Γράφει ο Χρήστος Γαρουνιάτης

Γιατί δεν πήγατε στο Μπάκιγχαμ κυρία δήμαρχε;

Ή θα πάτε στα σαράντα απ’ τον θάνατο του πρίγκιπα Φίλιππου;

Με το καλό! 

Προσέξαμε ότι επιλέξατε κιόλας τη μία φορά την είσοδο της άλλοτε βρετανικής έπαυλης του Μον Ρεπό και την άλλη τα Παλαιά Ανάκτορα των Βρετανών Αρμοστών της Επτανήσου για να στείλετε on camera τη θλίψη και τα συλλυπητήρια του λαού μας στη βρετανική Μοναρχία, αντί να αρκεστείτε, όπως ίσως θα οφείλατε, σε μια γραπτή δήλωση έκφρασης λύπης μακριά απ’ τους τόπους που θυμίζουν τη βρετανική λεηλασία και βαρβαρότητα. Δεν λέμε,  αφού ο εκλιπών πρίγκιπας του βρετανικού Θρόνου είχε την τύχη να γεννηθεί στο νησί μας, δικαιολογείται μάλλον κάποια διπλωματική τοποθέτηση, μια ανάλογη τοποθέτηση τέλος πάντων, ασχέτως άλλων γεγονότων που εμεσολάβησαν από τότε στη δύσμοιρη χώρα μας μα και στο νησί μας και στα Επτάνησα για την επιβολή της βρετανικής «τάξης πραγμάτων», για να μη μιλήσουμε αμέσως τώρα για τις θηριωδίες του βρετανικού Θρόνου στην Κέρκυρα και στα Επτάνησα την περίοδο της ιερής Ελληνικής Επανάστασης του 1821, αλλά και νωρίτερα και αργότερα. Τι δουλειά είχατε όμως σε επίσημο τρισάγιο στον Άγιο μας σαν αυτό που δεν πίστευαν τα μάτια μας όταν είδαμε εικόνες του ακόμη και στους δρόμους μας;    

Ακόμα κι ο πρωθυπουργός, εξ όσων γνωρίζουμε, κυρία δήμαρχε, δεν έλαβε μέρος σε τρισάγιο των Βρετανών της Αθήνας για τον θάνατο του Φίλιππου. Αλλά εσείς είστε υπεράνω τέτοιων μικροτήτων, ε;  

Μήπως όμως θα ‘ταν καλύτερα και δίκαιο, αξιότιμη κυρία δήμαρχε Κέρκυρας, να ‘χετε κάνει ή να κάνετε κάποια στιγμή τον επόμενο μήνα, την 21η του Μάη ίσως, ένα τρισάγιο και για τους χιλιάδες, τους αμέτρητους Κερκυραίους και άλλους Επτανήσιους που έπεσαν θύματα απίστευτων βασανισμών και εγκλημάτων της βρετανικής Μοναρχίας και Αυτοκρατορίας;

Ο επτανησιακός πολιτικός πολιτισμός, εννοείται, δεν επιτρέπει αναφορές αυτή την ώρα σε μέλη της βασιλικής οικογένειας της Βρετανίας. Τουλάχιστον όχι από εμάς. Αλλά η πολιτική σας ακράτεια δεν επιτρέπει και τη σιωπή μας, κυρία δήμαρχε που ως πρώτος πολίτης του Δήμου οφείλετε να σταθμίζετε αναλόγως τις πράξεις σας και τα λόγια σας, με δικαιοσύνη και σεβασμό στην Ιστορία του τόπου και των προγόνων και θυμάτων του λαού που σας ανέδειξε στο ύπατο αξίωμα στην πόλη μας.

Δεν είναι απόδοση τιμής σ’ έναν νεκρό, αλλά προσβολή στους νεκρούς μας και στη δημοκρατική φρόνηση του λαού μας αυτά που διαπράττετε, έξω απ’ το Μον Ρεπό μάλιστα, κυρία δήμαρχε!

Είναι απολύτως σεβαστό δικαίωμα του βρετανικού προξενείου να κάνει όποιο τρισάγιο επιθυμεί, ακόμα και περιφέροντας στους δρόμους εικόνα ηγετικού μέλους άλλου κράτους και μάλιστα της βρετανικής Μοναρχίας που είχε και δεν εκράτησε μιαν ελληνική ιδιότητα, ό,τι ίσως και αν είχε κάνει ή δεν είχε κάνει στη ζωή του. Στεκόμαστε κι εμείς ‘τούτη την ώρα, όπως ο λαός μας νομίζουμε, με απόλυτο σεβασμό. Αλλά, αν μας επιτρέπετε, συμμεριζόμαστε πλήρως και τις διαμαρτυρίες του βρετανικού λαού για το πολιτικά απαράδεκτο «σίριαλ» για τον πρώην σύζυγο της βασίλισσας της Βρετανίας. Είτε αποκαλούσε τους Έλληνες «μπάσταρδους», όπως Βρετανοί ιστοριογράφοι αναφέρουν, είτε όχι.  

Είναι δικαίωμα και κάθε λογής επίσημου και ανεπίσημου «πράκτορα» των βρετανικών συμφερόντων στην πάντα όπως έλεγε η Μαρί Ασπιώτη γεμάτη απ’ αυτούς Κέρκυρα να θρηνεί και να οδύρεται για την απώλεια του Δούκα του Εδιμβούργου ή και να φαντασιώνεται επισκέψεις του στην Κέρκυρα στη διάρκεια της ζωής του, με ή χωρίς υποβρύχια, για το καλό μας. Έχουν δει, τι δεν έχουν δει τα μάτια μας εδώ και χρόνια για την «αναπαραγωγή» του βρετανικού πολιτισμού στην Κέρκυρα! Άξιος ο μισθός τους!   

Ο δήμαρχος όμως της Κέρκυρας, φίλες και φίλοι, δεν εκλέγεται από Λονδρέζους λόρδους και μυλόρδους!    

Ούτε η Ιστορία μπορεί να παραχαραχτεί επειδή το θέλουν κάποιοι, καθώς φαίνεται, όπως και η δήμαρχός μας!

Εμείς θυμόμαστε ότι ο βρετανικός Θρόνος εκαταλήστευσε την Κέρκυρα και τα Επτάνησα.

Θυμόμαστε τη γενναία παραίτηση της συντηρητικής στο πολιτικό φρόνημα Μαρίας Ασπιώτη από τη διεύθυνση του Βρετανικού Ινστιτούτου Κέρκυρας και από κάθε αγαθή σχέση της με τον βρετανικό Θρόνο και τους επιτελείς του, λίγο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις θηριωδίες του στην αδελφική μας νήσο Κύπρο που το όνομα ηρώων της φέρει η αίθουσα  συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου μας.

Εμείς θυμόμαστε τα λόγια-μαρτυρίες του απαυδισμένου απ’ τη λεηλασία των Επτανήσων Βρετανού στρατηγού Τσαρλς Τέιμς Νάπιερ στη διάρκεια της βρετανικής «Προστασίας» ότι με τους πόρους τους «η Κέρκυρα συντηρεί τον Αρμοστή, η Κεφαλονιά πληρώνει το ράφτη του και η Ζάκυνθος τον αμαξοποιό του», όπως έγραψε στο Λονδίνο.

Θυμόμαστε τους απίστευτους απαγχονισμούς, βασανισμούς και διωγμούς των Επτανησίων και τη βάρβαρη επιβολή στρατιωτικού νόμου στην Κέρκυρα από τους επιτετραμμένους του βρετανικού Στέμματος εις βάρος των προγόνων μας το 1821 επειδή τάχθηκαν υπέρ της Ελληνικής Επανάστασης στα τουρκοκρατούμενα ελληνικά εδάφη.

Εμείς θυμόμαστε τις απίστευτες καταστροφές που έγιναν με εντολή του βρετανικού Στέμματος στις στρατιωτικές και άλλες υποδομές της Κέρκυρας το 1864 ως όρος για την ένωση της Επτανήσου με την Κέρκυρα κι εστιγματίστηκαν για πάντα και ποιητικά απ’ τον μαθητή του Σολωμού ποιητή Γεράσιμο Μαρκορά στο ποίημά του «Τα κάστρα μας»:

Τι σεισμός βροντοδέρνει και τ’ άστρα;
Τι φωτιά μαύρου κόσμου είν’ εκείνη
Που ξερνούν τα θεόρατα κάστρα
Με καπνούς, με λιθάρια πολλά;

Μοιάζει, ναι, της φωτιάς οπού χύνει
Του Εγκέλαδου το πύρινο στόμα
Σαν αντάρτης ταράζεται ακόμα
Μες την Αίτνη θαμμένος βαθυά

Τάχα οι Τούρκοι πετούν στον αέρα
Με τυφλή, με παράκαιρη βία,
Όσα τείχη αποφράξαν μια μέρα
Τη μεγάλη εχθρική τους ορμή;

Όχι κόσμε! η φιλόνομη Αγγλία
Τέτοια δόξα του Τούρκου φθονάει
Ξαρματόνει, ερημάζει, χαλάει
Πριν αφήση τη μαύρη μας γη…

Εμείς θυμόμαστε τον ξεσηκωμό των εργατικών συνδικάτων της Μεγάλης Βρετανίας για να μην εκτελεστούν πολιτικοί κρατούμενοι των φυλακών της Κέρκυρας το 1947 απ’ το βάρβαρο καθεστώς που επέβαλαν με τα βρετανικά τανκς κι αεροπλάνα στην Αθήνα η βρετανική πλουτοκρατία των Ρότσιλντ και η αντίστοιχη ελληνική.

Θυμόμαστε ότι τις αρχές του 1832 οι εκπρόσωποι του βρετανικού Θρόνου στην Κέρκυρα επέβαλαν στην οικογένεια του δολοφονημένου Κυβερνήτη της απελευθερωμένης Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια να ενταφιάσει στη Μονή Πλατυτέρας τα οστά του μυστικά τα χαράματα για να μην προκληθούν λαϊκές αντιδράσεις υπέρ του και υπέρ της Ελλάδας, όπως θυμόμαστε καλά και ότι το Φορέιν Όφις κρατά ακόμη ερμητικά κλειστό τον Φάκελο για τη δολοφονία του!

Εμείς θυμόμαστε ότι το 1802 αποβιβάστηκαν στην Κέρκυρα δυνάμεις του στόλου του βρετανικού Στέμματος για να βοηθήσουν τις οθωμανικές και ρωσικές δυνάμεις να καταπνίξουν την απαίτηση του λαού για στοιχειωδώς δημοκρατικό Σύνταγμα διοίκησης στα Επτάνησα.   

Θυμόμαστε ότι τον Οκτώβριο του 1944 βρετανική στρατιωτική δύναμη εκάλυψε και συνέδραμε δυνάμεις του ΕΔΕΣ από την Ήπειρο στην επιβολή καθεστώτος πολιορκίας του λαού με δολοφονικές ένοπλες επιθέσεις εναντίον του συγκεντρωμένου με σημαίες του ΕΑΜ, της Βρετανίας, της Σοβιετικής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής άοπλου κερκυραϊκού λαού που ζητούσε δημοκρατική διοίκηση από γνήσιους εκπροσώπους του.

Θυμόμαστε ότι, όπως στέλεχος της ανυπότακτης Αριστεράς είχε τόσο ορθά πει στο γεμάτο τάφους — για τη νίκη των βρετανικών και ελληνικών αστικών όπλων στην μετακατοχική Ελλάδα — νησάκι μας Λαζαρέτο το 2015, «η Κέρκυρα έχει τη δική της ιστορία. Δεν είναι μόνο τα παλάτια των βασιλιάδων, οι επαύλεις και τα θέρετρα (…) Έχει και τα δικά της σύμβολα αγώνα απέναντι σε όλη αυτήν τη σαπίλα», που αντιθέτως «αντανακλούν την περηφάνια, τη λεβεντιά, τον αληθινό πατριωτισμό, τον βαθύ ανθρωπισμό και τον ηρωισμό ενός άλλου κόσμου, που μάχεται για τα πιο όμορφα ιδανικά».

Εμείς θυμόμαστε τους Κερκυραίους νεκρούς μας στην Κύπρο το 1974 όταν ο βρετανικός Θρόνος και οι επιτελείς του «έκαναν πλάτες» στην Τουρκία και βυσσοδομούσαν εναντίον του Μακαρίου γιατί δεν ήθελε να κάνει το νησί αεροπλανοφόρο του ΝΑΤΟ!

Εμείς θυμόμαστε το πατριωτικό περήφανο γράμμα του φιλομοναρχικού Κερκυραίου αξιωματικού εν αποστρατεία Ηλία Πρίφτη σε τοπική εφημερίδα το 1946 με την άρνησή του ν’ αποδεχθεί τιμές από εκπροσώπους του βρετανικού Θρόνου για τη σπουδαία συμβολή τού δολοφονημένου από κρατικά όργανα γιου του Αλέκου Πρίφτη στην Εθνική Αντίσταση και στη διάσωση αεροπόρων των Συμμάχων, μ’ ετούτα τα λόγια: «Πριν κάμποσες μέρες η ΝΕ του ΕΑΜ μάς ειδοποίησεν ότι άγγλος συνταγματάρχης που παρεπιδημεί στην πόλη μας αναζητεί τον Αλέκο Πρίφτη (…), τους συγγενείς του, για να του απονείμει “ηθικήν αμοιβήν”, για τις υπηρεσίες που προσέφερε στους Συμμάχους, κατά τον Εθνικοαπελευθερωτικό μας Αγώνα, παίζοντας τόσον αποφασιστικό ρόλο στη διάσωση των δέκα αμερικανών αεροπόρων κ.τλ. Με την παρούσα μας επιθυμούμε να πληροφορηθεί ο κ. άγγλος συνταγματάρχης, ότι ο Αλέκος Πρίφτης, αγωνιστής της Δημοκρατίας, διώχτηκε και υποχρεώθηκε ν’ απομακρυνθεί απ’ το σπίτι του και την ιδιαίτερή του πατρίδα και σκοτώθηκε απ’ το καθεστώς που οι Άγγλοι εγκατέστησαν στην Ελλάδα. Επομένως την παρασημοφορία αυτή δίκαια τη θεωρούμε πρόκληση για τη μνήμη του ηρωικού μας παιδιού κι έχουμε ιερή, ελληνική υποχρέωση να μην την αποδεχτούμε από κείνους που με την πολιτεία τους αναστατώνουν το δύσμοιρο τόπο μας για να σκοτώνονται τα παιδιά μας, πράμα, άλλωστε, που θα τώκανε κι ο τιμημένος μας νεκρός αν εζούσε».

Θυμόμαστε ότι εναντίον της βάρβαρης κατοχής της Επτανήσου απ’ τον βρετανικό Θρόνο οι πρόγονοί μας Επτανήσιοι Ριζοσπάστες τον 19ο αιώνα έγραψαν στον Ύμνο τους:

Θάρθη, θάρη ναι, μια μέρα,
που θα ξεσχισθούν συνθήκαι.
Κι όποιος σε άλυσες εμβήκε,
πάλι ελεύθερος θα βγη.

Θυμόμαστε ότι το 1932 με απαίτηση του βρετανικού Θρόνου η κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου απαγόρευσε με τη βία σε εκπροσώπους του λαού της Κέρκυρας να επιδώσουν ψήφισμα υπέρ του κυπριακού λαού στον επισκέπτη της Κέρκυρας πρίγκιπα της Ουαλίας και διάδοχο του βρετανικού Θρόνου Εδουάρδο.

Από τον Ριζοσπάστη της Κέρκυρας του 1850

Θυμόμαστε ότι στην εφημερίδα τους «Ριζοσπάστης» στην Κέρκυρα το 1850 οι πρόγονοί μας έγραψαν ετούτα προς τον καλυπτόμενο επισήμως απ’ τον βρετανικό Θρόνο για τα εγκλήματά του στα νησιά μας  εκπρόσωπό του Αρμοστή: «Η Βουλή έκαμε μνείαν των ανοσιουργημάτων της στρατοκρατίας σου (…) Ανατριχιάζεις οσάκις γίνεται λόγος περί των πραγμάτων εκείνων φοβούμενος μη σε καταπνίξη το αίμα των θυμάτων σου! (…) Ο πολιτικός σου τάφος είναι ήδη ανεωγμένος! εις αυτόν θέλεις καταβή με τας αράς (…) της Επτανήσου, της Ελλάδος απάσης και της Ευρώπης. Η ιστορία του πολιτικού σου βίου, κατά την Επτάνησον, θέλει μετά φρίκης αναγινώσκεσθαι, και θέλει σε κατατάσσει ως εφάμιλλον των τεράτων του απολυτισμού και της σκληρότητος». 

Δεν ξεχνάμε ούτε τι έγραψαν η λονδρέζικη «Morning Chronicle» τις 25 Απριλίου 1850 και η νεοϋρκέζικη «New York Daily Tribune» τις 6 Ιανουαρίου 1859 για όσα υπέστησαν οι πρόγονοί μας απ’ το βρετανικό Στέμμα. «Φρίττουμε με τα τρομερά μέτρα αντιποίνων που επέβαλαν τα στρατοδικεία με βάση τις οδηγίες του λόρδου ύπατου αρμοστή. Θάνατος, εξορία και σωματικές ποινές» ακόμη και «δίχως δίκη και με τη συνοπτική διαδικασία του στρατιωτικού νόμου», έγραψε η πρώτη. Δια χειρός του Καρλ Μαρξ έγραψε η δεύτερη: «Τα φιλανθρωπικά αισθήματα της Μεγάλης Βρετανίας για τα νησιά εκδηλώθηκαν με πραγματικά αυστριακή αγριότητα» και «σ’ ένα πληθυσμό 200.000 ψυχών οι 8.000 τιμωρήθηκαν με απαγχονισμό, μαστίγωση, φυλάκιση κι εξορία· γυναίκες και παιδιά μαστιγώθηκαν μέχρις αίματος».  

Πότε θα κάνετε τρισάγιο για όλους αυτούς τους προγόνους μας, για όλα αυτά τα θύματα του βρετανικού Θρόνου, κυρία δήμαρχε;

Στην Κέρκυρα είστε δήμαρχος, όχι στην περιοχή του Μπάκιγχαμ!

* Το εικαστικό έργο στην κορυφή του θέματος είναι σημερινή δημιουργία του καλλιτέχνη Γιώργου Μικάλεφ.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΑΡΟΥΝΙΑΤΗΣ