Κρίση (και) με το Ιράν

Δεν πέρασαν λίγες μέρες από τη «θριαμβευτική» επιστροφή του Μητσοτάκη από τις ΗΠΑ και η Ελλάδα βρέθηκε αντιμέτωπη όχι μόνο με επεισόδια κλιμάκωσης της κρίσης με την Τουρκία, αλλά και με γεγονότα που σηματοδοτούν νέα όξυνση της κρίσης των σχέσεων με το Ιράν αλλά και με τη Ρωσία. Η Ελλάδα, λειτουργώντας πλέον ως απόλυτο εξάρτημα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, όχι απλά δεν «ισχυροποιεί τη θέση της στη διεθνή σκηνή» όχι απλά δεν γίνεται «εγγυητής σταθερότητας» όπως κομπάζει η προπαγάνδα της ξενοδουλείας, αλλά ίσα-ίσα, δημιουργώντας διαρκώς νέους εχθρούς αποδυναμώνεται και μετατρέπεται σε κρίκο εντάσεων και αποσταθεροποίησης στην ευρύτερη περιοχή. Είναι χαρακτηριστικό ότι όλα αυτά τα χρόνια έχει διαρρήξει τις παραδοσιακά καλές σχέσεις με τις χώρες του αραβικού κόσμου και της Μ. Ανατολής και -με την άμεση εμπλοκή της στους αμερικάνικους εμπρηστικούς και πολεμικούς σχεδιασμούς- τις διαμορφώνει όλο και περισσότερο σε ένα εχθρικό άθροισμα. Από αυτή την άποψη, πριν από οτιδήποτε άλλο, γίνεται καθαρό για μια ακόμα φορά ότι η πολιτική της εξάρτησης και της υποτέλειας που υπηρετεί με εξοργιστικό τρόπο και η σημερινή κυβέρνηση αποδυναμώνει με ταχύτατους ρυθμούς ακόμα περισσότερο πολιτικά -όπως και οικονομικά- τη χώρα και, τελικά, το μόνο αποτέλεσμα που κατοχυρώνει μπροστά στις διεθνείς εξελίξεις είναι να την μετατρέπει σε στρατιωτικό ορμητήριο και στόχο.

Η νέα κρίση με το Ιράν δεν ξεκίνησε με την «πειρατεία» -όπως ονομάζουν τα αντίποινα της κατάσχεσης των δύο ελληνικών τάνκερ- αλλά επί της ουσίας με την κατάσχεση τάνκερ από την ελληνική πλευρά στον κόλπο της Καρύστου τον Απρίλιο και την άντληση του ιρανικού πετρελαίου που περιείχε προκειμένου να το παραδώσουν στους Αμερικάνους. Κάτι που συνιστά όχι απλά «πειρατεία» αλλά καθαρή κλοπή, μάλιστα για ξένα συμφέροντα. Μπορεί μια σάπια και φιλοπόλεμη δυτική προπαγάνδα να παρουσιάζει την μια περίπτωση σαν πειρατεία και την άλλη σαν πράξη «ενταγμένη στο διεθνές δίκαιο», αλλά η κοινή λογική δεν μπορεί παρά να βλέπει την ομοιότητα των γεγονότων και να δικαιολογεί τελικά τη στάση του Ιράν ως απάντηση.

Όπως σωστά και ιδιαίτερα ήπια και ευγενικά σημειώνει το Υπ.Εξ. του Ιράν για την Ελλάδα, «οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν την αδυναμία κρατών και τα κάνουν να προχωρούν σε παράνομες ενέργειες για λογαριασμό τους… Μόλις το πετρελαιοφόρο του Ιράν κατασχέθηκε παράνομα, προσπαθήσαμε να ενεργοποιήσουμε τη διπλωματία… αλλά η ελληνική κυβέρνηση έδειξε ότι οι εντολές από τρίτο μέρος ήταν πιο σημαντικές για αυτούς… Οι ΗΠΑ και άλλα τρίτα μέρη δεν επιθυμούν σε καμία περίπτωση καλές σχέσεις μεταξύ Ιράν και Ελλάδας». Οι δηλώσεις του Σαΐντ Χατζιμπζαντέχ, όσο και αν έγιναν με τη γλώσσα της ιρανικής διπλωματίας, αποτελούν μια σφοδρή κριτική στην πολιτική των τρίδουλων της ΝΔ, που μετατρέπει τη χώρα σε διεθνή σαλταδόρο για τους πολεμοκάπηλους των ΗΠΑ και δυναμιτίζει σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο τις διακρατικές σχέσεις. Άλλωστε χρόνια τώρα η πολιτική της Ελλάδας συνιστά μια πολιτική αναίτιας επίθεσης προς το Ιράν -αφού υιοθέτησε και υιοθετεί τις κυρώσεις που κατά καιρούς επιχειρούν να επιβάλουν οι ΗΠΑ στο Ιράν- και έχει φτάσει μάλιστα στο σημείο να στείλει συστοιχία πυραύλων patriot στην Σ. Αραβία, οι οποίες στην πραγματικότητα στοχεύουν σταθερά την πλευρά του Ιράν.

Τέλος στιγματίζοντας ξανά και ξανά την πολιτική δουλοφροσύνης της ελληνικής κυβέρνησης, ο εκπρόσωπος του ιρανικού ΥΠΕΞ, αν και απευθύνεται στην ελληνική κυβέρνηση για την κατάσχεση του τάνκερ, καταλήγει απαντώντας στα αφεντικά της λέγοντας ότι «οι ΗΠΑ θα πρέπει να γνωρίζουν πως ένα ανεξάρτητο κράτος είναι φυσιολογικό να αντιδράσει». Υπενθυμίζοντας προς κάθε κατεύθυνση ότι το Ιράν παραμένει ανεξάρτητο και ότι στη νέα φάση όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών πρώτα και κύρια των ΗΠΑ με την Κίνα και τη Ρωσία, διατηρεί τη θέση του ως ένα ισχυρό περιφερειακό κράτος το οποίο κινείται στη σφαίρα της συνεργασίας με Ρωσία –Κίνα και το οποίο μπορεί να απαντά, πολιτικά, οικονομικά αλλά και στρατιωτικά αν χρειαστεί σε κάθε εχθρική δύναμη.

Την ίδια στιγμή, μετά τη νέα συμφωνία που φορτώθηκε πανηγυρικά στον ελληνικό λαό για την αγορά των F-35 και αμέσως μετά το τέλος της επίσκεψης Μητσοτάκη στις ΗΠΑ, ο Σολτς αυτή τη φορά ανακοίνωσε(!) νέα συμφωνία με τον Μητσοτάκη, για αποστολή ελληνικών τανκς στην Ουκρανία τα οποία θα αντικατασταθούν με την αγορά γερμανικών(!). Η κυβέρνηση της δεξιάς έχει καταλήξει ένα κανονικό παραδουλάκι του δυτικού ιμπεριαλισμού, ο οποίος της φορτώνει τις πολιτικές του επιλογές, τις συμφωνίες και τα όπλα του, χωρίς επί της ουσίας να τη ρωτά και χωρίς καν να της παραχωρεί το άλλοθι μιας κοινοβουλευτικής ή έστω κυβερνητικής απόφασης και ανακοίνωσης.

Και όσο εμπλέκουν τη χώρα στον πόλεμο και της επιβάλλουν μια πολιτική σύγκρουσης με τις χώρες που στοχοποιεί και υπονομεύει ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, τόσο τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας στο Αιγαίο αμφισβητούνται και απειλούνται. Οι ντόπιοι λακέδες παρακολουθούν τα τούρκικα αεροπλάνα να πετούν πάνω από την Αλεξανδρούπολη και τούρκικα ερευνητικά σκάφη να ενεργούν σε όλο το Αιγαίο. Αρπάζουν όμως από το Αιγαίο ξένα τάνκερ και κλέβουν το πετρέλαιο για λογαριασμό των αφεντικών τους. Εκλιπαρούν για μια έστω κουβέντα απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα, αλλά τα αφεντικά τους δεν προσφέρουν ούτε αυτή τη διευκόλυνση. Αυτή είναι η πολιτική της υποτέλειας. Ολέθρια για ένα λαό που μετράει ήδη τις συνέπειες της, στην ακρίβεια και τη φτώχεια. Που βλέπει τη χώρα του να εμπλέκεται σε ξένους πολέμους, να αθροίζει εχθρούς και να μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε στόχο. Που βλέπει τους ίδιους τους «συμμάχους» να αμφισβητούν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας του. Αυτή είναι η πολιτική της υποτέλειας και η ξεχωριστή καταισχύνη που επιφυλάσσει στους υπηρέτες της η ιστορία.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος