Τόσο οι Τέχνες όσο και οι Επιστήμες αποτελούν αναμφισβήτητα βασικές συνιστώσες κάθε Πολιτισμού, και επίσης αποτελούν μαζί με την άθληση βασικές συνιστώσες της Εκπαίδευσης.

Τον Πολιτισμό δεν τον αντιπροσωπεύουν αποκλειστικά και μονοδιάστατα οι Τέχνες, ούτε αποκλειστικά και μονοδιάστατα οι Επιστήμες, ούτε ακόμα, αντίστοιχα ο συγκερασμός και συνδυασμός τους, είτε στις άμεσες εκφράσεις τους είτε στις εφαρμογές τους.

Ανεξάντλητη πηγή εμπλουτισμού και ζωογόνησης του Πολιτισμού είναι η ιστορικά διαμορφωμένη ψυχοσύνθεση του λαού. Η πλατιά αλληλεγγύη που εκδηλώθηκε από τον ελληνικό λαό στους κατατρεγμένους πρόσφυγες, είναι αναμφισβήτητα καταλύτης διάσωσης και ανάδειξης αυθεντικών πολιτιστικών αξιών.

Επιδίωξη της Ένωσης Εκπαιδευτικών Εικαστικών Μαθημάτων είναι η Τέχνη και η διδασκαλία της να γίνουν βασικά και αναπόσπαστα συστατικά του διδακτικού περιεχομένου και του συνόλου των μορφωτικών λειτουργιών του δημόσιου σχολείου.

Θεμελιακό στοιχείο του προσανατολισμού αυτού είναι η ξεκάθαρη αντίθεση στην προωθούμενη εδώ και πολλά χρόνια εκτροπή του άξονα των σπουδών Τέχνης από την καλλιτεχνική πράξη στις ρητορείες γύρω από την Τέχνη, από το καλλιτεχνικό εργαστήρι στις θεωρίες περί την Τέχνη.

Η κατεύθυνση αυτή, στις διάφορες εκπαιδευτικές βαθμίδες σηματοδοτεί την υποκατάσταση των καλλιτεχνικών μαθημάτων, στην ουσία με ξένα προς την καλλιτεχνική διδασκαλία μαθήματα. Στο επίπεδο των Ανώτατων Σχολών, σηματοδοτεί τον γενικό υποβιβασμό και την κατακρήμνιση του επιπέδου των καλλιτεχνικών σπουδών.

Η τέχνη ενσωματώνει σε μια ενιαία διαδικασία, διανοητική και χειρωνακτική εργασία.

Το περιεχόμενο της διδασκαλίας της καλύπτει, ανεξάρτητα από συμβατικές ταξινομήσεις, ένα ειδικό πεδίο της ανθρώπινης γνώσης και εμπειρίας.

Αν και είναι προφανές ότι το περιεχόμενο της διδασκαλίας της τέχνης δεν μπορεί και δεν είναι δυνατόν να ταυτιστεί με εκείνο των σπουδών οποιωνδήποτε επιστημών (είτε των ονομαζόμενων ανθρωπιστικών, είτε των θετικών), λειτουργεί ωστόσο σαν ένας ιδιόμορφος ενοποιητικός κρίκος ανάμεσά τους, αγγίζοντας και επαναπροσδιορίζοντας θεμελιακά στοιχεία και πλευρές τους, με τους τρόπους, τα μέσα και τις μεθόδους της τέχνης.

Από τα χαρακτηριστικά και τις ιδιότητές της αυτές, η διδασκαλία της Τέχνης (οφείλει να) αποτελεί αναπόσπαστο όσο και ουσιαστικό συστατικό στοιχείο της Γενικής Παιδείας.

Από την άποψη αυτή είναι απαραίτητο η διδασκαλία της Τέχνης να περιλαμβάνεται στα μαθήματα Γενικής Παιδείας όλης της Εκπαίδευσης, όλων των τύπων και όλων των βαθμίδων της.

Η τέχνη ενώ λειτουργεί αυτεξούσια αλλά και ενοποιητικά για ποικίλα γνωστικά αντικείμενα στο επίπεδο της γενικής διδασκαλίας της, ταυτόχρονα υποβοηθά αποφασιστικά αλλά και προϋποθέτει την εξειδίκευση και την τεχνική κατάρτιση σε πολλά επίσης επιμέρους γνωστικά αντικείμενα.

Συνεπώς η διδασκαλία της (οφείλει επίσης να) περιλαμβάνεται σαν αναντικατάστατο συστατικό στοιχείο όλων εκείνων των ειδικών σπουδών που συνδέονται, με το καθαυτό φαινόμενο της Τέχνης.

Με δυο λόγια, η διδασκαλία της τέχνης είναι απαραίτητη ως μάθημα Γενικής Παιδείας, όσο και ως μάθημα επιλογής στο Λύκειο.

————–

Κυκλοφόρησε το Σεπτέμβρη 2018, το ετήσιο περιοδικό της Ένωσης Εκπαιδευτικών Εικαστικών Μαθημάτων, «Εικαστική Παιδεία». Το εξώφυλλο, (και το οπισθόφυλλο), κοσμείται με έργα του Θόδωρου Παπαγιάννη.

Στην έκδοση περιέχονται με τον καθιερωμένο τίτλο «Σκέψεις πάνω στην τέχνη» μεταφράσεις κειμένων μεγάλων καλλιτεχνών, τα οποία δίνουν στοιχεία που βοηθούν την προσέγγιση στο έργο τους.

Παρουσιάσεις εργασιών του ετήσιου Συνεδρίου και Σεμιναρίων Αθήνας και Θεσσαλονίκης για τη χρονιά 2017-18. Μεγάλο μέρος της ύλης είναι αφιερωμένο στο θέμα «Αναδημιουργώ, Ανακυκλώνοντας», θέμα που τροφοδότησε αυτή τη χρονιά και τις ομαδικές μαθητικές εκθέσεις που διοργάνωσε η Ένωση σε όλη την Ελλάδα.

Επίσης παρουσιάζεται η ημερίδα που διοργανώθηκε στην ΑΣΚΤ σε συνεργασία με το ΕΕΤΕ και τις ΑΣΚΤ Αθήνας, Θεσσαλονίκης, Φλώρινας, Ιωαννίνων, με σκοπό τη διερεύνηση των δυνατοτήτων διαμόρφωσης κοινών κατευθύνσεων.

Ζωή Χατζή, Πρόεδρος της Ένωσης Εκπαιδευτικών Εικαστικών Μαθημάτων