Του Γιώργου Καββαδία

Μετά από «αψιμαχίες και μεθοριακά επεισόδια» δύο χρόνων για την αυτοαξιολόγηση/αξιολόγηση και σύρσιμο των εκπαιδευτικών επτά φορές στα δικαστήρια, η υπουργός παιδείας Ν. Κεραμέως κήρυξε και επίσημα τον πόλεμο της αξιολόγησης εναντίον 180.000 περίπου εκπαιδευτικών.

Σύμφωνα το υπουργείο Παιδείας, «ξεκινά την ερχόμενη εβδομάδα, σύμφωνα με το Νόμο 4823/2021, η ατομική αξιολόγηση «καθολικά και συστηματικά, πρώτη φορά μετά το 1982, όλων των εκπαιδευτικών».

Σε σχετική ανακοίνωση το υπουργείο αναφέρει πως προκειμένου να επιταχυνθούν οι διαδικασίες, εισήχθησαν στη Βουλή επιπλέον νομοθετικές ρυθμίσεις του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, οι οποίες προβλέπουν την ανάληψη υπηρεσίας, στις περιοχές όπου έχει ήδη ολοκληρωθεί η επιλογή και τοποθέτηση των Συμβούλων Εκπαίδευσης, οι οποίοι θα εκκινήσουν άμεσα και κατά προτεραιότητα την ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και συγκεκριμένα των νεοδιόριστων, καθώς η αξιολόγηση αποτελεί προϋπόθεση μονιμοποίησής τους.

Η Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων Νίκη Κεραμέως δήλωσε:

«Χρειάστηκαν 4 δεκαετίες για να καταφέρουμε το αυτονόητο: να αξιολογηθούν οι εκπαιδευτικοί μας, σε μία καθαρά βελτιωτική διαδικασία, που θα αποφέρει μόνο οφέλη στους ίδιους, στα παιδιά μας, στο εκπαιδευτικό σύστημα, σε ολόκληρη την κοινωνία. Ξεκινά στην πράξη η υλοποίηση μίας κομβικής μεταρρύθμισης, που πολεμήθηκε μανιωδώς για 40 χρόνια από λίγους και θα λειτουργήσει ευεργετικά για όλους. Η αξιολόγηση, που εφαρμόζεται στη συντριπτική πλειονότητα των ευρωπαϊκών χωρών, αναμένεται να βελτιώσει σημαντικά το τοπίο στην εκπαίδευση, αποτελώντας κρίσιμη παρακαταθήκη για τη σταθερή αναβάθμιση του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος.»

Οι πραγματικοί στόχοι της  «αξιολόγησης»

Για την κυβέρνηση και το YΠΑΙΘ η «αξιολόγηση» εκσυγχρονίζεται στα πλαίσια της ηγεμονίας του νεοφιλελευθερισμού στους κόλπους της Eυρωπαϊκής Ένωσης, όπου εξυφαίνεται μια εκπαιδευτική πολιτική με στόχο να «βιομηχανοποιήσει» το σχολείο, προσδίδοντάς του τα βασικά χαρακτηριστικά μιας ανταγωνιστικής επιχείρησης μετατρέποντας τη γνώση σε εμπόρευμα. Οι επιδόσεις των υποκειμένων της εκπαιδευτικής διαδικασίας και των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων χρησιμοποιούνται ως μονάδες μέτρησης της παραγωγικότητας και αποδοτικότητας, ως δείκτες προαγωγιμότητας και ανταγωνιστικότητας. H υποταγή του σχολείου στους νόμους της «ελεύθερης αγοράς» διαμορφώνει βαθμιαία ένα νέο τύπο σχολείου σύμφωνα με τα πρότυπα της βιομηχανίας και του εμπορίου που προωθεί τον ανταγωνισμό, τη μορφωτική λιμοκτονία και την απόρριψη με Τράπεζες θεμάτων, ΕΒΕ, εξετάσεις τύπου PISA, που αρνείται να θεωρεί τον μαθητή πελάτη, το μάθημα εμπόρευμα, το σχολείο επιχείρηση.

 Ο ευφημισμός, η κατ΄ όνομα αξιολόγηση εκπαιδευτικής μονάδας και εκπαιδευτικού, σημαίνει:

-διευθυντές μάνατζερ, σχολεία επιχειρήσεις

-μαθητές – πελάτες και εμπορεύματα

-κατηγοριοποίηση σχολείων, ταξικούς φραγμούς

-ιδιωτικοποίηση των δημόσιων σχολείων

-υποχρηματοδότηση

-ανταγωνισμός και σπάσιμο οποιουδήποτε κοινωνικού δεσμού

-χορηγοί, αδιοριστία, αμορφωσιά, χειραγώγηση, πειθάρχηση.

Η μεγάλη και μοναδική αλήθεια της Ν. Κεραμέως και οι δυο γραμμές στο εκπαιδευτικό κίνημα

Κι όμως η Ν. Κεραμέως είπε σήμερα μια «μεγάλη αλήθεια» για την «αξιολόγηση» ότι «πολεμήθηκε μανιωδώς για 40 χρόνια από λίγους».

Πράγματι από το 1988, οι δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού και της συστημικής αριστεράς ερωτοτροπούσαν με την «καλή αξιολόγηση» αναζητώντας «προϋποθέσεις» και «αξιοκρατικά κριτήρια».

Μόνο οι δυνάμεις της πραγματικής αντίστασης και του αγώνα με αιχμή του δόρατος τις νεοσύστατες τότε ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ βροντοφώναζαν το μεγάλο «ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ» και χαρακτηρίζονταν ως «γραφικοί» και οπαδοί της στείρας άρνησης. Από τότε δόθηκαν μεγάλες μάχες με πολλές και μεγάλες νίκες, αλλά και ήττες.

Το «ΟΧΙ στην αξιολόγηση – χειραγώγηση – κατηγοριοποίηση εκπαιδευτικών και σχολείων έχει μεγάλη αποδοχή στη βάση των εκπαιδευτικών, ακόμα και σε τμήματα των εργαζομένων, αλλά και αποτελεί θέση εκπαιδευτικών συνεδρίων και συνδικάτων. Ενδεικτικά και μόνο αναφέρουμε:

 ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ 16ου ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΗΣ ΟΛΜΕ (Ιούλιος 2013)

«Ι) Να μην περάσει οποιαδήποτε προσπάθεια εφαρμογής μηχανισμού αξιολόγησης που διαλύει εργασιακές – εκπαιδευτικές σχέσεις, κατηγοριοποιεί σχολεία, καθηλώνει μισθολογικά τους εκπαιδευτικούς και οδηγεί σε απολύσεις. Κανείς αξιολογητής στην τάξη.

Ακυρώνουμε στην πράξη τα μέτρα υλοποίησής της με συλλογική δράση – Κατάργηση όλου του θεσμικού πλαισίου που αφορά στην αξιολόγηση.

Ως συνδικαλιστικό κίνημα αντιστεκόμαστε για να μην περάσει η αξιολόγηση – χειραγώγηση, που φέρνει την υποταγή, τη διάσπαση του κλάδου, τη μισθολογική καθήλωση, την άρση της μονιμότητας και τις απολύσεις. Αγωνιζόμαστε για την κατάργηση του ν.2986 και του καθηκοντολόγιου. Λέμε όχι στην «αυτοαξιολόγηση» και την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας. Κανένας εκπαιδευτικός μέντορας – αξιολογητής. Δεν θα επιτρέψουμε, συλλογικά και με αλληλεγγύη, να μπει κανένας αξιολογητής στην τάξη. Απόσυρση του σχετικού σχεδίου ΠΔ.»

Η αλήθεια είναι στο 20ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ, Ιούλης 2022 γράφτηκε μια μαύρη σελίδα για την ιστορία της ΟΛΜΕ, αφού ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ ολοκλήρωσαν το πραξικόπημα ανατρέποντας θέσεις του κλάδου ενάντια στην αξιολόγηση/αυτοαξιολόγηση περνώντας τη γραμμή της υφυπουργού παιδείας Ζ. Μακρή, όπως την είχε προαναγγείλει από τον Μάρτη του 2022, όταν δήλωνε: ”Θα τα βρούμε με τους συνδικαλιστές για τον τρόπο εφαρμογής της αξιολόγησης»

Η αλήθεια είναι ότι η Ν. Κεραμέως σήμερα με την άγαρμπη απόφαση για την «ατομική αξιολόγηση» επανασυσπειρώνει 180.000 εκπαιδευτικούς που θα την οδηγήσει σε συντριπτική ήττα.  Μέχρι σήμερα η συνδικαλιστική γραφειοκρατία – οι κυβερνητικές παρατάξεις και οι παρατάξεις της συστημικής αριστεράς είχαν σηκώσει «λευκή σημαία» επιδιώκοντας την αποκλιμάκωση των εκπαιδευτικών αγώνων και εν όψει προεκλογικής περιόδου. Σήμερα είναι αναγκασμένες να αλλάξουν ρότα, γιατί φοβούνται ότι η βάση των εκπαιδευτικών θα τους διώξει με τις … κλωτσιές!

Εκεί που αρνούνταν το αυτονόητο ακόμα και τη σύγκλιση Γενικών Συνελεύσεων, είναι υποχρεωμένοι από αύριο κιόλας να προγραμματίσουν γενικές συνελεύσεις, «να βρουν αίθουσα» (θυμάστε που «δεν είχαν βρει τον Οκτώβρη») και αντί για ένα επί της ουσίας «λευκό πρόγραμμα δράσης» «κάτι» να προτείνουν.

Ούτως ή άλλως η κατά Κεραμέως εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής επανασυσπειρώνει 180.000 εκπαιδευτικούς να δώσουν μάχη υπέρ βωμών και εστιών» και  να αντισταθούν στον ασφυκτικό έλεγχο του νεο-επιθεωρητισμού, όπως διανθίζεται με τα μέτρα και τους δείκτες σύμφωνα με τα πρότυπα της «ελεύθερης αγοράς».

Ωστόσο στο συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών κονταροχτυπιούνται δυο γραμμές:

Από τη μια η γραμμή του συμβιβασμού, της υποταγής και στήριξης της κυβερνητικής πολιτικής με βασικούς πυλώνες τις παρατάξεις του πρώην και νυν κυβερνητικού συνδικαλισμού (ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ) και κατά περίπτωση – στα δύσκολα, όπως στο διορισμό της Διοίκησης της ΟΛΜΕ, στην απεργία – αποχή από την αξιολόγηση και όχι μόνο – με τη στήριξη του ΠΑΜΕ και από την άλλη η γραμμή του αγώνα και της αντίστασης στην κυβερνητική πολιτική με στόχο την ανατροπή της.

Οι αγώνες που απαιτούνται θα γίνουν. Θα γίνουν γιατί είναι αναγκαίοι. Θα γίνουν γιατί είναι μονόδρομος. Και θα γίνουν κόντρα σε όλα τα κέντρα εξουσίας του συστήματος, κόντρα σε «νομιμότητες» υποταγής και υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες!

«Αξιολογήστε τους αξιολογητές» και απορρίψτε τους!

Κάθε πρόταση για ενίσχυση του δημόσιου δωρεάν σχολείου δεν μπορεί παρά να απορρίπτει κάθε μοντέλο αξιολόγησης στο πλαίσιο του σημερινού αυταρχικού, ιεραρχικού, γραφειοκρατικού και κυβερνητικά – κομματικά ελεγχόμενου διοικητικού μηχανισμού της εκπαίδευσης. Η ιστορία του συνδικαλιστικού, του εκπαιδευτικού κινήματος διδάσκει πως η ζωή με αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη κερδήθηκε μέσα από ανυποχώρητους αγώνες.

Οι εκπαιδευτικοί έχουν κάθε δικαίωμα να αντισταθούν στον ασφυκτικό έλεγχο του νεο-επιθεωρητισμού. Γιατί «ο δάσκαλος που θα υποχρεωθεί να καταπνίξει τη σκέψη του θα γίνει διπλά σκλάβος ή θα καταντήσει ένας ψυχικά ανάπηρος άνθρωπος, ανίκανος να μορφώσει άλλους» (Δ. Γληνός). Για αυτό δεν υποστέλλουμε τη σημαία του αγώνα! Βαδίζουμε στον δρόμο της απεργίας – αποχής και του ενιαίου παρατεταμένου αγώνα!

Το εκπαιδευτικό κίνημα δε θα επιτρέψει σε κανέναν «αξιολογητή» να περάσει τις πύλες των σχολείων.

Aπορρίπτοντας την «αξιολόγησή» τους, απορρίπτουμε την αξιο (κατα)λόγηση – χειραγώγηση και κατηγοριοποίηση εκπαιδευτικών και σχολείων. Υπερασπιζόμαστε το Δημόσιο Σχολείο,  την παιδαγωγική και επαγγελματική μας αξιοπρέπεια και προοπτική

«Το ζήτημα πια έχει τεθεί.

Ή θα συνεχίζουμε να γονατίζουμε ή θα υψώσουμε άλλον πύργο, ατίθασο απέναντί τους»

Μ. Κατσαρός (Κατά Σαδδουκαίων)

* Ο Γιώργος Κ. Καββαδίας είναι φιλόλογος στο 3ο ΓΕΛ Κερατσινίου, μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά, μέλος της ΣΕ του περιοδικού «Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης» του Εκπαιδευτικού Ομίλου