Στις 26/04/1937, ενώ μαίνεται ο ισπανικός Εμφύλιος, η αεροπορία των ναζί, σε συνεννόηση με τον Φράνκο, ισοπεδώνει την Γκουέρνικα, μια μικρή πόλη στη χώρα των Βάσκων, σκοτώνοντας εκατοντάδες ανυπεράσπιστους αμάχους.
Η αεροπορική δύναμη Κόνδωρ έσπευσε να σώσει τον Φράνκο που παρά την υπεροπλία του δεν μπορούσε να καταλάβει τη Μαδρίτη. Οι ναζί έσπευσαν να κάνουν αυτό που ήξεραν να κάνουν πολύ καλά. Να βομβαρδίζουν αμάχους! Επέλεξαν τη Γκουέρνικα μια πόλη των Βάσκων για να δοκιμάσουν τις βόμβες που λίγο αργότερα θα χρησιμοποιούσαν κατά όλης της Ευρώπης.
Η σαραντάχρονη δικτατορία του Φράνκο εμπόδισε την ιστορική έρευνα σχετικά με τη σφαγή της Γκουέρνικα. Η επίσημη εκδοχή της φρανκικής προπαγάνδας ήταν ότι η πόλη πυρπολήθηκε από του «ερυθρούς στασιαστές» για τους δικούς τους προπαγανδιστικούς σκοπούς. Φυσικά κανείς δεν μπορούσε να δεχτεί κάτι τέτοιο. Ενα ερώτημα που απασχολούσε τους ιστορικούς ήταν αν ο βομβαρδισμός έγινε με τη συναίνεση των εθνικιστών, ή αν οι Γερμανοί έδρασαν ανεξάρτητα, κάνοντας μια γενική δοκιμή των μεθόδων αεροπορικής καταστροφής που επρόκειτο να παίξουν τόσο σημαντικό ρόλο στον επερχόμενο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι Γερμανοί μεταπολεμικοί πολιτικοί πάντως συνέκλιναν στην άποψη ότι για τη σφαγή ευθύνονται από κοινού οι ναζί και ο Φράνκο.
«Κραυγές παιδιών, κραυγές γυναικών, κραυγές πουλιών», σημείωνε στο ημερολόγιό του ο μεγάλος Ισπανός κομμουνιστής ζωγράφος Πάμπλο Πικάσο, λίγο πριν αποτυπώσει στον ομώνυμο πίνακά του την καταστροφή της Γκουέρνικα, κληροδοτώντας στην αιωνιότητα την αγριότητα του πολέμου.
e-prologos.gr
