«Εγκώμιο στη διαλεκτική»

Το άδικο προχωράει σήμερα με αβέβαιο βήμα.
Γι’ ακόμα δέκα χιλιάδες χρόνια
οι καταπιεστές παίρνουνε μέτρα.
Η βία μάς βεβαιώνει πως
όπως είναι τα πράγματα, θα παραμείνουν.
Φωνή άλλη δεν ακούγεται
πάρεξ η φωνή των κυριάρχων,
ενώ η εκμετάλλευση ξελαρυγγιάζεται στις αγορές
πως μόλις τώρα ν’ αποδίδει ξεκινάει.
Μα κι από τους καταπιεσμένους
πολλοί λένε τώρα: ’Κείνο που θέλουμ’ εμείς
ποτέ δεν πρόκειται να γίνει.

Όμως όποιος ακόμα ανεβαίνει
δεν κάνει να λέει ποτέ!
Καθόλου βέβαιο το βέβαιο δεν είναι.
Όταν οι Αποπάνω αποσώσει θα ’χουνε τους λόγους τους,
θα μιλήσουνε οι Αποκάτω.
Ποιος θα τολμήσει πια να ξαναπεί ποτέ!
Ποιος φταίει που υπάρχει ακόμα καταπίεση; Εμείς!
Ποιος να την συντρίψει θ’ αναλάβει; Εμείς ομοίως!
Οι γονατισμένοι όλοι, εμπρός! Σηκωθείτε!
Οι χαμένοι όλοι, εμπρός! Στον αγώνα! Πολεμήστε!
Όποιος την κατάστασή του ξέρει και κατανοεί
πώς θα εμποδιστεί να την αλλάξει;
Οι νικημένοι του σήμερα, βλέπετε,
είναι οι νικητές του αύριο,
όσο για κείνο το π ο τ έ
σ ή μ ε ρ α, έχει πλέον γίνει κι έχουμε κιόλας αργήσει!

«Η ανυπομονησία αυτών που ζουν στη σιγουριά»

Σαν οι αγωνιστές ενάντια στην αδικία
Δείχνουν τα πληγωμένα πρόσωπά τους
Είναι η ανυπομονησία αυτών που ζούσανε στη σιγουριά
Μεγάλη.

Γιατί γίνεστε ενοχλητικοί; ρωτάνε.
Ενάντια στην αδικία αγωνιστήκατε! Τώρα
Σας νίκησε. Λοιπόν, σιωπή!

Όποιος αγωνίζεται, λένε, πρέπει να ξέρει και να χάνει
Όποιος τη σύγκρουση γυρεύει βάζει σε κίνδυνο τον εαυτό του
Όποιος με τη βία πορεύεται
Δεν επιτρέπεται τη βία να ενοχοποιεί.

Αχ, φίλοι εσείς, σιγουρεμένοι,
Γιατί είσαστε τόσο εχτρικοί;  Είμαστε εμείς
Οι εχτροί σας; Εμείς που εχτροί της αδικίας είμαστε;
Κι όταν νικούνται αυτοί που ενάντια στην αδικία παλεύουν
Πάλι δεν έχει η αδικία δίκιο!!

Η ήττα μας
Δεν αποδείχνει τίποτ’ άλλο, πέρα απ’ το ό,τι
Παραείμαστε λίγοι
Όσοι αγωνιζόμαστε ενάντια στην προστυχιά.
Και περιμένουμε απ’ τους θεατές,
Τουλάχιστον να ντρέπονται!

Μπ. Μπρεχτ