Είμαστε σε πόλεμο, αλλά ποιος είναι ο εχθρός;
Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν κοινός και τον έλεγαν κορονοϊό, αλλά τώρα έχω αλλάξει γνώμη. Θα ήταν στ’ αλήθεια ο εχθρός μας και εμείς απέναντί του, αν πέφταμε με τα μούτρα στην διπλή προσπάθεια να τον κατανοήσουμε και να τον αναχαιτίσουμε. Αντ’ αυτού τι βλέπουμε; Την ίδια στιγμή που εμείς, ο κόσμος, η κινητήρια δύναμη της ζωής, μετράμε τα πλακάκια του σπιτιού, τις αναπνοές μας, τα τρόφιμα, τα τελευταία χρήματα, τις ώρες μέχρι να βραδιάσει, τις φίλες, τις παλιές φωτογραφίες, τα χαμόγελα, το κουράγιο μας… την ίδια στιγμή που δίνουμε χρόνο από τον χρόνο μας- που δεν ξέρουμε πόσο πολύς ή λίγος είναι- για να προετοιμαστεί το δημόσιο σύστημα υγείας σωστά, για να το διευκολύνουμε ώστε να μας περιθάλψει αν κι όταν το χρειαστούμε, εκείνο αποδεκατίζεται κι άλλο αντί να δυναμώνει, φωνάζει αβοήθητο και δεν του δίνουν σημασία!
Βλέπουμε λεφτά, λεφτά να περνάνε και να πηγαίνουν όχι στη δημόσια υγεία, αλλού: Ιδιώτες, έμποροι της ανάγκης, πλουτίζουν -κι άλλο- με τα λεφτά μας που τους τα δίνει το κράτος λες και είναι δικά του! 1.600 € η ιδιωτική κλίνη στη ΜΕΘ τώρα από 800 που κόστιζε μόλις την προηγούμενη βδομάδα! Με πρωτοβουλία του κράτους!!! χα χα χα… θα γέλαγα, αν δε μου ερχόταν να κλάψω! Τα τεστ ανύπαρκτα, ούτε για τις γιατρούς δεν έχει, αλλά αυτό δεν εμποδίζει τον κ. Τσιόδρα να βγαίνει και να ανακοινώνει τα νέα κρούσματα, χα! θα ξαναγέλαγα αν…
Τελικά το κράτος είναι σπουδαία εφεύρεση κι όχι ότι δεν το ήξερα, αλλά τώρα θυμώνω με εκθετική αύξηση από μέρα σε μέρα, επειδή αντιλαμβάνομαι ότι όσο εγώ μένω μέσα- οικειοθελώς και φρονίμως- αυτό εκεί έξω διαλύει ό,τι υπάρχει ακόμα κι αντιστέκεται όχι μόνο στον κορονοϊό, αλλά σε κάθε εχθρό μου.
Κι έτσι, όταν σφυρίξει λήξη και με δειλά βήματα βγούμε από τις φυλακές μας, ευγνωμονούσες που είμαστε ζωντανές και μας επιτρέπεται να βήξουμε και να πιάσουμε το χέρι του φίλου μας, τα μνημόνια θα είναι μια μακρινή ανάπαυλα, ούτε εκεί τελικά δεν βρήκαμε τον πάτο που ψάχνουμε από το 2008! Καινούριος κόσμος θα έχει ανατείλει με μισούς μισθούς, μισές ζωές, μισά δικαιώματα… Η ευτυχία θα χωράει σε μια υποταγμένη ρουτίνα υψηλής εποπτείας, με εννοείτε;

Νάση Πετριτσοπούλου