Ας συλλογιστούμε τα λόγια του ποιητή:

Τα θεμέλια μου στα βουνά 

και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους

και πάνω τους η μνήμη καίει

άκαυτη βάτος

Η μνήμη του λαού μας στην πορεία των 200 και παραπάνω χρόνων από την Επανάσταση, μένει όρθια. Κι η φλόγα για Ελευθερία ανίκητη. Όπως εύκολα διαπιστώνουμε εξετάζοντας την ιστορική μας πορεία από το 1821, κάθε γενιά αναδεχόμενη τις προκλήσεις της εποχής της προχωρά στους δικούς της αναγκαίους αγώνες κρατώντας ζωντανό και δραστικό το μήνυμα του Εικοσιένα για Ελευθερία, Δημοκρατία, Εθνική Ανεξαρτησία. Ένα μήνυμα που προδόθηκε μετά από δεκαετή αιματηρό αγώνα όταν στο μικρό ελληνικό κράτος επιβλήθηκε καθεστώς υποτέλειας, έναντι της αναγνώρισης μιας κατ’ όνομα Ανεξαρτησίας με εποπτεία των ισχυρών κρατών της Ευρώπης και με τον ορισμό βασιλιά, παρά τη διακηρυγμένη απόφαση των επαναστατημένων ραγιάδων για δημοκρατική διακυβέρνηση και προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Νέοι αγώνες όμως θα ξεδιπλωθούν, από την Επανάσταση της 3ης του Σεπτέμβρη του 1843 για την παραχώρηση Συντάγματος, μέχρι τα φωτεινά ορόσημα της Εθνικής Αντίστασης και της λαϊκής πάλης για Λαοκρατία και Ανεξαρτησία μέσα από το ΕΑΜ την ΕΠΟΝ και τον ΔΣΕ, τον αντιδικτατορικό αγώνα και το Πολυτεχνείο. 

Μετά το ξέσπασμα της Επανάστασης στην Πελοπόννησο, τον Μάρτη του 1821, ύστερα από απόφαση της Φιλικής Εταιρείας, την απελευθέρωση των Καλαβρύτων στις 21 του Μάρτη, της Καλαμάτας στις 23, με ορόσημο την κατάληψη της Τριπολιτσάς στις 23 του Σεπτέμβρη του 1821, η Πρώτη Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου  την 1 Ιανουαρίου του 1822 διακηρύσσει την Ανεξαρτησία των επαναστατημένων Ελλήνων και ψηφίζει το πρώτο δημοκρατικό σύνταγμα, το Σύνταγμα της Επιδαύρου. Μέχρι το 1838 αυτή την ημερομηνία τιμούσαν  τον Ξεσηκωμό, ώσπου η βασιλεία του Όθωνα και των Βαυαρών, επινοούν και επιβάλλουν τον εορτασμό της επετείου στις 25 του Μάρτη, με σκοπό την αποσιώπηση του κοινωνικού και δημοκρατικού χαρακτήρα της εθνικοαπελευθερωτικής Επανάστασης του 1821.

Έκτοτε, από το γουνάκι του Κοτσάμπαση στο φράκο κι από το φράκο στη γραβάτα, η νέα υποτελής αστική τάξη θα αποδυθεί, παράλληλα με την καθυπόταξη και καταπίεση  του λαού, και στην ιδεολογική του χειραγώγηση επιφέροντας λογής στρεβλώσεις στο ευρύτερο απελευθερωτικό περιεχόμενο  του Εικοσιένα, ενώ σταθερά, ανάλογα με τα συμφέροντα και τα προτάγματά της, καθορίζει αντίστοιχα και το περιεχόμενο της σχολικής ιστοριογραφίας.

Λαμπρή ευκαιρία ήταν οι πρόσφατοι επίσημοι εορτασμοί για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση, όταν με απευθείας ανάθεση της προεδρίας της Επιτροπής των εκδηλώσεων σε  εκπρόσωπο της μεγαλοαστικής τάξης της χώρας, την Αγγελοπούλου – Δασκαλάκη, και με την επιλεκτική στελέχωση από ιστορικούς χρήσιμους να υπηρετήσουν τις επιλογές της κυρίαρχης πολιτικής, όπως ο Ρόντερικ Μπήτον, όχι απλώς φρόντισαν να αποσιωπηθούν πλευρές της ιστορίας αλλά  αντέστρεψαν απολύτως τα γεγονότα, παρουσιάζοντας ως κύριο γεγονός της Επανάστασης την πράξη του πρωτοκόλλου του Λονδίνου του 1830, του διπλωματικού αυτού κειμένου της εξάρτησης της χώρας, και όχι τον πολεμικό αγώνα του λαού, τους ηρωισμούς και τις θυσίες.

Επιχειρούν δηλαδή να σβήσουν τη μνήμη του λαού μας και να παρουσιάσουν ως “απελευθερωτές” τις Μεγάλες Δυνάμεις , προκειμένου να εξασφαλιστεί έτσι η υποταγή στους σημερινούς ισχυρούς κηδεμόνες  και να συνεχιστεί αδιατάρακτα το καθεστώς της εξάρτησης της χώρας μας. 

Μα δεν φτάνει μόνο αυτό, τολμούν την ώρα που υποτίθεται ότι γιορτάζουν την Επανάσταση να αμφισβητήσουν την ίδια την αναγκαιότητα της. Εξηγεί πάλι ο Μπήτον:

“Μα έπρεπε να είναι τόσο αιματηρή; Ακούγονταν ακόμα και τότε φωνές που ισχυρίζονταν ότι δεν χρειαζόταν η βία. Η ανάδυση του ελληνικού στοιχείου μέσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, αν συνέχιζε ομαλά, σε λίγες δεκαετίες θα έφερνε τη χειραφέτηση με την εξέλιξη, όχι με την επανάσταση (evolution, not revolution). ”  (Μια από τις “φωνές” ήταν του Αλ. Μαυροκορδάτου)

Αν εκείνοι είναι με τον Μαυροκορδάτο εμείς να μην ξεχάσουμε τη Λύρα του Κάλβου:

Kαλήτερα, καλήτερα

διασκορπισμένοι οι Έλληνες

…….

Παρά προστάτας να ‘χωμεν.

Mέ ποτέ δεν εθάμβωσαν

πλούτη ή μεγάλα ονόματα,

μέ ποτέ δεν εθάμβωσαν

                σκήπτρων ακτίνες.

Να κρατήσουμε ψηλά το μήνυμα του Εικοσιένα, την πάλη για λευτεριά και κοινωνική δικαιοσύνη έχοντας ως σηματωρό μας τον λόγο του αντάρτικου ύμνου του ΕΛΑΣ:

«Με χίλια ονόματα μια χάρη

ακρίτας ειτ’ αρματολός

αντάρτης, κλέφτης, παλληκάρι

πάντα ειν’ ο ίδιος ο λαός»

ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ

ΖΗΤΩ Η ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ,

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ

Ζαμπία Παπαδάκη

Μέλος της Αγωνιστικής Παρέμβασης Εκπαιδευτικών Ηρακλείου 

                24 του Μάρτη 2023