Οι τελευταίες εξελίξεις, που οδήγησαν στην παραίτηση του υπουργού Εξωτερικών, Ν. Κοτζιά, επιβεβαιώνουν και επισφραγίζουν τη βαθιά πολιτική κρίση που διέρχεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η κατάσταση σχετικής πολιτικής σταθερότητας των τελευταίων ετών, με την παρούσα κυβέρνηση να είναι η μακροβιότερη της μνημονιακής περιόδου λόγω της ικανότητας του ΣΥΡΙΖΑ να καθηλώνει τις λαϊκές αντιδράσεις, δοκιμάζεται πλέον σοβαρά. Οι αναταράξεις και οι σφοδρές αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, στο εσωτερικό των ΑΝΕΛ, και μεταξύ ισχυρών παραγόντων των κομμάτων που συγ­κυβερνούν εντείνονται και επεκτείνονται. Τα αδιέξοδα και η ρευστότητα που χαρακτηρίζουν τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις μεγεθύνονται.

Είναι αδύνατον να εκτιμηθεί το τι επιφυλάσσουν οι επόμενες ημέρες όταν η εγχώρια κυβερνητική κρίση συνδυάζεται και τροφοδοτείται από κρίσιμες εξελίξεις σε όλα τα ανοικτά μέτωπα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας και από μεγάλους κινδύνους -ακόμη και προαναγγελλόμενες νέες πολεμικές συγκρούσεις και αλλαγές συνόρων- στο γεωπολιτικό περιβάλλον της. Με τα διαδρα­ματιζόμενα γύρω από τη Συμφωνία των Πρεσπών να δεσπόζουν, στην τρέχουσα συγκυρία, και να συγκεντρώνουν την ισχυρή παρέμβαση και το σφοδρό ανταγωνισμό των ΗΠΑ και της ΕΕ με τη Ρωσία.

Με την επιθετικότητα της τουρκικής ολιγαρχίας να κλιμακώνεται στο Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. Με τα Βαλκάνια να αποτελούν και πάλι, εν δυνάμει, την “πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης”. Με τη λεηλατημένη Ελλάδα, της βαθιάς και αξεπέραστης οικονομικής κρίσης, να έχει μετατραπεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σε αλώνι και ορμητήριο των ΗΠΑ, εγκλωβισμένη στη δίνη των ενισχυόμενων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Και όταν η εγχώρια κυβερνητική κρίση είναι προϊόν και τροφοδοτείται, επίσης, από την εδραιωμένη μνημονιακή βαρβαρότητα και την ανελέητη επιτροπεία των δανειστών, με ανοικτό το ζήτημα της περικοπής των συντάξεων και της κλιμάκωσης της αντιλαϊκής πολιτικής.

Βέβαιο είναι πως η αντίστροφη μέτρηση που έχει ξεκινήσει, εδώ και καιρό για την παρούσα κυβέρνηση, πλησιάζει, έτσι κι αλλιώς, στο τέρμα της. Αυτήν ακριβώς την πορεία της μεγάλης και αυξανόμενης πολιτικής φθοράς πασχίζει να επιβραδύνει, και αν είναι δυνατόν να αντιστρέψει, ο Α. Τσίπρας. Η εξώθηση σε παραίτηση του Ν. Κοτζιά είχε τη δική του, την πρωθυπουργική σφραγίδα.

Τη μια μέρα ο πρωθυπουργός, στη θυελλώδη -και κλειστή για πρώτη φορά για ευνόητους λόγους- συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, καλούσε τους υπουργούς του να δεσμευτούν πως δεν θα ανατρέψουν την κυβέρνησή του, κραυγαλέα και ανοικτή ομολογία της εντεινόμενης κυβερνητικής κρίσης, και την επόμενη, με παπανδρεϊκού τύπου συνοπτική διαδικασία και φρασεολογία -μέσω του Δ. Τζανακόπουλου που προέτρεπε αυτούς που δεν συμφωνούν να κατέβουν από το τρένο-, καρατόμησε ουσιαστικά τον Ν. Κοτζιά. Είναι σαφές πως, προκειμένου να διαφυλάξει την ισχνή και εύθραυστη πλέον κυβερνητική πλειοψηφία, επέλεξε να συμπαραταχθεί με τον Π. Καμμένο, ανοικτό υπονομευτή της συμφωνίας των Πρεσπών -και όχι μόνο- αλλά ταυτόχρονα κρίσιμο κυβερνητικό εταίρο, και να αποπέμψει το στυλοβάτη της υπουργό Εξωτερικών.

Η διατήρηση και νομή της κυβερνητικής εξουσίας είναι η μοναδική συγκολλητική ουσία των  ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και όχι, βέβαια αυτά που διακηρύσσονται και από τις δυο πλευρές περί τάχα κοινής αντιμνημονιακής πολιτικής αυτών που υιοθέτησαν και κλιμάκωσαν τη μνημονιακή βαρβαρότητα. Είναι το μοναδικό συνεκτικό στοιχείο που αποκλιμάκωνε τις ενδοκυβερνητικές εντάσεις, συγκρατούσε τα φαινόμενα αποσύνθεσης και εξισορροπούσε τις αποκλίνουσες πορείες. Και θα εξακολουθεί να διατηρεί την ισχύ του όσο δεν διαφαίνεται και πολύ περισσότερο δεν προκύπτει η βεβαιότητα για εναλλακτικό κυβερνητικό εταίρο. Έναν “πόνο καρδιάς” έχει ο Α. Τσίπρας, που τον διακατέχει ολοκληρωτικά, αυτόν που τον οδηγεί στο γάντζωμα από την κυβερνητική εξουσία.

Ο πολιτικός χρόνος είναι εξαιρετικά πυκνός και οι αστάθμητοι παράγοντες πολλοί. Οι επόμενες ημέρες μάλλον είναι ιδιαίτερα κρίσιμες και απρόβλεπτες για την κυβερνητική συνοχή και επιβίωση, με τον πρωθυπουργό να βρίσκεται σε ένα ιδιότυπο καθεστώς ομηρίας.

Ψηφοθηρική επιχείρηση

Η παραπαίουσα κυβέρνηση Α. Τσίπρα πασχίζει να συντηρήσει τον αποπροσανατολισμό και τον εγκλωβισμό πλατιών λαϊκών στρωμάτων στο ΣΥΡΙΖΑ, διοχετεύοντας κλίμα αισιοδοξίας και νέων προσδοκιών στο λαό, ώστε να κατευνάσει τη λαϊκή αντίθεση και οργή. Δημαγωγεί ασύστολα και επιχειρεί να δημιουργήσει την εντύπωση πως θα ακολουθήσει, στο εξής, μια φιλολαϊκή, φιλεργατική πολιτική παροχών, σταδιακής ανάκτησης απωλειών, επαναφοράς εργατοσυνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ακύρωσης νομοθετημένων μέτρων. Η ψηφοθηρική της επιχείρηση επικεντρώνεται στο ζήτημα της περικοπής των συντάξεων στους παλιούς συνταξιούχους, διακηρύσσοντας την ακύρωση του ψηφισμένου, από την ίδια, αυτού μέτρου.

Ο αστερίσκος, όμως, στο κείμενο του προϋπολογισμού του 2019, που κατατέθηκε τις προηγούμενες ημέρες στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με τα γνωστά δυο σενάρια, δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Είναι σαφής. “Η ποσοτικοποίηση των δημοσιονομικών παρεμβάσεων θα οριστικοποιηθεί μετά από διαβουλεύσεις με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή”, αναφέρει ρητά.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι η απόφαση για την περικοπή (με την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς) ή τη μη περικοπή των συντάξεων, το επίμαχο ζήτημα που διαφοροποιεί τα εναλλακτικά σενάρια του προϋπολογισμού, θα ληφθεί από τους δανειστές, “μετά από διαβουλεύσεις”, τάχα… Αυτοί καθορίζουν τη δημοσιονομική πολιτική της χώρας. Αυτοί θα επιλέξουν μεταξύ των δυο εκδοχών, απορρίπτοντας ή αποδεχόμενοι τις ικεσίες της ελληνικής κυβέρνησης, που πασχίζει να περιορίσει την πολιτική της φθορά επιστρατεύοντας τακτικισμούς και δημαγωγία. Και η κυβέρνηση Α. Τσίπρα, όπως η ίδια έχει διαβεβαιώσει τους δανειστές και την ελληνική ολιγαρχία και όπως έχει πράξει -με την απαιτούμενη ευλυγισία- αδιάλειπτα μέχρι σήμερα, σε κάθε περίπτωση(…), θα “τιμήσει” τις δεσμεύσεις της για την εκπλήρωση των δημοσιονομικών στόχων.

Οι διθυραμβικές κυβερνητικές εξαγγελίες περί “καθαρής εξόδου από τα μνημόνια και την επιτροπεία” και περί έναρξης της περίφημης “νέας εποχής” όπου “η Ελλάδα πιάνει τους δημοσιονομικούς στόχους και η οικονομία αναπτύσσεται ξανά” δεν μπορούν να κρύψουν τη δραματική πραγματικότητα της υποδουλωμένης και χρεοκοπημένης χώρας, του φτωχοποιημένου και εξαθλιωμένου λαού. Μέσα σε δυο μήνες από την 20ή Αυγούστου, η κρίση στην κυβέρνηση, τον ΣΥΡΙΖΑ, τους ΑΝΕΛ έχει φουντώσει και εξελίσσεται, πλέον, απρόβλεπτα.

Σ’ αυτές τις συνθήκες η ηγεσία της ΝΔ τρίβει τα χέρια της, ακροβολίζεται και προετοιμάζεται για να επανέλθει στην κυβερνητική εξουσία, μαζί με όλη την ακροδεξιά κουστωδία της και την αντιδραστική πολιτική της  που έχει ζήσει χρόνια στο πετσί του ο λαός μας.

Πηγή: Λαϊκός Δρόμος