Απέναντι στην κίνηση του ΣΥΡΙΖΑ για τη Συνταγματική Αναθεώρηση, η αντίδραση της ΝΔ δείχνει πως η μετατόπιση του κεντρικού κοινοβουλευτικού και, συγχρόνως, προεκλογικού πεδίου συζήτησης που προκάλεσε, εντέχνως, ο ΣΥΡΙΖΑ με την κατάθεση της σχετικής πρότασής του στη Βουλή δεν της είναι και τόσο βολική για το είδος και τα θέματα της αντιπολίτευσης που θα ήθελε να αναπτύξει αυτή την περίοδο.

Ο πρώτος λόγος είναι γιατί η πρόθεσή της να οξύνει την αντιπολιτευτική αντιπαράθεση ενόψει εκλογών δεν βρίσκει τόσο πρόσφορο έδαφος στο ζήτημα της Συνταγματικής αναθεώρησης, όπου υπάρχουν κοινά σημεία στη δική της πρόταση με εκείνα που προτείνει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό, μόλις άνοιξε το ζήτημα, αλλά και στη συζήτηση στη Βουλή που έγινε στις 14.11, ο Κυρ. Μητσοτάκης έσπευσε να δηλώσει πως η συνταγματική αναθεώρηση “δεν μπορεί να γίνει μόνο σε δυο μήνες” και πως “δεν υπάρχει κλίμα” για Συνταγματική αναθεώρηση γιατί η χώρα “έχει εισέλθει σε προεκλογική περίοδο” με την κυβέρνηση “να διχάζει την κοινωνία”, ενώ η Συνταγματική αναθεώρηση θέλει κλίμα για “ευρύτερες συνθέσεις και συναινέσεις”.

Ο δεύτερος λόγος είναι γιατί δεν θέλει με κοινοβουλευτική πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ να προκριθούν οι αναθεωρητικές διατάξεις που θα τεθούν για οριστική ψήφιση στην επόμενη Βουλή, μετά τις βουλευτικές εκλογές, όπου, και αν ακόμα η ΝΔ αποκτήσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, οι αναθεωρητικές διατάξεις που θα εγκρίνει η παρούσα Βουλή θα δεσμεύσουν την κατεύθυνση της Συνταγματικής αναθεώρησης στο πλαίσιο που θα προκρίνει η τωρινή κυβερνητική κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Πάνω στη βάση αυτή μίλησε για απόπειρα “Συριζοποίησης του Συντάγματος” ενώ, εντάσσοντας την αντιπαράθεση -όπως αντίστοιχα και ο ΣΥΡΙΖΑ- στην προεκλογική διαμάχη που έχει ξεκινήσει, είπε ότι “δεν θα συναινέσει σε καμία εργαλειακή αναθεώρηση που θα κρατήσει τη χώρα δέσμια σε αναχρονιστικές δομές” και ότι “θα εμποδίσει αυτή την εξέλιξη με κάθε μέσο σήμερα ως αντιπολίτευση και αύριο ως κοινοβουλευτική πλειοψηφία”. Για να εμποδίσει δε τη “Συριζοποίηση του Συντάγματος” κατέθεσε και την πρόταση η Βουλή να εγκρίνει προς αναθεώρηση “όσο το δυνατόν περισσότερα άρθρα θα φέρουν τα κόμματα”, ο ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίσει τις προτάσεις της ΝΔ και η ΝΔ τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ …

Ωστόσο, ο διαδικαστικός διαξιφισμός δεν μπορεί να κρύψει το γεγονός ότι η πρόταση της ΝΔ για τη Συνταγματική αναθεώρηση παρουσιάζει ουσιώδη σημεία σύγκλισης με την πρόταση που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν από τη μια, ο Αλ.Τσίπρας θέτει ως στόχο της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ την αντιμετώπιση “των πληγμάτων που υπέστη το πολιτικό σύστημα”, απο την άλλη, και ο Κυρ. Μητσοτάκης θέτει ως στόχο της πρότασης της ΝΔ “την αποκατάσταση της τιμής του πολιτικού συστήματος”. Αν από τη μια, ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζει ως βασική επιδίωξη της Συνταγματικής αναθεώρησης την “πολιτική σταθερότητα” με την καθιέρωση “εποικοδομητικής ψήφου δυσπιστίας”, την “αποσύνδεση της διαδικασίας εκλογής του Προέδρου από την πρόωρη διάλυση της Βουλής” και τη “δυνατότητα άμεσης εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας”, από την άλλη, και η ΝΔ, παρόμοια, προβάλλει ως πρώτη επιδίωξή της την “πολιτική κανονικότητα και την ισορροπία των θεσμών” με την “εξασφάλιση σταθερού εκλογικού κύκλου”, την “πλήρη αποσύνδεση της πρόκλησης εθνικών εκλογών από την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας” και την “εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας απευθείας από τον λαό”.

Όσο για το ζήτημα κράτους-εκκλησίας, η ΝΔ εμφανίστηκε αμήχανη μπροστά στους χειρισμούς του Τσίπρα εκφράζοντας, μετά τη συνάντηση Τσίπρα- Ιερώνυμου, “την ικανοποίησή της για την υιοθέτηση της πάγιας θέσης της από τον ΣΥΡΙΖΑ σε ό,τι αφορά τις σχέσεις Πολιτείας-Εκκλησίας”. Ωστόσο, στη συνέχεια, διαβλέποντας, προφανώς, ότι η κυβέρνηση παίρνει εκλογικούς πόντους από την “προσυμφωνία” της με την εκκλησία, έσπευσε να καταγγείλει τις “μεθοδεύσεις της κυβέρνησης ”, να δηλώσει ότι “οι σχέσεις κράτους – Εκκλησίας δεν χρειάζονται συνταγματική αναθεώρηση” και να συναντήσει ακροδεξιούς εκκλησιαστικούς κύκλους που διαφωνούν με την “προσυμφωνία” Τσίπρα-Ιερώνυμου.

Στο σύνολό της η πρόταση αναθεώρησης της ΝΔ φέρνει τη σφραγίδα της δεξιάς συντηρητικής κατεύθυνσης και της επιδίωξης να συνταγματοποιήσει τη νεοφιλελεύθερη πολιτική προτείνοντας μια σειρά σχετικές αναθεωρήσεις, όπως την αλλαγή του άρθρου 16 του Συντάγματος ώστε να ιδρυθούν ιδιωτικά πανεπιστήμια, την καθιέρωση της “αξιολόγησης σε όλα τα επίπεδα”, διατάξεις διευκόλυνσης της ιδιωτικής κεφαλαιοκρατικής επιχειρηματικής δράσης και δημοσιονομικού ελέγχου του κράτους.

πηγή: εφημερίδα ΛαΪκός Δρόμος