Στο Νεπάλ, η κυβέρνηση του ενωμένου ρεβιζιονιστικού κόμματος του Πρατσάντα, που παρέδωσε τα όπλα του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού, και των ρεβιζιονιστών του ΚΚΝ/ΕΜΛ, μετά τις αθρόες συλλήψεις μελών και στελεχών του ΚΚ Νεπάλ, του κόμματος του Netra Bikram Chand (αξιωματικού του νικητή του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού, γνωστού με το ψευδώνυμο “Biplav”), που δεν υιοθετεί τον κοινοβουλευτικό δρόμο για το σοσιαλισμό, προβαίνει σε έναν ελιγμό, προτείνοντας διαπραγματεύσεις, προκειμένου να κάμψει τις αντιστάσεις στην πολιτική της. Προς τούτο, έχει προσωρινά απελευθερώσει πολλά στελέχη του ΚΚΝ, όπως τον Khadga Bahadur Bishwakarma (“Prakanda”), υπουργό της κυβέρνησης μετά τις εκλογές του 2008 που ανέδειξαν πρώτους τους μαοϊστές. Ο Prakanda, τον τελευταίο μήνα, μπήκε και βγήκε στη φυλακή πέντε φορές, καθώς η κυβέρνηση, παρά τις αποφάσεις των δικαστηρίων, εφεύρισκε νέες κατηγορίες σε βάρος του.

Για την τεταμένη κατάσταση στο Νεπάλ και τον ελιγμό της κυβέρνησης, ο “prologos.gr” ήρθε σε επαφή με τον Dharmendra Bastola (“Kanchan”), μέλος της Διαρκούς Επιτροπής του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚ Νεπάλ, ο οποίος απέστειλε άρθρο του για τις εξελίξεις στη χώρα.

   Η πρόταση της κυβέρνησης για διαπραγματεύσεις και τα ζητήματα της χώρας

του Dharmendra Bastola (“Kanchan”)

μέλους της Διαρκούς Επιτροπής του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚ Νεπάλ (1)

Η κυβέρνηση απηύθυνε ένα κάλεσμα για διαπραγματεύσεις στα πολιτικά κόμματα και τις οργανώσεις που δεν είναι ικανοποιημένες με το σημερινό κράτος- καθεστώς. Ωστόσο, δεν έχει αποσαφηνίσει τη φύση μιας διαπραγμάτευσης με φορείς με διαφορετική θεωρία και σκοπούς. Γιατί τα διάφορα κόμματα και οργανώσεις στη χώρα μπορούν να έχουν διαφορετικά αιτήματα. Η αντιπαράθεση που το καθεστώς προκαλεί, δημιουργεί αιτήματα στην κοινωνία. Όσοι ορίζονται για τη διαπραγμάτευση εκ μέρους της κυβέρνησης εκφράζουν την άποψη για τη δημιουργία ενός κρατικού συστήματος που συνολικά θα “εντάσσει”, θα είναι “δίκαιο”, “ισορροπημένο” και θα “κοιτά μπροστά”. Η κυβέρνηση, χρησιμοποιώντας τέτοια ορολογία, θέλει να δείχνει πολύ σώφρων και συνετή. Δεν είναι σε θέση να ξεπεράσει το αστικό κοινοβουλευτικό σύστημα, διστάζει να βγει μπροστά και να επιλύσει τα σημερινά φλέγοντα ζητήματα της χώρας. Η κυβέρνηση δείχνει ότι έχει την πρόθεση να αξιοποιήσει το περιβάλλον της διαπραγμάτευσης για να ενσωματώσει όλα τα κόμματα και τις οργανώσεις στο ξεπερασμένο κοινοβουλευτικό σύστημα και όχι για να επιλύσει τα πραγματικά προβλήματα της χώρας. Επομένως, όλος ο λαός, συμπεριλαμβανομένων των μελών του κόμματός μας, θα πρέπει να μην αποπροσανατολίζεται από αυτή την κίνηση της κυβέρνησης.

Γενικά μιλώντας, αποτελεί ένα θετικό βήμα για μια κυβέρνηση να διατυπώνει πρόταση διαπραγμάτευσης για την επίλυση των προβλημάτων της χώρας. Γενικά μιλώντας, η διαπραγμάτευση είναι μια πολιτική πράξη, της οποίας η δυνατότητα και η αναγκαιότητα υπάρχει παντού. Κανένα μαρξιστικό-λενινιστικό-μαοϊκό κομμουνιστικό κόμμα δεν αρνείται τη δυνατότητα και την αναγκαιότητα της διαπραγμάτευσης. Το κόμμα μας παλεύει για την εγκαθίδρυση του επιστημονικού σοσιαλισμού που θα τελειώσει τον ιστορικά ξεπερασμένο αλλά υπαρκτό κομπραδόρικο καπιταλισμό. Κινητοποιείται για να τερματίσει την καταπίεση από τον κομπραδόρικο καπιταλισμό, συνενώνοντας όλους τους καταπιεζόμενους ανθρώπους στη χώρα· επίσης, παλεύει για να δώσει τη δύναμη στο λαό ώστε να τερματίσει την κυριαρχία μιας χούφτας καταπιεστών. Δεν συνιστά παρέκκλιση αν τέτοια ζητήματα αποτελούν αντικείμενο ενασχόλησης σε μια διαπραγμάτευση και επιλύονται με τον κατάλληλο τρόπο. Εμείς ολόψυχα επιθυμούμε την επίλυση των προβλημάτων μέσα από τη διαπραγμάτευση. Δεν χρειάζεται να δηλώσουμε ότι ένα μαρξιστικό-λενινιστικό-μαοϊκό κομμουνιστικό κόμμα θα προτιμούσε να αλλάξει το καθεστώς και να διασφαλίσει τη ριζική αλλαγή της κοινωνίας μέσα από μια ειρηνική διαδικασία. Επομένως, ούτε απορρίπτουμε το ζήτημα της διαπραγμάτευσης, ούτε ένας μαοϊστής κομμουνιστής παρεκκλίνει μόνο και μόνο λόγω της διεξαγωγής διαπραγματεύσεων.

Το ζήτημα της διαπραγμάτευσης δεν τίθεται για πρώτη φορά στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα, ούτε στο νεπαλέζικο κομμουνιστικό κίνημα. Τα κομμουνιστικά κόμματα έχουν πολλές και πρόσφατες εμπειρίες διαπραγμάτευσης με αστικά καθεστώτα. Παρόλα αυτά, τα επιτεύγματα από τη διαπραγμάτευση ως τώρα είναι πολύ λίγα, εκτός από μερικές ειδικές περιπτώσεις. Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στους Ρούζβελτ, Τσώρτσιλ και Στάλιν το 1943 είχαν αποφέρει ένα θετικό αποτέλεσμα. Μια τέτοια διαπραγμάτευση είχε λάβει χώρα πάνω σε ένα ιδιαίτερο υπόβαθρο ισορροπίας ισχύος. Επομένως, το ζήτημα της διαπραγμάτευσης πρέπει να νοείται ως μια κατάσταση που προκύπτει από τον εκάστοτε συσχετισμό δύναμης. Η θετική έκβασή της κρίνεται από την ύπαρξη ισορροπίας ισχύος. Διαφορετικά, οι καμπάνιες για διαπραγματεύσεις διεξάγονται με πρόθεση να υποταχτεί ή ακόμα και να εξαφανιστεί ο αποδέκτης της πρόσκλησης σε διαπραγματεύσεις.

Τα ζητήματα μιας διαπραγμάτευσης παντού στον κόσμο, τα οποία χρειάζεται ο λαός να γνωρίζει, είναι: για ποιο λόγο γίνεται η διαπραγμάτευση, για να υπάρξει τι είδους συμφωνία, για να ικανοποιηθούν ποια αιτήματα; Για να ικανοποιηθούν τα λαϊκά συμφέροντα ή τα αντιλαϊκά συμφέροντα; Η διαπραγμάτευση είναι προς το συμφέρον των εργατών, των αγροτών και τον καταπιεζόμενων τάξεων του λαού ή προς το συμφέρον των κομπραδόρων καπιταλιστών και των φεουδαρχών μεγαλογαιοκτημόνων; Είναι προς το συμφέρον των εθνικών καπιταλιστών ή των ιμπεριαλιστών καπιταλιστών; Είναι ένα παιχνίδι τακτικής για την εξάλειψη του άλλου; Είναι για την πρόκληση πολέμου, για τη δημιουργία μιας κατάστασης σκληρής αντιπαράθεσης; Τα διάφορα κόμματα και οργανώσεις μπορεί να έχουν διαφορετικές απόψεις για αυτά τα ζητήματα. Έτσι, πριν από όλα, χρειάζεται να καταλάβουμε την αντίληψη της κυβέρνησης για αυτά τα ζητήματα. Όσον αφορά εμάς, κανένα κοινοβουλευτικό κόμμα δεν θα πρέπει να μην έχει ξεκάθαρο τι θέλει το κόμμα μας.

Στο Νεπάλ, αρκετές φορές κατά το παρελθόν έχουν διεξαχθεί διαπραγματεύσεις. Τα πολιτικά κόμματα, όπως το Νεπαλέζικο Κογκρέσο (2) και το ΕΜΛ (3), είχαν επίσης συμμετάσχει σε διαπραγματεύσεις με το βασιλιά. Εν μέσω συνομωσιών, πιέσεων και συγχύσεων, αναγκάστηκαν να αποδεχτούν την κοινοβουλευτική μοναρχία. Οι ηγέτιδες δυνάμεις του κινήματος του 1990 (4), όπως το Νεπαλέζικο Κογκρέσο και το ΕΜΛ, δεν ήταν σε θέση να εγκαθιδρύσουν ένα μίνιμουμ καπιταλιστικό καθεστώς σύμφωνα με τους στόχους τους, και υπέκυψαν στη σύγχρονη φεουδαρχία. Δεν επέδειξαν ευαισθησία για τα ζητήματα του λαού και, όταν ο λαός αναγκάστηκε να διεξάγει έναν δεκαετή ένοπλο αγώνα, αυτά συνέχιζαν να εξαπατούν το λαό, μιλώντας για διαπραγμάτευση.

Ομοίως, το ΕΚΚΝ (Μαοϊκό) (5), το οποίο ήταν κάποτε το κόμμα μας, δεν μπόρεσε να διεξάγει αγώνα εναντίον του Νεπαλέζικου Κογκρέσου και του ΕΜΛ, τα οποία το μετέτρεψαν σύμφωνα με τις επιθυμίες τους, και το βύθισαν στο βάλτο του κοινοβουλευτικού συστήματος. Όντας στην ίδια όχθη πλέον, τα κόμματα αυτά καλούν σε διαπραγμάτευση. Επαγρυπνώντας και διαφωνώντας με τέτοιες συνωμοσίες και ξεδιαντροπιά, εμείς παραμένουμε αφοσιωμένοι στα ζητήματα της χώρας και του λαού και δεν μπορούμε να αποκλίνουμε από τα ζητήματα και τα συμφέροντα του λαού για χάρη μιας διαπραγμάτευσης.

Όλα τα πολιτικά κόμματα, ο νεπαλέζικος λαός και η διεθνής κοινότητα γνωρίζουν καλά ότι το κόμμα μας είναι ένα επαναστατικό κόμμα που ξεκίνησε ένα κίνημα για έναν ριζικό μετασχηματισμό στη χώρα, για την εγκαθίδρυση του επιστημονικού σοσιαλισμού στη χώρα· για να ενοποιήσει με την πραγματική έννοια το λαό και να οδηγήσει τη χώρα στην ανεξαρτησία, την ευημερία και την πρόοδο, που βρίσκονται σε κίνδυνο από την ύπαρξη της κομπραδόρικης αστικής τάξης· για να ενδυναμώσει το λαό ώστε να εξαλείψει την κομπραδόρικη αστική τάξη.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Νεπάλ είναι επίσης μια δύναμη της εργατικής τάξης όλου του κόσμου, που δεν στοχεύει μόνο στην επανάσταση σε μια χώρα, αλλά επιθυμεί την εγκαθίδρυση φιλικών σχέσεων με τους λαούς που παλεύουν για την απελευθέρωσή τους, σε όλο τον πλανήτη, μέσα από επαναστατικά κόμματα και οργανώσεις. Το κόμμα στοχεύει στον τερματισμό του καπιταλιστικού καθεστώτος και στην εγκαθίδρυση του επιστημονικού σοσιαλισμού στη βάση των θεωρητικών, πολιτικών και φιλοσοφικών αρχών του μαρξισμού-λενινισμού-μαοϊσμού. Η επιστημονική σοσιαλιστική κοινωνία είναι μακράν καλύτερη από το σημερινό καπιταλισμό όσον αφορά την ευημερία και την πρόοδο του ανθρώπινου είδους. Μια τέτοια κοινωνία θα είναι απαλλαγμένη από όλα τα δεινά της σημερινής καπιταλιστικής κοινωνίας, όπως φτώχεια, ανεργία, πόλεμος, περιβαλλοντική κρίση, ασθένειες και επιδημίες, απάνθρωπα βασανιστήρια. Όλοι οι άνθρωποι θα βρίσκονται σε αρμονία με τη φύση, θα είναι ενωμένοι όχι για τα καπιταλιστικά κέρδη, αλλά για τις ανάγκες, την ευημερία και την πρόοδο της ανθρώπινης κοινωνίας. Η έννοια και ο στόχος του επιστημονικού σοσιαλισμού συνιστούν απειλή για τα επιτελεία του ιμπεριαλισμού. Tο μαρξιστικό- λενινιστικό-μαοϊκό κόμμα μας έχει στοχοποιήσει τους κομπραδόρους καπιταλιστές και τον ιμπεριαλιστικό καπιταλισμό σε παγκόσμιο επίπεδο· για αυτό θέλουν να το πνίξουν εν τη γεννέσει του. Τώρα το κόμμα μας εργάζεται για την ανάληψη της ευθύνης της επανάστασης, για την διερεύνηση του τρόπου για την ανάπτυξη των ανθρώπινων αρετών και της προόδου, και αγωνίζεται να τερματίσει τη λεηλασία, το λαθρεμπόριο, το εμπόριο ανθρώπων και την εξάρτηση της χώρας που έχουν επιβληθεί προς όφελος ολίγων.

Παρότι η χώρα έχει αλλάξει πολίτευμα, από μοναρχικό σε δημοκρατικό, η καταπίεση και η λεηλασία της χώρας και του λαού δεν έχει αλλάξει. Διαφορετικά, δεν θα υπήρχε ανάγκη για πάλη ή διαπραγμάτευση.

Υπάρχουν μεγάλες διαφορές ανάμεσα στα κοινοβουλευτικά κόμματα και το δικό μας στα ακόλουθα θεμελιώδη ζητήματα: θα πρέπει η πολιτική εξουσία να ανήκει στο λαό ή σε μια χούφτα ανθρώπων; Θα πρέπει να κάνουμε τη χώρα ανεξάρτητη, αυτάρκη και κυρίαρχη ή να την κάνουμε εξαρτώμενη, νεοαποικιακή και δορυφόρο; Θα πρέπει να αναπτύξουμε το εθνικό κεφάλαιο στη χώρα και να κάνουμε τη ντόπια παραγωγή και όλη τη χώρα ανταγωνιστική στη διεθνή αγορά ή να διατηρήσουμε τη χώρα ως αγορά που καταναλώνει απλώς ξένα προϊόντα; Θα πρέπει να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας εντός της χώρας με τη δημιουργία κατάλληλου οικονομικού περιβάλλοντος ή θα πρέπει να πουλάμε σε χαμηλή τιμή τη νεολαία σε ξένη γη; Θα πρέπει να κάνουμε τη χώρα ικανή να αξιοποιεί τις άμεσες ξένες επενδύσεις προκειμένου το εγχώριο οικονομικό σύστημα να είναι ισχυρότερο ή να θέσουμε τη χώρα σε κατάσταση χρεοκοπίας και να ξεπουλάμε τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους στο όνομα των ξένων επενδύσεων; Θα πρέπει να κάνουμε το νεπαλέζικο νόμισμα ανεξάρτητο ή να το κρατούμε υποταγμένο σε ξένα νομίσματα; Θα πρέπει να μεταρρυθμίσουμε τις διεθνείς συμφωνίες, ακυρώνοντας όλες τις ταπεινωτικές συμφωνίες που υπογράφτηκαν για να κρατούν τη χώρα υπό κυριαρχία άλλων ή θα πρέπει να τις διατηρήσουμε; Θα πρέπει να έχουμε το σύστημα ασφαλείας του Νεπάλ υπό τον έλεγχο του νεπαλέζικου λαού ή υπό τον έλεγχο των ξένων δυνάμεων; Θα πρέπει να έχουμε το στρατό και την αστυνομία του Νεπάλ προστάτες του νεπαλέζικου λαού, της νεπαλέζικης κυριαρχίας και αξιοπρέπειας, ή να τους έχουμε απλώς μισθοφόρους ξένων δυνάμεων; Θα πρέπει να διαμορφώνουμε το Νεπάλ ως ένα χώρο υπόθαλψης μισθοφόρων ή να το εξελίξουμε σε μια αξιοπρεπή χώρα που να είναι σε θέση να διατηρεί φιλικές σχέσεις, προς το συμφέρον της διεθνούς ειρήνης, φιλίας και ευημερίας; Οι διαφορές σε αυτά τα θέματα ανάμεσα στα κοινοβουλευτικά κόμματα και το κόμμα μας είναι ριζικές.

Τα κοινοβουλευτικά κόμματα και το αντιδραστικό καθεστώς τους είναι υπέρ των κομπραδόρων καπιταλιστών και χρησιμοποιούν την προπαγάνδα περί “εκλεγμένων εκπροσώπων του λαού”, “καθολικής ψηφοφορίας”, “περιοδικής εκλογής” τους κλπ. Επιθυμούν να καθοδηγούν τη χώρα υπό την υποταγή ξένων δυνάμεων· μάλιστα, τις προσκαλούν, καλωσορίζουν την ξενική ανάμειξη. Δεν ενδιαφέρονται για τη δημιουργία βιομηχανίας· αντίθετα, επιθυμούν να κάνουν τη χώρα αγορά των διεθνών επιχειρηματικών ομίλων. Δεν ενδιαφέρονται να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας στη χώρα· αντίθετα, προτιμούν να στέλνουν τη νεολαία σε ξένη γη να πουλά την εργατική της δύναμη σε φτηνή τιμή. Μόνο για να διατηρούν την εξουσία τους επιθυμούν να προσκαλούν ανεξέλεγκτες ξένες επενδύσεις. Διαφθείρουν το νεπαλέζικο στρατό. Μετατρέπουν όλη τη χώρα σε τόπο αναπαραγωγής μισθοφόρων και φτηνής εργατικής δύναμης.

Χρειάζεται να γνωρίζουμε ξεκάθαρα ποια είναι η άποψη της κυβέρνησης σε αυτά τα ζητήματα, αφού αυτή τη στιγμή καλεί σε διαπραγμάτευση.

Είχαμε επίσης συμμετάσχει σε διαπραγματεύσεις και καταλήξαμε σε συμφωνία με τα 7 κοινοβουλευτικά κόμματα μεταξύ 2006-2008 υπό την ηγεσία του τότε προέδρου του μαοϊκού κόμματος, συντρόφου Πρατσάντα. Η διαπραγμάτευση έγινε με σκοπό τον τερματισμό της συνταγματικής μοναρχίας, την εγκαθίδρυση λαοκρατικής δημοκρατίας, τον τερματισμό της δικτατορίας του κομπραδόρικου καπιταλισμού και την εγκαθίδρυση λαοκρατικής δικτατορίας υπό την ηγεσία της εργατικής τάξης. ή του προλεταριάτου. Επιθυμούσαμε να αξιοποιήσουμε τη διαπραγμάτευση για να δώσουμε δύναμη στο λαό. Καθώς τα κοινοβουλευτικά κόμματα συμφώνησαν τυπικά, κατέστη εφικτή η “Συνολική Ειρηνευτική Συμφωνία”.

Ωστόσο, η λαϊκή κυβέρνηση που αρχικά δημιουργήθηκε, αργότερα ανατράπηκε. Άρχισε να εκτοπίζεται η επαναστατική ατμόσφαιρα και κουλτούρα που είχε δημιουργηθεί από τη λαϊκή κυβέρνηση. Οι γάμοι ανάμεσα σε ζευγάρια από διαφορετικές κάστες και πολιτισμούς που τότε πολλαπλασιάζονταν, άρχισαν να εξαφανίζονται πάλι. Τα κοινωνικά δεινά όπως η διάκριση βάσει κάστας ή φυλής, ο σαμανισμός ή τα μάγια, που είχαν σχεδόν σβήσει επί λαϊκής εξουσίας, τώρα αναβιώνουν. Ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός, που τόσο πολύ συνέβαλε για την εγκαθίδρυση δημοκρατικού καθεστώτος στη χώρα, διαλύθηκε, και οι διοικητές του αποτέλεσαν αντικείμενο κακομεταχείρισης, προς όφελος των καπιταλιστών εντός και εκτός κόμματος. Άμεσα ή έμμεσα, τα δικαιώματα των γυναικών, των μειονοτήτων και των περιθωριοποιημένων εξαφανίζονται. Παρότι το νέο σύνταγμα της χώρας έχει θεσμοθετήσει την κατάργηση των διακρίσεων, οι γυναίκες καταπιέζονται και οι ηγέτες χιτλερικά περιστέλλουν τα ατομικά δικαιώματα.

Καθώς τέτοια συμπτώματα φαίνονταν ήδη κατά τη λεγόμενη ειρηνευτική διαδικασία, διεξαγάγαμε μια πάλη δυο γραμμών εντός του κόμματος. Κατά τη διάρκεια αυτής της πάλης, ο σύντροφος Πρατσάντα είχε πει: “Κάποιες φορές, ένα μεγάλο πλοίο χρειάζεται πολύ καιρό για να κάνει έναν κύκλο”, κάτι που σήμαινε ότι χρειαζόταν αρκετά μεγάλο διάστημα για να επιστρέψει στην επαναστατική γραμμή από την κοινοβουλευτική γραμμή που είχε υιοθετήσει. Το πλοίο του Πρατσάντα δεν έχει καμία ελπίδα να επιστρέψει στη σωστή επαναστατική πορεία του· αντίθετα, έχει εντελώς βυθιστεί στο κοινοβουλευτικό σύστημα. Το τότε επαναστατικό μαοϊκό κόμμα έχει εντελώς απορροφηθεί από το κοινοβουλευτικό ΕΜΛ, χωρίς να υπάρχει κανένα δικό του ίχνος στο ενιαίο κόμμα.

Μετά την ολομέλεια του Παλουνγκτάρ (6), το κόμμα διασπάστηκε σε μια ομάδα υπό την ηγεσία του σ. Πρατσάντα, και μια άλλη υπό την ηγεσία του σ. Κιράν. Εκείνη την περίοδο, ο σ. Πρατσάντα προπαγάνδιζε ότι εκείνη η διάσπαση δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα δράμα, καθώς τα πράγματα έβαιναν καλώς. Η ομάδα υπό τον Πρατσάντα ήθελε να διεξάγει πάλη εντός του κοινοβουλίου, ενώ η ομάδα υπό τον Κιράν ήθελε να διεξάγει εξωκοινοβουλευτικό αγώνα. Μερικοί από αυτούς, προσπάθησαν να συνθέσουν αυτούς τους αγώνες, μιλώντας ταυτόχρονα για πόλεμο, λαϊκό αγώνα, διαπραγμάτευση, διπλωματία, κοινοβουλευτικό αγώνα και διαδηλώσεις στους δρόμους, κατά το πνεύμα των αποφάσεων της Ολομέλειας της Καμιντάντα (7).

Υπήρχε στόχος πίσω από μια τέτοια προπαγάνδα, να διαλυθεί το κίνημα λαϊκό των μαοϊστών. Παρά τις αμφιβολίες και τις διαμαρτυρίες που εκφράστηκαν για τη φυγή μας από το κόμμα, αποδείχτηκε 100% ότι η ηγεσία του συντρόφου Πρατσάντα εξέφραζε το νεορεφορμισμό και τη συνθηκολόγηση.

Μήπως οι ηγέτες του πρώην ΕΜΛ καλούν σε διαπραγμάτευση γιατί είναι έτοιμοι να διορθώσουν τα λάθη τους; Ούτε αυτοί έχουν δείξει κάτι τέτοιο.

Αντίθετα, ενώ όλοι τους κάνουν λόγο για διαπραγμάτευση, όλες οι κινητοποιήσεις και δράσεις του κόμματός μας απαγορεύονται και καταστέλλονται. Έχουν συλληφθεί τα μέλη του Πολιτικού Γραφείου του κόμματός μας, όπως ο εκπρόσωπος τύπου Prakanda, οι Padam Rai, Uma Bhujel, Krishna Dhamala, Mohan Karki, Om Pun, τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματός Dev Narayan Yadav, Deepesh, Asal, Ajaad. Έχουν ριχτεί σε διάφορες φυλακές και αποτελούν αντικείμενο κακομεταχείρισης με στημένους καυγάδες. Η κρατική εξουσία απειλεί το κόμμα μας, μας απαγορεύει να πάμε στο λαό, έχει προσπαθήσει να αντισταθεί στην ανάπτυξή μας, κάτι που μπορούμε να το ερμηνεύσουμε ως απόδειξη της αστικής δικτατορίας.

Είναι ενδιαφέρον ότι η κυβέρνηση που κάνει λόγο για “κράτος δικαίου” απαξιεί τις αποφάσεις του ανώτατου δικαστηρίου και όλους τους κανόνες και τις αξίες ενός πολιτισμένου συστήματος. Το κόμμα μας διεξάγει εκστρατεία οργανωτικής ανάπτυξης. Αφού δεν μπορούν να μας ανταγωνιστούν με πολιτικούς όρους, στέλνουν πράκτορες του κράτους, με πολιτικά, σε όλη τη χώρα για να μειώσουν τη λαϊκή υποστήριξη στο κόμμα μας. Τα τηλέφωνά μας παρακολουθούνται, σε κάποια μέρη, με ή χωρίς όπλα, η αστυνομία μάς έχει επιτεθεί. Οι ηγέτες και τα στελέχη συλλαμβάνονται στα σπίτια τους. Πώς πρέπει να ερμηνεύσουμε αυτές τις κινήσεις της κυβέρνησης; Μήπως η κυβέρνηση μας αναγκάζει να την απορρίψουμε με παρόμοιο τρόπο;

Υπάρχει ευρύ πεδίο για να αναδείξουμε το ζήτημα των αντεθνικών δραστηριοτήτων, της ακρίβειας, της διαφθοράς, του λαθρεμπορίου, των παράνομων δραστηριοτήτων και της λεηλασίας της χώρας μας. Ισχυριζόμαστε ότι ο νεπαλέζικος λαός πρέπει να κάνει μόνος του τα μεγάλα έργα, όπως το υδροηλεκτρικό εργο του Άνω Καρνάλι ποταμού (8), το υδροηλεκτρικό έργο της πεδιάδας Αρούν 3 (9), το φράγμα του δυτικού Σέτι ποταμού (10), το υδροηλεκτρικό έργο του άνω Μαρσιάνγκντι ποταμού (11), με δικές μας επενδύσεις ή, έστω, με ξένο δανεισμό, αλλά με δική μας πρωτοβουλία, σχεδιασμό και διατήρηση του ελέγχου τους. Όμως αυτοί πουλάνε την ιδιοκτησία τους σε ξένες δυνάμεις.

Η σημερινή κυβέρνηση θεωρούταν απαλλαγμένη από τη μάστιγα της διαφθοράς· ωστόσο, πάνω από 2.000 στελέχη της κατηγορούνται για διαφθορά. Έχει αυξήσει τους φόρους ως και κατά 2.000%, διατηρώντας τις υπηρεσίες προς το λαό σε μηδενικό επίπεδο. Δεν μπορούμε να μιλάμε για πολιτική καθαρότητά της όταν, στο όνομα της καταπολέμησης του λαθρεμπορίου και της μαύρης αγοράς, χτυπά τους μικρούς, αλλά προστατεύει τους μεγάλους. Ειδεχθή εγκλήματα όπως βιασμοί και δολοφονίες λαμβάνουν χώρα υπό την προστασία της κυβέρνησης. Αφότου η κυβέρνηση πήρε πλειοψηφία 2/3 στη βουλή, έχει χτυπήσει ακόμα και το δικαίωμα της ομιλίας στο κοινοβούλιο. Μια τέτοια στάση προσομοιάζει προς μια αντιδραστική αστική δικτατορία.

Σε αυτή την κατάσταση, όλο το μαοϊκό κομμουνιστικό κίνημα χρειάζεται να μεταρρυθμιστεί, να πολωθεί και να ενισχυθεί ξανά. Όλοι οι ηγέτες, ακόμα και οι Μπαμπουράμ Μπαταράι, Πρατσάντα, αλλά και ο Κιράν, θα έπρεπε να επιστρέψουν στο μαοϊκό κίνημα, αναγνωρίζοντας όμως όλα τα λάθη τους. Αυτοί οι ηγέτες, που είχαν τόσο πολύ συμβάλλει στην επανάσταση κατά το παρελθόν, δεν είναι δυνατό να διαπράττουν τέτοια σφάλματα τώρα.

Όλοι οι ηγέτες και οι σύντροφοι που δεν έχουν εντελώς βυθιστεί στο κοινοβουλευτικό σύστημα θα πρέπει να επιστρέψουν στο ρεύμα του επαναστατικού μαοϊκού αγώνα. Κανένας δεν πρέπει να έχει την εσφαλμένη αντίληψη ότι ο επιστημονικός σοσιαλισμός είναι εφικτός μέσω του κοινοβουλευτικού συστήματος. Όλοι οι επαναστάτες σύντροφοι και ηγέτες θα πρέπει να δώσουν τα χέρια με σκοπό να αναπτύξουν την πάλη στη σωστή πορεία.

Δεν πρέπει να παρεκκλίνουμε από το δρόμο των μαρτύρων. Δεν πρέπει να αγνοήσουμε τους μάρτυρες και να ριχτούμε στην κοινοβουλευτική πολιτική. Πρέπει όλοι να επιστρέψουν στη σωστή γραμμή το γρηγορότερο. Το μαοϊκό κόμμα υπάρχει. Η κομματική γραμμή της ενοποιημένης επανάστασης (12) υπάρχει. Η ανάγκη για επανάσταση είναι ανάγκη λαϊκή. Επομένως, όλες οι επαναστατικές δυνάμεις, όλοι οι μαοϊστές ηγέτες και σύντροφοι θα πρέπει να αγωνιστούν για την απελευθέρωση της χώρας και του λαού.

Τώρα, παρά τα λόγια περί διαπραγμάτευσης, η κυβέρνηση μιλά τη γλώσσα των όπλων, μας ωθεί να πάρουμε τα όπλα, γιατί δολοφονεί ηγέτες μας, τους συλλαμβάνει και τους φυλακίζει. Ωστόσο, ο νεπαλέζικος λαός μάς παρακολουθεί όλους, αξιολογεί ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Όσοι βρίσκονται στην ηγεσία της σημερινής κρατικής εξουσίας ωθούν το λαό να προσχωρήσει σε αντιστασιακές δράσεις και εκστρατείες. Επομένως, οι σχεδιασμοί τους δεν θα μακροημερεύσουν.

Σημειώσεις

(1) ΚΚΝ: Προέκυψε από τη διάσπαση του 2014 στο αντιρεβιζιονιστικό ΚΚΝ-Μαοϊκό, το οποίο αποτελούταν από μέλη του ΕΚΚΝ(Μ) που διαφώνησαν με την παράδοση το 2012 των όπλων του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού που διεξήγε τον δεκαετή νικηφόρο ένοπλο αγώνα (1996-2006) υπό την καθοδήγηση του τότε ΚΚΝ (Μαοϊκού). Η διάσπαση το 2014 προήλθε από τις κατηγορίες για πολιτική και ιδεολογική αδράνεια προς τον ιστορικό ηγέτη του κόμματος, Κιράν. Δημιουργήθηκε το ΚΚΝ Μαοϊκό, με επικεφαλής τον άλλοτε διοικητή του ΛΑΣ Netra Bikram Chand “Biplav”, το οποίο, το 2017 υιοθέτησε το όνομα ΚΚΝ.

(2) Νεπαλέζικο Κογκρέσο: Ο κατ’εξοχήν φορέας της ινδικής γραμμής στη νεπαλέζικη πολιτική σκηνή.

(3) ΕΜΛ: Το ρεβιζιονιστικό ΚΚΝ/Ενοποιημένο Μαρξιστικό Λενινιστικό, αδερφό κόμμα του ΚΚΕ. Κατήγγειλε τον ένοπλο αγώνα του ΚΚΝ. Συγχωνεύτηκε με το KKN Μαοϊκό Κέντρο του Πρατσάντα το 2018 και συγκρότησαν το κυβερνητικό ΚΚΝ (που δεν έχει σχέση με το ΚΚΝ στο οποίο ανήκει ο συγγραφέας).

(4) Λαϊκό Κίνημα του 1990: Με το κίνημα αυτό (“Jana Andolan”) τερματίστηκε το καθεστώς της απόλυτης μοναρχίας και εγκαθιδρύθηκε η συνταγματική μοναρχία.

(5) Ενοποιημένο ΚΚΝ(Μ): Ονομάστηκε έτσι το ΚΚΝ(Μ), υπό την ηγεσία του οποίου διεξήχθη ο νικηφόρος αγώνας του ΛΑΣ, όταν το Γενάρη του 2009, ενοποιήθηκε με το ΚΚΝ(Ενωτικό Κέντρο-Μασάλ) και τροποποίησε την ιδεολογία του από Μαρξισμό-Λενινισμό-Μαοϊσμό σε Μαρξισμό-Λενινισμό-Σκέψη Μαο Τσε Τουνγκ/Μαοϊσμό.

(6) Ολομέλεια του Παλουνγκτάρ: Διεξήχθη το Νοέμβρη του 2010 και σηματοδότησε την έναρξη της διάσπασης του κόμματος, καθώς απέτυχε να συνθέσει τις απόψεις τριών πτερύγων του κόμματος, όπως αυτές διαμορφώθηκαν μετά τη νίκη του ΛΑΣ, την εκλογική νίκη του 2008 και την παραίτηση του Πρατσάντα από τη θέση του πρωθυπουργού το 2009 λόγω αντίθεσης του προέδρου της χώρας στην εκδίωξη του αρχηγού του νεπαλέζικου στρατού. Οι τρεις απόψεις ήταν: του Κιράν, ο οποίος επιθυμούσε λαϊκή εξέγερση για την εγκαθίδρυση Λαοκρατικής Ομόσπονδης Δημοκρατίας και κατηγορούσε τον Πρατσάντα για τη μη υλοποίηση σχετικής απόφασης προηγούμενης ολομέλειας, του Μπαταράι, που διαφωνούσε με το χαρακτηρισμό της Ινδίας ως κύριου εχθρού, και του Πρατσάντα, ο οποίος αποπειρώταν να προβεί σε σύνθεση των απόψεων των δύο άλλων πτερύγων. Οι δύο τελευταίοι συμμάχησαν εναντίον της επαναστατικής πτέρυγας του κόμματος.

(7) Ολομέλεια της Καμιντάντα: Διεξήχθη λίγο μετά το μαζικό δημοκρατικό κίνημα του Απρίλη του 2006 με τις απεργίες, τις διαδηλώσεις, την άρνηση πληρωμή φόρων κλπ. Στην ολομέλεια είχε αποφασιστεί ότι “είναι απαραίτητο να συνδυάζουμε κατάλληλα και να έχουμε μια ισορροπία ανάμεσα στον ένοπλο λαϊκό πόλεμο, το ισχυρό μαζικό κίνημα, τις διαπραγματεύσεις και τους διπλωματικούς ελιγμούς για την επιτυχία της νεπαλέζικης λαϊκής επανάστασης”.

(8) Υδροηλεκτρικό εργο του Άνω Καρνάλι ποταμού: Ισχύος 900 MW, όπου όμως στο Νεπάλ θα μένει μόλις το 12%, ενώ το υπόλοιπο θα πηγαίνει στην Ινδία.

(9) Υδροηλεκτρικό έργο της πεδιάδας Αρούν 3: Ισχύος 900 ΜW, όπου όμως στο Νεπάλ θα μένει μόλις το 21,5%, ενώ το υπόλοιπο θα πηγαίνει στην Ινδία

(10) Φράγμα του δυτικού Σέτι ποταμού: Ισχύος 750 ΜW, ύψους 195 μ. και επιφάνειας 20 τ.χλμ., έργο για το οποίο έχουν επιδείξει ενδιαφέρον κινεζικές εταιρίες

(11) Υδροηλεκτρικό έργο του άνω Μαρσιάνγκντι ποταμού: Ισχύος 600 MW, που έχει δοθεί σε ινδική εταιρία

(12) Ενοποιημένη Επανάσταση: Ο όρος “ενοποιημένη” υιοθετήθηκε, μεταξύ άλλων, λόγω της έγνοιας να μη μείνει πίσω, σε αντίθεση με το παρελθόν, η πόλη έναντι της υπαίθρου, όσον αφορά τη συμβολή στην επανάσταση.