Ενότητα Αντίστασης Ανατροπής

(ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΕΙΡΑΙΑ , ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Συνεργαζόμενοι)

Αντιφασιστικό μέτωπο ή κολυμβήθρα του Σιλωάμ;

Με αφορμή τις μαθητικές καταλήψεις ο ΣΥΡΙΖΑ εκπαιδευτικών έστειλε ανακοίνωση γύρω από την ανάγκη ενός αντιφασιστικού μετώπου. Περί αυτού κάποιες παρατηρήσεις για την αποκατάσταση της ιστορικής – και όχι μόνο – αλήθειας:

1.Συμφωνούμε ότι ο φασισμός έχει κάνει αυτά που περιγράφει η ανακοίνωση κι άλλα τόσα. Βέβαια διακρίνουμε μια… χειρουργική αφαίρεση μια επικίνδυνης λέξης από το σύγχρονο κακέκτυπο του ΠΑΣΟΚ, το ΣΥΡΙΖΑ. Απουσιάζει το βασικό θύμα της φασιστικής πολιτικής και των ενεργειών της, οι κομμουνιστές. Γιατί οι εκτελεσθέντες στην Καισαριανή, ο Μπελογιάννης, η Ηλέκτρα Αποστόλου και χιλιάδες άλλοι, πέρα από πατριώτες ήταν και κομμουνιστές. Βέβαια η ιστορική λήθη, γύρω από την αδιαπραγμάτευτη ιστορική αλήθεια ότι το φασισμό τον τσάκισε το κομμουνιστικό κίνημα – που ήταν και ο βασικός αντίπαλος του, βοηθάει το σύγχρονο αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με το οποίο οι κομμουνιστές είναι περίπου ζόμπι ενός αποτυχημένου παρελθόντος, ενώ μια αποκομμουνιστικοποιημενη «αριστερά» που ακολουθεί το δόγμα το «δεν υπάρχει εναλλακτική πέρα από έναν νεοφιλελευθερισμό με ανθρώπινο πρόσωπο», είναι η μόνη φιλολαϊκή επιλογή. Μια κλασική σοσιαλδημοκρατική αντικομμουνιστική ιστορική αναθεώρηση δηλαδή.

2.Είναι αλήθεια ότι η ΔΑΚΕ έχει ξεσαλώσει επί το εθνικιστικό και αποτελεί το μετωπικό σχήμα της εθνικιστικής ακροδεξιάς στα σχολεία. Όμως οι ΣΥΝΕΚ είναι εκείνες που κάνουν κοινό μέτωπο με τη ΔΑΚΕ εδώ και 3 χρόνια (για να μη θυμηθούμε πως έκλεισαν μαζί σε συνεννόηση την απεργία του 2013), εγκαταλείποντας όλες τις πάγιες διεκδικήσεις του κινήματος (αξιολόγηση, νέο λύκειο, εμπορευματοποίηση και χορηγοί, μισθοί, συντάξεις κ.α.), φτάνοντας στα άκρα την πολύχρονη γραμμή υποταγής στην ΟΛΜΕ, επιβάλλοντας σιγή ιχθύος στην ομοσπονδία και προωθώντας το συνδικαλισμό τύπου ΓΣΕΕ. Φρόνιμος, κυβερνητικός, εταίρος του συστήματος.

3.Το «αντιφασιστικό μέτωπο» του ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει και τελειώνει στις δημοσκοπήσεις και στην ιδιοτέλεια του για το πώς θα στηθεί το δίπολο ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ. Γι’ αυτό και ακολουθεί την αισχρή μεθόδευση των καθυστερήσεων στη δίκη της ΧΑ, καθώς μια ΧΑ να αλωνίζει αποτελεί εκλογικό ανάχωμα για τη ΝΔ. Γι αυτό και κρατάει τη συμμαχία με την ακροδεξιά των ΑΝΕΛ και τον Καμένο. Γι’ αυτό και o Τσίπρας συντάχθηκε με το ακροδεξιό κλίμα γύρω από την υπόθεση Κατσιφά και με δηλώσεις του και με την κατάπτυστη ενός λεπτού σιγή στη Βουλή. Αλήθεια για τη ρατσιστική δολοφονία του Αλβανού εργάτη στη Λευκίμη από Χρυσαυγίτη γιατί δεν υπήρξε ανάλογη σπουδή; Μα γιατί κριτήριο για το ΣΥΡΙΖΑ είναι οι ψήφοι του «μεσαίου χώρου», ο οποίος μεσαίος χώρος έχει μετατοπισθεί επί το δεξιότερο μετά το 2015. Γι’ αυτό τέλος και έχει γίνει το πιο πιστό σκυλί του πιο αποκρουστικού φασισμού, του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, που διαμελίζει χώρες, επιβάλλει πολέμους, επιβάλει εξοπλισμούς, εγκαθιδρύει χούντες και ναζί διαχρονικά σε όλο τον κόσμο. Όλα τα παραπάνω δείχνουν με τον πιο κραυγαλέο τρόπο ότι το «αντιφασιστικό μέτωπο» του ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να ξεφτιλίσει και αυτήν την έννοια, του αντιφασισμού, μετά τον εξευτελισμό της έννοιας αριστερά.

4.Τέταρτο και τελευταίο για τον αναγκαίο αγώνα ενάντια στο φασισμό και τον εθνικισμό. Προφανώς έχει ευθύνες ο ΣΥΡΙΖΑ για το ακροδεξιό φαινόμενο και τον εκβαρβαρισμό-εκφασισμό που διαποτίζει την κοινωνία. Γιατί πούλησε φύκια για μεταξωτές κορδέλες, έταξε ελπίδα και έφερε την απογοήτευση. Για το φασισμό η έλλειψη ελπίδας, η ήττα χωρίς αγώνα και η μοιρολατρία αποτελούν λίπασμα. Όπως και η κατεδάφιση του θετικού αξιακού φορτίου της αριστεράς που αξιοποιούσαμε ως σήμερα, από τις ηρωικές μάχες και θυσίες των κομμουνιστών κυρίως από τη δεκαετία 40. Οι φασίστες και οι ακροδεξιοί, ιστορικά αναπτύσσονται δίπλα σε ένα υπαρκτό αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα. Είτε για να το καταστείλουν, είτε για να εκτρέψουν τη λαϊκή αντισυστημική δυσαρέσκεια, είτε για να αποτελέσουν την εναλλακτική μορφή της καπιταλιστικής διαχείρισης όταν τα πράγματα στριμώξουν. Σήμερα όμως το ακροδεξιό ρεύμα αναπτύσσεται κυρίως στο έδαφος της αποτυχίας της ιμπεριαλιστικής «παγκοσμιοποίησης» (που αποδείχτηκε ιμπεριαλιστική επιβολή) και του κοσμοπολιτισμού του κεφαλαίου και μιας αντισυστημικής ρητορικής. Το σύστημα δε φοβάται κάποια αριστερά «ανθρώπινου καπιταλισμού». Η κυρίαρχη εκδοχή της αριστεράς εδώ και δεκαετίες είναι και θεωρείται από τις μάζες και συστημική δύναμη και υπέρ της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας. Εκεί είναι η βασική πλευρά, εκεί βρίσκεται το βασικό πρόβλημα. Γι’ αυτό και σήμερα ένας «αντιεθνικισμός» που δεν είναι και αντιιμπεριαλισμός με πρακτικό και συγκεκριμένο τρόπο, ταυτίζεται με τη συστημική «αντιεθνικιστική» κεντροαριστερά τύπου Χίλαρι Κλίντον και Μακρόν, η οποία εφαρμόζει αντιλαϊκές πολιτικές και αναπαράγεται έτσι ο φαύλος κύκλος της τροφοδότησης του ακροδεξιού ρεύματος. Ένα τέτοιο «αντιφασιστικό μέτωπο» μόνο την ακροδεξιά ωφελεί και το φασισμό!