Πριν από 77 χρόνια, τον Αύγουστο του 1944, οι γερμανοί ναζί εγκληματίες σε συνεργασία με δωσίλογους έλληνες προδότες εισβάλλουν στην ανταρτομάνα Ευρυτανία για δεύτερη φορά (η πρώτη ήταν το Νοέμβρη του ’43). Ισοπεδώνουν στην κυριολεξία το αδούλωτο Καρπενήσι, κέντρο του αντιστασιακού/απελευθερωτικού αγώνα όλης της χώρας! Επί πολλές μέρες, τα χιτλερικά στίφη πυρπολούν, ανατινάζουν, καταστρέφουν την πόλη απ’ άκρη σ’ άκρη (χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι από τα 1000 σχεδόν σπίτια του Καρπενησίου απέμειναν όρθια μονάχα 8 !!!) ενώ την ίδια τύχη επιφυλάσσουν και στα περισσότερα χωριά του νομού μας. Το πιο φρικιαστικό όμως είναι ότι, στο διπλό βάρβαρο πέρασμά τους από τον τόπο μας, τα ανθρωπόμορφα κτήνη έσφαξαν και έκαψαν ζωντανούς δεκάδες συμπατριώτες μας, κυρίως υπερήλικες μα και μικρά παιδιά.
Βέβαια, τα άνανδρα ναζιστικά καθάρματα πλήρωσαν βαρύ τίμημα για τα αποτρόπαια εγκλήματά τους έχοντας εκατοντάδες νεκρούς, αγνοούμενους και τραυματίες από τα απανωτά χτυπήματα των ανταρτών του ΕΛΑΣ που τελικά ανάγκασαν τους γερμανούς να αποχωρήσουν.
Σήμερα φέρνουμε στην επιφάνεια ένα ακόμη σημαντικό ιστορικό ντοκουμέντο και συγκεκριμένα μία ανεκτίμητη γραπτή μαρτυρία που προέρχεται από έναν μεγάλο Ευρυτάνα λόγιο και αντιστασιακό, τον αείμνηστο Μιχάλη Σταφυλά.
Το ντοκουμέντο που ιχνηλατήσαμε και σας παρουσιάζουμε είναι λίαν αποκαλυπτικό για τη βαρβαρότητα και τα κτηνώδη εγκληματικά ένστικτα των ναζήδων που βύθισαν και το δικό μας τόπο στο πένθος και τη θλίψη.
Γράφει-αποκαλύπτει επί λέξει ο Μιχάλης Σταφυλάς (το εν λόγω απόσπασμα εμπεριέχεται στην εξαιρετική έρευνά του για τον συμπατριώτη μας Γιώργο Κρικέλη, ήρωα της Αντίστασης) :
“Στο ατομικό βιβλιάριο ενός Γερμανού στρατιώτη που σκοτώθηκε σε μάχη, κοντά στο Καρπενήσι, διαβάσαμε την έντυπη εντολή που είναι παράλληλα κι ένα ντοκουμέντο ασύλληπτης εγκληματικότητας-επιστημονικά προμελετημένης:«Στρατιώτη: Δεν έχεις καρδιά, ούτε νεύρα, δε χρειάζονται στον πόλεμο. Πνίξε μέσα σου κάθε ευσπλαχνία και συμπόνοια. Σκότωνε κάθε εχθρό. Μη διστάζεις και αν έχεις μπροστά σου γέρο ή γυναίκα, κορίτσι ή αγόρι – σκότωνε γιατί έτσι θα γλυτώσεις από το θάνατο, θα εξασφαλίσεις το μέλλον της οικογένειάς σου και θα δοξαστείς στον αιώνα τον άπαντα».
Εμείς από την πλευρά μας να σημειώσουμε ότι ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα, ανάμεσα βέβαια σε τόσα άλλα, που επιβεβαιώνει το προαναφερθέν ντοκουμέντο ήταν η τραγική τύχη της οικογένειας Ψιλοπούλου από το Καρπενήσι, όπου ο πατέρας Γιάννης, η μητέρα και η μικρή κορούλα τους η 11χρονη Ντία (Κωνσταντίνα) κάηκαν ζωντανοί από τους γερμανούς ναζί μέσα στο ίδιο τους το σπίτι!
Και όμως…
για όλα τούτα, άκρα του τάφου σιωπή επικρατεί στην Ευρυτανία! Οι λεγόμενες “επίσημες αρχές του τόπου” δεν μπήκαν στη διαδικασία, τόσα χρόνια τώρα, να θεσμοθετήσουν την αναγκαία «Ημέρα Μνήμης και Τιμής για τα Θύματα του Ναζιστικού Ολοκαυτώματος στην Ευρυτανία», όχι απλά σαν μια τυπική αναφορά, αλλά καθιερώνοντας σε μόνιμη ετήσια βάση μια σειρά ιστορικών εκδηλώσεων αναφορικά με όσα βίωσε το πολύπαθο Καρπενήσι από τη γερμανική ναζιστική θηριωδία – μαζί με ένα παράλληλο διεκδικητικό πλαίσιο αποζημιώσεων απέναντι στο γερμανικό κράτος όπως συμβαίνει σε άλλες μαρτυρικές πόλεις της Ελλάδας. Στην Ευρυτανία της Αντίστασης και των μεγάλων Ιστορικών Παρακαταθηκών υπάρχει άραγε έστω ένα μνημείο, στο κέντρο του Καρπενησίου, με όλα τα ονόματα εκείνων των αλησμόνητων συμπατριωτών μας που σφαγιάστηκαν από τους εγκληματίες του Χίτλερ ή μήπως η πόλη βιώνει… ένα ακόμη κενό μνήμης;
Ας ελπίσουμε ότι κάποια στιγμή, εκείνοι που δεν συμφιλιώνονται με τη λήθη και την ιστορική ανυπαρξία θα πράξουν ότι η Ιστορία του τόπου μας προστάζει…
πηγή: Ευρυτάνας ιχνηλάτης
Δείτε και αυτό:
e-prologos.gr
