Στις 22 Μάη θα πραγματοποιηθούν τελικά οι φοιτητικές εκλογές, μετά και από τη συνεδρίαση του «διαπαραταξιακού οργάνου». Ο ίδιος ο ορισμός της ημερομηνίας και των όρων διεξαγωγής των φοιτητικών εκλογών από ένα όργανο που αποτελείται από εκπροσώπους που δεν έχουν εκλεχτεί από κανέναν φοιτητικό σύλλογο και ελάχιστη σχέση έχουν με το φοιτητικό κίνημα, αναδεικνύει πρώτα απ’ όλα τη σημασία της διάλυσης της ΕΦΕΕ, του τριτοβάθμιου δηλαδή οργάνου του φοιτητικού κινήματος, που με ευθύνη όλων των κυρίαρχων δυνάμεων εδώ και σχεδόν 30 χρόνια δεν λειτουργεί. Γι’ αυτό οι εκλογές ορίζονται από κρυφές «διαπαραταξιακές» μαζώξεις, γι’ αυτό η κάθε πολιτική δύναμη ανακοινώνει τα δικά της αποτελέσματα κατά πώς την βολεύει, γι’ αυτό δεν υπάρχει ουσιαστικός πανελλαδικός συντονισμός του φοιτητικού κινήματος.

Η Φοιτητική Πορεία θα δώσει την πολιτική μάχη των φοιτητικών εκλογών στους συλλόγους που παρεμβαίνει, τονίζοντας πρώτα απ’ όλα την ανάγκη αγωνιστικής ανασυγκρότησης του φοιτητικού κινήματος που σήμερα αποτελεί βασικό ζητούμενο.

Ο αγώνας για την αγωνιστική ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος περνάει μέσα από:
-Την πάλη για την ανασύσταση της ΕΦΕΕ και την πραγματοποίηση των Πανσπουδαστικών Συνεδρίων, όπου οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι όλων των φοιτητικών συλλόγων πανελλαδικά θα μπορούν να συζητούν και να εκλέγουν το Κεντρικό Συμβούλιο της ΕΦΕΕ, που θα είναι υπόλογο στο φοιτητικό κίνημα. Η ανασύσταση της ΕΦΕΕ δεν αποτελεί μια «οργανωτική» απάντηση σε ένα σοβαρό πολιτικό πρόβλημα όπως είναι η υποχώρηση του φοιτητικού κινήματος, αλλά επιτακτική ανάγκη για τη δημοκρατική, ζωντανή και ουσιαστική λειτουργία των φοιτητικών συλλόγων.

-Την αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού (παλιού και νέου). Η ΔΑΠ, η ΠΑΣΠ, το Δίκτυο (πρώην ΣΥΡΙΖΑ) αποτελούν δυνάμεις που έχουν στηρίξει και στηρίζουν την αντιεκπαιδευτική πολιτική. Ανεξάρτητα από τις εφήμερες αλλαγές στη στάση τους για να ψαρεύουν στα θολά νερά, είναι δυνάμεις που επί της ουσίας είτε στηρίζοντας μια σειρά αντιεκπαιδευτικά μέτρα την προηγούμενη περίοδο είτε στηρίζοντας τώρα τον νόμο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, αποτελούν το μακρύ χέρι της κυβερνητικής πολιτικής μέσα στις σχολές. Ιδιαίτερα η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, η κυβερνητική νεολαία, που ανερυθρίαστα δεκαετίες τώρα υποστηρίζει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, την πανεπιστημιακή αστυνομία, την κατάργηση του ασύλου, την εισαγωγή περαιτέρω ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων κ.ο.κ.

-Την πάλη ενάντια στις δυνάμεις του συμβιβασμού και της ηττοπάθειας. Η ΠΚΣ, η «πρώτη δύναμη» όπως αναμασά μονότονα δύο χρόνια τώρα είναι πρώτη μόνο στην αποσυγκρότηση των φοιτητικών συλλόγων, στην ψηφοθηρία και τη μετατροπή των συλλόγων σε παραταξιακούς βραχίονες της ΚΝΕ. Γιατί σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα που διεξάγεται από τους φοιτητικούς συλλόγους, η ΠΚΣ είναι η «πρώτη» που θα τον κλείσει, όπως χαρακτηριστικά έγινε φέτος με τον αγώνα ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. «Πρώτη» η ΠΚΣ με το που ψηφίστηκε ο νόμος, άνοιξε τις σχολές, «πρώτη» έκλεισε το μάτι στην ηλεκτρονική εξεταστική, ένα κανονικότατο αντιπαιδαγωγικό μέτρο καταστολής του αγώνα του φοιτητικού κινήματος. «Στο πλευρό των φοιτητών που ξεσηκώνονται για την Παλαιστίνη» γράφει η ΠΚΣ, μα στους συλλόγους που είναι «πρώτη δύναμη» εδώ και δύο χρόνια δεν παίρνει την παραμικρή πρωτοβουλία για να γίνουν συνελεύσεις, κινητοποιήσεις και δράσεις αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό λαό, παρά μόνο στενού παραταξιακού χαρακτήρα πρωτοβουλίες.

Από την άλλη, η ΕΑΑΚ, διασπασμένη και κατακερματισμένη πλέον, αφού οι δυνάμεις που την συγκροτούσαν τα προηγούμενα 30 χρόνια ακολουθούν πια η καθεμία τον δικό της δρόμο, πληρώνει με τη διάσπασή της τις ρεφορμιστικές αυταπάτες που όλο αυτό το διάστημα καλλιεργεί. Εντυπωσιοθηρικές ενέργειες, «ηχηρά» συνθήματα, προσπάθεια μετατροπής των συλλόγων σε προέκταση των οργανώσεών τους, τραμπουκισμοί, ξυλοδαρμοί και άλλα εκφυλιστικά φαινόμενα, και στο βάθος …συμβιβασμός και υπόκλιση μπροστά στις δυσκολίες του αγώνα για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος. Μαζί με την ΠΚΣ, οι δυνάμεις των ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ έκλεισαν τον αγώνα του φοιτητικού κινήματος, επιδιώκοντας να τον εξαργυρώσουν πολιτικά στις φοιτητικές εκλογές και τις ευρωεκλογές, ξεπλένοντας τον Βαρουφάκη και τους πρώην υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ.

Η Φοιτητική Πορεία, με τη συμμετοχή της στις φοιτητικές εκλογές επιδιώκει να αναδείξει την ανάγκη ενίσχυσης μιας άλλης αριστεράς που έχει ανάγκη το φοιτητικό κίνημα. Μιας πραγματικής αριστεράς, που θα μάχεται σταθερά και αταλάντευτα μέσα από τους συλλόγους και δίπλα στους φοιτητές για δημόσια και δωρεάν παιδεία, όχι πέρα και πάνω από αυτούς. Που θα θέλει να ενώσει τους φοιτητές πάνω στα κοινά τους αγωνιστικά αιτήματα, στα ενιαία πανό των συλλόγων τους, σε ενιαίες κινητοποιήσεις, όχι να τους διασπά σε χωριστά πλαίσια, χωριστά πανό, χωριστές κινητοποιήσεις. Που θα αγωνίζεται για να ανατραπεί ο νόμος για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και συνολικά η αντιεκπαιδευτική πολιτική και όχι «να μην εφαρμοστεί». Που θα παλεύει για την ανασύσταση της ΕΦΕΕ, για τη δημοκρατική και ζωντανή λειτουργία των συλλόγων. Που θα κάνει πράξη το σύνθημα «Φοιτητές-Εργατιά, μια φωνή και μια γροθιά», μέσα από την ουσιαστική σύνδεση του φοιτητικού κινήματος με το εργατικό και λαϊκό κίνημα, με τους λαϊκούς αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες. Για ένα φοιτητικό κίνημα μαζικό, αγωνιστικό και αντιιμπεριαλιστικό. Η ενίσχυση της Φοιτητικής Πορείας αυτόν τον στόχο υπηρετεί.