Ανταπόκριση από την Αγωνιστική Παρέμβαση Εκπαιδευτικών

Πραγματοποιήθηκε σήμερα, Τετάρτη 29/1, η στάση εργασίας που είχε προκηρύξει η ΟΛΜΕ ενάντια στην Κατάργηση των Δημοσίων Σχολείων και στην αντικατάστασή τους από τα Ωνάσεια, όπως προβλέπει το αντιδραστικό νομοσχέδιο που κατέθεσε σήμερα στη Βουλή ο υπουργός της πλήρους Ιδιωτικοποίησης της Παιδείας.

Βάσει αυτού του νομοσχεδίου, η κυβέρνηση της ΝΔ έχει στόχο να …χαρίσει αρχικά 22 σχολεία στον Ιδιωτικό Οργανισμό, Αλεξανδρος Ωνάσης, να καταργήσει τις οργανικές θέσεις των εκπαιδευτικών και συνολικά τα εργασιακά και δημοκρατικά τους δικαιώματα και συγχρόνως να διώξει τα παιδιά των πιο φτωχών συνοικιών από τα σχολεία τους, με δεδομένο ότι η ένταξη στα Ωνάσεια προϋποθέτει εξετάσεις… Συνεπώς, με το εν λόγω αντιλαϊκό νομοσχέδιο, η κυβέρνηση θεσπίζει το …σχολείο του ΟΟΣΑ και τονίζει στις εργατο-λαϊκές συνοικίες ότι η φοίτηση των παιδιών τους στη β/θμια εκπαίδευση αποτελεί πολυτέλεια… Στη βάση αυτή, και στο Ηράκλειο σχεδιάζει η κυβέρνηση να καταργήσει δύο σχολεία,το 9ο Γυμνάσιο και το 10ο ΓΕΛ, στην εργατική και πολλαπλώς δεινοπαθούσα εργατική Ζώνη των Δειλινών.

Απέναντι σε αυτή την επίθεση, η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ εξ αρχής αντιστάθηκε. Ανέδειξε τον στυγνά αντιδραστικό χαρακτήρα του μέτρου και κατάγγειλε τη σύμβαση του ΥΠΑΙΘΑ με τον οργανισμό του Ωνάση, ενώ κάλεσε το ΔΣ της ΕΛΜΕ να καταδικάσει εγκαίρως, αλλά και τους φορείς του γονεϊκού κινήματος να αντισταθούν. Η αγωνιστική δράση της παράταξής μας βρήκε γόνιμο έδαφος και αποδοχή τόσο στους συλλόγους των εκπαιδευτικών των δύο υπό κατάργηση σχολείων, όσο και στη βάση της ΕΛΜΕ. Η κωλυσιεργία όμως της ΟΛΜΕ, η άρνησή της να απαντήσει αμέσως, να καταδικάσει και να οργανώσει την αντίσταση του κλάδου δεν έδωσε τη δυνατότητα της απεργιακής διαμαρτυρίας και της μαζικής αντίστασης των συναδέλφων.

Παρά ταύτα, η σημερινή συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης ήταν αρκετά μαζική και η διάθεση των συναδέλφων για αντίσταση ανυποχώρητη. Είναι όμως αναγκαία η κλιμάκωση του αγωνιστικών κινητοποιήσεων, μέσω της λήψης απόφασης από την ΟΛΜΕ για απεργιακό αγώνα, με οργάνωση και προοπτική. Γιατί μόνο τότε ο θυμός, η οργή και η αγανάκτηση μπορούν να αποκτήσουν τα απαραίτητα χαρακτηριστικά της ανυποχώρητης συλλογικής πάλης, που είναι ο μόνος δρόμος για την απόκρουση των βαρβάρων μέτρων των ιδιωτικοποιήσεων, της απομόρφωσης των λαϊκών στρωμάτων και της κατεδάφισης των θεμελιωδών εργασιακών, μορφωτικών και δημοκρατικών κατακτήσεών μας.