Η ετυμηγορία του Ανώτατου Δικαστηρίου, που καταδικάζει σε βαριές ποινές κάθειρξης τους ηγέτες του καταλανικού ανεξαρτησιακού κινήματος, αντανακλά τον καταπιεστικό χαρακτήρα του μοναρχικού καθεστώτος. Παρότι ο πρόεδρος της υπηρεσιακής κυβέρνησης επιμένει να προπαγανδίζει την ιδέα ότι η Ισπανία αποτελεί παράδειγμα κράτους δικαίου στο οποίο επικρατεί η ισότητα έναντι του νόμου και η ανεξαρτησία του δικαστικού συστήματος, το σίγουρο είναι ότι η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου είναι ξεκάθαρα πολιτική. Τα νομικά επιχειρήματα επιδιώκουν μόνο να αποκρύψουν ένα προφανές γεγονός: αυτό που καταδικάζεται, αυτό που καταστέλλεται, είναι η άσκηση ενός δημοκρατικού δικαιώματος, του δικαιώματος του αυτοπροσδιορισμού, το οποίο εμπεριέχεται σε πολυάριθμα κείμενα των Ηνωμένων Εθνών.

Αυτή η καταδίκη, που θα επιφέρει μεγάλης κλίμακας πολιτικές συνέπειες με το άνοιγμα ενός βαθιού ρήγματος, συνιστά ένα ποιοτικό άλμα στην αυξανόμενη υποβάθμιση και περιορισμό των πολιτικών δικαιωμάτων και των δημοκρατικών ελευθεριών στη χώρα μας. Η Ισπανία δεν είναι μια δημοκρατία. Υπάρχει ένα κοινοβουλευτικό κατασκεύασμα, μια φαινομενικά δημοκρατική πρόσοψη, πίσω από την οποία κρύβεται μια ολιγαρχική εξουσία που κυβερνά πέρα και ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα. Η μοναρχία, κληρονόμος του Φρανκισμού, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο σφηνόλιθος ενός διεφθαρμένου συστήματος που οικοδομήθηκε τα χρόνια της λεγόμενης Μετάβασης στη δημοκρατία.

Το εθνικό ζήτημα στην Ισπανία, όπως άλλα δομικά προβλήματα, δεν μπορεί να βρει λύση στο σημερινό συνταγματικό και πολιτικό πλαίσιο. Η δεξιά επιδίδεται σε έναν ψεύτικο πατριωτισμό που κρύβει τη φοροαπάτη, την απόκρυψη κεφαλαίων που βρίσκονται σε φορολογικούς παραδείσους και την ανεξέλεγκτη διαφθορά. Η Ισπανία είναι το φέουδό της. Η υπεράσπιση της ενότητας της Ισπανίας δεν συνιστά παρά την υπεράσπιση των ταξικών της συμφερόντων. Όμως ούτε και η θεσμική αριστερά παρέχει λύσεις, γιατί ο πολιτικός της ορίζοντας έχει ως όριο το Σύνταγμα του 1978.

Ο εμπρηστικός λόγος των Θιουδαδάνος (σ.μετ.: πολιτικός σχηματισμός αντίστοιχο του “δικού μας” Ποταμιού), του Βοξ (σ.μετ.: φιλοφρανκικό ακροδεξιό μόρφωμα), καθώς και του Λαϊκού Κόμματος εναντίον του καταλανικού λαού δείχνει μια εκτροπή ακόμα πιο επικίνδυνη που σημειώνεται στην ισπανική δεξιά, μια τάση προς τον ανοιχτό φασισμό ή προς φιλοφασιστικές θέσεις. Είναι απαραίτητο να καταγγελθούν και να καταπολεμηθούν αυτές οι θέσεις. Ο ισπανικός εθνικισμός επιδιώκει μόνο να διασπά τους εργαζόμενους, καλλιεργώντας το μίσος και τη διχόνοια.

Ο καταλανικός λαός έχει δικαίωμα να επιλέξει το πολιτικό του μέλλον. Το ΚΚΙ (μ-λ) υπερασπίζεται το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των εθνοτήτων, που ασκείται μέσω δημοψηφίσματος με όλες τις νομικές εγγυήσεις. Όμως αυτή η δημοκρατική άσκηση δεν μπορεί να επιτευχθεί εντός της σημερινής πολιτικής και συνταγματικής τάξης. Δεν είναι αλήθεια, όπως ισχυρίζονται οι μοναρχικοί πολιτικοί, ότι στα πλαίσια του Συντάγματος μπορούν να γίνονται σεβαστά όλα τα δικαιώματα και να τίθενται όλες οι διεκδικήσεις εφόσον εκφράζονται με ειρηνική μορφή. Η καταστολή που ασκείται στην Καταλονία είναι η πιο προφανής απόδειξη ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει.

Μόνο η πολιτική ρήξη με τη μοναρχία, μόνο η ανακήρυξη της Λαϊκής και Ομόσπονδης Δημοκρατίας θα επιτρέψει στις ιστορικές εθνότητες να αποφασίσουν τον τρόπο ένταξής στους στο σύνολο της Ισπανίας. Ας οικοδομήοσυμε τη λαϊκή ενότητα που θα θέσει ένα τέρμα στο καθεστώς που καταδικάζει εκατοντάδες Ισπανούς στην ανεργία και τη φτώχεια, που παραβιάζει τις ελευθερίες και υποθηκεύει την εθνική κυριαρχία, υποτάσσοντας τη χώρα μας στον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ.

Το ΚΚΙ (μ-λ) καταδικάζει αυτή την ετυμηγορία που μόνο στόχο έχει να περιστείλει τα δημοκρατικά δικαιώματα. Απαιτεί την απελευθέρωση των καταλανών πολιτικών κρατουμένων και καταγγέλλει την καταστολή την οποία το μοναρχικό κράτος ασκεί στην Καταλονία.

15 Οκτώβρη 2019

Εκτελεστική Επιτροπή

του Κομμουνιστικού Κόμματος Ισπανίας (μαρξιστικού-λενινιστικού)