Το υπουργείο συγχέει σκόπιμα τη «βία» με τον “εκφοβισμό” για να ποινικοποιήσει τις μαθητικές κινητοποιήσεις και σχεδόν όλες τις μορφές αγωνιστικής κινητοποίησης

Την ημέρα των συγκλονιστικών συλλαλητηρίων για το έγκλημα των Τεμπών, στις 8 Μάρτη, ψηφίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες νομοσχέδιο  με τον εντυπωσιακό τίτλο: «Ζούµε Αρµονικά Μαζί – Σπάµε τη Σιωπή»: Ρυθµίσεις για την πρόληψη και αντιµετώπιση της βίας και του εκφοβισµού στα σχολεία και άλλες διατάξεις».

Τα τελευταία χρόνια όλο και πιο συχνά γίνεται συζήτηση για τη «σχολική βία» και το bullying. Πολλές φορές, μάλιστα, παρουσιάζεται ως ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της εκπαίδευσης. Αδιαμφισβήτητα, η όξυνση των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων την προηγούμενη δεκαετία και η επιδείνωση των όρων ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων, έχουν αντίκτυπο και στη συμπεριφορά των παιδιών. Εξίσου, ο παρατεταμένος εγκλεισμός της πανδημίας είχε σοβαρές συνέπειες στην ψυχοκοινωνική ανάπτυξη των μαθητών. Το Υπουργείο και συνολικά η κυβέρνηση έχουν σοβαρότατες ευθύνες γι αυτά, καθώς και για την παντελή αδιαφορία για την αντιμετώπιση των μαθησιακών, κοινωνικών, ψυχολογικών προβλημάτων που προέκυψαν. Αντί, λοιπόν, να αναλάβει τις βαρύτατες ευθύνες της και να απολογηθεί που έχει οδηγήσει την κοινωνική πλειοψηφία στην εξαθλίωση και την απόγνωση, που αρνήθηκε να πάρει και ένα ουσιαστικό μέτρο ενίσχυσης της δημόσιας υγείας και παιδείας, επιβάλλοντας ένα μακρόχρονο lockdown, η κυβέρνηση νομοθετεί με στόχο την καταστολή, την πειθάρχηση και το χαφιεδισμό μαθητών, εκπαιδευτικών.

Την ίδια στιγμή το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας και παιδικής προστασίας παραμένει προβληματικό έως ανύπαρκτο, όπως αποδείχθηκε με την συγκλονιστική υπόθεση της 12χρονης στον Κολωνό. Ακόμη, με το νόμο, οι αρμόδιες υπηρεσίες “συνεργάζονται με κάθε είδους δομές και φορείς”, ανοίγοντας το δρόμο σε ιδιωτικούς φορείς, ΜΚΟ, κλπ.

Στο νόμο ο ορισμός της σχολικής βίας περιλαμβάνει σχεδόν τα πάντα. Μεταξύ άλλων, σχολική βία θεωρείται: «η παρεμπόδιση της ομαλής διεξαγωγής των  μαθημάτων και ο βίαιος αποκλεισμός μαθητών είτε από την εκπαιδευτική διαδικασία είτε από τη συμμετοχή τους στην καθημερινή σχολική ζωή», η «επιβολή µε τη βία και ο εξαναγκασμός σε πράξεις ή παραλείψεις παρά τη θέληση των μαθητών» και η «οποιαδήποτε μορφή βίαιης ή απαξιωτικής συμπεριφοράς ή η ενθάρρυνση σε διάπραξη βίαιων εκδηλώσεων που διαταράσσουν τη σχολική γαλήνη και πλήττουν το κύρος της εκπαιδευτικής κοινότητας».

Ορισμοί, που θυμίζουν ορολογία της αντιαπεργιακής νομοθεσίας ή τον ποινικό κώδικα!. Το υπουργείοσυγχέει σκόπιμα τη «βία» με τον “εκφοβισμό” για να ποινικοποιήσει τις μαθητικές κινητοποιήσεις και σχεδόν όλες τις μορφές αγωνιστικής κινητοποίησης. Πλέον λοιπόν οι μαθητικές κινητοποιήσεις γίνονται μορφές βίαιης συμπεριφοράς που πρέπει να αντιμετωπιστούν από ειδικές επιτροπές και με τρόπους που αρμόζουν σε παρεκκλίνουσες συμπεριφορές.  Με τον ίδιο τρόπο που ο νόμος Χατζηδάκη αντιμετωπίζει τους εργαζόμενους όταν απεργούν ή διαδηλώνουν!

Η κυβέρνηση, όμως, δεν αρκείται  σε αυτά. Νομιμοποιεί το χαφιεδισμό της κουκούλας σε όλο της το μεγαλείο! Μέσο για την αντιμετώπιση σοβαρών ζητημάτων είναι η ανώνυμη καταγγελία σε νέα ψηφιακή πλατφόρμα που θα φτιάξει το υπουργείο ! «Οι µμαθητές δύνανται να υποβάλουν επώνυμες  ή ανώνυμες αναφορές…» και «η ανωνυμία της αναφοράς ισχύει έναντι όλων των χρηστών της πλατφόρμας και αντιτάσσεται έναντι όλων των εκπαιδευτικών και του προσωπικού της σχολικής μονάδας». «Στην ανώνυμη αναφορά δεν διατηρείται κανένα προσωπικό στοιχείο του μαθητή, περιλαμβανομένης και της διεύθυνσης διαδικτυακού πρωτοκόλλου του (Internet Protocol address, IP) του, σε κανένα σύστηνα καταγραφής». Οι αναφορές θα διαβιβάζονται στη σχολική μονάδα και στη ΔΔΕ και θα τηρούνται για διάστημα έως 25 έτη.

Εκτός από τη γελοία, αντιεπιστημονική αντίληψη ότι μια πλατφόρμα θα λύσει ένα “υπαρκτό πρόβλημα”, ιδιαίτερα επικίνδυνο είναι ότι διαπαιδαγωγείται η νέα γενιά και ολόκληρη η κοινωνία σε κουλτούρα ρουφιανιάς, αναζήτησης “ατομικών ευθυνών”, εν τέλει, αποδιοπομπαίων τράγων, αλλά και το φακέλωμα μαθητών, εκπαιδευτικών, μέσα από τη συλλογή δεδομένων!  τα οποία κανείς δεν γνωρίζει πώς θα χρησιμοποιηθούν και αν συνδεθούν με την ατομική αξιολόγηση, τη διαγωγή των μαθητών  κ.ά. Κανείς άλλωστε δεν διασφαλίζει ότι ο χειρισμός της πλατφόρμας όταν υποβάλλεται η καταγγελία θα γίνεται από του ίδιους τους μαθητές και όχι από έναν γονιό που εξοργίζεται με τις καταλήψεις, ή με τα λεγόμενα ενός εκπαιδευτικού (καθώς bullying θεωρείται ότι μπορούν να ασκούν και οι εκπαιδευτικοί).

Αποκαλυπτικό είναι ότι δεν δίστασε να τον θέσει σε άμεση εφαρμογή, καθώς ήδη, μία ημέρα μετά την ψήφισή του, συνελήφθη στην Πάτρα ο πρόεδρος του 15μελούς Γυμνασίου της πόλης που τελούσε υπό κατάληψη  για το έγκλημα των Τεμπών. Εξάλλου τις τελευταίες ημέρες διευθυντής εκπαίδευσης στην Αττική  ξεκίνησε πειθαρχική διαδικασία, καλώντας σε απολογία ολόκληρο σύλλογο καθηγητών μετά από επιστολή γονέων ότι δεν κάνουν τίποτε για τα παιδιά τους που δέχονται μπούλινγκ.

Στο στόχαστρο οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί, λοιπόν! Άλλωστε.. αν ήθελε να αντιμετωπίσει τη “σχολική βία”, πρώτιστα θα έπρεπε να αντιμετωπίσει την κοινωνική ανισότητα, τη βία της φτώχειας και της ανεργίας και να ενισχύσει τα σχολεία με μόνιμο προσωπικό, να δημιουργήσει πραγματικές σταθερές δομές με ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς και όχι να μένει σε ηλεκτρονικές πλατφόρμες ή σε επιτροπές στα σχολεία που καλούνται κυρίως να αυτοσχεδιάσουν.  Ο αγώνας ενάντια στη βία που ασκούν με τα αντιεκπαιδευτικά τους μέτρα, τις διαρκείς εξετάσεις, την τράπεζα θεμάτων, την ελάχιστη βάση εισαγωγής, την αξιολόγηση, καθώς και με τη γενικότερη πολιτική της φτώχειας και της εξαθλίωσης, να είναι η απάντηση του εκπαιδευτικού κινήματος.

Ο νόμος για την αντιμετώπιση της “βίας στα σχολεία” είναι ακόμα ένα κατασταλτικό μέσο ενός συστήματος που κυβερνά με  τη βία και την καταστολή. Απαιτούμε την άμεση κατάργησή του!

Κάτω τα χέρια από τις μαθητικές κινητοποιήσεις! Κάτω τα χέρια από τους εκπαιδευτικούς!

Ε΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης

0