Προϊστάμενοι της Εθνικής Τράπεζας ζήτησαν από εργαζόμενους, την επόμενη ημέρα της απεργίας ενάντια στις μαζικές απολύσεις «ενοικιαζόμενων», να εργαστούν υπερωριακά στα τμήματα που είχαν γίνει οι απολύσεις, διότι «η δουλειά δεν βγαίνει»…

Ο Σύλλογος Δανειζομένου Προσωπικού Τραπεζικού Τομέα, σε ανακοίνωσή του (6/12/19) για τη δικαστική απόφαση που έκρινε παράνομη την πρόσφατη απεργία ενάντια στις μαζικές απολύσεις ενοικιαζομένων της Εθνικής Τράπεζας, αναδεικνύει το εργοδοτικό θράσος:

«Την επόμενη κιόλας ημέρα της απεργίας – που έγινε με αφορμή τις μαζικές απολύσεις ενοικιαζόμενων τραπεζοϋπαλλήλων – διευθυντές της Τράπεζας είχαν το θράσος να ζητούν από τους εργαζόμενους που βλέπουν τους συναδέλφους να πετιούνται στο δρόμο, που δεν έχουν δει ούτε ένα ευρώ αύξηση (μόνο μείωση) για πάνω από δέκα χρόνια, να βάλουν πλάτη γιατί ο όγκος δουλειάς είναι πολύ αυξημένος(!) Προϊστάμενοι της Τράπεζας ζήτησαν από συναδέλφους, την επόμενη ημέρα της απεργίας, να εργαστούν υπερωριακά στα τμήματα που είχαν γίνει οι απολύσεις, διότι η δουλειά δεν βγαίνει»!

Επίσης, το σωματείο καταγγέλλει τις προσπάθειες της διοίκησης της Τράπεζας να φοβίσει τους εργαζόμενους που απήργησαν, προτείνοντάς τους να δηλώσουν ως άδειες τις ημέρες της απεργίας ή/και απειλώντας για μετακινήσεις.

Παράλληλα, το σωματείο ανακοινώνει ότι δεν πρόκειται να προσφύγεο σε έφεση της απόφασης που αδικεί κατάφωρα τις κινητοποιήσεις του, καθώς η απόφαση δεν το εμποδίζει να κάνει απεργία με τα ίδια αιτήματα.

«Θα δώσουμε αυτή τη μάχη με τη δύναμη από τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης από δεκάδες σωματεία, ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα. Θα αγωνιστούμε παίρνοντας δύναμη από τη συμπαράσταση των συναδέλφων τραπεζοϋπαλλήλων που συμμετείχαν στις 3ωρες στάσεις συμπαράστασης παρά τις προσπάθειες εκφοβισμού και παραπληροφόρησης: ότι δήθεν δεν είναι καλυμμένοι για τη συμμετοχή τους αυτή», τονίζεται στην ανακοίνωση, όπου αναλύεται το σκεπτικό της δικαστικής απόφασης.

Αναλυτικά η ανακοίνωση του ΣΥ.ΔΑ.Π.Τ.Τ.:

«Η απόφαση για την απεργία

6/12/19

Συναδέλφισσες, -οι,

Στη συνεδρίαση του μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών τη Δευτέρα, 2-12-2019 συζητήθηκε η αγωγή της εταιρείας Icap Outsoursing Solutions εναντίον του Σωματείου μας, με την οποία η εταιρεία ζητούσε

1. να αναγνωριστεί η απεργία της Παρασκευής 29/11/2019 ως παράνομη και καταχρηστική,

2. να υποχρεωθεί το Σωματείο να παραλείψει την έναρξη της απεργίας και

3. να απαγορευτεί κάθε άλλη αντίστοιχη απεργιακή κινητοποίηση στο μέλλον (!).

Η εταιρεία υποστήριξε ότι η απεργία είναι παράνομη και καταχρηστική διότι

α. προκηρύχθηκε από αναρμόδια κατά νόμο συνδικαλιστική οργάνωση (το κλαδικό μας σωματείο),

β. δεν διατέθηκε προσωπικό ασφαλείας,

γ. το πρώτο αίτημα αποβλέπει στην επίλυση νομικής διαφοράς κατά παραγκωνισμό των δικαστηρίων και το δεύτερο είναι αόριστο και

δ. υπάρχει προφανής δυσαναλογία μεταξύ της ζημίας που υφίσταται η ενάγουσα και του οφέλους των απεργών.

Το δικαστήριο απέρριψε το αίτημα να αναγνωριστεί ότι ήταν παράνομη η απεργία για το διάστημα, πριν ασκηθεί η αγωγή.

Επίσης απέρριψε το αίτημα να απαγορευτεί κάθε άλλη αντίστοιχη απεργιακή κινητοποίηση στο μέλλον. Το δικαστήριο δέχεται ότι δεν είναι δυνατόν να προβλεφθούν οι μελλοντικές συνθήκες και περιστάσεις και να κριθούν εκ των προτέρων.

Με την απόφαση του δικαστηρίου αναγνωρίστηκε ότι μπορούμε να διεκδικήσουμε με αγωνιστικές κινητοποιήσεις, αιτήματα (όπως π.χ. ανάκληση απολύσεων κλπ.) που μπορούν παράλληλα να εξεταστούν δικαστικά.

Ωστόσο το δικαστήριο έκρινε την απεργία παράνομη, κρίνοντας ότι το κλαδικό σωματείο είναι αναρμόδιο να προκηρύξει απεργία. Δεν μπορούμε παρά να επισημάνουμε το γεγονός ότι στην ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος υπάρχουν εκατοντάδες ή μάλλον χιλιάδες απεργιακές κινητοποιήσεις που έχουν προκηρυχτεί από κλαδικά σωματεία, είτε υπάρχουν είτε δεν υπάρχουν αντίστοιχα επιχειρησιακά, χωρίς να έχουν κριθεί παράνομες και καταχρηστικές. Είναι κοινή πρακτική, όταν ένα αίτημα αφορά περισσότερες από μία επιχειρήσεις (όπως στη περίπτωσή μας), η απεργία να προκηρύσσεται από το κλαδικό σωματείο, μεταξύ άλλων και για λόγους καλύτερης οργάνωσης και συντονισμού.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στο σκεπτικό της απόφασης αναφέρεται ότι: δεν αποδείχθηκε οι εργαζόμενοι των εταιρειών Mellon Technologies και Action Line συμμετείχαν στην κινητοποίηση. Αφενός κάτι τέτοιο δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν και αφετέρου όταν στη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας ο μάρτυρας μας, κ. Νεφελούδης, πρώην Γ. Γραμματέας του Υπουργείου Εργασίας, αναφέρθηκε στο γεγονός ότι τα αιτήματα της απεργίας αφορούν και εργαζόμενους των άλλων δύο εταιρειών, η αντίδραση της έδρας ήταν: τώρα εξετάζουμε μόνο τη περίπτωση της Icap.

Καμία μνεία δεν γίνεται στην απόφαση για την δήθεν υποχρέωση παροχής προσωπικού ασφαλείας.

Συνάδελφοι, -ισσες,

Δεν πρόκειται να προσφύγουμε σε έφεση της απόφασης που αδικεί κατάφωρα τις κινητοποιήσεις του Σωματείου μας. Η απόφαση δεν μας εμποδίζει να κάνουμε απεργία με τα ίδια αιτήματα. Θα δώσουμε αυτή τη μάχη με τη δύναμη από τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης από δεκάδες σωματεία, ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα. Θα αγωνιστούμε παίρνοντας δύναμη από τη συμπαράσταση των συναδέλφων τραπεζοϋπαλλήλων που συμμετείχαν στις 3ωρες στάσεις συμπαράστασης παρά τις προσπάθειες εκφοβισμού και παραπληροφόρησης: ότι δήθεν δεν είναι καλυμμένοι για τη συμμετοχή τους αυτή.

Θέλουμε να ευχαριστήσουμε θερμά όλους τους συναδέλφους και συναδέλφισσες – υπαλλήλους της Εθνικής – για την οικονομική τους ενίσχυση που την πρώτη κιόλας ημέρα της απεργίας έφτασε στα 600 ευρώ.

Η μάχη θα είναι σκληρή γιατί η εργοδοσία δείχνει αμετανόητη. Την επόμενη κιόλας ημέρα της απεργίας – που έγινε με αφορμή τις μαζικές απολύσεις ενοικιαζόμενων τραπεζοϋπαλλήλων – διευθυντές της Τράπεζας είχαν το θράσος να ζητούν από τους εργαζόμενους που βλέπουν τους συναδέλφους να πετιούνται στο δρόμο, που δεν έχουν δει ούτε ένα ευρώ αύξηση (μόνο μείωση) για πάνω από δέκα χρόνια, να βάλουν πλάτη γιατί ο όγκος δουλειάς είναι πολύ αυξημένος(!) Προϊστάμενοι της Τράπεζας ζήτησαν από συναδέλφους, την επόμενη ημέρα της απεργίας, να εργαστούν υπερωριακά στα τμήματα που είχαν γίνει οι απολύσεις, διότι η δουλειά δεν βγαίνει …

Συνεχίζουμε με ψηλά το κεφάλι!

Τίποτα δεν χάθηκε, ο δρόμος του αγώνα έχει ήδη ανοίξει!

Σε αυτή τη μάχη πρέπει να προσέλθουμε όσο γίνεται περισσότερο ενωμένοι και δυνατοί. Δεν πτοούμαστε από τις κάθε λογής προσπάθειες της διοίκησης της Τράπεζας να μας φοβίσει, προτείνοντάς μας π.χ. να δηλώσουμε ως άδειες τις ημέρες της απεργίας ή/και απειλώντας για μετακινήσεις.

Η συμμετοχή όλων μας σε όλες τις δράσεις του Σωματείου, στις γενικές συνελεύσεις, στη λήψη και στην υλοποίηση των αποφάσεων είναι τώρα πιο σημαντική από ποτέ.»