Ενώ η πανδημία του κορωνοϊού μαίνεται, με ένα διαλυμένο σύστημα δημόσιας υγείας που κοστίζει καθημερινά και αμείωτα σε ανθρώπινες ζωές, ένα σαρωτικό κύμα ακρίβειας απειλεί την επιβίωση εκατοντάδων χιλιάδων νοικοκυριών.

Μετά από έντεκα χρόνια σκληρής μνημονιακής επίθεσης και μετά από δύο χρόνια εγκληματικής διαχείρισης της πανδημίας, παρατείνονται για τον λαό οι συνθήκες γενικευμένης ανασφάλειας και δραματικής υποβάθμισης των όρων και των συνθηκών ζωής και εργασίας. Η αύξηση των τιμών σε βασικά καταναλωτικά αγαθά κινείται πλέον σε διψήφια και τριψήφια ποσοστά αύξησης και πλήττει τεράστια τμήματα του πληθυσμού. Έχουν ήδη σημειωθεί αυξήσεις έως και 20% σε δεκάδες προϊόντα ευρείας κατανάλωσης, όπως είναι και τα τρόφιμα, 37,8% στο ρεύμα, 180,9% στο φυσικό αέριο, 45,2% στο πετρέλαιο θέρμανσης, 24,9% στα καύσιμα, 9,3% στις μεταφορές κ.ο.κ.

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση, παρότι μετράει άνω του ενός εκατομμυρίου ανέργους και χιλιάδες μερικώς απασχολούμενους (έχουν ήδη ξεπεράσει το 30% του συνόλου των μισθωτών και αυξάνονται ραγδαία), επιλέγει να εμπαίξει τους εργαζόμενους με «αυξήσεις»-κοροϊδία σε μισθούς: με το νέο έτος έκανε αύξηση 2% στον κατώτατο μισθό, αύξηση που αντιστοιχεί με μόλις… 13€ μεικτά! Συγχρόνως, ο πρωθυπουργός, σε μια προσπάθεια να προλάβει αντιδράσεις αλλά και να πείσει ότι στέκεται πάνω από το πρόβλημα και καλυτερεύει την οικονομική κατάσταση των εργαζομένων, άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο -και με προεκλογική σκοπιμότητα- να γίνει κάποια νέα αύξηση …σε μερικούς μήνες. Το γεγονός είναι ότι ο κατώτατος μισθός αυτή τη στιγμή παραμένει μικρότερος κατά 100 ευρώ από το ύψος που ήταν πριν 10 χρόνια…

Είναι γνωστό πως η πραγματική αγοραστική δύναμη του εργαζόμενου καθορίζεται τόσο από το ονομαστικό ύψος του μισθού του όσο και από το ύψος των τιμών των βασικών αγαθών που έχει ανάγκη να αγοράσει για να ζήσει. Η πολιτική της κυβέρνησης εγκλωβίζει τους εργαζόμενους σε μια όλο και πιο ασφυκτική οικονομική κατάσταση, όπου οι καθηλωμένοι μισθοί και η ταυτόχρονη αύξηση τιμών από 20 έως 180% σε βασικά είδη πρώτης ανάγκης οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε μεγάλη μείωση της αγοραστικής δύναμής τους: με τα ίδια χρήματα γεμίζουν το μισό καλάθι, κρυώνουν περισσότερο, περιορίζουν τις μετακινήσεις τους, καλύπτουν όλο και λιγότερες ανάγκες τους. Ενώ οι τιμές ανεβαίνουν αλματωδώς η κυβερνητική πολιτική δεν κάνει το παραμικρό ούτε για να ανακόψει αυτήν την εξέλιξη αλλά και ούτε δίνει αύξηση στους μισθούς για να αντιμετωπισθεί η ακρίβεια. Το βιοτικό επίπεδο έχει μειωθεί δραματικά και πάνω από το ένα τρίτο της ελληνικής κοινωνίας ζει σε συνθήκες φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού και με την κυβερνητική πολιτική να σπρώχνει σε ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό φτώχειας

Ενώ η πραγματική αγοραστική δύναμη των μισθών μειώνεται σε ρυθμούς του 20%, ενώ το θέμα της ακρίβειας είναι μια πανεργατοϋπαλληλική υπόθεση, οι γραφειοκρατικοποιημένες ηγεσίες των ανωτέρων συνδικάτων αντιμετωπίζουν αυτό το μείζον ζήτημα επιβίωσης με απάθεια.

Οι ανώτερες συνδικαλιστικές οργανώσεις (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΕΚΑ κλπ.), πέρα από κάποια γενικόλογη ανακοίνωση ή και μια …ημερίδα για το θέμα της ακρίβειας, δεν προβαίνουν σε καμιά ενέργεια ώστε να αναδείξουν την ακρίβεια ως ζωτικό πανεργατικό πρόβλημα, και να ασκήσουν πίεση στη κυβέρνηση για τη μείωση των τιμών. Ούτε και προχωρούν στην άμεση διεκδίκηση πραγματικών αυξήσεων των μισθών ώστε να καλυφθούν οι απώλειες μισθολογικής αγοραστικής δύναμης από τις ανατιμήσεις. Αποφεύγουν να οργανώνουν πανεργατικές κινητοποιήσεις γι’ αυτο το κρίσιμο θέμα επιβίωσης της εργατικής τάξης. Αντιθέτως, συνεχίζουν τη γνωστή γραμμή του συμβιβασμού και της υποταγής στην κυβερνητική πολιτική.

Σε ένα διαλυμένο κοινωνικό κράτος, όπου οι πολίτες επωμίζονται όλα τα βάρη, από τα περιβαλλοντικά τέλη της πράσινης ανάπτυξης μέχρι τα διαγνωστικά τεστ του κορωνοϊού, οι τεράστιες αυξήσεις των τιμών είναι η χαριστική βολή για τους εργαζόμενους.
Μπροστά στο σαρωτικό κύμα ακρίβειας και τη συνεχόμενη καθήλωση των μισθών, η ΕΡΓΑΣ καλεί τους εργαζόμενους να θέσουν μέσα στα συνδικάτα και τους χώρους δουλειάς το ζήτημα να ξεκινήσει άμεσα μαζικός αγώνας για τον μισθό τους.

Να οργανώσουν ένα συνδικαλιστικό μέτωπο ενάντια στην ακρίβεια, ενάντια στην οικονομική εκμετάλλευση, στην περαιτέρω φτωχοποίηση και την εξαθλίωση πλατιών λαϊκών στρωμάτων και να απαιτήσουν:
Ανακοπή των ανατιμήσεων τώρα!
Πραγματική αύξηση μισθών για όλους τους εργαζόμενους!
Δουλειά για όλους!

πηγή: Λαϊκός Δρόμος