Όχι μόνιμη εργασία αλλά επισφάλεια και χειραγώγηση.
Ανεμίζοντας κάλπικα προεκλογικά διοριστήρια, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί μια βίαιη προσαρμογή της εκπαίδευσης στις πολυετείς απαιτήσεις του ΟΟΣΑ, των θεσμών και του κεφαλαίου, για την αποσύνδεση πτυχίου-επαγγελματικών δικαιωμάτων, για τα ακριβοπληρωμένα προσόντα και την «αριστεία», την αξιολόγηση και την κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών. Στρατηγικός στόχος όλων αυτών δεν αποτελούν βέβαια οι «μόνιμοι διορισμοί», αλλά το αντίθετο τους. Η ευέλικτη, επισφαλής και ακριβοπληρωμένη εργασία και στο βάθος η πειθάρχηση-χειραγώγηση αναπληρωτών και «μόνιμων» εκπαιδευτικών.

Με ψεύτικες προεκλογικές υποσχέσεις σπέρνουν διχόνοιες και αυταπάτες
Αυτοί που εφαρμόζουν την πολιτική της επιτροπείας, των ελέγχων και των ασφυκτικών δεσμεύσεων για πλεονάσματα μέχρι το 2060 (!), γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα ότι, οι υποσχέσεις για διορισμούς το 2020 δεν έχουν άλλη χρήση παρά αυτή της διατήρησης της κατάστασης ομηρίας των χιλιάδων αναπληρωτών. Η αγωνία των αδιόριστων άλλωστε, έχει γίνει αντικείμενο προεκλογικής αλλά και μετεκλογικής δημαγωγίας όλο το προηγούμενο διάστημα. Αρκεί να θυμηθούμε πόσες φορές η σημερινή κυβέρνηση (όπως και οι προηγούμενες) έχει παίξει το χαρτί των δεκάδων χιλιάδων διορισμών.
Αν γίνουν μόνιμοι διορισμοί, αυτοί θα αφορούν έναν μικρό αριθμό στην ειδική αγωγή κατά την προεκλογική περίοδο. Μετά η καμένη γη… θα επανέλθει.

Το πραγματικό περιεχόμενο και οι στόχοι του νομοσχεδίου.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, ο εκπαιδευτικός κόσμος πρέπει να διαβάσει πίσω από τις λέξεις και τις κάλπικες υποσχέσεις, το πραγματικό περιεχόμενο αυτού του νομοσχεδίου.
Πρώτος πραγματικός στόχος είναι η αναδιάταξη των πινάκων των αναπληρωτών, αφού με αυτό το «νέο σύστημα» θα γίνεται η πρόσληψη τους. Αποσυνδέοντας οριστικά το πτυχίο από τα εργασιακά δικαιώματα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εγκαινιάζει το αντιδραστικό και σίγουρα ακριβοπληρωμένο «προσοντολόγιο». Μέσα στις γραμμές του νέου νόμου ανασταίνονται όλες οι προσπάθειες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, από το 90 και μετά, να εφαρμόσουν τις κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ. Από την εφαρμογή του νέου νόμου και μετά οι αναπληρωτές εκτός από την ετήσια βάσανο των μετακομίσεων, θα έχουν και το βαρύ οικονομικό φορτίο της απόκτησης νέων προσόντων! Μεταπτυχιακές σπουδές, επιμορφωτικά σεμινάρια, ξένες γλώσσες και όλα αυτά με την επιδίωξη της αριστείας για χάρη της μοριοδότησης! Ο καθένας μπορεί να αναλογιστεί (όπως συνέβη και με τον ΑΣΕΠ) τις νέες ευκαιρίες που θα αδράξει-με το αζημίωτο πάντα- ο ιδιωτικός τομέας την επαύριο του νόμου. Όλα αυτά τα προσόντα, αλλά και νέα που θα προστίθενται κάθε φορά, ο εκπαιδευτικός θα καλείται να τα αποκτήσει ξοδεύοντας πολύ χρόνο και χρήμα, για να παραμένει σε θέση πρόσληψης στις λίστες αναπληρωτών… και την επόμενη χρονιά. Και όταν θα αποκτά ένα προσόν, θα ξεκινά ένα νέο γολγοθά για την απόκτηση του επόμενου και αυτό ποτέ δεν θα τελειώνει…
Δεύτερος προφανής στόχος της εισαγωγής του προσοντολογίου δεν είναι άλλος από την προώθηση της αξιολόγησης. Είναι βέβαιο ότι το νομοσχέδιο με τίτλο «νέο σύστημα διορισμών», αφορά εξίσου και τους μόνιμους εκπαιδευτικούς. Όποιος νομίζει ότι δίπλα στον «προσοντούχο πλέον αναπληρωτή» θα διατηρεί την θέση του με μόνο εφόδιο το πτυχίο, ο μόνιμος εκπαιδευτικός είναι βαθιά γελασμένος. Το νέο νομοσχέδιο «προετοιμάζει» ιδεολογικά την εκπαιδευτική κοινότητα και την κοινωνία, για την εφαρμογή της αξιολόγησης με στόχο την κατηγοριοποίηση-πειθάρχηση και -ανάλογα με τις εξελίξεις- και την απόλυση των εκπαιδευτικών. Σε κάθε περίπτωση εισάγει την αντίληψη ότι η κάθε εργασιακή θέση θα πρέπει να ανήκει στον πλέον «προσοντούχο» διεκδικητή.

Τι να κάνουμε
Το εκπαιδευτικό κίνημα βρίσκεται μπροστά σε μια κρίσιμη μάχη. Ο κατακερματισμένος κόσμος των αναπληρωτών και οι μόνιμοι, καθώς και οι φοιτητές, που καλούνται να στελεχώσουν τις νέες στρατιές των αδιόριστων και ται αναπληρωτών εκπαιδευτικών, οφείλουν να παραταχθούν ενωμένοι.
Είναι υποκριτικά τα «δάκρυα» του Γαβρόγλου για το «δικαίωμα στην εργασία όλων των κατηγοριών υποψηφίων», που με την εφαρμογή αυτή της πολιτικής ο ίδιος δημιουργεί. Στόχος και αυτού του νόμου, όπως και των προηγούμενων είναι να σπάσει κάθε δυνατότητα συλλογικής στάσης και σκέψης και ο κάθε ένας με τον φάκελο των προσόντων του να ανταγωνίζεται τον διπλανό του, για μια θέση… στον ήλιο! Γιατί γνωρίζουν καλά οι κυρίαρχοι ότι έτσι, μπορούν να διαχειριστούν και να επιβάλουν καλύτερα την πολιτική της αδιοριστίας, της χειραγώγησης, της κατηγοριοποίησης και της διάλυσης του δημόσιου σχολείου.
Απέναντι στο ερώτημα «ποιος έχει δικαίωμα στην εργασία» που διαρκώς θέτει το σύστημα και τα φερέφωνα του, να απαντήσουμε όλοι.
Απέναντι στην αντίληψη του διαχωρισμού, των προσόντων και του ανταγωνισμού οφείλουμε να υπερασπιστούμε αυτά που μας ενώνουν. Το πτυχίο και την προϋπηρεσία, που ως κοινά κεκτημένα είναι τα μόνα αντικειμενικά κριτήρια για να εδραιωθεί πάνω τους η συλλογική στάση και πάλη για μόνιμους διορισμούς. Κάθε έννοια προσοντολογίου σηματοδοτεί το διαχωρισμό, σημαίνει ένα αέναο κυνήγι τίτλων, την οικονομική εξόντωση και τελικά την εργασιακή επισφάλεια για όλους τους εκπαιδευτικούς.
Απέναντι στην πολιτική της διάσπασης, του ανταγωνισμού και εν τέλει της αδιοριστίας που προωθεί το προσοντολόγιο, να αντιπαρατάξουμε ενότητα και αγώνα για την υπεράσπιση της εργασίας και του δημόσιου σχολείου.

ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ-ΠΡΟΣΟΝΤΟΛΟΓΙΟ
ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
ΜΑΖΙΚΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΛΥΨΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΕΝΩΝ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠ’ ΤΑ ΠΤΥΧΙΑ

ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΤΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΝΕΟΣ ΝΟΜΟΣ

Κοινή ανακοίνωση του Εκπαιδευτικού Ομίλου & της Φοιτητικής Πορείας