Τι έγινε ρε Μοχάμαντ από το Χαλέπι; Τι πρόλαβες να ζήσεις μέχρι τα 22; Πόσες βόμβες άκουσες; Πόσα κτίρια είδες να πέφτουν; Πόσους νεκρούς αντίκρισες; Συγγενείς που άφησες πίσω; Πόσο τρόμο άντεξες; Πόσες νύχτες τελικά κατάφερες να κοιμηθείς; Τι έγινε ρε Μοχάμαντ από το Χαλέπι; Πόσα χιλιόμετρα περπάτησες για να φτάσεις μέχρι τον Έβρο; Τι έγινε εκεί στα σύνορα; Ποιος σου έστρεψε το όπλο; Ποιος δεν ήθελε να ζήσεις; Ποιος προσπάθησε να σε κάνει νεκρό ακόμα κι αν είχες καταφέρει να γλιτώσεις τη φρίκη του πολέμου; Ποιος τα κατάφερε τελικά;
Αδελφέ μας πρόσφυγα, αδελφέ Μοχάμαντ από το Χαλέπι, η Ειρήνη, η Ειρήνη Παραδεισανού έγραψε μια μέρα ένα ποίημα για εσάς.

“Αδέρφια μας πρόσφυγες
αδέρφια μας που σας βαφτίσαν μετανάστες

δεν έχω άλλο να σας δώσω
σ’ αυτήν τη μπίλια που γυρνάει ολάνθιστη στο μαύρο
πέρα από μια λέξη

αδέρφια μας πρόσφυγες
αδέρφια μας μετανάστες

είμαστε όλοι μαζί σας στη βάρκα της θλίψης
που σας έραψε το στόμα”

Αδελφέ μας Μοχάμαντ που σε σκότωσαν στον Έβρο, αδελφέ μας πρόσφυγα από το Χαλέπι, ζητάμε δικαιοσύνη για σένα.

(Στη φωτογραφία το Χαλέπι του Μοχάμαντ αλ-Άραμπ που δολοφονήθηκε από τον ελληνικό στρατό στον Έβρο τη Δευτέρα 2 Μαρτίου. Του Μοχάμαντ που γλίτωσε τον πόλεμο για να τον σκοτώσουν στην ειρήνη.)

Γιάννα Κουκά