Ν’ ακούς το σιγανό θρόισμα των φύλλων

αλλά και τους ήχους των ξυπόλυτων ποδιών ν’ αφουγκράζεσαι.

 

Του ανέμου το σιγοπάτημα άκου

τις αλλαγές της πορείας των ανθρώπων μην περιφρονείς.

 

Δες το λαμπρό ηλιοβασίλεμα· καλό είναι

αλλά μην προσπερνάς τ’ αδειανά χέρια.

 

Νιώσε του καιρού τα γυρίσματα

κι εξίσου νιώσε τα σύννεφα του άδικου πολέμου.

 

Πιάσε με τα δυο σου χέρια τη ρίγανη των βουνών

και γράπωσε το μουγκρητό των ανθρώπων που δυσκολεύεται να γίνει πρόταση.

 

Μύρισε του γιασεμιού την απαλή ευωδία

και τον ιδρώτα των εργατών ύστερα από ένα κουραστικό οκτάωρο.

 

Μίλησε για τα πάθη των αδέσποτων ζώων

μα και γι’ αυτά των άκληρων ανθρώπων πάλι μίλα.

 

Και προπαντός! Να θυμάσαι πως

μια ζημιά για τον καθένα από μας είναι ζημιά για όλους!

 

Μόνο έτσι το χώμα που πατάς

θα πάρει να σου θυμίζει ιστορίες ανθρώπων

και ο ήλιος θα ξημερώνει ίδιος

για όλες τις πολιτείες που τις

σκεπάζει το γκρίζο χρώμα.

 

Νικηφόρος Ζερβός