Χρήστος Κάτσικας

Στην «καρδιά» της ιδιωτικής εκπαίδευσης της χώρας, στην Ανατολική Αττική, όπου στεγάζονται τα μεγαλύτερα ιδιωτικά σχολεία, ο αριθμός των αδήλωτων δασκάλων και νηπιαγωγών στο Πληροφοριακό Σύστημα myschool προκαλεί ίλιγγο!

Σύμφωνα με απαντητικό έγγραφο της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ανατ. Αττικής σε ερώτημα της ΟΙΕΛΕ, μόλις το 75% των ιδιωτικών δημοτικών και το 26%(!) των ιδιωτικών νηπιαγωγείων της περιοχής έχουν δηλώσει τους εκπαιδευτικούς τους στο πληροφορικό σύστημα! Αν στα νούμερα αυτά προστεθούν και οι μη δηλωμένοι εκπαιδευτικοί των απογευματινών δράσεων, τότε ο αριθμός των αδήλωτων αγγίζει το μισό του πραγματικού δυναμικού.

Πρόκειται για ένα ακραίο πάρτι φοροδιαφυγής και μαύρης εργασίας που προκαλεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα και πλήττει βάναυσα το δημόσιο συμφέρον.

Στο πλαίσιο αυτό έχει σημασία να θυμηθούμε λίγο την προπαγανδιστική γλώσσα πριν από την ψήφιση του νομοσχεδίου Κεραμέως για την ιδιωτική εκπαίδευση: Ναι στη… δημιουργική εποπτεία, όχι στους «ελέγχους σκοπιμότητας». Οπου σκοπιμότητα, βάλτε την καταγραφή των παρανομιών.

Οπως σημειώνει η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών (ΟΙΕΛΕ), προφανώς «αυτό θέλει να αποφύγει η κ. Υπουργός, αυτό επιδιώκουν οι συνοδοιπόροι της εκπρόσωποι των σχολαρχών. Να πλημμυρίσει η ιδιωτική εκπαίδευση με “μαύρη” εργασία και τα ταμεία των χορηγών της κυβέρνησης με ζεστό, “μαύρο» χρήμα”».

Θα μπορούσε, βέβαια, να υποθέσει κανείς ότι η παραπάνω παρανομία είναι μια εξαίρεση που για κακή τύχη του ΥΠΑΙΘ «έσκασε» λίγες μόνο μέρες μετά την ψήφιση του νέου νόμου για την ιδιωτική εκπαίδευση, τον οποίο ο Σύνδεσμος Ιδιωτικών Σχολείων (ΣΙΣ) δεν δίστασε να χαρακτηρίσει με τον απολύτως ενδεικτικό τίτλο «Ημέρα Ελευθερίας». Μάλιστα στην ανακοίνωσή τους οι σχολάρχες προχώρησαν και παραπέρα, μπαίνοντας στα χωράφια της δημόσιας εκπαίδευσης και καταλήγοντας στη φρικιαστική ευχή: «η ημέρα αυτή να είναι ο προπομπός για περισσότερη ελευθερία και στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα».

Να θυμίσουμε, λοιπόν, ότι οι καταγγελίες για βαρύτατες παραβιάσεις της νομοθεσίας από τη μεριά των σχολαρχών και για το αδιανόητο, μεσαιωνικό καθεστώς εργασίας για τους εκπαιδευτικούς διαφόρων ιδιωτικών σχολείων έχουν ιστορία και φωτίζουν τις αθέατες πλευρές μιας δύσοσμης κατάστασης που έχει εγκαθιδρυθεί στον χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης.

Χρόνια τώρα και ιδιαίτερα την περίοδο 2010-2016, οι σχολάρχες, εκμεταλλευόμενοι την πλήρη νομοθετική απορρύθμιση στην ιδιωτική εκπαίδευση, την απόσυρση της κρατικής εποπτείας από αυτήν και την κατάργηση ακόμη και των στοιχειωδών δικαιωμάτων των εργαζομένων, πολλοί ιδιοκτήτες ιδιωτικών σχολείων επιβάλλουν συνθήκες ζούγκλας και προχωρούν σε σημαντικές παραβιάσεις της νομοθεσίας που δεν αφορούν μόνο τα εργασιακά των εκπαιδευτικών, αλλά και την αλλοίωση του εκπαιδευτικού αγαθού μέσω νόθευσης βαθμολογιών, παραχάραξη ωρολογίων προγραμμάτων και έκδοση παράνομων τίτλων σπουδών.

Για παράδειγμα, τέτοιο καιρό πριν από τέσσερα χρόνια, αποκαλύπτονται απίστευτα πράγματα που λαμβάνουν χώρα σε ένα σχολείο «υπεράνω υποψίας» και δημιουργούν εύλογα ερωτήματα για το τι πραγματικά συμβαίνει πίσω από τους τοίχους των υπόλοιπων κερδοσκοπικών ιδιωτικών σχολείων, όπου μια άτυπη ομερτά χτισμένη από τον φόβο της αναιτιολόγητης απόλυσης κρατά τα στόματα κλειστά.

Οι καταγγελίες που έφτασαν στα γραφεία της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών (ΟΙΕΛΕ):
● Το σχολείο διοικείται επί της ουσίας από… υπάλληλο, ο οποίος υποκαθιστά τη Διεύθυνση και τρομοκρατεί όλους όσοι εργάζονται σ’ αυτό.
● Εκπαιδευτικοί απειλούνταν ότι θα απολυθούν εάν δεν κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα στα παιδιά τού εν λόγω «διοικούντος» υπαλλήλου του σχολείου
● Εκπαιδευτικοί πλήρους ωραρίου αναγκάστηκαν να υπογράψουν έγγραφο ότι επιθυμούν… τη μείωση(!) του ωραρίου τους και τη συνεπακόλουθη μείωση του μισθού τους
● Εκπαιδευτικοί που αρνήθηκαν να συναινέσουν στις παράλογες και παράνομες απαιτήσεις της διοίκησης του σχολείου απολύθηκαν. Οι απολύσεις τους υπογράφηκαν, όχι από τον νόμιμο εκπρόσωπο του σχολείου, αλλά παρανόμως από υπάλληλο του… λογιστηρίου!

Το 2019, πάλι σε επίσκεψη του προέδρου της ΟΙΕΛΕ στη Θεσσαλία, τα στοιχεία που βρέθηκαν σε σχολεία της περιοχής, ύστερα από καταγγελίες εκπαιδευτικών και μαρτυρίες γονέων, είναι συγκλονιστικά και απεικονίζουν μια ζοφερή πραγματικότητα. Αυτήν της συνεχούς προσπάθειας μετατροπής των ιδιωτικών σχολείων σε σουπερμάρκετ τίτλων σπουδών και σε εργασιακά κολαστήρια. Και, δυστυχώς, η εικόνα αυτή δεν αποτελεί ιδιαίτερο γνώρισμα μιας περιοχής, αλλά γενικό χαρακτηριστικό πολλών ιδιωτικών σχολείων σε όλη τη χώρα.

Επειτα από καταγγελία της Ομοσπονδίας στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΔΔΕ) της περιοχής και ύστερα από διασταύρωση των καταγγελιών με εκπροσώπους της διοίκησης σε σχολεία της περιοχής, βρέθηκαν ευρήματα που προκαλούν θλίψη, οργή και αγανάκτηση, όπως μεγάλος αριθμός υψηλών βαθμών (19 και 20) σε απολυτήρια του Λυκείου στο σύνολο σχεδόν των μαθητών, γεγονός που θα μπορούσε να ερμηνευτεί μόνο μεταφυσικά, ως μαζική επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στην περιοχή.

Η κυβέρνηση άναψε το πράσινο φως
Πριν από λίγο καιρό ο Κυριάκος Μητσοτάκης, από το βήμα του 12ου συνεδρίου του κόμματός του, ήταν σαφής για το πώς εννοεί τη δική του μεταρρύθμιση στον χώρο της Παιδείας: «Μια Παιδεία βασισμένη στον υγιή ανταγωνισμό μεταξύ πολλαπλών επιλογών, με γνώμονα πάντα την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών, σκεπτόμενοι πρώτα από όλα τους μαθητές, τους πραγματικούς πελάτες της Παιδείας».

Πώς το είπε ο κ. Μητσοτάκης; Τι είναι οι μαθητές; Πελάτες, λέει. Οι μαθητές είναι οι πελάτες των σχολείων. Δεν υπάρχει πιο χαρακτηριστική φράση δυσφήμησης της εκπαίδευσης, όταν ο μαθητής μετατρέπεται σε καταναλωτή, σε πελάτη, και όταν η μόρφωση υποβαθμίζεται σε αγοραία διαδικασία και εμπόρευμα. Και αυτό δεν ειπώθηκε από τον κ. Μητσοτάκη «εν τη ρύμη του λόγου του» σε συνέντευξη Τύπου, ειπώθηκε με το βάρος της εισηγητικής ομιλίας του στο 12ο συνέδριο της Ν.Δ.

Και κάνουμε αυτή την επισήμανση γιατί, αν γνωρίζει κανείς στοιχειωδώς τις απόψεις της Ν.Δ. και του προέδρου της για την εκπαίδευση, καταλαβαίνει αμέσως ότι όσα είπε ο τελευταίος «για τους μαθητές-πελάτες» κάθε άλλο παρά «ανορθογραφία» αποτελούν· αντίθετα, αυτό είναι το όραμά του για την Παιδεία.

Επιδέξια και αθόρυβα, με τη βοήθεια του τακτοποιημένου λόγου μιας νέας(;) μεταρρυθμιστικής σταυροφορίας, όπου σκόπιμα έχει υποκατασταθεί η αναζήτηση των αιτιών από τη διαπίστωση των αποτελεσμάτων, όλος ο προβληματισμός μοιάζει με τη θεωρία του πεπρωμένου στη θρησκευτική σκέψη, όπου οι άνθρωποι αναφωνούν «είναι θέλημα Θεού» για να εξηγήσουν ή να δικαιολογήσουν μια ορισμένη εξέλιξη των πραγμάτων: η ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης είναι η λύση!