Μια συνεχής επίθεση χωρίς τελειωμό, όπως φαίνεται, έρχεται τα τελευταία χρόνια να υποβαθμίσει περαιτέρω τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της παιδείας. Με μια σειρά νομοσχέδια και νόμους, η κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει το τοπίο στην εκπαίδευση, ενώ όπως φαίνεται έπεται και συνέχεια.
Ήδη από το 2021, με το νόμο Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη γνωρίσαμε την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής (ΕΒΕ) που ορίζεται από το εκάστοτε πανεπιστημιακό τμήμα, το χρονικό όριο φοίτησης και τις διαγραφές των φοιτητών, ενώ φυσικά ορόσημο αποτελεί η πανεπιστημιακή αστυνομία. Η προσπάθεια αυτή, μάλιστα, για μόνιμη είσοδο της αστυνομίας στις σχολές έλαβε σάρκα και οστά με εικόνες όπως παρουσία των ΜΑΤ σε χώρους πανεπιστημιακού ασύλου, ξυλοδαρμοί, προσαγωγές, συλλήψεις, καθώς και μια σειρά κατασταλτικά μέτρα και ενέργειες δίχως προηγούμενο.
Ακόμα, από τον νόμο αυτό ορίζεται ο περιορισμός του αριθμού των επιλογών στο μηχανογραφικό, η ελεγχόμενη είσοδος κι η έξοδος των φοιτητών στους και από τους χώρους των σχολών τους, αλλά και η σύσταση Πειθαρχικού Συμβουλίου Φοιτητών. Κλείσιμο πανεπιστημιακών τμημάτων, ανάλογα με την απορρόφηση των αποφοίτων στην αγορά εργασίας, καθώς και αξιολογήσεις τμημάτων με βάση την απόδοση των φοιτητών και την εύρεση εργασίας μετά το πέρας των σπουδών τους, είναι μερικές ακόμα από τις αλλαγές του νόμου αυτού.
Σε συνέχεια όλων αυτών ήρθε και ο νόμος Κεραμέως, το 2022, που επιτρέπει την κάλυψη διοικητικών θέσεων στα πρυτανικά συμβούλια από εξωσχολικούς, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα και νομιμοποιώντας την είσοδο μεγαλοεπιχειρηματιών στις διοικήσεις των σχολών. Φυσικά, όλα αυτά κουμπώνουν σε έναν ήδη εντατικοποιημένο ρυθμό σπουδών για τους φοιτητές, τον οποίο ολοένα και δυσκολεύουν με προόδους, προαπαιτούμενα μαθήματα, αλυσίδες μαθημάτων και νέα προγράμματα σπουδών, εφαρμόζοντας κατά γράμμα τις οδηγίες της ΕΕ.
Σαν να μην έφταναν αυτά, ξεκίνησαν και οι δηλώσεις από την πλευρά της κυβέρνησης που αναδεικνύουν ως βασικό στόχο την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος και την κατάργηση, στην ουσία, της δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Στην προσπάθεια αυτή, λοιπόν, έγινε αναφορά από τον Κ. Μητσοτάκη στο άρθρο 28 του Συντάγματος και στις διακρατικές συμφωνίες, ώστε να προβλεφθεί η δυνατότητα εισόδου των ιδιωτικών πανεπιστημίων στη χώρα μας με ταυτόχρονη αποφυγή της αναθεώρησης του άρθρου 16. Πιο συγκεκριμένα, όπως ειπώθηκε σε ομιλία του στη Βουλή, «οι διακρατικές συμφωνίες του άρθρου 28 του Συντάγματος προσφέρουν σήμερα τη δυνατότητα, με την ευθύνη της Εθνικής Αρχής Ανώτατης Εκπαίδευσης, να υπάρξει αναγνώριση ξένων πανεπιστημίων που θα ήθελαν να επενδύσουν στην Ελλάδα», ενώ συνεχίζει με απόλυτη ειλικρίνεια για τον πραγματικό στόχο και σκοπό: «Κάτι τέτοιο θα ξεκαθάριζε την κατάσταση στο σημερινό τοπίο της μεταλυκειακής εκπαίδευσης και θα προετοίμαζε το δρόμο για τη μεγάλη μεταρρύθμιση του άρθρου 16. Και σε αυτό το δρόμο θα κινηθούμε άμεσα». Οι προθέσεις, λοιπόν της κυβέρνησης είναι ξεκάθαρες. Η χρήση του αρ. 28, αποσκοπεί στην πραγματικότητα στο να ανοίξει ο δρόμος για την πολυπόθητη, εδώ και χρόνια, αναθεώρηση του αρ. 16 και την κατάργηση, εν τέλει, της δημόσιας δωρεάν παιδείας.
Η κυβέρνηση έχει κάνει εμφανείς τις προθέσεις της. Η πολιτική της διάλυσης της δημόσιας δωρεάν παιδείας και των ταξικών φραγμών εφαρμόζεται συστηματικά και χωρίς καμία συστολή. Μέσω μιας άνευ προηγουμένου καταστολής, με τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες και το χτύπημα του συνδικαλισμού, με άρθρα – «Δούρειους Ίππους», αποδεικνύεται η επιθυμία της κυβέρνησης να εφαρμόσει τα μέτρα αυτά και να χτυπήσει περαιτέρω την παιδεία.
Οι φοιτητές είναι οι μόνοι που μπορούν να απαντήσουν σ’ αυτήν την επίθεση. Μέσα από τους συλλόγους τους, μπορούν να βάλουν ένα φραγμό σ’ αυτές τις διαθέσεις και να παλέψουν κόντρα σ’ αυτές, για δημόσια, δωρεάν παιδεία.
Αριάδνη Α.
e-prologos.gr
