Κυκλοφόρησε από τις ΜΟΡΦΩΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ, με αφορμή τα 50 χρόνια από τον Νοέμβρη ’73

το εξαιρετικά ενδιαφέρον και τεκμηριωμένο βιβλίο του σ. Παύλου Αλεξίου, με τίτλο:

Πολυτεχνείο – Η «μεγάλη ύβρις» 50 χρόνια μετά «Η ιστορία διδάσκει και εμπνέει»

και υπότιτλο:

Για την υπεράσπιση της ιστορικής μνήμης, ενάντια στη λήθη, την καπηλεία και την παραχάραξη

Βιβλιοπαρουσίαση στο ΣΗΜΑ, Σάββατο, 4 Νοέμβρη, 7:30 μμ

Στον πρόλογο του βιβλίου, αποσπάσματα του οποίου δημοσιεύουμε, ο συγγραφέας αναφέρεται στην επίδραση που είχε η εξέγερση του Πολυτεχνείου στη γενιά του και στην ανάγκη να υπερασπιστούμε την ιστορική μνήμη, κόντρα στη λήθη και στην παραχάραξη της αλήθειας.

«Είναι πολύ καιρός που μας απασχολούσε αυτό το ζήτημα. Απ’ όταν πρωτοετείς φοιτητές στο Πολυτεχνείο, το 1975, ζούσαμε με θέρμη και πραγματικά ρίγη συγκίνησης τις πρώτες επετείους, μέσα από τις μεγαλειώδεις πορείες, τις μουσικές, τις θυελλώδεις συζητήσεις και αντιπαραθέσεις στις Γενικές Συνελεύσεις και τα «πηγαδάκια», που δυστυχώς σήμερα δεν γίνονται, και θελήσαμε να μάθουμε την αλήθεια, μέσα από «ντοκουμέντα», γιατί από τότε κάποιοι παρουσίαζαν την «αλήθεια», όπως τους βόλευε. Ίσως μέσα από όλα αυτά προσδιορίστηκε και η πολιτική μας πορεία».

Αυτά τα «ντοκουμέντα» μας τα έδωσε το βιβλιαράκι, του οποίου σελίδες δημοσιεύονται στο Παράρτημα Ι.
«Έκτοτε οι αντιπαραθέσεις πήραν άλλο χαρακτήρα.
Και μπορεί σίγουρα τα αστικά επιτελεία να θέλουν να ξαναγράψουν την ιστορία, όπως τα βολεύει, με αποσιωπήσεις, χαλκευμένες ειδήσεις και μια διατεταγμένη άθλια προπαγάνδα («πες, πες, κάτι θα μείνει»), μια ανάλογη προσπάθεια γίνεται και από άλλες πλευρές που μιλούν στο όνομα της Αριστεράς και του Κομμουνισμού, για τους δικούς τους σκοπούς.

Από τότε σε συγκεντρώσεις και συζητήσεις, έμπαινε το ζήτημα «Τι έγινε τελικά στο Πολυτεχνείο; Τι ρόλο έπαιξαν οι διάφορες πολιτικές δυνάμεις;» και δίνονταν κάποιες απαντήσεις και καταβαλλόταν από πλευράς μας προσπάθεια για να φανερωθεί η αλήθεια. Γιατί μπορεί να υπάρχουν διατυπώσεις ότι «αλήθεια είναι ό,τι συμφέρει το λαό», αλλά εμείς θεωρούμε ότι «η αλήθεια πάντα συμφέρει το λαό».

Αυτήν την αλήθεια προσπαθήσαμε πολλές φορές να τη δώσουμε με ανακοινώσεις και μπροσούρες, αντιμετωπίζοντας -πολλές φορές- ύβρεις, συκοφαντίες ακόμη και προπηλακισμούς.

Μια τέτοια «γεύση», αυτής της καπηλείας, παίρναμε όταν σε προκηρύξεις της ΚΝΕ που έχουν κυκλοφορήσει τα επόμενα χρόνια, στην ιστορική φωτογραφία του εξωφύλλου, κάτω από τα εμβληματικά αυτά συνθήματα, κάποιες φορές, έχει τεθεί η υπογραφή ΚΝΕ, που βέβαια τότε δεν υπήρχε, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες του οπισθόφυλλου…».

«Από πολύ παλιά λοιπόν υπήρχε η σκέψη να γραφεί κάτι πιο τεκμηριωμένο, αν και πάντα θα υπάρχουν ανοιχτά ζητήματα προς περαιτέρω διερεύνηση.
Το παρόν κείμενο δεν αναφέρεται εκτενώς στο χρονικό της εξέγερσης και δεν κάνει μια συνολική αποτίμησή της, γιατί κυρίως είναι μια μάχη της μνήμης ενάντια στην λήθη, στην καπηλεία και στην πλαστογράφηση.

Σημειώνουμε ότι στα Παραρτήματα, παρατίθενται σελίδες από το βιβλίο του Μ. Ανδρουλάκη, «Πριν σβήσουν τα φώτα» (ΙΙ), η άγνωστη ιστορία του αγωνιστή φοιτητή της ΑΣΚΤ από το Δίστομο Γιάννη Καΐλη, που καλλιγράφησε τα συνθήματα στην πόρτα του Πολυτεχνείου, για να μη ξεχαστεί (IΙΙ), απόσπασμα από το Πόρισμα του Εισαγγελέα Δ. Τσεβά, με τους νεκρούς του Πολυτεχνείου (ΙV), γιατί πολλά λέγονται για το ζήτημα αυτό, και φωτογραφικό υλικό από τις μέρες της εξέγερσης (V).

Τελειώνοντας, θέλουμε σε αυτό το σημείο να σημειώσουμε ότι, όταν αναφερόμαστε σε πολιτικές δυνάμεις, αναφερόμαστε σε ηγεσίες και πολιτικές γραμμές και όχι σε απλά μέλη, τα οποία, όπως και στο Πολυτεχνείο, έδωσαν ψυχή και σώμα στην μεγάλη εξέγερση».

Νοέμβρης 2023 Παύλος Λ. Αλεξίου