Μόλις λίγους μήνες μετά το έγκλημα στα Τέμπη οι σιδηρόδρομοι παραμένουν στην ίδια άθλια κατάσταση. Συνεχείς βλάβες, τρένα που μένουν μέσα σε σήραγγες για ώρες, περιστατικά που αποδεικνύουν ότι η υγεία και η ζωή των επιβατών παραμένουν σε κίνδυνο.

Τέσσερις μήνες μετά, και ενώ σχεδόν όλα τα μέλη της κυβέρνησης της ΝΔ έχουν κάνει πλήθος βαρύγδουπων δηλώσεων για την κατάσταση στα τρένα και έχουν «αναλάβει δεσμεύσεις» για τη βελτίωση των σιδηροδρόμων, εργαζόμενοι και επιβάτες κάθε άλλο παρά βελτίωση είδαν. Η τηλεδιοίκηση ακόμα δεν λειτουργεί παρά μόνο στον κεντρικό άξονα Αθήνα – Θεσσαλονίκη, ενώ η φωτοσήμανση δεν λειτουργεί. Οι ελλείψεις σε ειδικευμένο προσωπικό, με βάση ακόμα και τα επίσημα οργανογράμματα, έχουν σαν αποτέλεσμα να υπάρχουν αφύλαχτες διαβάσεις. Η απουσία συντήρησης στις γραμμές συνδέεται με τους εκτροχιασμούς. Οι συνθήκες εργασίας των εργαζομένων παραμένουν άθλιες με ό,τι συνέπειες μπορεί να έχει αυτό για τους ίδιους και για τους επιβάτες. Και παρ’ όλες τις δεσμεύσεις για την επαναπρόσληψη 160 εκπαιδευμένων εργαζόμενων ακόμα αυτό δεν έχει συμβεί. Κατά συνέπεια το σύνολο του δικτύου και των γραμμών παραμένει στην ίδια άθλια κατάσταση.

Τελευταία επεισόδια που έρχονται να υπογραμμίσουν την τραγική αυτή κατάσταση είναι οι συγκρούσεις μοτοσυκλετών ή ΙΧ σε σιδηροδρομικές διαβάσεις που αποδεικνύονται καρμανιόλες. Ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά τρία τέτοια περιστατικά συνέβησαν την τελευταία εβδομάδα, στη Θεσσαλονίκη, στο Βόλο και στην Αθήνα στην Ιερά οδό, όπου τα δύο πρώτα ήταν θανατηφόρα.

Τα συνεχόμενα τέτοια περιστατικά δεν αποτελούν προφανώς εξαιρέσεις, αλλά την κανονικότητα που αφήνει πίσω της η εγκληματική κυβερνητική πολιτική. Οι κυβερνητικές υποσχέσεις πως «το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκκαλο» και πως θα «χυθεί άπλετο φως» που δόθηκαν μετά τα Τέμπη αποδεικνύονται κανονική κοροϊδία όχι μόνο από την προσπάθεια συγκάλυψης που εκτυλίχθηκε όλο το προηγούμενο διάστημα, αλλά και με τα πάρα πολλά περιστατικά που αναφέρθηκαν παραπάνω.

Μόνος δρόμος για τον λαό απομένει η πάλη ενάντια σε αυτήν την πολιτική, ενάντια στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και της απαξίωσης των δημόσιων συγκοινωνιών. Μόνο αυτός ο δρόμος μπορεί πραγματικά να βάλει φραγμό στην εγκληματική κυβερνητική πολιτική.