά την ήττα της [Γερμανίας] στον Παγκόσμιο Πόλεμο, παρά τις βάρβαρες ενέργειες του στρατού του Κάιζερ Γουλιέλμου στην Ουκρανία, ήταν ασυμφιλίωτος αντίπαλος των προσταγών των Βερσαλλιών, που οι Λένιν και Στάλιν χαρακτήριζαν ασύμβατες με το μεγαλείο του γερμανικού λαού. Από τότε που υπάρχει, η Σοβιετική Ένωση έχει αποδείξει ότι δεν αποτελούσε ποτέ κίνδυνο για τη Γερμανία. Τις ημέρες της απομόνωσης της Γερμανίας από τη Συνθήκη των Βερσαλλιών, η Σοβιετική Ένωση έδωσε [δις] παραγγελίες [προς τη γερμανική οικονομία] και επέτρεψε την απασχόληση εκατοντάδων χιλιάδων εργατών. Στη Σοβιετική Ένωση, οι εργαζόμενοι τρέφουν θαυμασμό για τα αθάνατα έργα των μεγάλων γερμανών ηρώων της διανόησης. Απέναντι σε αυτή τη χώρα με τα 180 εκατομμύρια ανθρώπους, με την τεράστια σοσιαλιστική βιομηχανία και γεωργία, με τις ανεξάντλητες πηγές σε πρώτες ύλες και τρόφιμα, με τα τεράστια αποθέματα χρυσού, με τον ισχυρότερο στρατό στον κόσμο, μια χώρα συνδεδεμένη με χρόνια δοκιμασμένης φιλίας με το γερμανικό λαό, την οποία αγαπά η γερμανική εργατική τάξη και η οποία είναι ένας ασυμφιλίωτος εχθρός της καταπίεσης άλλων λαών – η άσκηση πολιτικής εχθρότητας ενάντια σε μια τέτοια χώρα και η ώθηση του γερμανικού λαού σε πόλεμο μαζί της είναι μια εθνικά καταστρεπτική πολιτική.

Σύνθημα σε τοίχο για την απελευθέρωση του Τέλμαν (πηγή)

Πόσοι πολλοί γερμανοί κομμουνιστές, εργάτες και εθνικά συνειδητοποιημένοι Γερμανοί διώχτηκαν, έγιναν μάρτυρες και σκοτώθηκαν από το χιτλερικό καθεστώς γιατί διατράνωναν αυτή την αλήθεια. Ο Ερνστ Τέλμαν και δεκάδες χιλιάδες γερμανών επαναστατών βρίσκονται επί χρόνια στις ναζιστικές φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, συκοφαντικά κατηγορούμενοι για “προδοσία”, επειδή είναι υπέρ των ανώτερων γερμανικών εθνικών συμφερόντων, ενάντια στη χιτλερική ιμπεριαλιστική πολιτική, ενάντια στην πολιτική του “Συμφώνου Αντικομιντέρν” και επειδή πάλευαν υπέρ της ειρήνης και της φιλίας με τη Σοβιετική Ένωση.

Να γιατί ο γερμανικός λαός απαιτεί περισσότερο παρά ποτέ, ειδικά αυτή την ώρα: Να απελευθερωθεί ο Ερνστ Τέλμαν! Να απελευθερωθούν όλοι οι πολιτικοί κρατούμενοι και όσοι ρίχτηκαν στις φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης απλώς και μόνο επειδή είπαν την αλήθεια στο γερμανικό λαό!

6.Το σύμφωνο μη επίθεσης αποκαλύπτει την προπαγάνδα του ναζιστικού καθεστώτος περί δήθεν “περικύκλωσης” της Γερμανίας. Ούτε οι σοβιετικοί λαοί, ούτε ο γαλλικός και ο αγγλικός, ούτε κανένας λαός δεν θέλουν να επιτεθούν ή να περικυκλώσουν τη Γερμανία. Όπως και οι παλιότερες κραυγές περί υπαρξιακής απειλής της Γερμανίας από τη Σοβιετική Ένωση αποδείχτηκαν ότι είναι ένα αισχρό ψέμα, έτσι και οι κραυγές περί “περικύκλωσης” δεν είναι παρά ένα ψέμα για να αποκρυφτούν τα ιμπεριαλιστικά επιθετικά σχέδια του χιτλερικού καθεστώτος.

Το σύμφωνο μη επίθεσης με τη Σοβιετική Ένωση αποδεικνύει άλλη μια φορά στο γερμανικό λαό ότι με την ειρηνική κατανόηση με τους άλλους λαούς, η Γερμανία μπορεί να αναπτύξει τις οικονομικές σχέσεις της μαζί τους και να αποκτήσει όλες τις πρώτες ύλες και τα τρόφιμα που χρειάζεται, μέσα από μια ειρηνική ανταλλαγή αγαθών. Από την άλλη, η πολιτική των όλο και μεγαλύτερων πολεμικών εξοπλισμών για την εισβολή και υποδούλωση άλλων λαών σημαίνει αυξανόμενη αύξηση της εκμετάλλευσης των μαζών, έλλειψη πρώτων υλών και τροφίμων και, επομένως, καταστροφή της γερμανικής οικονομίας.

Πρόκειται για ένα ψέμα όταν ο Χίτλερ ισχυρίζεται ότι η Γερμανία μπορεί να υπάρξει μόνο με τη βάρβαρη κατάκτηση ζωτικού χώρου που ανήκει σε άλλους λαούς. Όπως οι χρεοκοπημένες σήμερα φράσεις περί “αντιμπολσεβικικής σταυροφορίας”, έτσι και οι κραυγές περί “ζωτικού χώρου” είναι μόνο ένα μέσο για την απόκρυψη των αρπακτικών σχεδίων των Κρούπ και Τάισεν για την λεηλασία και εκμετάλλευση άλλων λαών, όπως και του ίδιου του γερμανικού λαού.

Ο γερμανικός λαός καλωσορίζει το σύμφωνο μη επίθεσης ανάμεσα στη Σοβιετική Ένωση και τη Γερμανία γιατί θέλει ειρήνη και γιατί βλέπει σε αυτό το σύμφωνο μια επιτυχή κίνηση ειρήνης εκ μέρους της Σοβιετικής Ένωσης. Καλωσορίζει αυτό το σύμφωνο γιατί, σε αντίθεση με τη συμμαχία του Χίτλερ με το Μουσολίνι και με τους ιάπωνες μιλιταριστές, αυτό δεν αποτελεί εργαλείο πολέμου και ιμπεριαλιστικό βιασμό άλλων λαών, αλλά ένα σύμφωνο για τη διατήρηση της ειρήνης ανάμεσα στη Γερμανία και τη Σοβιετική Ένωση.

7.Η εγχώρια και διεθνής πολιτική κατάσταση που δημιουργήθηκε από το σύμφωνο, ωστόσο, θέτει μεγάλα καθήκοντα σε όλους τους αντιφασίστες, σε όλους τους ειρηνόφιλους και φιλελεύθερους Γερμανούς, που πρέπει να εκπληρωθούν με τον εντεινόμενο αγώνα ενάντια στη χιτλερική δικτατορία:

Ο γερμανικός λαός απαιτεί την ανάπτυξη οικονομικών σχέσεων με τη Σοβιετική Ένωση στο πνεύμα μιας ολόψυχης, έντιμης φιλίας ανάμεσα στις δύο χώρες. Γνωρίζει ότι επί χρόνια ο Χίτλερ ονειρευόταν την καταστροφή της σοσιαλιστικής χώρας, της χώρας χωρίς καπιταλιστές, χωρίς φυλετικό και εθνικό μίσος, χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση, της χώρας με τη λαμπρή σοσιαλιστική δημοκρατία και την ελευθερία για τους εργάτες, τους αγρότες και τους διανοούμενους, τη χώρα μιας ευτυχισμένης και προσανατολισμένης στο μέλλον νεολαίας.

Οι εργατικές και οι ειρηνόφιλες μάζες της Γερμανίας όλο και περισσότερο συνειδητοποιούν ότι μόνο αυτές αποτελούν τον πραγματικό εγγυητή της ειρήνης με τη Σοβιετική Ένωση.

Ο εργαζόμενος γερμανικός λαός, και ιδίως οι γερμανοί εργάτες, πρέπει να υποστηρίξουν την πολιτική ειρήνης της Σοβιετικής Ένωσης, να σταθούν στο πλευρό όλων των λαών που απειλούνται από το Χίτλερ και να παλέψουν ώστε να συναφθούν κατά το πνεύμα του συμφώνου ανάμεσα στη Σοβιετική Ένωση και τη Γερμανία, αντίστοιχα σύμφωνα ειρήνης με την Πολωνία, τη Ρουμανία, τη Γαλλία και την Αγγλία, με όλους τους λαούς που δίκαια νιώθουν να απειλούνται από την επιθετική πολιτική του Χίτλερ.

Κάτω οι πολεμικές απειλές του χιτλερικού καθεστώτος!

Να σταματήσουν οι αρπακτικές επιδρομές ενάντια σε άλλους λαούς!

Να διατηρηθεί η εθνική ανεξαρτησία και ελευθερία όλων των λαών!

Ελευθερία και εθνική αυτοδιάθεση για τον αυστριακό και τον τσεχοσλοβάκικο λαό! Έξω τα γερμανικά στρατεύματα και η Γκεστάπο από αυτές τις χώρες!

Κάτω τα χέρια από το Ντάντσιχ!

Ειρηνική συνεννόηση με την Πολωνία!

Ακύρωση του συμφώνου Αντικομιντέρν με το Τόκιο, τη Ρώμη, τη Μαδρίτη και τη Βουδαπέστη!

Ειρήνη και συνεννόηση με τη Γαλλία και την Αγγλία!

Άμεση αποστράτευση σε καιρούς ειρήνης!

Συνεννόηση με τους άλλους λαούς για ένα γενικευμένο αφοπλισμό!

Η σύναψη της οικονομικής συμφωνίας και του συμφώνου μη επίθεσης με τη Σοβιετική Ένωση δημιουργεί τη δυνατότητα στη Γερμανία για ειρηνική επίλυση των μεγάλων οικονομικών της ζητημάτων και τη γενναία ανάπτυξη του εμπορίου ανάμεσα στις δύο χώρες. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να βρεθεί επαρκής τροφή για το γερμανικό λαό και επαρκείς πρώτες ύλες για τη γερμανική οικονομία. Αν, επομένως, ο γερμανικός λαός αναγκάσει το Χίτλερ να εγκαταλείψει την ιμπεριαλιστική πολεμική πολιτική, αν η Γερμανία θέσει τις εμπορικές σχέσεις με τη Σοβιετική Ένωση και όλες τις χώρες σε μια ειρηνική βάση, τότε η γερμανική βιομηχανία θα μπορεί να μετατρέψει την πολεμική της παραγωγή σε παραγωγή καταναλωτικών και εξαγωγικών αγαθών, και η δύσκολη διατροφική κατάσταση των μαζών σύντομα θα αμβλυνθεί. Επομένως, ο γερμανικός λαός θέτει τα ακόλουθα αιτήματα:

-Να σταματήσει η πολεμική παραγωγή

-Να τεθεί τέλος στην οικονομία της αυτάρκειας και τα τετραετή πλάνα καταστροφής της οικονομίας

-Στροφή προς τη διατήρηση της ειρήνης

-Να σταματήσουν οι θυσίες για ξέφρενους εξοπλισμούς

-Επαναφορά της οχτάωρης εργάσιμης ημέρας

-Αύξηση των μισθών

-Ανάπτυξη των κατασκευών κατοικιών

-Μείωση των φόρων και των υποχρεωτικών εισφορών

-Τερματισμός της καταναγκαστικής οικονομίας σε βάρος των αγροτών, των βιοτεχνών και των εμπόρων.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας προειδοποιεί το γερμανικό λαό να μην πέσει σε αυταπάτες ότι το χιτλερικό καθεστώς θα εφαρμόσει μια τέτοια πολιτική, τη μόνη πολιτική που είναι προς το συμφέρον του γερμανικού λαού. Ο Χίτλερ σύναψε το σύμφωνο μη επίθεσης με τη Σοβιετική Ένωση μόνο επειδή βρισκόταν σε μια δύσκολη κατάσταση. [Ούτε ίχνος εμπιστοσύνης δεν μπορεί ο γερμανικός λαός να έχει στην υπογραφή του Χίτλερ. Έχει καταπατήσει κάθε του λέξη και προδοτικά τσαλαπατήσει κάθε συμφωνία σαν ένα κομμάτι χαρτί. Όμως ο Χίτλερ δεν είναι η Γερμανία. Ο Χίτλερ είναι ένας περαστικός, του οποίου η πτώση πλησιάζει.] Όλος ο γερμανικός λαός πρέπει να είναι ο εγγυητής της τήρησης του συμφώνου μη επίθεσης ανάμεσα στη Σοβιετική Ένωση και τη Γερμανία. Μόνο όταν ο ίδιος ο γερμανικός λαός πάρει τη μοίρα του γερμανικού έθνους στα χέρια του θα διασφαλιστεί η ειρήνη. Εμπιστευτείτε μόνο τις δυνάμεις σας!

Επομένως, αγωνιστείτε ενάντια στην τρομοκρατία και την ανομία, για την ελευθερία και την αυτοδιάθεση!

Ελευθερία επιλογής προσώπων στις οργανώσεις και τις κοινότητες.

Ελευθερία έκφρασης στις συνελεύσεις.

Για μια λαϊκή αντιπροσωπεία εκλεγμένη από το λαό σε γενικές και μυστικές εκλογές.

Για μια ελεύθερη Γερμανική Δημοκρατία στην οποία ο γερμανικός λαός να μπορεί να αποφασίζει ο ίδιος για τη μοίρα και το μέλλον του.

Το μέλλον της Γερμανίας τώρα βρίσκεται στις πλάτες της γερμανικής εργατικής τάξης, της μόνης εγχώριας δύναμης που είναι ικανή να ανατρέψει το ναζιστικό καθεστώς και να παλέψει για την ύπαρξη και τη διατήρηση μιας νέας τάξης. Αυτή θα επιλύσει το καθήκον αυτό όταν αποκαταστήσει την ενότητά της. Ενώπιον των κομμουνιστών και των σοσιαλδημοκρατών της Γερμανίας υπάρχει η μεγάλη ευθύνη της σφυρηλάτησης αυτής της απαραίτητης ενότητας της γερμανικής εργατικής τάξης, από τη δημιουργία του ενιαίου μετώπου ως τη δημιουργία ενός ενιαίου επαναστατικού κόμματος. Τότε μόνο όλοι οι εργαζόμενοι, οι αγροτικές μάζες στα χωριά, οι μεσαίες τάξεις στις πόλεις, θα συσπειρωθούν υπό την ηγεσία της εργατικής τάξης σε ένα αντιφασιστικό λαϊκό Μέτωπο στον κοινό αγώνα ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορεί να τσακιστεί η εξουσία των πολεμοκάπηλων, και το χιτλερικό καθεστώς να σαρωθεί από μια λαϊκή επανάσταση. Μόνο τότε θα σημάνει η ώρα της ελευθερίας για τη Γερμανία και της ειρήνης στον κόσμο.

Γερμανοί κομμουνιστές!

Μπείτε μπροστά στον αγώνα για τη διάσωση του γερμανικού έθνους από την καταστροφική πολιτική του Χίτλερ. Διδαχτείτε από το μπολσεβικικό κόμμα, από την ηρωική του ιστορία, από το πώς καθοδήγησε τις λαϊκές μάζες σε νίκες επί όλων των εχθρών τους. Πολεμήστε στο πνεύμα του Ερνστ Τέλμαν, του οποίου οι πολιτικές προς το συμφέρον του γερμανικού λαού από τα γεγονότα, περισσότερο από ποτέ δικαιώνονται. Αγωνιστείτε κάτω από τις σημαίες του ηρωικού μας Κομμουνιστικού Κόμματος.

Αυτή την ώρα, την ώρα του μέγιστου κινδύνου, που ο Χίτλερ απειλεί στο έπακρο τον πολωνικό λαό και άλλους λαούς, καλούμε όλους τους γερμανούς εργάτες, όλο το γερμανικό λαό, να ενωθούν και να παλέψουν για τη διάσωση της ειρήνης.

Αν ο Χίτλερ, παρ’ όλα αυτά, ρίξει το γερμανικό λαό στην καταστροφή που σημαίνει ο πόλεμος, τότε κάθε Γερμανός πρέπει να γνωρίζει: Ο Χίτλερ είναι ο ένοχος για τον πόλεμο!

Έτσι, είναι σημαντικό να παλέψουμε για την ήττα του ναζιστικού καθεστώτος στον πόλεμο και για την ανατροπή του Χίτλερ. Η εργατική τάξη, ο απελευθερωμένος γερμανικός λαός τότε θα πετύχει την ειρήνη και θα οδηγήσει τη Γερμανία σε ένα νέο, ευτυχισμένο μέλλον.

Μετάφραση από τα γερμανικά. Το κείμενο στα γερμανικά βρίσκεται εδώ. Οι τέσσερις προτάσεις στις τελευταίες αγκύλες δεν περιλαμβάνονταν στο κείμενο που δημοσιεύτηκε (υπήρχαν όμως αποσιωπητικά) στην εφημερίδα με έδρα τη Βασιλεία “Rundschau über Politik, Wirtschaft und Arbeiterbewegung”, φ.46, 31/08/1939 (όπου δημοσιεύτηκε, άλλωστε, μόλις το τελευταίο τρίτο του κειμένου).

Βλ.επίσης

Ομιλία Μολότοφ για το σοβιετογερμανικό σύμφωνο (“Ρίμπεντροπ-Μολότοφ”) στο Ανώτατο Σοβιέτ της ΕΣΣΔ (31/8/1939)

Οι εσωτερικοί παράγοντες για τη διάλυση του πολωνικού κράτους & η απελευθέρωση της δυτικής Ουκρανίας και της δυτικής Λευκορωσίας από τον Κόκκινο Στρατό (17/09/1939) (περιλαμβάνεται  άρθρο της Πράβντα, το ραδιοφωνικό διάγγελμα του Μολότοφ, η επιστολή Μολότοφ προς τον πολωνό πρέσβη και προς τους πρέσβεις των τρίτων χωρών)

Ομιλία Μολότοφ στην (έκτακτη) 5η Σύνοδο του Ανώτατου Σοβιέτ (31/10/1939)

Ο πόλεμος ΕΣΣΔ- Φινλανδίας (1939-40)

Ομιλία Μολότοφ στην 6η Σύνοδο του Ανώτατου Σοβιέτ (29/03/1940)

Συζήτηση Στάλιν και Βρετανού Πρέσβη Στάφφορντ Κριππς (01/07/1940)

Ομιλία Μολότοφ στην 7η Σύνοδο του Ανώτατου Σοβιέτ (01/08/1940)

Το editorial της Πράβντα για την 1η επέτειο από τη σύναψη του Συμφώνου Ρίμπεντροπ-Μολότοφ (23/08/1940)

Αναδημοσίευση από το parapoda.wordpress.com