Αξιοπρεπής ήταν η σημερινή φοιτητική διαδήλωση, στην οποία συμμετείχαν φοιτητικοί σύλλογοι και φοιτητικές οργανώσεις, αλλά και μαθητές-καθηγητές.

Η συγκέντρωση έγινε στο Άγαλμα Βενιζέλου και στη συνέχεια οι εκατοντάδες διαδηλωτές βγήκαν στο δρόμο και διαδήλωσαν στο κέντρο της πόλης, καταλήγοντας στο Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης.

Κυριάρχησαν τα συνθήματα απέναντι στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης, ενάντια στην τρομοκρατία και την αστυνομία μες στα πανεπιστήμια, υπέρ του ασύλου, ενάντια στους νόμους Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη, για πραγματικά μέτρα στις σχολές.

Απέναντι στους εκατοντάδες διαδηλωτές, η κυβέρνηση παρέταξε προκλητικά την αστυνομία. Κλούβα της αστυνομίας στάθμευσε σχεδόν δίπλα από τη συγκέντρωση, θυμίζοντας την περσινή σκληρή τρομοκρατία. Καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδήλωσης, διμοιρία των ΜΑΤ ακολουθούσε τη διαδήλωση, ενώ φανερή ήταν και η παρουσία ασφαλιτών. Μάλιστα, στο τέλος, δυνάμεις της αστυνομίας εμπόδισαν το μπλοκ του αναρχικού χώρου να επιστρέψει οργανωμένα στο ΑΠΘ.

Η πολιτική του αστυνομικού κράτους συνεχίζεται και στις φοιτητικές διαδηλώσεις, αφού στο ΑΠΘ, μέρα παρά μέρα, σταθμεύει μια κλούβα των ΜΑΤ, μετά τις εισβολές της αστυνομίας στο Βιολογικό.

Η Φοιτητική Πορεία με το δικό της αυτόνομο πανό και μπλοκ, παλεύοντας να φτάσει όσο πιο μακριά γίνεται η γραμμή της συνέχισης του αγώνα απέναντι στα αντιεκπαιδευτικά μέτρα. Ενάντια στην πολιτική του “μετά θα λογαριαστούμε” και της υποταγής στην κυβερνητική πολιτική.

Εδώ να σημειώσουμε, ότι ο αναρχικός χώρος, αφού βέβαια κατέβηκε με σχετικά μικρές δυνάμεις, αποδεικνύοντας ότι “ξεφούσκωσε”, δεν ακολούθησε στη διαδήλωση αν και συμμετείχε στη συγκέντρωση. Αντίθετα, μια ώρα μετά, όταν η διαδήλωση είχε περάσει από τους δρόμους του κέντρου και ξαναπερνούσε από την Εγνατία για να πάει στο Υπουργείο, τότε ο αναρχικός χώρος βγήκε στο δρόμο και ακολούθησε σε απόσταση τη διαδήλωση.

Μετά από μήνες απραξίας, με τον κυρίαρχο ρεφορμισμό να έχει νεκρώσει τους φοιτητικούς συλλόγους και να αποδέχεται την κυβερνητική πολιτική (βλ. ελέγχους στα πανεπιστήμια και αντίστοιχα αποκλεισμούς φοιτητών), τώρα φαίνεται ότι το φοιτητικό κίνημα ξανακάνει τα πρώτα του βήματα. Τώρα πρέπει ο αγώνας να συνεχιστεί. Να ξαναμπούμε στο δρόμο των εβδομαδιαίων πανεκπαιδευτικών διαδηλώσεων, που πέρυσι, όχι μόνο ανέστειλαν την εγκατάσταση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, αλλά έσπασαν τις απαγορεύσεις γενικά και το φόβο.

Να συνεχίσουμε τον αγώνα, για την ανατροπή της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής.