Με επιτυχία οι πρώτες πρόβες αλλαγής του χάρτη της χώρας

μικρό χρονικό

Η χερσόνησος του Άθω είναι το ανατολικότερο και ίσως το πιο βασανισμένο από τα τρία άκρα τής ευρύτερης γεωγραφικά χερσονήσου της Χαλκιδικής.

Ο βασανισμός της ξεκινάει από νωρίς. Σύμφωνα με τη μυθολογία, η χερσόνησος του Άθω δημιουργήθηκε όταν ο ομώνυμος ήρωας σήκωσε έναν βράχο-βουνό της Θράκης, και το εκτόξευσε (ανεπιτυχώς) προς τους θεούς. Ο βράχος έπεσε στο σημείο που σήμερα βρίσκεται η ορεινή χερσόνησος. Σε άλλη εκδοχή του μύθου, ο Άθως είναι καταπλακωμένος στο συγκεκριμένο σημείο, κάτω από βράχο που πέταξε σε βάρος του ο Ποσειδώνας. Από τότε, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, και ιδίως μετά το 480 πΧ, οπότε ο Ξέρξης κυριολεκτικά διάνοιξε ισθμό στη βόρεια πλευρά της χερσονήσου, προκειμένου να περάσει από εκεί με ασφάλεια ο στόλος του.
Σήμερα η χερσόνησος του Άθω ταυτίζεται με την αυτόνομη «Μοναστική Πολιτεία του Αγίου Όρους». Την αυτονομία τους την κέρδισαν με το σπαθί τους οι μοναχοί, ιδίως εκείνοι που στα 1941 έγραφαν επιστολή προς τον Χίτλερ για να του διαμηνύσουν: «παρακαλούμεν και ικετεύομεν θερμώς την Υμετέραν Εξοχότητα, όπως αναλάβη υπό την υψηλήν προστασίαν και κηδεμονίαν Αυτής (σ.σ. της αυτόνομης Μοναχικής Πολιτείας)».
Αυτοδιοίκητο τμήμα του ελληνικού κράτους, το Άγιο Όρος έχει 20 μοναστήρια στο έδαφός του εκ των οποίων τα 17 είναι ελληνικά, το 1 ρώσικο, το 1 βουλγάρικο και ακόμη 1 σέρβικο. Παρά την πολυ-πολιτισμική του αύρα, εννοείται ότι το έδαφος του Αγίου Όρους υπάγεται στην κυριαρχία του ελληνικού κράτους, ενώ και διοικητικά το Άγιο Όρος τελεί υπό την εποπτεία του κράτους. Ενδιαφέρουσα ιδιαιτερότητα, σύμφωνα με το άρθρο 105 του Συντάγματος, πως «όλοι όσοι μονάζουν (ενν. στο Άγιο Όρος) αποκτούν την ελληνική ιθαγένεια μόλις προσληφθούν ως δόκιμοι ή μοναχοί, χωρίς άλλη διατύπωση». Ως προς αυτό, ίσως πρόκειται για το μοναδικό κομμάτι εδάφους στην ελληνική επικράτεια με τόσο επιδεικτική απουσία γραφειοκρατίας. Αυτό ισχύει και για τη φορολόγηση, τους δασμούς, τη στράτευση, κλπ, όπου τα πράγματα είναι καταπληκτικά (και τελείως απλά) για όποιον διαμένει στην Ιερά Κοινότητα.

silver alert

Όμως η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας προφανώς βρέθηκε σε αδόκητο αδιέξοδο όταν χρειάστηκε να δημοσιεύσει τον χάρτη της Ελλάδας με τα τέσσερα «επίπεδα υγειονομικής (σ.σ. αν-) ασφάλειας». Τι να κάνει η ΓΓΠΠ;
Να μετρήσει κρούσματα ή και θύματα στον τόπο που έχει ονομαστεί «κλήρος και περιβόλι της Παναγιάς»; Να ανεβοκατεβάζει επίπεδα και να αλλάζει χρώματα στο «Αγιώνυμο Όρος», το οποίο είναι το «σωτήριο λιμάνι για όσους επιθυμούν να σωθούν»; Να υποδείξει στην Εκκλησία υγειονομικά μέτρα, στα οποία το χριστεπώνυμο πλήθος, από τον «τελευταίο» πιστό μέχρι τους λαοπρόβλητους Μητροπολίτες, έχει επιδείξει χαρακτηριστική δυσανεξία;
Τα περιθώρια επιλογών ήταν εξαρχής περιορισμένα. Έτσι, η ΓΓΠΠ σκέφτηκε το εξής:

Η εξαφάνιση του τρίτου ποδιού της Χαλκιδικής υπήρξε τέκνο της μετριοπάθειας, και καρπός της σύνεσης της Γενικής Γραμματείας. Αναρτώντας τον χάρτη αυτό στις 23/10 στους επίσημους ηλεκτρονικούς τόπους της, η ΓΓΠΠ αφενός άφηνε τους μοναχούς κυριολεκτικά να ησυχάσουν, αφετέρου ικανοποιούσε τις κεφαλές του πολιτειακού μας συστήματος, που ήδη απεργάζονται μέσω Χάγης και Διεθνών δικαστηρίων ελαφρές «τροποποιήσεις» στον χάρτη της χώρας. Ένα νησί πάνω – ένα κάτω, ένα πόδι περισσότερο – ένα πόδι λιγότερο, αυτό θα μπορούσε να είναι το λανθάνον μήνυμα του πρωτότυπου χάρτη, ο οποίος ωστόσο φρόντιζε να εντοπίζει σε μεγέθυνση το Καστελόριζο.

αυτοί που δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη

Όμως την ίδια μέρα, 23/10, η Γενική Γραμματεία είχε παράλληλη υποχρέωση να δημοσιεύσει χάρτη «πρόβλεψης κινδύνου πυρκαγιάς». Ευτυχώς, το μεγαλύτερο κομμάτι της χώρας δεν φαινόταν να κινδυνεύει από καιρικά φαινόμενα και «θεομηνίες», ούτε και η Αθωνική Πολιτεία.
«Τι να κάνουμε τώρα;», προβληματίστηκαν οι χαρτογράφοι της ΓΓΠΠ. «Να βάλουμε το πόδι στη θέση του, ή να γενικεύσουμε τη χρήση ενός χάρτη της Ελλάδας χωρίς τη χερσόνησο του Άθω;». Καμία εκδοχή δεν φάνηκε να τους ενθουσιάζει. Ήθελαν να το συζητήσουν με επιστημονικούς όρους, αλλά ο χρόνος πίεζε αδυσώπητα: είχε έρθει η ώρα να κάνουν την ανάρτηση.
Ευτυχώς, ένας από τους χαρτογράφους είχε πρόσφατα δει την ταινία «Λούφα και Παραλλαγή». Πήρε ένα νόμισμα, κατά τα πρότυπα της ταινίας, το τίναξε στον αέρα να περιστραφεί γύρω από τον άξονά του, και όταν αυτό έπεσε στη γη, σαν άλλος Κιμούλης φώναξε δυνατά: «Το πόδι!».

οι Πύλες του Πολιτικού Παραδόξου

πηγή: Λαϊκός Δρόμος