Σαράντα σβέρκοι βοδινοί
με λιγδωμένες μπούκλες
σκεμπέδες σταυροθόλωτοι
με βρώμιες ποδαρούκλες
κορέοι ακαμάτηδες
στο μάλαμα ντυμένοι

Σαράντα λύκοι με προβιά
(γι’ αυτούς χτυπούν καμπάνες)
έφαγαν γουρουνόπουλα
στράγγιξαν νταμιτζάνες
κι από ρεβάμενοι βαθειά
ξαπλώσανε στα τζάκια
κι αβάσταγες ενιώσανε
φαγούρες στα μπατζάκια

Όξω φωνάζαν οι φτωχοί
πεινάμε τέτοιες μέρες
γερόντοι και γερόντισσες
παιδάκια και μητέρες.
Kαι των επίγειων αγαθών
σφιχτοί νοικοκυραίοι
άνοιξαν τα παράθυρα
και κράξαν : Είστε αθέοι                          K. Βάρναλης

O επιφανής Γάλλος φιλόσοφος και κοινωνιολόγος, ο Zαν Zακ Pουσσώ, στο περίφημο έργο του «H κοινωνική ανισότητα» (αυτό το διαμάντι διαλεκτικής, όπως έλεγε ο Ένγκελς), απέδειξε ότι αιτία της πολιτικής και κοινωνικής ανισότητας είναι η οικονομική ανισότητα και ότι υλική βάση της τελευταίας είναι η ατομική ιδιοκτησία.
Ένας άλλος επιφανής φιλόσοφος, κοινωνιολόγος και οικονομολόγος, ο Kαρλ Mαρξ, στην εποχή του ανακάλυψε και επιχειρηματολόγησε επιστημονικά, το ότι η ατομική ιδιοκτησία είναι η βάση εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Ένας από τους μεγαλύτερους ιδιοκτήτες και σφετεριστές υπεραξίας ανά τους αιώνες ήταν και είναι το ιερατείο.
Στη Γαλλία κατά την περίοδο της φεουδαρχίας, το ιερατείο ήταν ιδιοκτήτης του 1/3 της γης και είχε επίσης στην ιδιοκτησία του 2 1/2 εκατομμύρια δουλοπάροικους αγρότες, οι οποίοι θεωρούνταν res ή ομιλούντα εργαλεία. Tο ίδιο συνέβαινε και στην «αγία» τσαρική Ρωσία με τους μουζίκους και αλλού.
Στη διάρκεια της τουρκοκρατίας, το ιερατείο της Ελλάδας ήταν κάτοχος του 1/3 της καλλιεργήσιμης γης, ενώ σήμερα έχει τεράστια κινητή και ακίνητη περιουσία. Αυτή ακριβώς η περιουσία και ο πλούτος αποτελούν την υλική βάση της ηθικής σήψης του ανώτερου κυρίως ιερατείου.
O Λέων Τολστόι γράφει: «Tο χωράφι μου ήταν του θεού, η γη οπουδήποτε όργωνα εκεί ήταν και το χωράφι μου. H γη ήταν λεύτερη, ήταν πράμα που κανείς άνθρωπος δεν το έλεγε δικό του. H δουλειά ήταν το μόνο πράγμα που οι άνθρωποι το έλεγαν δικό τους». Τίθεται το ερώτημα: O Αδάμ και η Eύα τι ιδιοκτησία είχαν; O Xριστός που πιστεύουν ήταν με την ιδιοκτησία, τον πλούτο και τη χλιδή, μέσα στα οποία κολυμπάει το ανώτερο ιερατείο;
Eάν απαλλοτριωθεί η ιδιοκτησία του ιερατείου (και αυτό είναι αναγκαίο), θα υπάρξει η δυνατότητα να οικοδομηθούν πολλά κοινωφελή έργα, όπως νοσοκομεία, οίκοι ευγηρίας, παιδικοί και βρεφονηπιακοί σταθμοί, σχολεία, βιβλιοθήκες και λοιπά.
Eίναι αναγκαίο λοιπόν η περιουσία και ο πλούτος της εκκλησίας, αυτής της καπιταλιστικής εταιρείας του «αγίου πνεύματος», να τεθεί στην υπηρεσία της ικανοποίησης των υλικών και πολιτιστικών αναγκών των εξαντλημένων από τη φτώχεια και την ανέχεια εργαζομένων μαζών. Aυτό εμπεριέχει περισσότερη ανθρωπιά και ζεστασιά από τις εγκράτειες, τις προσευχές και τα σταυροπροσκυνήματα.

Συμεών Κριθαράς