Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του Μ-Λ ΚΚΕ

Σε τροχιά γεωπολιτικής αντιπαράθεσης ΗΠΑ – Κίνα

1. Να αντιστρέψει την πραγματικότητα επιχειρεί ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, μετά την ανακοίνωση του ΥΠΕΞ της Κίνας για διακοπή του διαλόγου σε μία σειρά συνεργασίες και συμφωνίες ανάμεσα στις δυο χώρες μετά την επίσκεψη της Πελόζι στην Ταϊβάν. Οι εκπρόσωποι των ΗΠΑ ξεσηκώνουν τώρα παγκόσμιο θόρυβο ενάντια στην Κίνα, εμφανίζονται υπερασπιστές της κυριαρχίας της Ταϊβάν και καταδικάζουν τα στρατιωτικά γυμνάσια και την επίδειξη στρατιωτικής δύναμης του Πεκίνου, υποκινώντας τους συμμάχους τους στην Ασία να πράξουν το ίδιο. Μιλούν για υπεράσπιση της κυριαρχίας των χωρών αυτοί που τις τρεις τελευταίες δεκαετίες -και προκειμένου να θέσουν κάτω από τον έλεγχο και την κυριαρχία τους ολόκληρες χώρες και περιοχές- εξαπέλυσαν αλλεπάλληλους κατακτητικούς πολέμους, διαμέλισαν, υποδούλωσαν και κομμάτιασαν χώρες και λαούς, οργάνωσαν πραξικοπήματα και «πολύχρωμες επαναστάσεις».

Οι τυχοδιωκτικές ενέργειες των Αμερικανών προοιωνίζουν και επισπεύδουν τις διαδικασίες ανεξαρτητοποίησης της Ταϊβάν, βάζοντας σε κίνδυνο την παγκόσμια ειρήνη. Κατά συνέπεια, ο ανταγωνισμός των δύο αυτών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων σχηματοποιείται στην γεωπολιτική αντιπαράθεση πάνω στη στρατηγικής σημασίας περιοχή Ασίας-Ειρηνικού, όπου έχει μετατοπισθεί το κέντρο βάρους του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Η απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν πριν ένα χρόνο -σε συνδυασμό με την απροθυμία των ΗΠΑ να εμπλακούν σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία- στέλνει μήνυμα στο Πεκίνο πως ο Ινδο-Ειρηνικός αποτελεί πρωταρχικό στόχο για τις ΗΠΑ, όπως κατέδειξε η απόφαση της Ουάσιγκτον για τη συγκρότηση της συμμαχίας AUKUS και τώρα η επίσκεψη Πελόζι.  Πολύ κοντά, εκεί, στη Θάλασσα των Φιλιππίνων, έχει αγκυροβολήσει (πριν την επίσκεψη Πελόζι) το αεροπλανοφόρο «Ronald Reagan» μαζί με καμιά ογδονταριά πλοία διαφόρων μεγεθών και χιλιάδες αμερικανούς στρατιώτες. Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, με μία τυχοδιωκτική ενέργεια, σπάει τη δέσμευση των ΗΠΑ να μην αναπτύξει επίσημες σχέσεις με την Ταϊβάν, στο πλαίσιο της πολιτικής της «Μίας Κίνας», με προφανή στόχο την ενίσχυση του αυτονομιστικού κινήματος για την απόσχιση από την Κίνα και την ανεξαρτησία της Ταϊβάν. Με την εκλογή Μπάιντεν ακολουθείται μία πολιτική διάβρωσης του δόγματος της «μίας Κίνας». Μετά τη χαλάρωση μίας σειράς περιορισμών στις επαφές ΗΠΑ-Ταϊβάν και τη δήλωση Μπάιντεν (Απρίλης 2022) ότι θα επέμβουν στρατιωτικά οι ΗΠΑ σε περίπτωση στρατιωτικής επίθεσης της Κίνας στην Ταϊβάν, ήρθε η επίσκεψη Πελόζι να το επιβεβαιώσει, κλείνοντας -κατά την άποψη των ΗΠΑ- την πόρτα για τυχόν επανένωση της Ταϊβάν με την Κίνα.

 Για τις ΗΠΑ, το νησί αποτελεί ένα γεωπολιτικό σημείο, με το οποίο ελέγχεται εκτός από την Κίνα και ένα μεγάλο τμήμα του Ειρηνικού. Εξ άλλου το αμφιλεγόμενο καθεστώς της αυτοαποκαλούμενης Δημοκρατίας της Ταϊβάν επιτρέπει στους Αμερικανούς όχι μόνον να έχουν κάτω από τον απόλυτο έλεγχό τους τις ταϊβανέζικες στρατιωτικές βάσεις, αλλά και να στηρίζουν τις όποιες κινήσεις για την ανεξαρτησία του νησιού. Σημειώνουμε ότι, σύμφωνα με τα διεθνή μέσα, περίπου το 48% των 5.400 επιχειρησιακών πλοίων μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων στον κόσμο πέρασαν από τα Στενά της Ταϊβάν τους πρώτους επτά μήνες του 2022. Το 88% των μεγαλύτερων σε χωρητικότητα πλοίων του κόσμου διήλθαν από εκεί μέσα στο 2022. Επομένως είναι μεγάλο πλήγμα για την παγκόσμια ναυτιλία, το κλείσιμο των Στενών.

Παράλληλα, η Ταϊβάν έχει μεγάλη οικονομική βαρύτητα εξαιτίας της  τεράστιας παραγωγής προηγμένων ημιαγωγών (μικροτσίπς) που χρησιμοποιούνται σε όλες τις νέες τεχνολογίες, από iPhone και λάπτοπ έως τα σύγχρονα οπλικά συστήματα και από την κβαντική πληροφορική, την Τεχνητή Νοημοσύνη έως την αυτόνομη οδήγηση και τις 5G τηλεπικοινωνίες. Ο ταϊβανέζικος κολοσσός TSMC (Taiwan Semiconductor Manufacturing Company) αυτή τη στιγμή ελέγχει το 92% της παγκόσμιας παραγωγής εξελιγμένων μικροτσίπ 10 νανομέτρων και κάτω. Πρόκειται λοιπόν για ηγετική δύναμη στον τομέα των ημιαγωγών.

Οι ΗΠΑ είναι ο μεγαλύτερος αγοραστής (72% των αναγκών τους σε μικροτσίπ), η Ευρώπη καλύπτει κατά 50% τις ανάγκες της από την Ταϊβάν, ενώ η Κίνα έχει ήδη μπει στην παραγωγή, έχοντας επενδύσει πάνω από 100 δισ. δολάρια στον τομέα παραγωγής ημιαγωγών. Αντιλαμβάνεται κανείς τι σημαίνει ένας αποκλεισμός του νησιού από την Κίνα και τις επιπτώσεις σε όλο τον Πλανήτη.

2. Η ραγδαία άνοδος της Κίνας -την τελευταία ιδιαίτερα δεκαετία- και η προοπτική να εκθρονίσει τα επόμενα χρόνια τις ΗΠΑ από την κορυφή δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από την αμερικάνικη ηγεσία. Γι’ αυτό οι ΗΠΑ κηρύσσουν, φανερά και απροσχημάτιστα, τον οικονομικό και πολιτικό πόλεμο ενάντιά της και ιεραρχούν σαν βασικό στρατηγικό τους στόχο την αντιμετώπιση της Κίνας, επειδή -όπως αποφαίνονται τα επιτελεία τους- «η άνοδος της Κίνας μετατοπίζει ριζικά την ισορροπία ισχύος». Αυτή η αμφισβήτηση και η απειλή απώλειας της πρωτοκαθεδρίας των ΗΠΑ στην παγκόσμια σκηνή κάνει τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό πιο επικίνδυνο και τυχοδιωκτικό, πηγή πολέμου και επίθεσης. Η τυχοδιωκτική επίσκεψη της Πελόζι είναι έκφραση ακριβώς αυτής της πολιτικής. Η ηγεσία των ΗΠΑ βιάζεται, βλέπει ότι ο χρόνος δουλεύει αδυσώπητα σε βάρος της και θέλει να εξωθήσει και να σύρει όσο γίνεται γρηγορότερα την Κίνα σε αντιπαράθεση, πριν αυτή αποκτήσει την κολοσσιαία οικονομική, στρατιωτική και πολιτική δύναμη που προβλέπεται σε λίγα χρόνια.

 Ως καταπάτηση της εθνικής κυριαρχίας της χώρας του θεώρησε ο πρόεδρος της Κίνας, Σι Τσινπίνγκ, την επίσκεψη της προέδρου της αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων και εκπροσώπων του Κογκρέσου στην Ταϊβάν. Σημειώνουμε πως  με βάση το ψήφισμα 2758 της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών του 1971 η κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας είναι η μόνη νόμιμη κυβέρνηση που εκπροσωπεί ολόκληρη την Κίνα και η Ταϊβάν αποτελεί αναπαλλοτρίωτο τμήμα της επικράτειας της Κίνας. Σαν απάντηση στην προβοκατόρικη επίσκεψη, η Κίνα επέβαλε κυρώσεις κατά της Ν. Πελόζι, με το σκεπτικό ότι οι ενέργειές της ήταν «μοχθηρές» και «προκλητικές», και ταυτόχρονα ανακοίνωσε ότι διακόπτει τις διμερείς συναντήσεις μεταξύ υψηλόβαθμων στρατιωτικών αξιωματικών και τη συνεργασία στο πλαίσιο ενός μηχανισμού θαλάσσιας ασφάλειας μεταξύ ΗΠΑ – Κίνας. Επιπλέον αναστέλλονται οκτώ μηχανισμοί συνεργασίας ΗΠΑ – Κίνας σε θέματα όπως το κλίμα, η αντιμετώπιση του εγκλήματος, οι μετανάστες, η διακίνηση ναρκωτικών κ.ά. Παράλληλα, ως αντίποινα, επέβαλε απαγόρευση εισαγωγών σε περισσότερα από 2.000 ταϊβανέζικα προϊόντα. Σε ό,τι αφορά στο στρατιωτικό σκέλος πραγματοποίησε τις μεγαλύτερες στρατιωτικές ασκήσεις που έχουν διεξαχθεί ποτέ, σε έξι ζώνες γύρω από την Ταϊβάν, με πραγματικά πυρά, έχοντας περικυκλώσει το νησί. Παράλληλα, το κινέζικο ΥΠΕΞ ανακοινώνει πιθανά πλήγματα στρατιωτικών στόχων της Ταϊβάν, προώθηση νέας νομοθεσίας για εθνική επανένωση, αποστολή στρατιωτικών αεροσκαφών και πλοίων που θα σπάσουν τα θαλάσσια και εναέρια σύνορα του νησιού, σφίγγοντας τη θηλιά γύρω από το λαιμό της Ταϊβάν. Ταυτόχρονα, συγκροτεί τις δυνάμεις και τις συμμαχίες της στην περιοχή της Ευρασίας μέσα από μια σειρά οικονομικά και πολιτικά σχήματα, με βασικό τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO), που αποκτά και χαρακτηριστικά οργανισμού Ασφάλειας. Παρότι οι ενέργειες αυτές σηματοδοτούν μια νέα, πιο επιθετική φάση στην πολιτική του Πεκίνου απέναντι στην Ταϊβάν, τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους στην Ασία (Ιαπωνία κλπ), η ηγεσία της Κίνας διακήρυξε πως αντιμετωπίζει την επίσκεψη της Πελόζι και την υπόθεση της Ταϊβάν  με «στρατηγική υπομονή», επιδιώκοντας προφανώς να κερδίσει χρόνο, να μην οδηγηθεί τώρα σε ρήξη με τις ΗΠΑ, διαβλέποντας πως ο χρόνος δουλεύει αναπότρεπτα σε βάρος του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και υπέρ των δικών της συμφερόντων και επιδιώξεων. Το ζήτημα βέβαια είναι τι περιθώρια θα έχει η Κίνα να αποφύγει τη σύγκρουση αν βρεθεί αντιμέτωπη με μια επόμενη, μεγαλύτερου βεληνεκούς επιθετική ενέργεια των ΗΠΑ, όπως πχ η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Ταϊβάν.

3. Εκείνο που εύλογα δημιουργεί το αίσθημα της παγκόσμιας αστάθειας και ανασφάλειας είναι η ραγδαία επιτάχυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, αλλά και οι σπασμωδικές κινήσεις των Αμερικανών απέναντι στις προσεκτικές κινήσεις του κινέζικου ιμπεριαλισμού. Παρ’ όλο που ορισμένοι θεωρούν το «θέμα Πελόζι» σαν μία ήττα «στα σημεία» της κινέζικης πολιτικής, εν τούτοις στην πραγματικότητα, οι ΗΠΑ σήκωσαν μία πέτρα για να τη ρίξουν στα πόδια τους. Αυτές είναι οι εκτιμήσεις μάλιστα ισχυρών κύκλων στην Ουάσιγκτον και αποτελούν δείγμα των εσωτερικών κυβερνητικών τριβών, οι αντιφάσεις, οι διχογνωμίες και ταλαντεύσεις που συνόδευσαν την επίσκεψη, αν κρίνουμε από τη δριμύτατη κριτική που ασκήθηκε στην περιοδεία Πελόζι, από βασικά αμερικανικά ΜΜΕ.

Οι αναμενόμενες δηλώσεις υποστήριξης της Κίνας από τους  ρώσους εκπροσώπους Λαβρόφ και Πετκόφ  ισχυροποιούν τη γενικότερη  ιμπεριαλιστική συμπαράταξη  Κίνας-Ρωσίας, που -χωρίς ακόμα να παίρνει σαφή γεωστρατηγικά χαρακτηριστικά- αντιπαρατίθεται απέναντι σε μία λαχανιασμένη υπερδύναμη που δεν μπορεί ούτε να μαζέψει τα κομμάτια των «συμμάχων» της στην Ευρώπη. Σταδιακά η σημερινή συμπαράταξη Κίνας-Ρωσίας, ύστερα μάλιστα και από τον πόλεμο στην Ουκρανία, τείνει να μετασχηματιστεί σε συμμαχία των δύο μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που έρχεται να ανατρέψει τους παγκόσμιους συσχετισμούς δυνάμεων. Αυτή η εξέλιξη όσο θα εδραιώνεται θα διαμορφώνει μια νέα παγκόσμια πραγματικότητα, αφού όποιος κυριαρχεί στην Ευρασία κυριαρχεί στον πλανήτη. Ο ορισμός του στρατηγικού κινδύνου για τις ΗΠΑ, που είναι η ανάδειξη μιας δύναμης ή συνδυασμού δυνάμεων που θα κυριαρχήσουν στην Ευρασία, εμφανίζεται απειλητικά στον ορίζοντα.

4. Σε ό,τι αφορά στις παγκόσμιες εξελίξεις, έξι μήνες μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία  και την τωρινή μεγάλη αναστάτωση στην Ασία, οι παράγοντες του πολέμου δυναμώνουν διαρκώς και απειλούν να οδηγήσουν σε μνημειώδεις συγκρούσεις τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για την παγκόσμια ηγεμονία και το ξαναμοίρασμα του κόσμου, για την πιο στυγνή εκμετάλλευση και εθνική καταπίεση των λαών και καταλήστευση του πλούτου των εξαρτημένων χωρών, για την κατάπνιξη των ασίγαστων αγώνων των λαών για εθνική και κοινωνική απελευθέρωση.

Καλό είναι να θυμηθούμε τους πανηγυρικούς για τις «λεωφόρους της ειρήνης και της ευημερίας των λαών», που δήθεν θα άνοιγαν όταν διαλύθηκε η ΕΣΣΔ. Πολύ γρήγορα οι λαοί είδαν τι σημαίνει «ειρήνη» και «ευημερία» μέσα στο σύστημα του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού. Να, γιατί και σήμερα οι λαοί δε θα πρέπει να τρέφουν αυταπάτες από τις «πολυπολικές» και «αρχιτεκτονικές φλυαρίες» περί «ασφάλειας».

Όσο υπάρχει ο ιμπεριαλισμός, δεν μπορεί να υπάρξει ασφάλεια και ειρήνη για τους λαούς!

Κόντρα στον αδυσώπητο και ανελέητο ανταγωνισμό των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για την παγκόσμια ηγεμονία και παρά την αδύναμη θέση που βρίσκεται το λαϊκό, επαναστατικό κίνημα, οι λαοί αργά ή γρήγορα θα ορθώσουν το ανάστημά τους, θα οργανώσουν την πάλη τους και είναι βέβαιο πως νέες επαναστάσεις θα τραντάξουν τα θεμέλια του παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού συστήματος και ο 21^ος αιώνας θα προσφέρει συγκλονιστικές ανακατατάξεις, ανατροπές και ελπιδοφόρες αλλαγές στην ανθρωπότητα.

8-08-2022

Γραφείο Τύπου του Μ-Λ ΚΚΕ